Viedo
Διάσημο μέλος
Ο Viedo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Κύπρος (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,912 μηνύματα.
22-05-20
13:44
Ενδιαφέρον θέμα.
Καταρχάς θεωρώ πως δεν υπάρχει χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Δηλαδή, στα 18 πας πανεπιστήμιο, στα 25 εργάζεσαι και είσαι οικονομικά ανεξάρτητος, στα 30-35 κάνεις οικογένεια .... Έχω πρώην συμμαθητές που έγιναν γονείς στα 20, έχω φίλους που παράτησαν το πανεπιστήμιο για να εργαστούν στην οικογενειακή επιχείρηση (η οποία προέκυψε μετά από ένα τυχερό συμβάν ενώ σπούδαζαν και έτσι παράτησαν τις σπουδές για να εργαστούν εκεί).
Επίσης, οι στόχοι με την πάροδο του χρόνου και το πλάνο ζωής αλλάζουν ή δύνανται να αλλάξουν. Εγώ προσωπικά άλλους στόχους είχα στα 16-18 και άλλους πλέον στα 22-23 . Μικρότερος δεν ήθελα οικογένεια να κάνω ούτε παιδιά, πλέον άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου και δεν θα απέκλεια το ενδεχόμενο να κάνω οικογένεια με τον σύντροφό μου. Επίσης, δεν είχα σκεφτεί ότι θα έφευγα από τα 18 από την Ελλάδα και θα σπούδαζα αλλού ή θα εργαζόμουν αλλού. Πλέον δεν έχω στα πλάνα μου να επιστρέψω στην Ελλάδα. Δεν είχα ποτέ πλάνο να κάνω ταξίδια τόσο σύντομα και με μικρή χρονική απόσταση το ένα από το άλλο και λόγω κάποιον συγκυριών σε 5 μήνες πήγα σε 13 χώρες.
Αυτό που ακολουθούν οι περισσότεροι είναι :
Σχολείο/Πανεπιστήμιο (3 μέχρι 25)
Δουλειά (25 μέχρι 65)
Οικογένεια (30/35 μέχρι το θάνατο [αν και 1/2 χωρίζουν])
Σύνταξη (65 μέχρι το θάνατο όπου κάθονται σπίτι, βλέπουν τα παιδιά, εγγόνια)
Που και που κάνουν κανένα ταξίδι αν υπάρχουν χρήματα σε όλες τις ηλικίες.
Τα πλάνα ζωής σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από το οικονομικό. Με ή χωρίς χρήματα όλα ανατρέπονται π.χ. αν δεν έχεις χρήματα πώς θα πας ταξίδια;
Το δικό μου πλάνο όπως το έχω σκέφτει τώρα (το οποίο πολύ πιθανόν θα αλλάξει στο μέλλον).
Μέχρι τα 28-30 θα σπουδάζω.
28-30 μέχρι 65-70 δουλειά
30-35 να έχω οικογένεια και δικό μου σπίτι
Ταξίδια, διακοπές κλπ όλα τα χρόνια.
Και όποτε είναι να πεθάνω άντε γεια.
Καταρχάς θεωρώ πως δεν υπάρχει χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Δηλαδή, στα 18 πας πανεπιστήμιο, στα 25 εργάζεσαι και είσαι οικονομικά ανεξάρτητος, στα 30-35 κάνεις οικογένεια .... Έχω πρώην συμμαθητές που έγιναν γονείς στα 20, έχω φίλους που παράτησαν το πανεπιστήμιο για να εργαστούν στην οικογενειακή επιχείρηση (η οποία προέκυψε μετά από ένα τυχερό συμβάν ενώ σπούδαζαν και έτσι παράτησαν τις σπουδές για να εργαστούν εκεί).
Επίσης, οι στόχοι με την πάροδο του χρόνου και το πλάνο ζωής αλλάζουν ή δύνανται να αλλάξουν. Εγώ προσωπικά άλλους στόχους είχα στα 16-18 και άλλους πλέον στα 22-23 . Μικρότερος δεν ήθελα οικογένεια να κάνω ούτε παιδιά, πλέον άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου και δεν θα απέκλεια το ενδεχόμενο να κάνω οικογένεια με τον σύντροφό μου. Επίσης, δεν είχα σκεφτεί ότι θα έφευγα από τα 18 από την Ελλάδα και θα σπούδαζα αλλού ή θα εργαζόμουν αλλού. Πλέον δεν έχω στα πλάνα μου να επιστρέψω στην Ελλάδα. Δεν είχα ποτέ πλάνο να κάνω ταξίδια τόσο σύντομα και με μικρή χρονική απόσταση το ένα από το άλλο και λόγω κάποιον συγκυριών σε 5 μήνες πήγα σε 13 χώρες.
Αυτό που ακολουθούν οι περισσότεροι είναι :
Σχολείο/Πανεπιστήμιο (3 μέχρι 25)
Δουλειά (25 μέχρι 65)
Οικογένεια (30/35 μέχρι το θάνατο [αν και 1/2 χωρίζουν])
Σύνταξη (65 μέχρι το θάνατο όπου κάθονται σπίτι, βλέπουν τα παιδιά, εγγόνια)
Που και που κάνουν κανένα ταξίδι αν υπάρχουν χρήματα σε όλες τις ηλικίες.
Τα πλάνα ζωής σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από το οικονομικό. Με ή χωρίς χρήματα όλα ανατρέπονται π.χ. αν δεν έχεις χρήματα πώς θα πας ταξίδια;
Το δικό μου πλάνο όπως το έχω σκέφτει τώρα (το οποίο πολύ πιθανόν θα αλλάξει στο μέλλον).
Μέχρι τα 28-30 θα σπουδάζω.
28-30 μέχρι 65-70 δουλειά
30-35 να έχω οικογένεια και δικό μου σπίτι
Ταξίδια, διακοπές κλπ όλα τα χρόνια.
Και όποτε είναι να πεθάνω άντε γεια.