DumeNuke
Τιμώμενο Μέλος
Ο DumeNuke αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,125 μηνύματα.
28-12-19
00:05
Πριν από μερικούς μήνες άνοιξε μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία του εξωτερικού παράρτημα στην Ελλάδα και ήθελε άτομα για να τη στελεχώσει. Ξεκίνησε με ένα μικρό group 15 ατόμων, πλέον έχει φτάσει στους 25 και κοιτάει να αναπτυχθεί. Μισθοί σε καλύτερο επίπεδο από ότι άλλες Ελληνικές εταιρείες του κλάδου.
Τα 25 άτομα που θα δουλέψουν εκεί, αντιπροσωπεύουν το 2,5% περίπου των ετήσιων αποφοίτων σχολών Μηχανικών της χώρας. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ μικρό για να μιλήσεις για τις προοπτικές του επαγγέλματος συναρτήσεις του πόσο γαμάτη είναι η δουλειά εάν κατάφερες να μπεις στο συγκεκριμένο group.
Το Πανεπιστήμιο είναι 4-5 χρόνια της ζωής σου, το μεταπτυχιακό 1-2 επιπλέον. Άρα, χονδρικά, λέτε σε έναν άνθρωπο να πετάξει 6 χρόνια της ζωής του για να προσπαθήσει να μπει στο 2,5% που αφορούν αυτές οι γαμάουα δουλειές. Και εάν δεν είναι στο top 2,5%, τι γίνεται τότε; Βαράμε κανόνι και περίμενουμε το κράτος να μας δώσει κάνα επίδομα να ζήσουμε;
Το μεγάλο πλήθος των αποφοίτων οικονομικών σχολών εργάζεται είτε στο λογιστικό-φοροτεχνικό κλάδο (είτε ως ιδιώτες είτε σε εφορίες) είτε στο φροντιστηριακό για ΑΟΘ. Κάποιοι κάνουν μεταπτυχιακά, αλλάζουν κλάδο, βρίσκουν δουλειά σε data analytics (που όλοι ξέρουν πόσο γαμάτες θέσεις εργασίας προσφέρει, αλλά κανείς δεν ξέρει ΤΙ είναι). Αλλά η πλειονότητα βρίσκει τις κοινότυπες δουλειές του λογιστή ή καθηγητή. Και εάν έχει αποδεχτεί την πραγματικότητα ότι ίσως χρειαστεί να δουλέψεις σε μια κοινότυπη θέση εργασίας, δεν πηγαίνεις να σπουδάσεις, με την προοπτική ότι ίσως βρεις την δουλειά του 2,5%. Πηγαίνεις, προσπαθείς, αλλά πάντα κρατάς ότι υπάρχει η εναλλακτική.
Και ναι, υπάρχουν θέσεις εργασίας για οικονομολόγους σήμερα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Τα 25 άτομα που θα δουλέψουν εκεί, αντιπροσωπεύουν το 2,5% περίπου των ετήσιων αποφοίτων σχολών Μηχανικών της χώρας. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ μικρό για να μιλήσεις για τις προοπτικές του επαγγέλματος συναρτήσεις του πόσο γαμάτη είναι η δουλειά εάν κατάφερες να μπεις στο συγκεκριμένο group.
Το Πανεπιστήμιο είναι 4-5 χρόνια της ζωής σου, το μεταπτυχιακό 1-2 επιπλέον. Άρα, χονδρικά, λέτε σε έναν άνθρωπο να πετάξει 6 χρόνια της ζωής του για να προσπαθήσει να μπει στο 2,5% που αφορούν αυτές οι γαμάουα δουλειές. Και εάν δεν είναι στο top 2,5%, τι γίνεται τότε; Βαράμε κανόνι και περίμενουμε το κράτος να μας δώσει κάνα επίδομα να ζήσουμε;
Το μεγάλο πλήθος των αποφοίτων οικονομικών σχολών εργάζεται είτε στο λογιστικό-φοροτεχνικό κλάδο (είτε ως ιδιώτες είτε σε εφορίες) είτε στο φροντιστηριακό για ΑΟΘ. Κάποιοι κάνουν μεταπτυχιακά, αλλάζουν κλάδο, βρίσκουν δουλειά σε data analytics (που όλοι ξέρουν πόσο γαμάτες θέσεις εργασίας προσφέρει, αλλά κανείς δεν ξέρει ΤΙ είναι). Αλλά η πλειονότητα βρίσκει τις κοινότυπες δουλειές του λογιστή ή καθηγητή. Και εάν έχει αποδεχτεί την πραγματικότητα ότι ίσως χρειαστεί να δουλέψεις σε μια κοινότυπη θέση εργασίας, δεν πηγαίνεις να σπουδάσεις, με την προοπτική ότι ίσως βρεις την δουλειά του 2,5%. Πηγαίνεις, προσπαθείς, αλλά πάντα κρατάς ότι υπάρχει η εναλλακτική.
Και ναι, υπάρχουν θέσεις εργασίας για οικονομολόγους σήμερα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν.