GoddamnRight
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο GoddamnRight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 339 μηνύματα.
08-12-19
12:32
Αλήθεια πρώτη φορά ακούς όμορο τα διδακτορικά όπως και οι διπλωματικές δίνονται; Σε πολύ γνωστό φροντιστήριο της Θεσσαλονίκης 4-5 χιλιάρικα. Μόνο σε πολύ σοβαρές σχολές ένα μεγάλο ποσοστό δεν το δίνει
Για διπλωματικές το έχω ακούσει, γιατί δεν είναι δύσκολο, ειδικά αν έχεις βιβλιογραφική. Αλλά για διδακτορικό που πρέπει να κάνεις κάτι καινούργιο και πρέπει να είναι σοβαρή δουλειά, ή αν όχι σοβαρή, σίγουρα όχι σαν μια απλή πτυχιακή, πώς γίνεται? Ίσως σε θεωρητικές σχολές, μόνο? Και για αυτό, πόσα άτομα με τόσες εξειδικευμένες γνώσεις, διαθέτει ένα φροντιστήριο? Γιατί για διδακτορικά λέμε.
Επειδή είσαι μικρότερός μου άσε με να έχω μια καλύτερη άποψη. Δεν μιλάω με κόμπλεξ και στο λέω γιατί πιθανόν ο λόγος μου να μοιάζει επιθετικός αλλά είναι όπως μιλάω. Γραπτώς πολλές φορές δεν φαίνεται ο συναισθηματισμός του άλλου. Μην κρίνεις τόσο εύκολα λοιπόν.
Μιλάω γι' αυτό που βλέπω. Μιλάω για μια νέα τάση . Καλώς ή κακώς όταν βλέπεις ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να σταθούν σε μια μεταπτυχιακή εργασία, πώς γίνεται να βγάζουν εις πέρας ένα διδακτορικό; Κάποιο λάκκο έχει η υπόθεση. Έτυχε να βρεθώ και στο εξωτερικό, μίλησα με κόσμο και είδα πόσοι αξίζουν και μπορούν να υποστηρίξουν ένα διδακτορικό. Τουλάχιστον εκεί βλέπεις νέους και λένε ότι δεν θέλουν να κάνουν. Το δέχονται ότι δεν μπορούν και δεν τους ενδιαφέρει μια τέτοια προοπτική. Μόνο από χώρες σαν την Ελλάδα βλέπεις μια μανία περισσότερο ως κοινωνικό γόητρο παρά ουσίας, για την εν λόγω σπουδή. Αναφέρομαι στον Gauss και γενικά σε ανθρώπους χαρισματικούς που εννοείται ότι θαυμάζω για το έργο που παράγουν.
Για μένα το διδακτορικό είναι μια ειδική αξία στην επιστήμη. Το θεωρώ σαν μια διαδικασία ερευνητικής εξέλιξης και όχι σπουδών, όπου κάποιος χαρισματικός θα βρει κάτι και θα ωφελήσει την επιστήμη και όχι να ωφελήσει την ματαιοδοξία του (όπως έχει καταντήσει)... τακτική που συμβαίνει στην κάθε κουτσή μαρία. Δεν θα έκανα προσωπικά, ενώ έχω άριστους βαθμούς (είχα προτάσεις από καθηγητές) επειδή δεν με εκφράζει σαν τρόπος ζωής. Δεν μου αρέσει να ερευνήσω κάτι με την δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μου και να τρενάρω την ζωή μου, να εμφανιστούν προβλήματα με την ψυχολογική υγεία μου, την κακή μου διατροφή αλλά και την μισθολογική μου εξέλιξη με ασάφειες και συμβόλαια περιορισμένου χρόνου. Ήδη μόνος μου σκέφτομαι να ασχοληθώ ερευνητικά με κάποια θέματα πάνω στην επιστήμη στο μέλλον. Αλλά θα το έκανα μόνο για την επιστήμη, με την έννοια του Διαφωτισμού και όχι του Νεοφιλελευθερισμού του κιτς. Όσους ξέρω, πιο πάνω είπα ότι δεν είναι 100% ευχαριστημένοι και συνειδητοποιημένοι γιατί κάνουν διδακτορικό.
Η ψεύτικη πειθαρχία εντός Πανεπιστημίου με το γνωστό γλείψιμο, να δείχνεις πάντα κατώτερος του μεγαλοκαρχαρία καθηγητή, τις δήθεν επιστημονικές συζητήσεις μεταξύ της ομάδας των διδακτ.φοιτητών, το άφθονο κουτσομπολιό για τον καθένα υποψ.διδάκτορα, τη συμμετοχή σε συνέδρια σε όλο τον κόσμο που λειτουργούν διασπαστικά για έναν διδακτ.φοιτητή αν έχει και δραστηριότητες μέσα στο Τμήμα (βλ. μαθήματα, μελέτη), το "χώσιμο" που γίνεται σε ανθρώπους που δουλεύουν περισσότερο για να λουφάρουν οι υπόλοιποι (παγκόσμια μόδα) και εν καιρώ σε μετατρέπει σε χλιαρό yes man. Δεν θα μου άρεσε να γυρίζω με τις παντόφλες γηροκομείου μέσα στο Τμήμα με το άγχος να με σουτάρουν αν δεν βγει η δημοσίευση (αυτό συμβαίνει στην Ευρώπη). Είδες; Δεν ακούγεται και τόσο δελεαστική πρόταση και απέχει τρελά από το πάθος για την έρευνα. Σε μετρήσεις που έχουν γίνει, το ποσοστό των καθηγητών και λοιπών βοηθών που αφιερώνουν χρόνο για έρευνα με όλη τη σημασία της λέξης, τείνει στο μηδέν. Η διδασκαλία και ο συναγωνισμός για τις βαθμίδες, έχουν μετασχηματίσει την ακαδημαϊκή έρευνα σε στίβο παραγωγής δημοσιεύσεων που ελάχιστες εξ' αυτών έχουν κάποια επιστημονική ουσία.
Σύμφωνα με την έγκυρη γνώμη πολλών καθηγητών Πανεπιστημίου στο εξωτερικού ένα διδακτορικό δεν γίνεται αν υπάρχει η λογική της αντιγραφής, του ψάξιμου στην Google αναζήτηση και απλά να λέμε ότι κάνουμε έρευνα με έτοιμη δουλειά από άλλους φορείς (π.χ. ειδικά φροντιστήρια). Επίσης αν δεν έχουν λυθεί προσωπικά ζητήματα σχετικά με την δημιουργία οικογένειας, σταθερής οικονομικής εξασφάλισης και με το θέμα του ένσημου, το διδακτορικό συνήθως δεν γίνεται όπως πρέπει. Ή θα είσαι 100% αφοσιωμένος ή με ημίμετρα δεν προχωράει η διαδικασία για να αποφέρει κάποιο αποτέλεσμα. Οι περισσότεροι νέοι απλά είναι ενθουσιώδεις λόγω της ηλικίας, που το νιάτο συνήθως λειτουργεί ως διαθλαστικό κάτοπτρο της πραγματικότητας και των προσωπικών δυνατοτήτων. Οι νέοι συνήθως νομίζουν ότι μπορούν να κατακτήσουν τα πάντα αλλά με την οδό της τεμπελίτιδας, απλά ο χρόνος να φεύγει.
Τώρα αναφέρεσαι για διδακτορικά σε εξωτερικό ή μόνο στην Ελλάδα? Γιατί δεν ξέρω κατά πόσο στέκουν τα επιχειρήματα "κάνοντας διδακτορικό τρενάρω τη ζωή μου", "δουλεύουν για να λουφάρουν οι άλλοι" κ.λ.π.
Έξω, τουλάχιστον στις χώρες που ξέρω, Βέλγιο, Γαλλία, Ελβετία, Βόρειες κ.λ.π. πληρώνεσαι κανονικά και όχι σαν την Ελλάδα. Παίρνεις καθαρά περίπου 2000 ευρώ το μήνα (κατά μέσο όρο, Ελβετία ή και αλλού παίρνεις και περισσότερα λόγω αυξημένων εξόδων), οπότε σίγουρα μπορείς να συντηρήσεις τον εαυτό σου και να βάλεις και λίγα στην άκρη. Δεν περιμένεις να κάνεις χρήματα σοβαρά στο διδακτορικό, αλλά σίγουρα έχεις να ζήσεις αξιοπρεπώς.
Επίσης κακώς το βλέπεις το διδακτορικό ως "να συνεισφέρεις πραγματικά στην επιστήμη", αν και εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε το "πραγματικά". Πρέπει να πας την επιστήμη και τη ζωή πολύ μπροστά για να θεωρηθεί ότι συνεισφέρεις ή εννοείς μήπως, απλά να μην κάνεις κάτι που δεν έχει νόημα, απλά και μόνο για το χαρτί? Λογικά το δεύτερο.
Όπως και να έχει, τα διδακτορικά συνήθως, από ότι ξέρω, σου δίνουν πολλά πράγματα, ειδικά στις πολυτεχνικές σχολές, για αυτές θα μιλήσω κυρίως.
1) Γνώσεις πολλές και γνωριμίες
2) skills όπως να "διοικείς" μεταπτυχιακούς, να κάνεις παρουσιάσεις κ.λ.π.
3) να αναλαμβάνεις εσύ το project, εσύ σκέφτεσαι και το προχωράς, εσύ παίρνεις το ρίσκο αν πάει κάτι στραβά και εσύ κερδίζεις στο τέλος αν όλα πάνε καλά. Αναλαμβάνεις ένα μεγάλο project και ανταγωνίζεσαι και άλλους από άλλα πανεπιστήμια που κάνουν το ίδιο. Μεγάλο προσόν.
4) Μπορείς να επεκτείνεις το γνωστικό σου πεδίο, να συνδιάσεις το πτυχίο σου ή και μεταπτυχιακό σου με κάτι άλλο, οπότε σου ανοίγονται και έξτρα δρόμοι.
Γενικά και από λίγο ψάξιμο για δουλειές, απλά για να δω τι ζητάνε, πολλοί ζητάνε διδακτορικούς. Και το θέμα είναι το εξής, όπως το βλέπω. Πες έχεις 2 άτομα ίσα, ο ένας πάει για διδακτορικό (ο α) και ο άλλος για βιομηχανία (ο β).
Ξεκινάνε το ίδιο έτος. Ο α θα είναι για άλλα 3-4 χρόνια στο Πανεπιστήμιο, ενώ ο β στη πραγματικά αγορά εργασίας, η οποία γνωρίζω προφανώς, διαφέρει πολύ από το Πανεπιστήμιο.
Μετά τα 3-4 χρόνια, ο β θα βγάζει περισσότερα, θα έχει και περισσότερη εμπειρία, αλλά θα κάνει στάνταρ δουλειά. Ο α τότε θα ξεκινήσει να δουλεύει σε μια εταιρεία (δεν θα συνεχίσει για καθηγητής). Πολύ πιθανόν, σε λίγα χρόνια, αν όχι πολύ πιο σύντομα, ο α ενδέχεται να ξεπεράσει τον β, τόσο σε ευθύνες όσο και σε απολαβές.
Και στο Βέλγιο, στην Αυστρία και στη Γαλλία, από όσο ξέρω, σίγουρα τα πράγματα δεν είναι όπως στην Ελλάδα, τουλάχιστον για τις περιπτώσεις που ξέρω. Μπορεί να χρειαστεί να κάνεις κανένα μάθημα σε μεταπτυχιακούς, αλλά το χώσιμο που τρως στην Ελλάδα είναι πολύ περισσότερο.
-ένα διδακτορικό δεν γίνεται αν υπάρχει η λογική της αντιγραφής, του ψάξιμου στην Google αναζήτηση και απλά να λέμε ότι κάνουμε έρευνα με έτοιμη δουλειά από άλλους φορείς (π.χ. ειδικά φροντιστήρια)
Δεν ξέρω ακόμα πώς το λέτε αυτό. Τώρα για Ελλάδα μιλάς? Δηλαδή ένα φροντιστήριο, μπορεί να αναλάβει το διδακτορικό ενός εντός Πολυτεχνείου ή προγραμματιστή ή χημικού, φυσικού κ.λ.π.? Πώς γίνεται αυτό? Τέλος πάντων, ακόμα και να γίνεται, ποντάρω στο ότι ελάχιστοι θα είναι αυτοί. Τώρα για διδακτορικά πάνω στην "ιστορία της τέχνης από Βυζάντιο μέχρι τώρα" (τυχαίο παράδειγμα λολ), ε, εντάξει, πιο εύκολο. Αλλά εδώ για πιο σοβαρά πράγματα μιλάμε. No offence για τους διδάκτορες τέχνης χε
-να δείχνεις πάντα κατώτερος του μεγαλοκαρχαρία καθηγητή, τις δήθεν επιστημονικές συζητήσεις μεταξύ της ομάδας των διδακτ.φοιτητών, το άφθονο κουτσομπολιό για τον καθένα υποψ.διδάκτορα
Αυτά και σε δουλειές εκτός Πανεπιστημίου θα τις βρεις.
Γενικά, υπάρχει διαφορά του κάνω διδακτορικό για να γίνω καθηγητής, με τις περιορισμένες έδρες, τις γνωριμίες, την πίεση των δημοσιεύσεων κ.λ.π. με το κάνω διδακτορικό για να πουλήσω τον εαυτό μου πιο ακριβά στην αγορά εργασίας. Μήπως τόση ώρα αναφερόσουν απλά σε αυτούς που θέλουν να γίνουν καθηγητές?
GoddamnRight
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο GoddamnRight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 339 μηνύματα.
08-12-19
03:11
Καλό είναι να μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάκτυλο μας, το 90% των διδακτορικών γίνονται από γνωστά φροντηστηρια και καθηγητές έναντι αμοιβής
Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Αλλά ακόμα και να ισχύει (που λογικά θα ισχύει για πολύ κάτω του 90%), δεν αλλάζει κάτι σε αυτά που είπα.