nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,797 μηνύματα.
16-12-19
21:09
Άρα το εκπαιδευτικό σύστημα δεν προάγει την ορθή γνώση;
Όχι. Υπάρχει μια διαστρέβλωση στον επιδιωκόμενο στόχο καθώς και αυτοί που έχουν αναλάβει το λειτούργημα της παιδείας στην πλειονότητά τους υλοποιούν γραμμάτια από την "γενιά" του Μπολυτεχνείου. Μια φορά είχα κάνει κουβέντα με έναν καθηγητή μου στο Πανεπιστήμιο ως προς τις επαγγελματικές προοπτικές, το πόσο ευέλικτοι μπορεί να είμαστε σαν νέοι στην ολοένα μεταβαλλόμενη αγορά εργασίας και αφοπλιστικά μου είπε: Δεν σου είπε κανείς να σπουδάσεις. Εμείς (οι καθηγητές) έχουμε μόνιμη δουλειά και δεν σας διδάσκουμε για να βρείτε δουλειά. Αν κάναμε αυτό, θα ήμασταν Αγγλία και όχι Ελλάδα. Θα μπορούσες να κάνεις έρευνα αν έχεις λύσει το βιοποριστικό πρόβλημα (χωρίς διευκρίνηση). Το πρόβλημα είναι γιατί θέλει ο κάθε 18χρονος να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο;
Η απάντηση δόθηκε νομίζω και μάλιστα από την κρατική εκπροσώπηση (τον καθηγητή Πανεπιστημίου). Το Ελληνικό κράτος ανέκαθεν αδιαφορούσε για τη νέα γενιά από η λογική είναι να κρατάνε τις καρέκλες οι γενειάδες με τα κομματικά χέρια.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,797 μηνύματα.
08-12-19
22:26
Εκτός από επιστημονικό προσωπικό, η έρευνα του ΣΕΒ (πραγματοποιήθηκε το διάστημα Ιουλίου - Οκτωβρίου 2018) έδειξε ότι οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις και σε ανώτερα διευθυντικά και διοικητικά στελέχη (13% του συνόλου των επιχειρήσεων έχουν κενά σε αυτή την κατηγορία προσωπικού), καθώς και σε τεχνικούς (26,3% του συνόλου). Σε ορισμένους μάλιστα κλάδους οι ελλείψεις είναι πολύ μεγαλύτερες. Για παράδειγμα βάσει της έρευνας, το 59,6% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της ψηφιακής οικονομίας δηλώνουν ότι έχουν κενές θέσεις σε επιστημονικό προσωπικό και το 34% σε τεχνικούς.
(https://www.kathimerini.gr/1055169/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/den-vriskoyn-episthmoniko-proswpiko-4-stis-10-epixeirhseis)
Πιπεριές λέει και η κομματική μηχανή του ΣΕΒ των κομμάτων του τόξου. Οι 40.000 περίπου φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών που ακριβώς μπορούν να βρουν δουλειά όταν ο αριθμός των εισακτέων είναι μια σταθερή ποσότητα άσχετα τις δυνατότητες της τοπικής αγοράς; Για να μην αθροίσουμε ετήσια πόσοι είναι οι φοιτητές όλων των Ελληνικών Πανεπιστημίων και πόσες είναι οι πραγματικές ανάγκες της αγοράς ανά εξάμηνο. Ο ΣΕΒ και ο κάθε ΣΕΒ πιάνει το θέμα αυτό με τελείως λάθος προσέγγιση. Πώς ακριβώς θα φτιάξεις δεξιότητες τέτοιες όταν το διδακτικό προσωπικό πολλών Πανεπιστημιακών Τμημάτων ενώ έχουν διδακτορικά ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ. Για να γίνω πιο σαφής, πολλά Τμήματα έχουν σχέση με καινοτόμες ιδέες, νέους επιστημονικούς χώρους αλλά αυτές οι ρημάδες "Πρόχειρες Σημειώσεις στην Στατιστική Ι*" δίνουν και παίρνουν στα φωτοτυπεία χωρίς κανένα γράφημα.
*Πάντα είχα απορία που ήταν οι κανονικές οι Σημειώσεις. Μάλιστα αντί προλόγου έπαιζε "οι σημειώσεις αυτές είναι γραμμένες για τις ανάγκες των φοιτητών του συγκεκριμένου Τμήματος" δηλαδή, σημειώσεις με επιστημονικές ιδιαιτερότητες και ασάφειες σύμφωνα με τις ικανότητες κατανόησης των φοιτητών του συγκεκριμένου Τμήματος. Δηλαδή, όχι κανονική Στατιστική αλλά Στατιστική μασημένη με λάθη για εύκολη παπαγαλία.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,797 μηνύματα.
08-12-19
12:56
Ναι αναφέρομαι στα διδακτορικά με προοπτικές στην Ακαδημία. Δηλαδή όχι και τόσο το Πολυτεχνείο ή το Βιολογικό / Φαρμακευτικό Τμήμα που είναι μια ειδική κατηγορία το διδακτορικό και χρειάζεται στην βιομηχανική έρευνα. Αναφέρομαι στην έρευνα απλά για να συντηρούνται τα Φυσικομαθηματικά Τμήματα ή και τα ευρύτερα των θετικών επιστημών π.χ. Πληροφορικής, Γεωλογίας κλπ. Στο Μαθηματικό διαπιστώνω ότι δεν είναι τόσο εύκολα εμφανής η ερευνητική δουλειά που γίνεται σε σχέση με το Πολυτεχνείο. Από τις δεξιότητες που αναφέρεις:
1) Γνώσεις πολλές και γνωριμίες
2) skills όπως να "διοικείς" μεταπτυχιακούς, να κάνεις παρουσιάσεις κ.λ.π.
3) να αναλαμβάνεις εσύ το project, εσύ σκέφτεσαι και το προχωράς, εσύ παίρνεις το ρίσκο αν πάει κάτι στραβά και εσύ κερδίζεις στο τέλος αν όλα πάνε καλά. Αναλαμβάνεις ένα μεγάλο project και ανταγωνίζεσαι και άλλους από άλλα πανεπιστήμια που κάνουν το ίδιο. Μεγάλο προσόν.
4) Μπορείς να επεκτείνεις το γνωστικό σου πεδίο, να συνδυάσεις το πτυχίο σου ή και μεταπτυχιακό σου με κάτι άλλο, οπότε σου ανοίγονται και έξτρα δρόμοι.
μόνο το 1 και το 4 συνήθως ισχύει. Αλλά και σε διάφορα άρθρα αμερικάνικων ιστοτόπων, η κοινωνία των διδακτορικών και στις ΗΠΑ δεν είναι με ροδοπέταλα στρωμένη (για να μην κατηγορούμε μόνο την Ελλάδα). Ναι υπάρχουν οι προοπτικές για το 2 και 3 αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι σύμφωνα με τα λεγόμενα ακόμη και εκείνων που κάνουν στο Πολυτεχνείο κάποιο διδακτορικό. Άλλα λέγανε πριν εγγραφούν και άλλα κατά την διάρκεια της εκπόνησης της διδακτορικής έρευνας. Αυτό όμως δεν είναι μειονέκτημα της Ελλάδας αλλά της δυσκαμψίας του καθηγητικού Πανεπιστημίου διεθνώς! Οι γνωριμίες νομίζω είναι μια λανθάνουσα ερμηνεία της λέξης. Για να είμαστε πιο ακριβείς, μια πράξη λέγεται γνωριμία όταν δεν περιέχει σκοπό. Στον ακαδημαϊκό χώρο οι γνωριμίες έχουν σκοπό. Είναι το "γλείψιμο" που αποφεύγουμε λόγω πολιτικής ορθότητας-υποκρισίας. Γίνεται ο καθένας μαϊντανός σε συνέδρια, τάχα μου ενδιαφέρον στον καθηγητή αλλά στην ουσία ο έχων καλή προώθηση έχει καλύτερες πόρτες για την επίτευξη του διδακτορικού και όχι ο έχων έμφυτο ταλέντο. Δυστυχώς, δεν ζούμε σε δίκαιη κοινωνία. Από αυτό να ξεκινήσουμε την κουβέντα και όχι πόσα διδακτορικά κάνει ο καθένας. Δεν γίνεται σε κάθε Τμήμα ένα 10-30% να έχει ενδιαφέρον για τις σπουδές και μετά ξαφνικά να ξυπνάει οίστρος για διδακτορικό.
1) Γνώσεις πολλές και γνωριμίες
2) skills όπως να "διοικείς" μεταπτυχιακούς, να κάνεις παρουσιάσεις κ.λ.π.
3) να αναλαμβάνεις εσύ το project, εσύ σκέφτεσαι και το προχωράς, εσύ παίρνεις το ρίσκο αν πάει κάτι στραβά και εσύ κερδίζεις στο τέλος αν όλα πάνε καλά. Αναλαμβάνεις ένα μεγάλο project και ανταγωνίζεσαι και άλλους από άλλα πανεπιστήμια που κάνουν το ίδιο. Μεγάλο προσόν.
4) Μπορείς να επεκτείνεις το γνωστικό σου πεδίο, να συνδυάσεις το πτυχίο σου ή και μεταπτυχιακό σου με κάτι άλλο, οπότε σου ανοίγονται και έξτρα δρόμοι.
μόνο το 1 και το 4 συνήθως ισχύει. Αλλά και σε διάφορα άρθρα αμερικάνικων ιστοτόπων, η κοινωνία των διδακτορικών και στις ΗΠΑ δεν είναι με ροδοπέταλα στρωμένη (για να μην κατηγορούμε μόνο την Ελλάδα). Ναι υπάρχουν οι προοπτικές για το 2 και 3 αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι σύμφωνα με τα λεγόμενα ακόμη και εκείνων που κάνουν στο Πολυτεχνείο κάποιο διδακτορικό. Άλλα λέγανε πριν εγγραφούν και άλλα κατά την διάρκεια της εκπόνησης της διδακτορικής έρευνας. Αυτό όμως δεν είναι μειονέκτημα της Ελλάδας αλλά της δυσκαμψίας του καθηγητικού Πανεπιστημίου διεθνώς! Οι γνωριμίες νομίζω είναι μια λανθάνουσα ερμηνεία της λέξης. Για να είμαστε πιο ακριβείς, μια πράξη λέγεται γνωριμία όταν δεν περιέχει σκοπό. Στον ακαδημαϊκό χώρο οι γνωριμίες έχουν σκοπό. Είναι το "γλείψιμο" που αποφεύγουμε λόγω πολιτικής ορθότητας-υποκρισίας. Γίνεται ο καθένας μαϊντανός σε συνέδρια, τάχα μου ενδιαφέρον στον καθηγητή αλλά στην ουσία ο έχων καλή προώθηση έχει καλύτερες πόρτες για την επίτευξη του διδακτορικού και όχι ο έχων έμφυτο ταλέντο. Δυστυχώς, δεν ζούμε σε δίκαιη κοινωνία. Από αυτό να ξεκινήσουμε την κουβέντα και όχι πόσα διδακτορικά κάνει ο καθένας. Δεν γίνεται σε κάθε Τμήμα ένα 10-30% να έχει ενδιαφέρον για τις σπουδές και μετά ξαφνικά να ξυπνάει οίστρος για διδακτορικό.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,797 μηνύματα.
08-12-19
11:09
Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Αλλά ακόμα και να ισχύει (που λογικά θα ισχύει για πολύ κάτω του 90%), δεν αλλάζει κάτι σε αυτά που είπα.
Επειδή είσαι μικρότερός μου άσε με να έχω μια καλύτερη άποψη. Δεν μιλάω με κόμπλεξ και στο λέω γιατί πιθανόν ο λόγος μου να μοιάζει επιθετικός αλλά είναι όπως μιλάω. Γραπτώς πολλές φορές δεν φαίνεται ο συναισθηματισμός του άλλου. Μην κρίνεις τόσο εύκολα λοιπόν.
Μιλάω γι' αυτό που βλέπω. Μιλάω για μια νέα τάση . Καλώς ή κακώς όταν βλέπεις ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να σταθούν σε μια μεταπτυχιακή εργασία, πώς γίνεται να βγάζουν εις πέρας ένα διδακτορικό; Κάποιο λάκκο έχει η υπόθεση. Έτυχε να βρεθώ και στο εξωτερικό, μίλησα με κόσμο και είδα πόσοι αξίζουν και μπορούν να υποστηρίξουν ένα διδακτορικό. Τουλάχιστον εκεί βλέπεις νέους και λένε ότι δεν θέλουν να κάνουν. Το δέχονται ότι δεν μπορούν και δεν τους ενδιαφέρει μια τέτοια προοπτική. Μόνο από χώρες σαν την Ελλάδα βλέπεις μια μανία περισσότερο ως κοινωνικό γόητρο παρά ουσίας, για την εν λόγω σπουδή. Αναφέρομαι στον Gauss και γενικά σε ανθρώπους χαρισματικούς που εννοείται ότι θαυμάζω για το έργο που παράγουν.
Για μένα το διδακτορικό είναι μια ειδική αξία στην επιστήμη. Το θεωρώ σαν μια διαδικασία ερευνητικής εξέλιξης και όχι σπουδών, όπου κάποιος χαρισματικός θα βρει κάτι και θα ωφελήσει την επιστήμη και όχι να ωφελήσει την ματαιοδοξία του (όπως έχει καταντήσει)... τακτική που συμβαίνει στην κάθε κουτσή μαρία. Δεν θα έκανα προσωπικά, ενώ έχω άριστους βαθμούς (είχα προτάσεις από καθηγητές) επειδή δεν με εκφράζει σαν τρόπος ζωής. Δεν μου αρέσει να ερευνήσω κάτι με την δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μου και να τρενάρω την ζωή μου, να εμφανιστούν προβλήματα με την ψυχολογική υγεία μου, την κακή μου διατροφή αλλά και την μισθολογική μου εξέλιξη με ασάφειες και συμβόλαια περιορισμένου χρόνου. Ήδη μόνος μου σκέφτομαι να ασχοληθώ ερευνητικά με κάποια θέματα πάνω στην επιστήμη στο μέλλον. Αλλά θα το έκανα μόνο για την επιστήμη, με την έννοια του Διαφωτισμού και όχι του Νεοφιλελευθερισμού του κιτς. Όσους ξέρω, πιο πάνω είπα ότι δεν είναι 100% ευχαριστημένοι και συνειδητοποιημένοι γιατί κάνουν διδακτορικό.
Η ψεύτικη πειθαρχία εντός Πανεπιστημίου με το γνωστό γλείψιμο, να δείχνεις πάντα κατώτερος του μεγαλοκαρχαρία καθηγητή, τις δήθεν επιστημονικές συζητήσεις μεταξύ της ομάδας των διδακτ.φοιτητών, το άφθονο κουτσομπολιό για τον καθένα υποψ.διδάκτορα, τη συμμετοχή σε συνέδρια σε όλο τον κόσμο που λειτουργούν διασπαστικά για έναν διδακτ.φοιτητή αν έχει και δραστηριότητες μέσα στο Τμήμα (βλ. μαθήματα, μελέτη), το "χώσιμο" που γίνεται σε ανθρώπους που δουλεύουν περισσότερο για να λουφάρουν οι υπόλοιποι (παγκόσμια μόδα) και εν καιρώ σε μετατρέπει σε χλιαρό yes man. Δεν θα μου άρεσε να γυρίζω με τις παντόφλες γηροκομείου μέσα στο Τμήμα με το άγχος να με σουτάρουν αν δεν βγει η δημοσίευση (αυτό συμβαίνει στην Ευρώπη). Είδες; Δεν ακούγεται και τόσο δελεαστική πρόταση και απέχει τρελά από το πάθος για την έρευνα. Σε μετρήσεις που έχουν γίνει, το ποσοστό των καθηγητών και λοιπών βοηθών που αφιερώνουν χρόνο για έρευνα με όλη τη σημασία της λέξης, τείνει στο μηδέν. Η διδασκαλία και ο συναγωνισμός για τις βαθμίδες, έχουν μετασχηματίσει την ακαδημαϊκή έρευνα σε στίβο παραγωγής δημοσιεύσεων που ελάχιστες εξ' αυτών έχουν κάποια επιστημονική ουσία.
Σύμφωνα με την έγκυρη γνώμη πολλών καθηγητών Πανεπιστημίου στο εξωτερικού ένα διδακτορικό δεν γίνεται αν υπάρχει η λογική της αντιγραφής, του ψάξιμου στην Google αναζήτηση και απλά να λέμε ότι κάνουμε έρευνα με έτοιμη δουλειά από άλλους φορείς (π.χ. ειδικά φροντιστήρια). Επίσης αν δεν έχουν λυθεί προσωπικά ζητήματα σχετικά με την δημιουργία οικογένειας, σταθερής οικονομικής εξασφάλισης και με το θέμα του ένσημου, το διδακτορικό συνήθως δεν γίνεται όπως πρέπει. Ή θα είσαι 100% αφοσιωμένος ή με ημίμετρα δεν προχωράει η διαδικασία για να αποφέρει κάποιο αποτέλεσμα. Οι περισσότεροι νέοι απλά είναι ενθουσιώδεις λόγω της ηλικίας, που το νιάτο συνήθως λειτουργεί ως διαθλαστικό κάτοπτρο της πραγματικότητας και των προσωπικών δυνατοτήτων. Οι νέοι συνήθως νομίζουν ότι μπορούν να κατακτήσουν τα πάντα αλλά με την οδό της τεμπελίτιδας, απλά ο χρόνος να φεύγει.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,797 μηνύματα.
08-12-19
01:39
Ναι, τα βλέπω. Πάντως επειδή τυγχάνει και μιλάω καθημερινά με νεολαία και στο γυμναστήριο που κάνει διδακτορικό, δεν δείχνουν ευχαριστημένοι. Σαν κάτι να τους λείπει. Ναι μεν, η φάση αυτή αλλά δείχνουν λίγο χαμένοι ως προς την ρεαλιστικότητα του στόχου ή αν θα καταφέρουν να φτάσουν στην καθομολόγηση του διδάκτορα για να γράφουν το Dr. Ας δεχτούμε ότι ένα ταλέντο στα Μαθηματικά να κάνει διδακτορικό γιατί βρήκε κάποιο Λήμμα. Ο κάθε τίποτας όμως γιατί να κάνει; Ξαναλέω, δεν έχω κάτι με όσους κάνουν για να μην παρεξηγηθώ. Ο προβληματισμός μου είναι περισσότερο σε κοινωνιολογικό επίπεδο. Βλέπω μια χώρα να σέρνεται και μια διεθνή επιστημονική κοινότητα σε μια δική της ερευνητική καθίζηση. Όπως λέει και ο Higgs, τα διδακτορικά πλέον δεν γίνονται ως αφορμή την έρευνα. Η έρευνα αν είναι βιομηχανική ελέγχεται από τις Οικονομικές υπερδυνάμεις και η γαλέρα των ενθουσιασμένων νέων βαράει κουπί. Τα Πανεπιστήμια αναβαθμίζονται σε διάφορα συνέδρια, εμφανίζονται κουστωδίες ερευνητών (χωρίς μισθό) και η ουσία της έρευνας πάει στο μηδέν. Στην Αυστρία γνωρίζω κοπέλα, έχει σπουδάσει Μαθηματικός που δεν γνωρίζει ούτε Μαθηματικά, ούτε Προγραμματισμό αλλά κάνει διδακτορικό στο Machine Learning σε Τμήμα Μαθηματικών. Οι περισσότεροι όταν περνάνε τα χρόνια τα παρατάνε απλά έτσι. Δεν ξέρω τι ακριβώς έργο είναι αυτό...