Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
21-09-19
18:39
Αλήθεια, πού είναι η προστασία της ιδιωτικότητας (παράνομη μαγνητοσκόπηση, διαρροή προσωπικών δεδομένων κ.λπ.) για τον εν λόγω χημικό;
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
21-09-19
15:10
Να πω, ως τρίτος μέχρι πρότινος, στη συζήτηση, ότι μου φαίνεται ότι η κουβέντα τρέχει σε δύο παράλληλους άξονες:
Ως προς το πρώτο, από μία μικρή και πρόχειρη έρευνα που πρόλαβα να κάνω και όσα είδα εδώ (ευχαριστώ @akikos), δεν πρέπει να σφάλλει σε όσα αναφέρει, στο επίπεδο της «αντικειμενικής» πραγματικότητας. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η κουβέντα και η ειδικότητά του (είναι ή όχι κατά τη διάρκεια μαθήματος, λίγη σημασία έχει, τελικά) τον βγάζουν, παιδαγωγικά, «στη σέντρα». Σημασία, όπως επισήμανε και ο @christos87, έχει και το πώς μιλάς στους μαθητές. Κάθε σύγκριση συζήτησης εκπαιδευτικού-μαθητών με συζήτηση ενηλίκων είναι αβάσιμη, εν γένει, μιας και στη δεύτερη περίπτωση αναφερόμαστε σε άτομα που έχουν, κατά κανόνα, διαμορφωμένη άποψη.
Μιας και αναφέρθηκε, η διαλεκτική/μαιευτική μέθοδο, πράγματι, δεν μπορεί να εφαρμόζεται παντού. Ωστόσο, το σύνολο των περιστάσεων όπου δεν μπορεί να εφαρμοστεί είναι, μάλλον, αμελητέα μικρό. Εξηγούμαι. Ένας μπούσουλας στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι, αντί να προβάλλει ένας εκπαιδευτικός την άποψή του μέσα σε μία τάξη, με στόχο να δώσει μία άλλη προοπτική στους μαθητές του (όπως, καλοπροαίρετα, υποθέτω, έκανε ο εν λόγω χημικός), μπορεί να φέρει τους μαθητές σε θέση να δουν την άποψή του. Το πιο απλό: «Για σκεφτείτε, σε έναν πόλεμο γίνεται η μία πλευρά να σφάζει και η άλλη όχι;». Η παράθεση μίας πηγής, ενός γεγονότος, μίας δεδομένης γνώσης, είναι το τελευταίο πράγμα στη διδακτική διαδικασία. Πριν φυτέψεις, άλλωστε, δεν οργώνεις;
Μία άλλη στρεβλή πεποίθηση που, νομίζω, φαίνεται πίσω από τις γραμμές αυτού του νήματος, είναι ότι «το ξέρω, το διάβασα, άρα μπορώ να το διδάξω». Έλα μου, όμως, που δεν είναι έτσι! Αυτή η πεποίθηση, έχω την εντύπωση, κυριαρχεί σε μία μεγάλη μερίδα των ανθρώπων που είναι έξω από την εκπαίδευση και, δυστυχώς, και σε μία μερίδα εκπαιδευτικών. Δεν αρκεί να ξέρεις κάτι για να το μεταλαμπαδεύσεις ουσιωδώς στους μαθητές μιας τάξης (αλλιώς, η μετωπική/δασκαλοκεντρική διδασκαλία θα ήταν το πιο επιτυχημένο μοντέλο διδασκαλίας). Χρειάζεται ειδική παιδεία και εκπαίδευση έτσι ώστε ένας επιστήμονας (ιστορικός, χημικός, μαθηματικός κ.λπ.) να εθιστεί στις κατάλληλες παιδαγωγικές πρακτικές και να βρει τον τρόπο να δώσει στους μαθητές αυτό που ξέρει. Επομένως, το ότι λέει πράγματα που αποτελούν αληθή ιστορικά γεγονότα, δεν του δίνει, επ' ουδενί, «παιδαγωγικό» δίκιο.
Επομένως, ως προς το περιεχόμενο, ο «κατηγορούμενος» κρίνεται αθώος, ως προς τη διαδικασία, όμως; Προφανώς, δεν είναι μόνο προσωπική ευθύνη η αντιστοίχιση της «παιδαγωγικής» επάρκειας ενός πτυχίου μαθηματικών/ιστορίας/χημείας/φυσικής κ.λπ. με την παιδαγωγική ικανότητα ενός ατόμου, αλλά και των φορέων που τον έχουν ( ; ) εκπαιδεύσει.
- Αν αυτά που λέει ισχύουν ως ιστορικά γεγονότα.
- Αν αυτό που κάνει είναι παιδαγωγικά ορθό.
Ως προς το πρώτο, από μία μικρή και πρόχειρη έρευνα που πρόλαβα να κάνω και όσα είδα εδώ (ευχαριστώ @akikos), δεν πρέπει να σφάλλει σε όσα αναφέρει, στο επίπεδο της «αντικειμενικής» πραγματικότητας. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η κουβέντα και η ειδικότητά του (είναι ή όχι κατά τη διάρκεια μαθήματος, λίγη σημασία έχει, τελικά) τον βγάζουν, παιδαγωγικά, «στη σέντρα». Σημασία, όπως επισήμανε και ο @christos87, έχει και το πώς μιλάς στους μαθητές. Κάθε σύγκριση συζήτησης εκπαιδευτικού-μαθητών με συζήτηση ενηλίκων είναι αβάσιμη, εν γένει, μιας και στη δεύτερη περίπτωση αναφερόμαστε σε άτομα που έχουν, κατά κανόνα, διαμορφωμένη άποψη.
Μιας και αναφέρθηκε, η διαλεκτική/μαιευτική μέθοδο, πράγματι, δεν μπορεί να εφαρμόζεται παντού. Ωστόσο, το σύνολο των περιστάσεων όπου δεν μπορεί να εφαρμοστεί είναι, μάλλον, αμελητέα μικρό. Εξηγούμαι. Ένας μπούσουλας στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι, αντί να προβάλλει ένας εκπαιδευτικός την άποψή του μέσα σε μία τάξη, με στόχο να δώσει μία άλλη προοπτική στους μαθητές του (όπως, καλοπροαίρετα, υποθέτω, έκανε ο εν λόγω χημικός), μπορεί να φέρει τους μαθητές σε θέση να δουν την άποψή του. Το πιο απλό: «Για σκεφτείτε, σε έναν πόλεμο γίνεται η μία πλευρά να σφάζει και η άλλη όχι;». Η παράθεση μίας πηγής, ενός γεγονότος, μίας δεδομένης γνώσης, είναι το τελευταίο πράγμα στη διδακτική διαδικασία. Πριν φυτέψεις, άλλωστε, δεν οργώνεις;
Μία άλλη στρεβλή πεποίθηση που, νομίζω, φαίνεται πίσω από τις γραμμές αυτού του νήματος, είναι ότι «το ξέρω, το διάβασα, άρα μπορώ να το διδάξω». Έλα μου, όμως, που δεν είναι έτσι! Αυτή η πεποίθηση, έχω την εντύπωση, κυριαρχεί σε μία μεγάλη μερίδα των ανθρώπων που είναι έξω από την εκπαίδευση και, δυστυχώς, και σε μία μερίδα εκπαιδευτικών. Δεν αρκεί να ξέρεις κάτι για να το μεταλαμπαδεύσεις ουσιωδώς στους μαθητές μιας τάξης (αλλιώς, η μετωπική/δασκαλοκεντρική διδασκαλία θα ήταν το πιο επιτυχημένο μοντέλο διδασκαλίας). Χρειάζεται ειδική παιδεία και εκπαίδευση έτσι ώστε ένας επιστήμονας (ιστορικός, χημικός, μαθηματικός κ.λπ.) να εθιστεί στις κατάλληλες παιδαγωγικές πρακτικές και να βρει τον τρόπο να δώσει στους μαθητές αυτό που ξέρει. Επομένως, το ότι λέει πράγματα που αποτελούν αληθή ιστορικά γεγονότα, δεν του δίνει, επ' ουδενί, «παιδαγωγικό» δίκιο.
Επομένως, ως προς το περιεχόμενο, ο «κατηγορούμενος» κρίνεται αθώος, ως προς τη διαδικασία, όμως; Προφανώς, δεν είναι μόνο προσωπική ευθύνη η αντιστοίχιση της «παιδαγωγικής» επάρκειας ενός πτυχίου μαθηματικών/ιστορίας/χημείας/φυσικής κ.λπ. με την παιδαγωγική ικανότητα ενός ατόμου, αλλά και των φορέων που τον έχουν ( ; ) εκπαιδεύσει.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
20-09-19
21:00
Δε βρίσκεται κάτι λαθος ή ψευδές στο τι είπε ο καθηγητής. Απλα είπε κάποια πράγματα που ενοχλούν στην διαδικασία διαμόρφωσης «εθνικής συνείδησης».
Γενικά, δεν πρέπει να είναι εσφαλμένα ως ιστορικά δεδομένα (π.χ. η σφαγή της Τριπολιτσάς), αλλά δεν ξέρω ποια ήταν η κατάσταση μέσα στο μάθημα. Δηλαδή, τα είπε με μίσος, τα είπε ως ιστορικά δεδομένα, τα είπε με κάποια αφορμή ή απλά άρχισε να μιλάει γενικά και αόριστα;
Ας μην είμαστε βιαστικοί στο να πάρουμε θέση υπέρ ή κατά ενός ανθρώπου. Άλλωστε, το να αναφέρεσαι σε αληθείς προκείμενες δε σημαίνει απαραίτητα ούτε ότι λες αλήθεια ούτε ότι το κάνεις για καλό σκοπό.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
20-09-19
20:14
Αναφέρεσαι σε αυτό;