nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,801 μηνύματα.
18-09-19
22:25
Κυνική αποδόμηση σκληρή για τα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Μαζί σου δεν είναι στα πρότυπα που απαιτεί η αγορά, αλλά το θέμα μου είναι ότι αν κάποιος έκανε ένα μεταπτυχιακό στα διεθνή οικονομικά σε ένα πανεπιστήμιο της Γαλλίας, γιατί είναι "καλύτερος" στα μάτια της κοινωνίας και του πιθανού εργοδότη κατ' επέκταση με αυτόν που έκανε μεταπτυχιακό στα οικονομικά στην Ελλάδα; Το επιχείρημα ότι είναι πιο δύσκολη η ολοκλήρωσή τους το κατανοώ, αλλά απαντώ αναλόγως. Ανάλογα το Πανεπιστήμιο που έχεις επιλέξει, το τμήμα που έχεις επιλέξει και επειδή είναι αγγλόφωνο ίσως είναι και πιο επιεικείς. Δεν λέω ότι σου χαρίζονται. Επίσης, δεν ξέρω αν η Αγγλία ειναι η καλύτερη επιλογή σχολιασμού, γιατί όντως εκεί ανταγωνιζεσαι τους εγχώριους αποφοίτους.
Γιατί: η κάθε δυτική χώρα εκτός Ελλάδας και Βαλκανιοτουρκίας, έχει φτιάξει brand name με τα Πανεπιστήμιά της και όχι τόσο με σπόνσορες όσο ότι έχουν αποδείξει την αξία τους στις εκεί κοινωνίες εδώ και τουλάχιστον 500 χρόνια με διάφορες μορφές (έρευνα, ανακαλύψεις, επαγγέλματα κλπ)! όταν η Ελλάδα δεν υπήρχε ως κράτος. Η Αυστρία είχε Πανεπιστήμια όταν στην Ελλάδα είχαμε Οθωμανική περίοδο. Ο Γάλλος Μαθηματικός Cauchy το 1821 όρισε τις μαθηματικές ακολουθίες με το όνομά του. Το 1900 ο Γάλλος Μαθηματικός Bachelier εκπονεί διδακτορική διατριβή με θέμα την κίνηση Brown σε οικονομικά προϊόντα του Χρηματιστηρίου του Παρισιού. Έτσι τίθενται τα θεμέλια του Finance. H Γαλλία είχε Χρηματιστήριο, η Ολλανδία είχε Χρηματιστήριο από το 1500 και η Ελλάδα είχε Βενιζελικούς και Παλάτι. Με αυτά τα παραδείγματα καταλαβαίνεις ότι οι επιστήμες δεν ήταν ποτέ στην κουλτούρα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους (από σπόντα των Μ.Δυνάμεων). Ο κάθε "στεγνός" απόφοιτος του Ελληνικού Πανεπιστημίου δεν είναι καλύτερος στα μάτια του διεθνούς εργοδότη γιατί απλά δεν υπάρχει η εγγύηση της ποιότητας κάτι που η Ελλάδα με την σύγχρονη επικαιρότητα δεν φροντίζει να παρέχει. Οι εταιρίες λειτουργούν με τη λέξη χρηστική αξία. Αναρωτήθηκες ποτέ ποια είναι η χρηστική αξία των πτυχίων που χορηγεί το Πανεπιστήμιο Αθηνών; Γιατί να μην είναι κωλόχαρτα; Ποιος ορίζει την ποιότητά τους;
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,801 μηνύματα.
18-09-19
21:49
Συμφωνώ απόλυτα ότι αποτελούν ευκαιρία να γνωρίσεις διαφορετικό πολιτισμό, να ανοίξει το μάτι σου όπως λες. Η διαπίστωσή μου αφορά την εξιδανικευση για μεταπτυχιακά που μπορεί να μην την "αξίζουν". Είναι σαν να λέμε επειδή το ΕΚΠΑ είναι πρώτο στην Ελλάδα σε κατάταξη, όλα τα προγράμματά του είναι τα καλύτερα συγκριτικά με τα άλλα.
Φίλε ακόμη και γυρίσεις πίσω, θα έχεις άλλες βιωματικές εμπειρίες που θα έχεις κερδίσει από το να μην πήγαινες. Γιατί πάντα θα σε τρώει (όπως έκανε η Ράντου στο Κων/νου και Ελένης "με θρώει, με θρώει πολύ") ότι κάθισες και μιζέριασες. Σίγουρα υπάρχει η φρενίτιδα των Ελλήνων να κάνουν σπουδές στην Αγγλετέρα για να πει η κοινωνία "α, αυτός σπούδασε έξω", να ανεβάζουν φωτογραφίες ψαγμενιάς από το Ben με μπουφάν burberry, κλπ. Δηλαδή, μπορεί να βλέπεις το Εγγλεζάκι να πάει στο Πανεπιστήμιο με μια απλή φόρμα και ο Έλληνας να πουλάει φίρμες γιατί απλά ο Εγγλέζος έχει ξεπεράσει το σύνδρομο του χωριάτη που ανακάλυψε το "piercing υφάκι" (είδος νοοτροπίας).
Αυτό που λες για την "εξιδανίκευση" ισχύει εν μέρει. Σαφώς και υπάρχουν κακοδομημένα προγράμματα ή όχι τόσο για την αγορά (περισσότερο ακαδημαϊκά) και φυσικά τέλεια σε επίπεδο γνώσεων και δεξιοτήτων, αλλά σε καμία περίπτωση πρόχειρα και ασύνδετα με την αγορά εργασίας όπως συμβαίνει με την Ελλάδα γιατί πολύ απλά η Αγγλία ήταν αποικιοκρατική ναυτική υπερδύναμη με εμπειρία σε σπουδές και επιχειρείν σε αντίθεση με την Ελλάδα που ποτέ δεν είχε αγορά εργασίας καπιταλιστικού τύπου (ο ικανός να δουλεύει και να αμοίβεται). Στην Ελλάδα όπως λέει και ο Σουρής, τρέφουμε όλους τους αργούς και αυτό έγινε από πολιτική μέχρι επιστήμη διδακτορικού τύπου. Πονεμένη η ιστορία.
Το ΕΚΠΑ μπορεί να έχει το λιβάνισμα αλλά δεν σημαίνει ότι είναι κάτι διαφορετικό από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων για παράδειγμα, γιατί και τα δυο διοικούνται με την Ελληνική νοοτροπία και μιζέρια. Θα ήθελα ένα ΕΚΠΑ να διοικείται με Βρετανικά standards. Θα ήθελα ένα Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στα πρότυπα Αυστριακού Δημόσιου Πανεπιστημίου. Ύστερα από την εμπειρία μου στο εξωτερικό, με τα καλά του και τα πολλά αρνητικά του, νομίζω ότι με έκανε πολίτη του κόσμου. Έμαθα ότι το τέλειο δεν υπάρχει αλλά υπάρχει το καλύτερο και η προσαρμογή. Κάτι που δεν μου δίδαξε ποτέ το Ελληνικό Πανεπιστήμιο επειδή δεν υπήρχε ποτέ ενδιαφέρον για το αν θα ζήσω ή όχι μετά την αποφοίτηση. Τα έχω όλα αποδομήσει και πιστεύω ότι στην Ελλάδα έχουμε "ανθρωπισμό" επιδερμικό που επί της ουσίας είναι χειρότερος από την ξυνίλα των Ευρωπαίων ορισμένες φορές. Γνώμη μου είναι να κάνεις αυτό που λέει το μέσα σου. Ζούμε σε μια εποχή που τα ερεθίσματα είναι τόσα πολλά αλλά πιστεύω ότι μέσα σε αυτά υπάρχουν ευκαιρίες. Αυτή η λογική έρχεται σε αντίθεση με την "μητρική" νοοτροπία ότι περάσαμε σε μια σχολή με τις πανελλήνιες και δέσαμε λιμάνι.
Και άλλο ωραίο θέμα! Μπράβο ρε παιδιά, πολύ μου αρέσουν αυτές οι σκέψεις!
Εγώ να πω την εμπειρία μου σε δύσκολο μεταπτυχιακό στο Λονδίνο, σε πολύ μεγάλο πανεπιστήμιο και ουσιαστικά να απαντήσω στην τρίτη διαπίστωση: Αν πας σε ένα πολύ καλό μεταπτυχιακό έξω, έχεις (κατά πάσα πιθανότητα-δεν τα βάζω όλα στο ίδιο σακί) προσπαθήσει πολύ περισσότερο. Επίσης, κατά 90%, ο βαθμός που παίρνεις στο εξωτερικό είναι πολύ πιο δύσκολος να τον επιτύχεις. Αλλά επαναλαμβάνω, αυτά τα λέω εγώ, που έχω κάνει σε δύσκολο πανεπιστήμιο. Στην Ελλάδα άλλωστε έχουμε το σύμπτωμα να θεωρούμε το 7 και το 8 κακούς βαθμούς...
Συμφωνώ αυτό που λές για τους βαθμούς. Στην Αυστρία με την κλίμακα 1-4 (1,2,3,4 | 1 άριστα και 4 όριο) δίνουν βάση στην ουσία της εξέτασης και όχι στην συλλογή βαθμών. Οι βαθμοί 1 και 2 είναι αρκετά δύσκολο να αποκτηθούν και επειδή πήρα στο 99% των μαθημάτων μου τέτοιους βαθμούς μπήκα στο "μάτι" των συναδέλφων μου και φυσικά με την πρώτη προσπάθεια εξέτασης. Οι εξετάσεις είναι συνήθως προφορικές* και καλύπτουν όλη την ύλη αλλά όχι με αναπαραγωγή "sos-ορισμών". Οι ερωτήσεις είναι σχετικές (ή συνδυαστικές) των ασκήσεων των φροντιστηρίων του μαθήματος και όχι θεωρία και όχι οι ίδιες ερωτήσεις με τα φροντιστήρια. Παλιά θέματα δεν υπάρχουν και ούτε οι φοιτητές κάθονται να ψάξουν για να βρουν. Ποτέ δεν υπάρχουν οι εκπλήξεις των Ελληνικών εξεταστικών! Ο άριστα διαβασμένος περνάει το μάθημα και με βαθμό, ενώ ο μέτριος παίρνει 4 ή μη προβιβάσιμο (δηλάδη, βαθμό 5).
* Στη μορφή των προφορικών εξετάσεων είναι και οι γραπτές εξετάσεις όταν το ακροατήριο είναι άνω των 20 φοιτητών. Οι γραπτές είναι αυστηρά 105 λεπτά όπου στα 100 λεπτά πρέπει να απαντήσεις πλήρως 6-7 θέματα (μικρής και μεγάλης ανάπτυξης). Στα 5 λεπτά έχεις χρόνο να ελέγξεις τις απαντήσεις. Γλώσσες απάντησης: Γερμανικά, Αγγλικά ή Γαλλικά (αν γνωρίζει ο διδάσκων). Η λάθος τεκμηριωμένη ή μισή απάντηση μηδενίζεται τελείως. Στις προφορικές εξετάσεις, ο χρόνος είναι κάπου 30-40 λεπτά σε πίνακα (αίθουσα εξετάσεων) ή στο γραφείο του καθηγητή σε κόλλες απαντητικές. Στο διάστημα αυτό τίθενται 15-20 ερωτήσεις σύντομη ανάπτυξης και κρίσεως χωρίς δυνατότητα ανάκλησης λάθους απάντησης. Χρόνος σκέψης (έως 1 λεπτό) την απάντηση. Αν δοθεί λάθος απάντηση ο καθηγητής "βοηθάει" με άλλη ερώτηση που οδηγεί την εξέταση σε μη προβιβάσιμο βαθμό (δηλαδή, βαθμό 5).