The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
25-08-19
16:46
Το πρόβλημα του σύγχρονου φεμινισμού(τυπικά εδώ πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ αστικού και ριζοσπαστικού) είναι πως πλέον εμπίπτει στις "πολιτικές ταυτότητας", δηλαδή πολιτικές που προβαίνουν σε διεκδικήσεις για συγκεκριμένα γκρουπ που έχουν κοινή φυλετική, σεξουαλική κλπ. ταυτότητα δίχως αυτές να εντάσσονται σε μια ευρύτερη κοινωνική και πολιτική ανάλυση και να υπάρχει ένα αντίστοιχο πρόταγμα.
Σύντομη παρένθεση: τελευταία έχει διαδοθεί μια άποψη που συνδέει (ασαφώς) τα identity politics με την παραδοσιακή αριστερά, το σοσιαλισμό κλπ. Προφανώς δεν ευσταθεί κάτι τέτοιο, αρκεί να διαβάσει κανείς την κριτική αριστερών (π.χ. Μπούκτσιν) στις πολιτικές ταυτότητας.
Το πρόβλημα με τις πολιτικές ταυτότητας είναι ότι ως αιτία των διακρίσεων, που είναι όντως υπαρκτές, απομονώνουν την έννοια της ίδιας της ταυτότητας αντί η ανάλυσή τους να επικεντρώνεται στο πως αυτές είναι αποτέλεσμα της δράσης συγκεκριμένων οικονομικών, πολιτικών, θεσμών. Έτσι, ουσιαστικά, κοινωνικοπολιτικής φύσης διακρίσεις ανάγονται εσφαλμένα σε επί μέρους προσωπικές και για αυτό προκύπτουν τελείως παράλογα και μη ριζοσπαστικά αιτήματα όπως "quotas στο κοινοβούλιο".
Και η απέναντι πλευρά, απαντάει πολύ εύκολα σε όσα ζητήματα θέτουν οι πολιτικές ταυτότητας π.χ. τοποθετώντας σε ορισμένες υψηλόβαθμες θέσεις γυναίκες, άτομα από εθνικές μειονότητες ή με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Ωστόσο, είναι προφανές πως έτσι δεν επιλύεται τίποτα, η τελευταία 20ετία μας δίδαξε πως π.χ. οι ΗΠΑ μπορούν να είναι το ίδιο επιθετικές και με αφροαμερικανό υπουργό άμυνας ή πρόεδρο.
Σύντομη παρένθεση: τελευταία έχει διαδοθεί μια άποψη που συνδέει (ασαφώς) τα identity politics με την παραδοσιακή αριστερά, το σοσιαλισμό κλπ. Προφανώς δεν ευσταθεί κάτι τέτοιο, αρκεί να διαβάσει κανείς την κριτική αριστερών (π.χ. Μπούκτσιν) στις πολιτικές ταυτότητας.
Το πρόβλημα με τις πολιτικές ταυτότητας είναι ότι ως αιτία των διακρίσεων, που είναι όντως υπαρκτές, απομονώνουν την έννοια της ίδιας της ταυτότητας αντί η ανάλυσή τους να επικεντρώνεται στο πως αυτές είναι αποτέλεσμα της δράσης συγκεκριμένων οικονομικών, πολιτικών, θεσμών. Έτσι, ουσιαστικά, κοινωνικοπολιτικής φύσης διακρίσεις ανάγονται εσφαλμένα σε επί μέρους προσωπικές και για αυτό προκύπτουν τελείως παράλογα και μη ριζοσπαστικά αιτήματα όπως "quotas στο κοινοβούλιο".
Και η απέναντι πλευρά, απαντάει πολύ εύκολα σε όσα ζητήματα θέτουν οι πολιτικές ταυτότητας π.χ. τοποθετώντας σε ορισμένες υψηλόβαθμες θέσεις γυναίκες, άτομα από εθνικές μειονότητες ή με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Ωστόσο, είναι προφανές πως έτσι δεν επιλύεται τίποτα, η τελευταία 20ετία μας δίδαξε πως π.χ. οι ΗΠΑ μπορούν να είναι το ίδιο επιθετικές και με αφροαμερικανό υπουργό άμυνας ή πρόεδρο.