adonman
Νεοφερμένος
Ο Αντώνης Μανασσής αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών, Φοιτητής του τμήματος Ιατρικής Θράκης (Αλεξανδρούπολη) και μας γράφει απο Αλεξανδρούπολη (Έβρος). Έχει γράψει 115 μηνύματα.
06-08-19
09:51
Για να ακριβολογούμε αυτό που εννοείται με τους όρους "επαγγελματικό" και "ερευνητικό" μεταπτυχιακό υπάρχει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό και τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προγράμματα ανάλογα από διάφορα τμήματα.
Το ερευνητικό μεταπτυχιακό καλείται "master of research - mres" και πρόκειται για ένα μεταπτυχιακό με ελάχιστα μαθήματα - κυρίως ομιλίες από προσκεκλημένους ομιλητές - και με επιλογή ενός καθηγητή να σε βάλει να εργαστείς στο εργαστήριό του. Αυτά τα μεταπτυχιακά είναι δωρεάν και η εισαγωγή σε αυτά γίνεται με εξετάσεις και βιογραφικό. Γιατί? γιατί απλά σε φιλοξενούν στο τμήμα τους και συνεισφέρεις στην έρευνα που ήδη διεξάγεται στο τμήμα τους, και ίσως να συνεχίσεις για διδακτορικό πληρώνοντάς τους επί της ουσίας σε έρευνα.
Τα υπόλοιπα, τα "κανονικά" μεταπτυχιακά καλούνται "master of science - msc" και βρίσκονται κάπου στη μέση, καθώς σου προσφέρουν μια εξειδίκευση σε κάποια κλάδο, με κανονικό πρόγραμμα σπουδών, με δυνατότητα έρευνας, χωρίς όμως να υπάρχει μια άμεση σύνδεση με την αγορά. Επομένως αυτά τα μεταπτυχιακά έχουν μια μέση κλιμάκωση στα δίδακτρά τους, στην ελλάδα περίπου 3000-5000
Από την άλλη υπάρχουν μεταπτυχιακά τα οποία σου προσφέρουν μια άμεση επαφή με την αγορά εργασίας και τα κάνεις όχι με σκοπό να μείνεις και να προσφέρεις ακαδημαϊκή έρευνα, αλλά να δουλέψεις σε ιδιωτικούς φορείς. Τέτοιο παράδειγμα είναι όσα ανήκουν στην κατηγορία "master of business administration - mba". Σε αυτά τα μεταπτυχιακά τα δίδακτρα μπορεί να είναι πάρα πολύ υψηλά, της τάξεως των 5000-12000 στην ελλάδα, γιατί πολύ απλά πληρώνεις την μελλοντική εργασία σου. Το ίδιο ισχύει και για μεταπτυχιακά που παρέχουν εξειδίκευση σε συγκεκριμένους κλάδους διευρύνοντας τα επαγγελματικά τους δικαιώματα (LLM - master of law, DDS - Doctor of Dental Surgery).
Αυτό συμβαίνει και στο εξωτερικό: ένα μεταπτυχιακό στη βιολογία ή τη χημεία στο imperial κοστίζει περίπου 10000-20000 λύρες, ενώ ένα mba στο LBS μπορεί να κοστίζει και 150.000 λύρες.
Το συμπέρασμα είναι δύο λαϊκές ρήσεις: Ό,τι δίνεις παίρνεις. Όλα είναι δούναι και λαβείν
Το ερευνητικό μεταπτυχιακό καλείται "master of research - mres" και πρόκειται για ένα μεταπτυχιακό με ελάχιστα μαθήματα - κυρίως ομιλίες από προσκεκλημένους ομιλητές - και με επιλογή ενός καθηγητή να σε βάλει να εργαστείς στο εργαστήριό του. Αυτά τα μεταπτυχιακά είναι δωρεάν και η εισαγωγή σε αυτά γίνεται με εξετάσεις και βιογραφικό. Γιατί? γιατί απλά σε φιλοξενούν στο τμήμα τους και συνεισφέρεις στην έρευνα που ήδη διεξάγεται στο τμήμα τους, και ίσως να συνεχίσεις για διδακτορικό πληρώνοντάς τους επί της ουσίας σε έρευνα.
Τα υπόλοιπα, τα "κανονικά" μεταπτυχιακά καλούνται "master of science - msc" και βρίσκονται κάπου στη μέση, καθώς σου προσφέρουν μια εξειδίκευση σε κάποια κλάδο, με κανονικό πρόγραμμα σπουδών, με δυνατότητα έρευνας, χωρίς όμως να υπάρχει μια άμεση σύνδεση με την αγορά. Επομένως αυτά τα μεταπτυχιακά έχουν μια μέση κλιμάκωση στα δίδακτρά τους, στην ελλάδα περίπου 3000-5000
Από την άλλη υπάρχουν μεταπτυχιακά τα οποία σου προσφέρουν μια άμεση επαφή με την αγορά εργασίας και τα κάνεις όχι με σκοπό να μείνεις και να προσφέρεις ακαδημαϊκή έρευνα, αλλά να δουλέψεις σε ιδιωτικούς φορείς. Τέτοιο παράδειγμα είναι όσα ανήκουν στην κατηγορία "master of business administration - mba". Σε αυτά τα μεταπτυχιακά τα δίδακτρα μπορεί να είναι πάρα πολύ υψηλά, της τάξεως των 5000-12000 στην ελλάδα, γιατί πολύ απλά πληρώνεις την μελλοντική εργασία σου. Το ίδιο ισχύει και για μεταπτυχιακά που παρέχουν εξειδίκευση σε συγκεκριμένους κλάδους διευρύνοντας τα επαγγελματικά τους δικαιώματα (LLM - master of law, DDS - Doctor of Dental Surgery).
Αυτό συμβαίνει και στο εξωτερικό: ένα μεταπτυχιακό στη βιολογία ή τη χημεία στο imperial κοστίζει περίπου 10000-20000 λύρες, ενώ ένα mba στο LBS μπορεί να κοστίζει και 150.000 λύρες.
Το συμπέρασμα είναι δύο λαϊκές ρήσεις: Ό,τι δίνεις παίρνεις. Όλα είναι δούναι και λαβείν
adonman
Νεοφερμένος
Ο Αντώνης Μανασσής αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών, Φοιτητής του τμήματος Ιατρικής Θράκης (Αλεξανδρούπολη) και μας γράφει απο Αλεξανδρούπολη (Έβρος). Έχει γράψει 115 μηνύματα.
05-08-19
16:17
Συμφωνώ! Μιλώντας όμως για την Ελλάδα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα τα δίνει ο βασικός τίτλος σπουδών. Πχ αν ένας Φιλόλογος θέλοντας να διευρύνει το πεδίο εύρεσης εργασίας του γραφτεί σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα οικονομικών, δεν νομίζω ότι θα τον βοηθήσει ιδιαίτερα να πετύχει τον στόχο του!
Επιτέλους κάποιος το είπε! Καλώς ή κακώς τα επαγγελματικά δικαιώματα δεν είναι ασήμαντα: δεν έχει σημασία τι γνωρίζεις, και πόσο καλά, αν δεν έχεις το ανάλογο πάτημα για να το πράξεις.
Για κάποιον που θέλει να εργαστεί σε μια εταιρία κατά τη γνώμη μου το καλύτερο είναι να κάνει εθελοντικές πρακτικές για προϋπηρεσία παρά μάστερ, ειδικά αν δε διαθέτει τα τεράστια ποσά που ζητάνε για τα mba. Από κει και πέρα η έρευνα είναι κάτι τελείως διαφορετικό: δεν έχει καμία, σχεδόν, σημασία ποιο είναι το πρώτο πτυχίο αλλά ποια είναι η μετέπειτα πορεία. Το πτυχίο όμως σε καθορίζει σε οτιδήποτε δεν αφορά την έρευνα.
Επομένως, σε κάποιο ερευνητικό κέντρο ή πανεπιστήμιο θα σε πάρουν λόγω της συνολικής σου πορείας, αλλά για να εργαστείς σε κάποιο ιδιωτικό ή δημόσιο φορέα πρέπει απλά να ανήκεις στον επαγγελματικό κλάδο που ζητάνε.
Πχ: έστω ότι ένας απόφοιτος νοσηλευτικής εκπα, κάνει διδακτορικό στη μοριακή γενετική και συνεχίζει κάνοντας μια μεγάλη ερευνητική καριέρα στη γενετική επίκτητων νοσημάτων. Αν κάποια στιγμή, ενδιαφερθεί να απεμπολήσει την ερευνητική του ιδιότητα και να εργαστεί στο δημόσιο εκτός ακαδημαϊκού χώρου, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εργαστεί ως νοσηλευτής.
(το άτομο είναι υπαρκτό)
adonman
Νεοφερμένος
Ο Αντώνης Μανασσής αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών, Φοιτητής του τμήματος Ιατρικής Θράκης (Αλεξανδρούπολη) και μας γράφει απο Αλεξανδρούπολη (Έβρος). Έχει γράψει 115 μηνύματα.
05-08-19
13:16
Aυτή η άποψη δυστυχώς φαντάζει "αδιανόητη" για τα ελληνικά δεδομένα. Έχοντας ζήσει κάπου 3 χρόνια στο εξωτερικό, πλήρους διαμονής και σπουδών το διαπίστωσα ότι έχεις δίκιο. Οι άνθρωποι στη δυτική Ευρώπη είναι αρκετά σαφείς γιατί κάνει ο καθένας τι και γιατί. Βέβαια και το σύστημα σπουδών τους δεν είναι τόσο εύκολα προσβάσιμο για μεταπτυχιακές σπουδές. Θέλει πολύ γερό υπόβαθρο, γερό στομάχι για τις σπουδές και οικονομική βάση από το σπίτι. Αν υποθέσουμε ότι διδάσκεσαι 4 μαθήματα και στο κάθε μάθημα τη βδομάδα ανεβαίνουν 7-8 ασκήσεις με προθεσμία λύσης τους εβδομαδιαία, υπολόγισε πόσο πιεστική είναι η φοιτητική ζωή. Στα ξένα Πανεπιστήμια οι ασκήσεις αυτές δεν είναι τόσο εύκολες και σε 2 μέρες του σαββατοκύριακου δεν μπορούν εύκολα να λυθούν ειδικά όταν συνδυάζονται με ανάπτυξη κώδικα ή κάποιο project. Δεν φτάνει ο χρόνος καθώς δεν υπάρχει η εγγύηση ότι η λύση του φοιτητή είναι η σωστή.
Τα μεταπτυχιακά νομίζω σε ειδικές περιπτώσεις που εξαρτάται από τον ενδιαφερόμενο, προσδίδουν ειδικές γνώσεις αλλά για συγκεκριμένη οικονομία. Είναι κάπως αστείο να βλέπεις τους Έλληνες να κάνουν μετά μανίας λες και η Ελληνική αγορά έχει βιομηχανία γερμανικού τύπου. Από την άλλη πλειάδα μεταπτυχιακών προγραμμάτων Ελληνικών Πανεπιστημίων εκκρεμούν προς αναγνώριση εντός ΕΕ για λόγους γραφειοκρατικούς των Τμημάτων που θεσπίζουν αυτές τις σπουδές. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι πολλά προγράμματα από Ελληνικά Πανεπιστήμια για ευνόητους λόγους δεν είναι ισάξια των Ευρωπαϊκών ακόμη και της Ιταλίας. Από τη στιγμή που η διδασκαλία εμμένει στη θεωρητική αποστήθιση και στημένες εργασιούλες των κολλητών, δεν είναι μεταπτυχιακά! Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές συνήθως είναι ελάχιστοι και έτσι ορισμένοι έχουν απίστευτη "οικειότητα" με πολλά μέλη ΔΕΠ. Αυτό δυστυχώς ευδοκιμεί κυρίως στην Ελλάδα.
Ακούω και βλέπω πολλά για τα μεταπτυχιακά της Ελλάδας: φοιτητές που δεν ενδιαφέρονται να μάθουν τίποτα και καθηγητές που θέλουν απλά να ενισχύσουν το εισσόδημά τους. Στο δε ανοιχτό πανεπιστήμιο έχω γνωστή που περνάει η μάνα της τα μαθήματα κάνοντας τις εργασίες ενώ ταυτόχρονα η κόρη κάνει και δεύτερο μεταπτυχιακό σε πανεπιστήμιο της Κύπρου...
Πιστεύω ότι και οι ίδιες οι εταιρίες πια δε δίνουν ιδιαίτερη βάση στα μεταπτυχιακά. Τουλάχιστον με το σύστημα που επικρατεί στην ελλάδα, συμφωνώ απόλυτα ότι στην Ευρώπη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Επίσης πλέον ακόμα και στην έρευνα αξιογούνται άλλα κριτήρια (ερευνητική εμπειρία, συμμετοχή σε προγράμματα, προσωπικότητα) πέραν του βαθμού πτυχίου και του μεταπτυχιακού που τους δίνονται υπεραξία στην Ελλάδα.
Αυτό όμως που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι το μάστερ ΔΕΝ αλλάζει το επαγγελματικό σου προφίλ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και του MBA).
adonman
Νεοφερμένος
Ο Αντώνης Μανασσής αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών, Φοιτητής του τμήματος Ιατρικής Θράκης (Αλεξανδρούπολη) και μας γράφει απο Αλεξανδρούπολη (Έβρος). Έχει γράψει 115 μηνύματα.
01-08-19
18:11
Tα πτυχία ΔΕΣ είναι εξίσου άχρηστα. 'Οσον αφορά τα μεταπτυχιακά που αναφέρεις, αυτά και ένας πολιτικός επιστήμονας μπορεί να τα κάνει. Το πρόβλημα είναι πως το μεταπτυχιακό με νομικό περιεχόμενο δεν σου δίνει επαγγελματικά δικαιώματα νομικού, ούτε και το μεταπτυχιακό στα οικονομικά μπορεί να σε κάνει ανταγωνιστικό με απόφοιτους οικονομικών και business σχολών. Αυτά τα μεταπτυχιακά είναι για να κοροιδεύουν τον κόσμο.
Γενικότερα όποιο πτυχίο στις μέρες μας δεν δίνει βαρύ ποσοτικό background ή αποκλειστικά επαγγελματικά δικαιώματα είναι παντελώς άχρηστο από άποψη αποκατάστασης. Καλώς ή κακώς έτσι έχουν τα πράγματα πλέον.
Η αλήθεια είναι ότι συμφωνώ 100%. Όταν ήμουν μαθητής, νόμιζα ότι το μεταπτυχιακό είναι κάτι πολύ σπουδαίο και ότι σε καθορίζει επαγγελματικά. Πλέον έχοντας ζήσει 4 χρόνια ως φοιτητής κατάλαβα ότι τα μεταπτυχιακά είναι ένα άχρηστο χαρτί, εκτός εάν το κάνεις για να συνεχίσεις για phd και έρευνα. Καλώς ή κακώς μόνο το πτυχίο έχει μια α αξία στις μέρες μας. Ακόμα και τα phd πια μπορούν να βγουν με ένα απλό μέσο για να έχεις ένα προσόν διορισμού.
πχ ένας απόφοιτος νομικής με 5,5 χωρίς περαιτέρω σπουδές θα γίνει δικηγόρος, ένας πολιτικός επιστήμονας με 9,5 με μεταπτυχιακό και phd στη νομική δε θα γίνει ποτέ δικηγόρος. Το ίδιο και για το δίπολο ψυχολογία-φπψ