Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
26-04-19
11:32
Στο πλαίσιο αυτής της εποικοδομητικής συζήτησης θα παραθέσω ακόμη μια φορά ολόκληρη την 50η παράγραφο του «Πανηγυρικού».
«τοσοῦτον δ᾽ ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ᾽ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασιν, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκεν μηκέτι τοῦ γένους, ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας».
Η κύρια πρόταση (τοσοῦτον...ἀνθρώπους) με ρήμα το «ἀπολέλοιπεν» έχει υποκείμενο το ουσιαστικό «πόλις» και αντικείμενο το «ἀνθρώπους». Η δεύτερη ανεξάρτητη πρόταση, συνδεόμενη παρατακτικά με την προηγούμενη, έχει υποκείμενο του ρήματος «πεποίηκε» το ουσιαστικό «όνομα».
Δε θέλω να κάνουμε hijack το θέμα με απέραντες φιλολογικές αναλύσεις, που πλέον δεν έχουν καμία αξία. Αν το ήξερα, δε θα παρέθετα ποτέ το χωρίο.
Όταν, όμως, βλέπω λάθη, δεν μπορώ παρά να τα διορθώνω. Το «όνομα» σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι υποκείμενο του «πεποίηκε». Είναι αντικείμενο, και μάλιστα άμεσο, του ρήματος και συγχρόνως υποκείμενο του ειδικού απαρεμφάτου «δοκείν είναι», σε αιτιατική πτώση λόγω ετεροπροσωπίας. Η «πόλις», δηλαδή η Αθήνα, είναι το εννοούμενο υποκείμενο του «πεποίηκεν», τόσο συντακτικά, όσο και νοηματικά.
Επομένως, konstantinantia, ο Ισοκράτης παρουσιάζει ως κατόρθωμα της Αθήνας το γεγονός πως πλέον οι μετέχοντες στην αττική παιδεία, ανεξαρτήτως καταγωγής, θεωρούνται Έλληνες. Πρόσεξε, θεωρούνται, «δοκείν είναι», δεν «είναι», γιατί νομικά φυσικά δεν ήταν Έλληνες, εφόσον δεν ήταν «νόμω» πολίτες κάποιας ελληνικής πόλης. Και «καλείσθαι», όχι «καλείν», διότι θέλει να δείξει ότι το φαινόμενο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, αποκαλούνται Έλληνες, από αόριστο αριθμό ανθρώπων, όπως εμείς λέμε «ονομάζομαι κλπ». Αν χρησιμοποιούσε το «καλείν» θα παραδεχόταν πως μονάχα οι Αθηναίοι τους καλούν έτσι, κάτι που θα κατέρριπτε το επιχείρημά του πως η Αθήνα έχει πλέον γίνει το κέντρο τού πνεύματος του τότε γνωστού κόσμου. Επομένως, το επιχείρημα με τους μετοίκους είναι άστοχο, στο μέτρο που προσεγγίζει το όλο ζήτημα αποκλειστικά από τη νομική του σκοπιά.
Έπειτα, όταν ο Ισοκράτης καλεί σε πόλεμο των Ελλήνων κατά των βαρβάρων εννοεί πόλεμο εκπολιτισμού και μετάδοσης του ελληνικού πνεύματος. Ως βαρβάρους εννοεί τους απολίτιστους, αυτούς που βαρ-βαρ-ιζουν, δεν περιλαμβάνει και τους ξένους που έχουν πνευματικά εξελληνιστεί. Και φαντάσου πόσο σπουδαίο ήταν να γίνονται δεκτοί ως «τη ουσία» Έλληνες οι μετέχοντες στην ελληνική παιδεία, ήδη την εποχή εκείνη, κατά την οποία υπήρχαν «καθαρόαιμοι», «τύποις», Έλληνες.
Ένιγουει, η όλη συζήτηση χαλαρή σχέση έχει με το θέμα τού νήματος, οπότε ας σεβαστούμε και τους άλλους που αδιαφορούν παντελώς για το τι εννοούσε ένας γεράκος πριν 25 αιώνες, και ας το λήξουμε εδώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
24-04-19
17:04
Σωστός ο σκοπός. Το συγκεκριμένο μέσον, όμως, οι παρελάσεις, είναι κατά τη γνώμη σου το αποτελεσματικότερο για την επίτευξή του; Πολύ αμφιβάλλω.Το ότι θυμάσαι κάτι και το τιμάς σαν γεγονός δεν σημαίνει ότι μισείς κιόλας. Όπως και όταν υπερασπίζεσαι το σπίτι σου δεν σημαίνει ότι μισείς αυτόν που ήρθε να στο πάρει.
Μέσω αυτού του τρόπου ανάμνησης, θυμάσαι και τιμάς την ιστορία σου (την οποία υποτίθεται πως έχεις μάθει!), αποτίεις φόρο τιμής σε όσους θυσιάστηκαν για σένα, μαθαίνεις από τα λάθη του παρελθόντος, συσφίγγεις τις σχέσεις σου με το έθνος σου- την ευρύτερη οικογένειά σου κλπ κλπ. Ότι κάνει και ένας ανδριάντας, σε μικρότερο βαθμό, πάνω-κάτω.
Και για να γυρίσουμε στο θέμα, οι θυσίες αυτές και οι τιμές δεν έχουν καμμία σχέση με τον οποιονδήποτε αλλοδαπό, ακόμα κι αν διαμένει μόνιμα στην χώρα κι ακόμα κι αν θεωρείται πολιτισμένος -το αναφέρω γιατί για κάποιο λόγο, όταν ακούμε αλλοδαπό ο νους μας πάει αυτόματα σε τριτοκοσμικές και απολίτιστες χώρες, (γιατί άραγε; ) -. Και γι'αυτό και δεν πρέπει να μετέχει σε τέτοιες δραστηριότητες.
Πώς νοείς τους όρους ημεδαπός-αλλοδαπός;
Από νομική σκοπιά, οι έννοιες είναι τεχνητές και συνεπώς αδιάφορες εν προκειμένω.
Από βιολογική, παντελώς άστοχες.
Βλέπω όμως ότι προσεγγίζεις το θέμα υπό πρίσμα εθνικό και άρα εξ ανάγκης πολιτιστικό. Διότι δεν μπορείς παρά να συμφωνείς πως το έθνος προϋποθέτει έναν πολιτισμό, ο οποίος ακριβώς και το γεννά. Αποδελτιώνω από τον Πανηγυρικό τού Ισοκράτη: «...καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκεν μηκέτι τοῦ γένους, ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας». Συνεπώς, κριτήριο προσδιορισμού τού «πολιτιστικά» και «εθνικά» ημεδαπού πρέπει να είναι η παιδεία, ειδικά στο πλαίσιο του σχολείου. Τα υπόλοιπα «εθνικής καθαρότητας» κριτήρια χωλαίνουν από άποψη βιολογικής στερέωσης και εξυπηρετούν απλώς συγκεκριμένη ρητορική.
Πες μου, λοιπόν, ποιος τιμάει πιο πολύ τον ελληνικό πολιτισμό. Ο νομικά αλλοδαπός που εγκύπτει από πάνω του και μελετάει την ιστορία του, θαυμάζοντας τα κατορθώματά του, ή το νομικά ελληνόπουλο που δεν έχει ιδέα για όλα αυτά και που ανυπομονεί για την εθνική εορτή μόνο και μόνο για να χάσει σχολείο;
Αλλά φαντάζομαι ο ιχώρ κυλάει μόνο στις φλέβες τού δεύτερου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
16-06-18
19:43
Μου φαίνεται πως εσυ δεν απαντάς σε τίποτα και βρίσκεσαι σε αμηχανία. Με ποια λογική να καταργηθούν οι βαθμοί των τετραμήνων, αλλά όχι των διαγωνισματων;; Και πάλι δε θα υπάρχει διάκριση;;
Και διατυπώνω αυτές τις σκέψεις όχι για να σου επιτεθώ, άλλο στο πλαίσιο ενός ευρύτερου παιδαγωγικού προβληματισμού. Δεν χρειάζεται να αρπάζεσαι αγορι μου.
Και διατυπώνω αυτές τις σκέψεις όχι για να σου επιτεθώ, άλλο στο πλαίσιο ενός ευρύτερου παιδαγωγικού προβληματισμού. Δεν χρειάζεται να αρπάζεσαι αγορι μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
16-06-18
19:25
Να μάθουν τα παιδιά να διαβάζουν και τα σχολεία να λειτουργούν στη βάση ουσιωδών στόχων, και όχι στη βάση αυθαίρετων αριθμών που ουδεμία σχέση με τη γνώση έχουν, παρά μόνο με την σύγκριση μικρών παιδιών μεταξύ τους, ως σαν να ψάχνουμε το φθηνότερο αρνί σε κρεοπωλείο. Αλίμονο αν η αριστεία δε βασίζεται στη γνώση αυτή καθεαυτή, αλλά στο πόσο καλύτερος είμαι από μερικά αυθαίρετα άτομα. Αυτό που πέταξες για τις Πανελλήνιες καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι είναι άσχετο. Δεν είπα να μη γράφουν διαγωνίσματα, βαθμούς είπα να μην παίρνουν. Και σιγά την προσαρμογή, για 17χρονα μιλάμε, όχι για καθυστερημένα 5χρονα.
Κι εγώ συμφωνώ ότι δεν πρέπει να γίνονται παρελάσεις. Αλλά αυτό είναι δευτερεύον μπροστά στο πραγματικό παιδαγωγικό πρόβλημα που τίθεται. Εσύ μπορείς να λες "χωρίς ασφαλώς να χαρακτηρίζονται αρνητικά οι αδύναμοι" έλα όμως που χαρακτηρίζονται. Δεν έχουν δικαίωμα λέει στη σημαία, και ποιος είσαι εσύ ρε φίλε που αναθέτεις ως μονάρχης τα σύμβολα του έθνους;
Ξαναλέω, να μάθουν τα παιδιά να μοχθούν για ουσιώδεις στόχους γνώσης. Όχι για εθνικά σύμβολα που τους ανήκουν ούτως ή άλλως. Ούτε για να αποδειχθούν καλύτεροι των φίλων τους.
Φώτη, είχα βγάλει μια χρονιά 19.9 και έχασα τη σημαία, δεν την αξίζω; Στο διπλανό σχολείο ο σημαιοφόρος βγήκε με 17.3 . Την άξιζε τη σημαία παραπάνω από μένα; Να απαντήσεις και στις 2 ερωτήσεις.
Πώς ακριβώς αυτό που είπα για τις πανελληνιες είναι άσχετο;; Αν ερμηνεύω σωστά αυτά που γράφεις, διατείνεσαι ότι τα παιδιά δεν πρέπει να αξιολογούνται βαθμολογικά, αλλά ξαφνικά στα 18 τους να δώσουν πανελληνιες και να διαγωνιστούν για μια υψηλή βαθμολογία. Ξαφνικό δε θα τους έρθει;;
Και όταν λες να γράφουν διαγωνίσματα, πώς το εννοείς;; Να γράφουν χωρίς να παίρνουν βαθμό;; Δηλαδή δε θα διορθώνει ο καθηγητής τα λάθη τους;;
Όπως και να το κάνουμε, χρειάζεται να δίνουμε κίνητρα, ώστε οι μαθητές να θέτουν υψηλούς βαθμολογικού στόχους. Γι αυτό και υπάρχουν η επιβράβευση, οι βαθμοί, τα αριστεία, τα βραβεία,ακόμα και η σημαια(αν και επαναλαμβάνω ότι κατά τη γνώμη μου πρέπει να καταργηθούν οι παρελάσεις).
Βαθμοί υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Και λογικό, αφού διαφορετικά θα καλλιεργηθεί η νοοτροπία της ησσονος προσπαθειας(που τόσο έχει διαποτίσει τον νεοέλληνα).
Στο σημερινές κοινωνίες, όπου ο ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας έχει φτάσει στα ύψη λόγω και παγκοσμιοποίησης, πετυχαίνει εκείνος που προσπαθεί, πειθαρχεί και δεν αποσπάται από το στόχο του. Τέτοιες αξίες πρέπει να μεταγγίσουμε στα παιδιά,
μπάς και αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
16-06-18
16:28
Τζόνι, ήμουν σαφέστατος: Να καταργηθούν οι βαθμοί. Όχι τα σχολεία, όχι οι ασκήσεις, οι βαθμοί. Σε δυσκολεύει κάτι στη δομή των κύριων δηλωτικών προτάσεων;
Αν καταργηθούν οι βαθμοί τότε ποιος θα διαβάζει;; Αν τα παιδιά δεν έχουν και λίγη άμιλλα μεταξύ τους(ευγενή φυσικά), πώς θα επιδιώξουν να γίνουν καλύτερα;; Και τι δηλαδή, όταν φτάσουν στα 17 τους τότε θα τα βάλουμε να διαγωνιστούν στο τόσο ψυχοφθόρο σύστημα εξετάσεων των πανελληνίων;; Αυτό κι αν είναι αντιπαιδαγωγικό.
Κατ' εμε δεν πρέπει να γίνονται παρελάσεις. Εντούτοις, καθότι καμία κυβέρνηση δε φαίνεται πρόθυμη να τις καταργήσει, χρειάζεται ο καλύτερος να είναι σημαιοφόρος, χωρίς ασφαλώς να χαρακτηρίζονται αρνητικά οι πιο αδύναμοι σχολικά μαθητές. Γιατί τέτοια ρετσινιά απέναντι στην αριστεία;; Αν στόχος του σχολείου είναι να προετοιμάσει τα παιδιά για την ενήλικη ζωή τους, δεν πρέπει και να τους καταστήσει σαφές ότι στη τίποτα δε δίνεται στο χέρι, αλλά απαιτείται μόχθος και πειθαρχια;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.