Εγω να σου ευχηθω να περασεις φετος καταρχας για να μην χρειαστει να ανεβεις ξανα τον γολγοθα των πανελληινων,3η φορα.Η υπομονη και η αντοχη σου,ειναι απιστευτες,εχεις τον αμεριστο θαυμασμο μου,οτι και εαν αποφασισεις .
Δες ομως και αλλα τμηματα οπως των βιοιατρικων επιστημων που ειναι και σχετικα καινουριο,θεωρω οτι ειναι αρκετα κοντα σε μικροβιολογια που σε ενδιαφερει και ασχολειται κυριως με την διαγνωση εκτος της θεραπειας.Δεν θα ηταν κακη ιδεα και περνας και φετος σε αυτο λογικα με τοσα μορια.
Samael Σε ευχαριστώ πολύ! Και εγώ εύχομαι να μην χρειαστεί να το ξαναπεράσω όλο αυτό.. Το τμήμα που ανέφερες
φαίνεται ενδιαφέρον, ωστόσο δίνει λιγότερες επιλογές από την Ιατρική και επιπλέον βρίσκεται στην Αττική (δυστυχώς
δεν έχω δυνατότητα να σπουδάσω σε άλλη πόλη). Την Μικροβιολογία επίσης την είχα αναφέρει ως
παράδειγμα, δεν εννοούσα ότι θέλω να ασχοληθώ με αυτή
Καλημέρα!
Κατ'αρχάς χαράς στο κουράγιο σου, που παρότι κατάφερες να αριστεύσεις και τις δύο φορές, αποφασίζεις να ξαναδώσεις!
Αν μη τι άλλο αυτό δείχνει έναν συνειδητοποιημένο άνθρωπο, με δύναμη ψυχής και ξεκάθαρο στόχο!
Εγώ αν και τελειόφοιτος της Ιατρικής ως δεύτερο πτυχίο (Έχω τελειώσει Φυσικό και εν συνεχεία έδωσα κατατακτήριες), δεν θα μπω στην διαδικασία να φλυαρήσω, να υπέρ αναλύσω ή να μακρηγορήσω όπως τα προηγούμενα παιδιά, που έχουν και αυτά τα επιχειρήματά τους σίγουρα, όπως και εσύ άλλωστε. Εσύ η ίδια γνωρίζεις καλά το τι θέλεις, πως θα το διαχειριστείς όντας έμπειρη πλέον και φυσικά με ποιο τρόπο θα το πετύχεις.
ΥΓ1: Προσωπικά πιστεύω ότι μπορεί να πιάσεις οριακά την τελευταία Ιατρική και φέτος!
ΥΓ2: Καλή τύχη και καλά αποτελέσματα σου εύχομαι!
TheyCallMeChris Σε ευχαριστώ πολύ! Συγχαρητήρια και σε εσένα που τελείωσες μια τόσο δύσκολη σχολή όπως το Φυσικό
και παρόλα αυτά κυνήγησες το όνειρό σου, μια επίσης απαιτητική σχολή, την Ιατρική! Εύχομαι και εγώ να τα καταφέρω
έστω οριακά φέτος Καλή συνέχεια και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!
Διάβασα όλα τα post σου, και τις απαντήσεις που σου έδωσαν.. Εγώ θα σου πω απο τώρα ότι άτομα σαν εσένα μου δίνουν δύναμη και ελπίδα τόσο για τους δικούς μου στόχους όσο και για το οτι έχουμε ελπίδα σαν κοινωνία
Καλός γιατρός (ως απάντηση και στους παραπάνω) δεν είναι αυτός που αντέχει το αίμα και βλέπει τον θάνατο κατάματα...καλώς ή κακώς κανένας δεν γεννιέται με το να το αντέχει, το συνηθίζει όμως όταν θα κληθεί να το αντιμετωπίσει. Καλός γιατρός γίνεται κάποιος που θέλει να προσφέρει, που θέλει να ασχοληθεί με τον κλάδο... και σίγουρα το πείσμα σου και η επιμονή σου δείχνει το πόσο το θέλεις...Άρα κυνήγησε το!!
Τελείωσα την σχολή μου (σε τελείως διαφορετικό αντικείμενο με την ιατρική) και επέλεξα φέτος και έδωσα πάλι πανελλήνιες για να κυνηγήσω το όνειρο... και σίγουρα δεν το μετανιώνω... Οι κατατακτήριες (κατά τη γνώμη μου) δεν είναι αξιοκρατικές...Ωστόσο, βρες όποιο τρόπο σε βολεύει για να το καταφέρεις!!!
GO ON
andy27 Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Πράγματι, αγαπώ πολύ αυτό το αντικείμενο και γι'αυτό θα το κυνηγήσω
Συγχαρητήρια και σε εσένα που αποφάσισες να ξαναδώσεις και καλά αποτελέσματα!
Πολύ καλά κάνεις και ξανά δι
δίνεις πανελληνιες. Είδα τους βαθμούς σου και εκεί που χάνεις είναι η βιολογια(πως το κάνεις αυτό θέλει προσπάθεια να γράψεις κάτω από 18 σε αυτό αλλά τεσπά), αντίθετα στην έκθεση τα πήγες πολύ καλά και τις δύο φορές την δευτερη πάνω από 17. Αν κάτσεις να διαβάσεις βιολογία σοβαρά θα περάσεις ιατρική ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ, οι περισσότεροι με 18400+ μόρια αν είχαν τον βαθμός σου στην έκθεση θα είχαν 19200++ . Συμπερασματικά έχεις την δυνατότητα να περάσεις πολύ εύκολα ακόμα και ιατρική Αθηνών (με 17 έκθεση έχεις ξεκινήσει από 19400 μόρια!)
Nikospoliz Όντως 2/2 χρονιές με έκαψε η Βιολογία, καθώς πέρσι έγραψα 18.5 και φέτος 17.8
Βέβαια το ότι έγραψα χαμηλότερα από όσο ήθελα και όσο μπορούσα σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν διάβαζα.
Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα!
Για την Έκθεση συμφωνώ ότι έχω ένα πλεονέκτημα και εύχομαι να με βοηθήσει να περάσω εκεί που θέλω
Σε ευχαριστώ για την απάντηση!
Δεν θελω να ακουστω καπως αλλα εχω να πω τη γνωμη μου πανω σε αυτο που εγραψες και να μου πεις ισως και απο τη δικη σου μερια πως το βλεπεις:
Καταρχας συγχαρητηρια για την προσπαθεια σου και την επιμονη σου! Εδινα και γω 2η χρονια φετος στο 3ο πεδιο και αν και θα πεσουν οι βασεις δεν περναω στη σχολη που θελω-που τυχαινει να ειναι η οδοντιατρικη αλλα δεν εχει πολλη σημασια αυτο ειναι συμπτωματικο. Δεν ξερω αν θα ξαναδωσω αλλα το σκεφτομαι σοβαρα αλλα δεν ειναι αυτο το ποιντ μου
Αποτι εχω καταλαβει εσυ θες αποκλειστικα την ιατρικη, πραγμα σεβαστο και σου ευχομαι πραγματικα να πετυχεις το στοχο σου
Ωστοσο δεν καταλαβαινω γιατι βαζεις την οδοντιατρικη ως επομενη επιλογη αφου γνωριζεις απο τωρα πως αν περασεις σε αυτην δεν θα πας. Η οδοντιατρικη ειναι η 2η πιο περιζητητη σχολη στο πεδιο μας και ονειρο χιλιαδων παιδιων που δινουν καθε χρονο(πχ εγω με την καμια δεν θελω να γινω γιατρος-1η επιλογη οδοντιατρικη εβαλα και μετα αλλες 2-3 σχολες που με ενδιεφεραν και θα παω να τις παρακολουθησω αν περασω, ΟΧΙ σχολες που δεν με ενδιαφερουν καθολου, κι ας μην περασω πουθενα ρε φιλε, το προτιμω απο το να φαω καποιου αλλου τη θεση ο οποιος πραγματικα το ηθελε)
Σκεψου το ετσι: Φαντασου να δωσεις 3η χρονια παανελληνιες και να χασεις την θεση σου στη ιατρικη για παραδειγμα, τη σχολη που παλευεις τοσα χρονια να μπεις, απο εναν ακυρο που την εβαλε ετσι γιατι γιολο και δεν θα την παρακολουθησει καν, απλα την εβαλε για να φαινεται στα χαρτια ωραιο το ονομα της σχολης
Δεν λεω οτι το εκανες εσυ για αυτο ουτε το λεω για να σε προσβαλω αλλα απο τη μερια των ατομων που εχουν φτυσει αιμα να μπουν σε μια σχολη και τελικα δεν μπαινουν και χανουν τις θεσεις τους απο ατομα που ουτε καν τους ενδαφερει το αντικειμενο μου φαινεται πολυ λαθος
Καλησπέρα mariannaprl και συγχαρητήρια και σ'εσένα!
Τα πράγματα είναι απλά. Η Ιατρική όπως έχετε όλοι αντιληφθεί είναι ένα όνειρο ζωής για εμένα και γι'αυτό είμαι
διατεθειμένη να ξαναδώσω ακόμα μια χρονιά (και τελευταία) αν χρειαστεί για να το κατακτήσω. Ωστόσο, η Οδοντιατρική
ήταν και είναι η 2η επιλογή μου. Αυτό σημαίνει ότι, όπως ανέφερε και ο fockos, εάν -χτύπα ξύλο- δώσω 3η χρονιά και
δεν περάσω ούτε τότε Ιατρική, θα ακολουθήσω το επάγγελμα του Οδοντιάτρου. Ποιος όμως μπορεί να εγγυηθεί ότι
του χρόνου θα γράψω αρκετά καλά ώστε να μπω έστω Οδοντιατρική; ΚΑΝΕΝΑΣ.
Επίσης είναι τουλάχιστον αστείο να πιστεύεις ότι κάποιος που έχει γράψει τόσο καλά ώστε να περνάει Ιατρική μπορεί
να είναι απλώς ένας "άκυρος" που την έχει δηλώσει "έτσι για το γιόλο".
Και στην τελική το μηχανογραφικό σου πέρσι περιείχε αποκλειστικά τις Οδοντιατρικές σχολές;
Αυτό ακριβώς! Συμφωνώ σε όλαΑν δε πάει στην σχολή να παρακολουθήσει και ξαναδώσει του χρόνου θα έχει μια εναλλακτική να πάει Οδοντιατρική αφού υποθέτω ότι θα γραφτεί στην σχολή. Αν του χρόνου δε γράψει καλά τότε ίσως χάσει και την Οδοντιατρική που το έχει ως δεύτερη επιλογή συνεπώς δε θα ήταν έξυπνο να δηλώσει μόνο τις ιατρικές. Συνεπώς δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο από αυτό που έκανε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σε ευχαριστώ. Κάτι επιπλέον: εννοείται ότι στο μηχανογραφικό θα δηλώσεις όλες τις ιατρικές για παν ενδεχόμενο. Δεν ξέρεις τι γίνεται με τις βάσεις καμιά φορά.
Εννοείται! Ήδη το έχω κάνει και έβαλα μόνο Ιατρική και Οδοντιατρική (παντού)
Βέβαια αν περάσω Οδοντιατρική θα ξαναδώσω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χαίρομαι που έγραψα αυτά ακριβώς που ήθελες να πεις και εσύ. Πάντως σας θαυμάζω εσάς που παλεύεται να μπείτε στην Ιατρική γιατί πραγματικά η βάση είναι στον Θεό! Στην δικιά μας την κατεύθυνση- πάλι καλά- η χαμηλότερη νομική είναι στο 17.500 ενώ εσάς η χαμηλότερη ιατρική στο 18.700!!!! Για μένα, αν αποφασίσεις να ξαναδώσεις, αξιοποίησε το 100% των δυνατοτήτων σου. Επίσης να μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Την αξία σου την έχεις αποδείξει από τους βαθμούς που έγραψες την 1η και τη 2η φορά και ουδείς δικαιούται να σε ψέξει για κάτι. Επίσης να δηλώσεις κάποια μαθήματα στη σχολή που έχεις περάσει ώστε το Σεπτέμβρη, αν τυχόν σου τύχει κάποια αναποδιά με τις πανελλήνιες (που το απεύχομαι), να δώσεις κάποια μαθήματα.
ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ!!!!
Σε ευχαριστώ πολύ! Ελπίζω για το καλύτερο
Καλή φοίτηση και σε εσένα στη σχολή που δικαιωματικά και με τόσο κόπο εισάχθηκες!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κάνεις μέγα λάθος!!!!!!! Βεβαίως και αξίζει! Έδωσα φέτος τρίτη φορά και πέτυχα το στόχο μου, δλδ να περάσω στη νομική. Και αυτό που είπα όταν είδα το αποτέλεσμα ήταν ότι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΖΕ. Όταν αύριο μεθαύριο θα έχεις τελειώσει τη σχολή, θα έχεις κάνει το μεταπτυχιακό σου και θα έχεις βρει κάποια δουλειά, πραγματικά αυτά τα 2 χρόνια που έχασες θα λες ότι είναι ένα τίποτα μπροστά σε μια ολόκληρη ζωή. Πολύ καλά έκανε το παιδί και έδωσε τρίτη φορά και πέτυχε το στόχο του! Φαντάσου να μην ξαναέδινε και να έλεγε στο μέλλον τι βλακεία έκανα που δεν προσπάθησα και μια τρίτη φορά.Πάντα θα τον βασάνιζε αυτή η σκέψη. Αλλά και να μην πετύχαινε το στόχο του τουλάχιστον θα ήξερε ότι πάλεψε, που για μένα είναι το πιο σημαντικό.
Αρχικά, πολλά πολλά συγχαρητήρια!!!! Ο επιμένων νικά τελικά
Όσον αφορά τα υπόλοιπα, όλες αυτές οι σκέψεις που διατυπώνεις με εκφράζουν απόλυτα! Αυτοί ακριβώς είναι οι λόγοι που θα με κάνουν να ξαναδώσω (αν τελικά δεν περάσω φέτος). Έπιασες 100% το point μου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ένας γνωστός μου είχε παρόμοια πορεία με σένα: την πρώτη χρόνια έβγαλε 18.500 επειδή τον έριξε η έκθεση και δεν πέρασε ιατρική, τη δεύτερη την πάτησε στη βιολογία και έβγαλε 18.600 και πάλι δεν πέρασε για 50 μόρια περίπου. Γράφτηκε βιολογικό, αλλά απωθημένο του ήταν η ιατρική.
Έτσι έδωσε και τριτη χρονια, και κατάφερε να περάσει στην Αλεξανδρούπολη με 18.700...
Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι δεν αξίζει. Μου φαίνεται αδιανόητο να ζει κάποιος με αυτό το άγχος για τρία χρόνια, ενώ οι συνομήλικοι φίλοι του κάνουν τη ζωή τους ως φοιτητές.
Πάντως, και τα μόρια που έβγαλες φέτος ίσως αρκούν για να περάσεις Αλεξανδρούπολη. Η κλιμάκωση των μορίων προμηνύει σημαντική πτώση στις ιατρικές.
Επίσης, είναι λάθος να θεωρείς ότι απέτυχες επειδή έβγαλες φέτος λιγότερα μόρια σε σχέση με πέρυσι, παρά το επιπλέον διάβασμα που έκανες. Είναι πανθομολογούμενο ότι στο πεδίο σου τα θέματα ήταν σαφώς δυσκολότερα από τα αντίστοιχα περυσινά. Ίσα ίσα θα έλεγα ότι η φετινή σου επίδοση είναι καλύτερη.
Καλή συνέχεια
Σε ευχαριστώ πολύ! Άντε να δούμε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ωραία, προσπάθησε για το καλύτερο. Μπορείς να γραφτείς σε μια σχολή και να ξαναδώσεις πανελλήνιες του χρόνου;
Ναι, εννοείται. Είμαι ήδη στη Φαρμακευτική και λογικά φέτος περνάω Οδοντιατρική οπότε θα γραφτώ εκεί
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ναι και τώρα 3 χρόνια πανελλήνιες + 6 χρόνια ιατρική = 9 χρόνια! Και ΑΝ μπεις ιατρική του χρόνου. Αν δεν μπεις... Ας το αφήσουμε, καλύτερα να μην κάνουμε τέτοιες κουβέντες.
Ιατρική μπορείς να μπεις κατατακτήριες σε περιφερειακό τμήμα όπως Πάτρα ή Αλεξανδρούπολη και αν είσαι τόσο καλή που πιστεύω ότι είσαι για να βγάζεις τέτοιο βαθμό δυο χρονιές συνεχόμενες, τότε πιστεύω θα τα πήγαινες καλά.
Και ναι ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, αλλά το ίδιο ισχύει και για τις πανελλήνιες.
Απλά θα έλεγα να δεις τι σχολές πιάνεις μήπως μπεις σε κάποια άλλη σχολή και σου αρέσει. Θα σου πω το παράδειγμα ενός φίλου μου που τον ξέρω προσωπικά. Ήταν θετική, ήθελε να περάσει ιατρική, και όμως πέρασε ηλεκτρολόγων σε πολυτεχνείο επειδή δεν έπιασε την ιατρική. Έχει καταφέρει να τελειώσει στα 5 χρόνια και κάνει διδακτορικό σε προγραμματισμό, μάθημα που δεν είχε καν στο λύκειο καθώς ήταν θετική. Και με το διδακτορικό του έχει ανοιχτή πόρτα σε μεγάλη εταιρεία στο εξωτερικό οποιαδήποτε στιγμή το τελειώσει, εγγυημένο και σίγουρα από τώρα. Ενώ ξαναλέω ήταν θετική επειδή ήθελε ιατρική. Απλά ξανασκέψου το μήπως σου αρέσει και κάτι άλλο
Καταλαβαίνω τι λες, όμως έχω ήδη "χάσει" 2 χρόνια οπότε μετά θα πάει πολύ... Όπως και να'χει προς το παρόν θα περιμένω τις βάσεις μήπως και καταλάθος πέσουν 315 μόρια και μπω
Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου πάντως!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτός που κάνει εμετό όσο και αυτός που είναι κομμάτια από τροχαίο κάνει ακτινογραφία.Και εσύ είσαι εκεί για να το κάνεις σωστά.Οι λοιπές ειδικότητες αντικρίζουν μια χαρά τον θάνατο κατάματα αλλά χειρότερα ασθένειες που είναι 1000000 πιο επώδυνες απο τον θάνατο.Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο.Να βλέπεις κάποιον να πεθαίνει ή κάποιον να ταλαιπωρείτε;Αν πας με αυτήν την λογική στο δικό σου ιατρείο δεν θα πατήσει ποτέ πελάτης.Και δεν είσαι ποτέ σε θέση να πεις το κλείνω ή δεν αντιμετωπίζω περιστατικό γιατί με περιμένει η οικογένειά μου ή επειδή δεν αντέχω το αίμα.
ΑΝ ΨΑΝΧΕΙΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ ΤΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΤΟΤΕ Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.
Διαφωνώ. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν ειδικότητες που δεν έρχεσαι αντιμέτωπος με ακραίες καταστάσεις, πχ η Μικροβιολογία που είναι μια αμιγώς εργαστηριακή ειδικότητα.
Επιπλέον, πώς συμπέρανες ότι θέλω να "αποφύγω το δυσάρεστο";;
@Obaith διάβασα ότι έδωσες 2 φορές και κατάφερες και τις 2 να συγκεντρώσεις σχεδόν 18.500 μόρια και θέλεις να ξαναδώσεις. Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Σε κουράζει ψυχοσωματικά πολύ έντονα και πίστεψέ δεν θα αντέξεις την ίδια πίεση για 3η χρονιά ψυχολογικά κυρίως ....Και σου λέω δίνεις και γράφεις χαμηλότερα τι θα κάνεις; Θα έχεις χάσει 3 χρόνια από την ζωή σου, ενώ θα μπορούσες να είχες περάσει σε μία εξίσου ΥΠΕΡΟΧΗ σχολή ; Καλά κάνεις που θες να μπεις ιατρική και μπράβο σου που το καταλαβαίνεις αλλά αυτή η υπερβολική εμμονή είναι καταστροφική για εσένα. Και εγώ τελειομανής είμαι σε υπερβολικό βαθμό και εξίσου εμονική με ό,τι θέλω πολύ αλλά ....είναι κρίμα πραγματικά για εσένα πάνω από όλα!
Κατ'αρχάς σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου
Γνωρίζω καλά ότι κάθε φορά που δίνεις πανελλήνιες είναι δυσκολότερη, από άποψη ψυχολογίας, σε σχέση με την προηγούμενη. Ωστόσο, όπως έχω ήδη πει, η Ιατρική είναι ένα όνειρο ζωής για εμένα και γι'αυτό θέλω να δώσω μια τελευταία ευκαιρία στον εαυτό μου να το πραγματοποιήσει. Θεωρώ ότι θα μπορέσω να διαχειριστώ την πίεση της 3ης χρονιάς.
Άλλωστε υπάρχει πάντα η ελπίδα να γίνει κανένα θαύμα και να μπω στην τελευταία Ιατρική φέτος
Πρώτον δεν χάνεις τόσο χρόνο ειδικά αν τελειώσεις παραϊατρική σχολή δε δίνεις όλα τα μαθήματα που σημαίνει ότι δε θα κάνεις 6 χρόνια σπουδών στην ιατρική αλλά 5 ή 4. Επίσης δε χρειάζεται να χάσεις ένα χρόνο στην προετοιμασία για τις κατατακτήριες δε θα έρθεις από φιλολογία να δώσεις εκεί, ήδη θα έχεις μια ιδέα. Αυτό σημαίνει ότι αν έκανες από το 1ο έτος αυτό που σου λέω θα έκανες συνολικά ελάχιστα χρόνια παραπάνω, ένα ή δυο.
4 η σχολή + 5 η Ιατρική + 1 η προετοιμασία = 10 χρόνια
δεν νομίζεις ότι είναι πάρα πολλά;
Επίσης, για να μπεις Ιατρική δεν αρκεί να "έχεις μια ιδέα" όπως ανέφερες. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Προς τους νέους, επίδοξους, φοιτητές ιατρικής. Που ξέρω πως με διαβάζουν πολλοί. Αλλά και προς τους γονείς που μερικοί πιέζουν τα παιδιά τους να γίνουν γιατροί. Τώρα, πριν συμπληρώσουν το μηχανογραφικο. Πρέπει να ξέρουν.
Μπαίνεις στην ιατρική. Είσαι χαρούμενος. Πολύ χαρούμενος.
Ξέρεις ότι έχει πολύ διάβασμα. Αλλά δεν σε πειράζει. Το έχεις κάνει ήδη για να περάσεις άλλωστε.
Θα την τελειώσεις τη σχολή γρήγορα.
Θες να κάνεις σπουδαία πράγματα. Φαντάζεσαι τον εαυτό σου με άσπρη ποδιά, τα ακουστικά στον ώμο. Τους συγγενείς να κρέμονται από τα λόγια σου και τις γνώσεις σου. Και εσύ να αγορευεις. Σαν μεγαλοδικηγορος της ζωής.
Αλλά γιατρός δεν είναι αυτό.
Γιατρός είναι η ευθύνη , είναι η μυρωδιά του αίματος και του εμετού. Είναι οι 32 ώρες αϋπνίας. Είναι ο συγγενής που βρίζει έξω από τα επείγοντα, είναι το οστό που εξέχει, το αγγείο που αιμορραγει και σε ραντιζει με το κόκκινο χρώμα της ζωής και του θανάτου.
Είναι το παιδί σου που θα σε βλέπει κάθε τριτη μέρα και θα σε κοιτάει σαν ξένο. Αν προλάβεις να κάνεις.
Είναι η φωνή του νοσηλευτή που στις τέσσερις τα ξημερώματα μόλις γειρεις ελάχιστα να ξαπλωσεις με τα μάτια και τα πόδια πρησμένα, σου χτυπάει δυνατά την πόρτα του μικρού σαν φυλακή δωματίου σου και σου φωνάζει "Γιατρέ ξύπνα, το παιδί πεθαίνει". Και εσύ χαμογελάς και κλαις μαζί, γιατί σου λέει ξύπνα. Αφού δεν κοιμήθηκες ποτέ.
Επιστρατεύεις τις δυνάμεις που δεν έχεις και προσπαθείς. Αν νικήσεις θα έχει βοηθήσει και ο Θεός. Αν χάσεις θα φταις μόνο εσύ.
Οι μέρες σου δεν θα είναι ποτέ ίδιες. Θα σε ρωτούν πως ήταν στη δουλειά και θα ξεροκαταπίνεις. Θα λες "καλά".Τι να πεις;
Οι νύχτες σου και ο ύπνος σου δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος. Πάντα η ευθύνη της πράξης σου αλλά και της απραξίας σου θα είναι πολλαπλάσια των ευθυνών όσων βρίσκονται γύρω σου. Σαν βαριά πέτρα που πρέπει να την σηκώνεις πάντα, με χαμόγελο και κατανόηση στον πόνο του άλλου.
Και το γέλιο σου δεν θα είναι ποτέ το ίδιο. Γιατί θα έχεις κοιτάξει τον θάνατο κατάματα και ξέρεις πως θα τον ξαναδείς.
Οι γιατροί είναι το πρώτο επάγγελμα σε αυτοκτονίες και κατάθλιψη. Σχεδόν πάνω από τους μισούς νέους γιατρούς έχουν καταθλιπτικα συμπτώματα
Ακόμα και χρόνια μετά, θα νομίζεις πως θα χτυπήσει η πόρτα και θα ακούσεις μια φωνή να στριγγλιζει "Γιατρέ ξύπνα, το παιδί πεθαίνει".
Γιατί αυτό είναι η μαχιμη και καθημερινή ιατρική.
Δεν είναι μεγαλεία και συνέδρια και ταξίδια.
Είναι πρωτίστως η απάντηση στην ερώτηση "Ξύπνα γιατρέ, πεθαίνει"
Το αντέχεις;.. Το μπορείς;. Δύνασαι να σηκώσεις αυτό το βάρος με το ελάχιστο ψυχικό και οικογενειακό κόστος; Αν ναι, καλώς ήλθες.
Να είσαι έτοιμος σαν άλλος Άτλαντας να σηκώσεις πόνο και ευθύνη. Των άλλων και τον δικό σου.
Καλώς ήλθες στην Ιατρική.
Ενας γιατρος το ανεβασε στο facebook.
Ωραία όλα αυτά όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και ειδικότητες, όπως η Ακτινολογία, που δεν χρειάζεται να έρθεις σε επαφή με αίματα και εμετούς. Άλλες όπως η Μικροβιολογία, η Ενδοκρινολογία, η Δερματολογία, η Οφθαλμολογία, η Ωτορινολαρυγγολογία, κλπ. που δεν θα δεις "τον θάνατο κατάματα" όπως ανέφερε ο συγκεκριμένος γιατρός. Και σαφώς πάντοτε υπάρχει η επιλογή να εργαστείς στο δικό σου ιατρείο οπότε και θα βλέπεις τα παιδιά σου κανονικά και δεν θα έχεις καμιά νοσοκόμα να σε ξυπνάει.
Επιλογές υπάρχουν, αρκεί να το αγαπάς το αντικείμενο και να το ψάξεις. Όλα τα άλλα είναι προσπάθειες για παρηγοριά σε όσους δεν κατάφεραν να μπουν στην Ιατρική
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Όταν ένας ιατροδικαστής υποστηρίζει την ψευδή "διάγνωση" και ο άλλος την δική του τι προσφέρεις; Ο ένας θα κρίνει κάι θα υποτιμά τον άλλον. Άρα στην κυριολεξία σφαγή μεταξύ των συναδέλφων. Χμμμμμ το κόβω πολύ ροζ συννεφάκι ότι έχεις τον τομέα της ιατρικής.
"Επιπλέον, προσφέρεις και στην κοινωνία γιατί το ότι συλλαμβάνεται ο δολοφόνος σημαίνει ότι πλέον θα υπάρχει ένας κίνδυνος λιγότερο για το κοινωνικό σύνολο." Στην αποψη αυτη , δεν έχω δει ποτέ να γίνεται.. Ψάξτο καλύτερα.
Η απόφαση δική σου.
Τίποτα χαρά μου να βοηθήσω.
Καλή επιτυχία...!!!
Φιλικά.
Τις περισσότερες φορές όταν υπάρχει η κατάλληλη συνεργασία μπορούν να καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα. Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις. Όπως αντίστοιχα συμβαίνει πχ. με τη Χειρουργική. Κάποιες εγχειρήσεις πετυχαίνουν, κάποιες όχι.
Ας είμαστε ειλικρινείς όμως, αν δεν υπήρχαν ιατροδικαστές πόσα περισσότερα εγκλήματα θα είχαν μείνει ανεξιχνίαστα;
Anyway, ευχαριστώ πολύ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εφόσον σε ενδιαφέρει ο χώρος της ιατρικής, γιατί δεν κοιτάς και τα τμήματα κτηνιατρικής;
Καλή τύχη σε ό,τι κι αν κάνεις.
Κατ'αρχάς σε ευχαριστώ πολύ
Η κτηνιατρική όντως είναι η "Ιατρική των ζώων". Ωστόσο, θεωρώ ότι για να ακολουθήσεις αυτό το επάγγελμα πρέπει να έχεις μεγάλη αγάπη για τα ζώα και να είσαι διατεθειμένος να αφιερώσεις τη ζωή σου σε αυτά. Εγώ προσωπικά παρότι αγαπώ τα ζώα, δεν έχω αυτό που λέμε "τρέλα" με αυτά και άρα δεν θα ήθελα να περάσω όλη μου τη ζωή σε ένα κτηνιατρείο. Ένας ακόμα λόγος είναι ότι -κακά τα ψέμματα- πρόκειται για ένα όχι τόσο καθαρό επάγγελμα από πολλές απόψεις. Δεν λέω ότι η Ιατρική είναι το πιο καθαρό επάγγελμα, όμως τουλάχιστον σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις ΜΙΑ ειδικότητα που σου ταιριάζει, ενώ ένας κτηνίατρος τα κάνει ΟΛΑ...
Αν και δε διαφωνώ με το να βάζει κάποιος στόχους και να προσπαθεί να τους πετύχει θεωρώ οτι εσύ έχεις ξεπεράσει το μέτρο (με το συμπάθειο ). Καμιά φορά η ίδια η ζωή σού δείχνει το δρόμο που θέλει να ακολουθήσεις και με το να της πηγαίνεις κόντρα κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Είναι η ιατρική κάτι που σε ενθουσιάζει και σε γεμίζει τόσο ώστε να χαραμίσεις 3 χρόνια από τη ζωή σου με την ελπίδα να περάσεις στην ιατρική; Γιατί έχω μια αμφιβολία για το αν είναι δικό σου το όνειρο ή στο έχει ενσωματώσει κάποιος άλλος ώστε έχεις πιστέψει οτι είναι και δικό σου. Συνήθως οι νέοι που θέλουν την ιατρική το κάνουν είτε από θέληση για επαγγελματική αποκατάσταση είτε από πάθος για να βοηθούν το συνάνθρωπο. Εσύ δε μάς λες πουθενά γιατί θες την ιατρική.
Ένα αγαπημένο μου μότο είναι "πρόσεχε τί εύχεσαι γιατί μπορεί να σού τύχει". Κοινώς, πολλές φορές αφιερώνουμε χρόνο και ενέργεια σε κάποιο στόχο κι όταν τον πετυχαίνουμε ανακαλύπτουμε έντρομοι οτι τελικά δε μας καλύπτει.
Επίσης βλέπω μια άρνηση να δεχτείς την αποτυχία και να χάσεις τον έλεγχο των πραγμάτων. Αυτό θα είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στη ζωή σου.Σκέψου το.
Όπως είπα και σε άλλο ποστ, πιο πάνω, οι βασικοί λόγοι που θέλω την Ιατρική είναι η προσφορά στον συνάνθρωπο και την κοινωνία, η ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου, το ότι σώζεις ή βελτιώνεις τη ζωή του συνανθρώπου αλλά σαφώς και οι καλές επαγγελματικές προοπτικές.
Και επειδή μιλάς για εμπόδια, θεωρώ ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή μου θα ήταν η ηττοπάθεια που θα με έκανε να παρατούσα τα όνειρά μου λόγω του φόβου της αποτυχίας. Υπάρχει λόγος που λέμε "ο επιμένων νικά", δεν νομίζεις; Αλίμονο αν με 1-2 δυσκολίες που μας παρουσιάζονταν τα παρατούσαμε και συμβιβαζόμασταν με κάτι που δεν μας αρέσει..
Το να περάσω 1,2 ή και 3 χρόνια προσπαθώντας να κατακτήσω ένα όνειρο ζωής δεν το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Το πραγματικό χάσιμο χρόνου είναι να περάσεις όλη σου τη ζωή κάνοντας κάτι που δεν σε γεμίζει.
Σε ευχαριστώ για την απάντηση
Θα ήθελες να μας πεις πως προέκυψε αυτή η αγάπη για την Ιατρική? Έχεις ψάξει αρκετά το πρόγραμμα σπουδών, την επαγελματική αποκατάσταση (εντάξει, αυτό είναι ευρέως γνωστό, απλά το αναφέρω), τη γνώμη φοιτητών/ αποφοίτων της σχολής για να λες με σιγουριά ότι είναι η σχολή που θα σου ταίριαζε στο 100%? Δεν τα λέω αυτά για να σε αποθαρρύνω, ίσως όμως θα έπρεπε να είσαι πιο ανοιχτή στις επιλογές σου. Προσπάθησε να βρεις μια άλλη σχολή που να σου κεντρίζει το ενδιαφέρον και παρακολούθησε τα μαθήματα εφόσον εισαχθείς εκεί, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αποκλείεις το να ξαναδώσεις πανελλαδικές 3η φορά. Κάνε το αυτό μόνο και μόνο για να δώσεις μια ευκαιρία στον εαυτό σου ν' ανακαλύψει τι του αρέσει και τι όχι.
Όπως ειπώθηκε και παραπάνω, οι βαθμοί σου ήταν πολύ καλοί και σου επιτρέπουν να μπεις σε πολλές σχολές. Μην πετάς αυτή την ευκαιρία προσκολλημένη στο ότι απέτυχες.
Για να μην επαναλαμβάνομαι, δες τι απάντησα στην Himela και τον Samael. Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου
Η γνωστή καραμελα: θέλω ιατρική για να προσφέρω στον συνάνθρωπο. Η ιατρική δεν θεωρώ ότι μόνο προσφέρεις στον συνάνθρωπο. Δηλαδή η ειδικότητα της ιατροδικαστικής τι προσφέρεις στον νεκρό; Χαρά στους μεν από την μια μεριά λύπη στους δε από την άλλη.
Αν θες ξανάδωσε
Αυτό με τις κατατακτήριες διαφωνω κάθετα. Πιο εύκολες τις θεωρώ από τις πανελλαδικές
Κι γω έχω δεί άτομα να χουν καλύτερο μέλλον . Έχω μιλήσει κ άλλου για το κομμάτι αυτό.
Ενιγουει, καλή επιτυχία σε ο, τί κ ν κάνεις τελικά. Ίσως και μελλοντικοι συναδελφοι..
Δεν προσφέρεις στον νεκρό. Προσφέρεις όμως στην οικογένειά του. Εάν πρόκειται για θάνατο από φυσικά αίτια μαθαίνουν τι είναι αυτό που τους στέρησε τον αγαπημένο τους άνθρωπο. Προσπαθείς να δώσεις απαντήσεις στα "γιατί;" τους. Εάν από την άλλη πρόκειται για έγκλημα προσπαθείς σε συνεργασία με τους εγκληματολόγους να ρίξεις φως στην υπόθεση, ώστε να συλληφθεί ο υπεύθυνος και να λυτρωθεί η οικογένεια του θύματος. Επιπλέον, προσφέρεις και στην κοινωνία γιατί το ότι συλλαμβάνεται ο δολοφόνος σημαίνει ότι πλέον θα υπάρχει ένας κίνδυνος λιγότερο για το κοινωνικό σύνολο.
Όσον αφορά τις κατατακτήριες σέβομαι τη γνώμη σου όμως και εγώ διαφωνώ κάθετα.
Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Καλη επιτυχια.Υπομονη συγκεντρωση και ψυχραιμια και ολα θα πανε καλα!!
Σε ευχαριστώ πολύ!
Μπορείς να πας σε μια άλλη σχολή και αν θελήσεις στο μέλλον να κάνεις κατατακτήριες για ιατρική, αυτό το έχει κάνει ο @fockos.
Οι κατατακτήριες δεν αποτελούν επιλογή για εμένα γιατί θεωρώ ότι είναι μια ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία (4 τουλάχιστον χρόνια να βγάλεις την όποια σχολή + 1 χρόνος προετοιμασίας για τις εξετάσεις + τα χρόνια της σχολής για την οποία έδωσες κατατακτήριες). Και μάλιστα το αποτέλεσμα είναι πολύ αβέβαιο, καθώς έχω δει άτομα να κόβονται ακόμα και για μισό μόριο.
Ευχαριστώ για την πρόταση και το ενδιαφέρον σου πάντως
Δεν θελω να φανω κακοπροαιρετος,ουτε αγνοω ποσο πολυ σε νοιαζει η ιατρικη αλλα εχω εναν προβληματισμο .
Η αποδοση σου ουσιαστικα ηταν φοβερη,και τις 2 χρονιες,ωστοσο φαινεται οτι δεν αντιλαμβανεσαι πληρως οτι η Ιατρικη εχει τοση ζητηση που ειναι θεμα τυχης μετα απο ενα σημειο η εισαγωγη σε αυτην και οχι ικανοτητας οπως η ιδια καταληγεις να λες εστω και ασυνειδητα . Εννοω δες το στατιστικα και θα καταλαβεις τι θελω να πω. Τα περιθωρια λαθους,αφορουν τοσο μικρα μεγεθη στην βαθμολογικη κλιμακα που πλεον ειναι εκτεθιμενα στην τυχαιοτητα απο διαφορους παραγοντες.Εχεις πετυχει ηδη και εισαι παρα πολυ ικανη,απλα δεν το εχεις αντιληφθει ακομα.
Εκτος αυτου πως ξερεις οτι η ιατρικη ειναι η δουλεια που σου αρεσει;
Εμενα προσωπικα η φαρμακευτικη μου φαινεται μακραν πιο ενδιαφερουσα σχολη απο αποψη μαθηματων.
Αλλα αυτο ειναι προσωπικη αποψη βεβαια.Απο εκει και περα εαν πραγματι το ηθελες ανεκαθεν και το κυνηγας,εγω ειμαι μαζι σου,ξαναδωσε .
Συμφωνώ απόλυτα με το 1ο σκέλος της απάντησής σου. Το ότι είναι θέμα τύχης το κατάλαβα καλύτερα από ποτέ φέτος που θα χάσω την Ιατρική για ένα ερώτημα πολλαπλής στη Βιολογία... Δηλαδή αν απαντούσα σωστά ΕΝΑ ερώτημα πολλαπλής θα ήμουν κατάλληλη για Ιατρική, αλλά τώρα που δεν το απάντησα δεν είμαι; Οπότε ναι, έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό.
Όσον αφορά το 2ο σκέλος, από μικρή ήθελα να γίνω γιατρός. Η προσφορά στον συνάνθρωπο και την κοινωνία, το γεγονός ότι σώζεις ζωές (ή προσπαθείς να σώσεις ή απλώς βελτιώνεις την ποιότητα ζωής κάποιου) αλλά και οι καλές επαγγελματικές προοπτικές (αυτό προφανώς δεν το σκεφτόμουν από όταν ήμουν μικρή) είναι τα κύρια στοιχεία που με κάνουν να θέλω τόσο πολύ αυτή τη σχολή.
Για τη Φαρμακευτική δεν θα διαφωνήσω. Θεωρώ ότι πράγματι είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα σχολή όμως, όπως είπα και στην αρχική μου δημοσίευση, οι επαγγελματικές προοπτικές που προσφέρει στους πτυχιούχους είναι ελάχιστες έως μηδενικές. Πόσα φαρμακεία υπάρχουν σε κάθε γειτονιά; Πόση δουλειά έχει το καθένα από αυτά; Πόσες φαρμακοβιομηχανίες υπάρχουν στην Ελλάδα που σου δίνουν τη δυνατότητα να ασχοληθείς με την έρευνα; Όλοι μας ξέρουμε την απάντηση...
Όμως, για να είμαι ειλικρινής, ακόμα και αν υπήρχαν στην Ελλάδα προοπτικές για έρευνα (εδώ γελάμε ) θα επέλεγα έναν τομέα που σχετίζεται με τη Βιολογία (όπως Ιατρική/Βιολογικό) και όχι με τη Χημεία (όπως Φαρμακευτική/Χημικό).
Όπως αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, με βάση όσα σου είπα η καλύτερη λύση για εμένα είναι να ξαναδώσω.
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το 2017 έδωσα πρώτη φορά πανελλήνιες, στο 3ο επιστημονικό πεδίο, με στόχο την Ιατρική. Ανέκαθεν ήμουν μια μαθήτρια που διάβαζε ανελλιπώς σε όλη τη διάρκεια των σχολικών χρόνων και κατά συνέπεια δεν είχα κενά. Φροντιστήριο ξεκίνησα το καλοκαίρι του 2016, καθώς το επόμενο σχολικό έτος (2016-2017) θα έδινα πανελλήνιες. Δηλαδή, μέχρι και την Β' Λυκείου διάβαζα μόνη -όσα μας έβαζαν στο σχολείο, αλλά και έκανα επιπλέον ασκήσεις από βοηθήματα ή από το ίντερνετ.
Για να μην τα πολυλογώ, η χρονιά -ειδικά μετά τον Ιανουάριο- κύλισε αρκετά γρήγορα, έδωσα πανελλήνιες και έπειτα βγήκαν τα αποτελέσματα:
Φυσική: 20
Χημεία: 19
Βιολογία: 18.5
Έκθεση: 16.5
ΣΥΝΟΛΟ: 18535
Για να είμαι ειλικρινής παρότι ξέρω ότι -θεωρητικά- είχα καλή επίδοση, δεν έμεινα ικανοποιημένη. Και αυτό γιατί δεν πιστεύω ότι τα μόρια αυτά αντιστοιχούν στην προσπάθεια που έκανα ΟΛΑ αυτά τα χρόνια. Και, προπάντων, γιατί ήξερα ότι αυτά τα μόρια δεν θα ήταν ικανά να μου εξασφαλίσουν μια θέση στην σχολή που τόσο πολύ ήθελα -την Ιατρική. Τελικά, πέρασα στην Φαρμακευτική που ήταν η 3η επιλογή μου μετά την Ιατρική και την Οδοντιατρική. Το αντικείμενο σπουδών δεν με ενθουσίαζε και επιπλέον γνώριζα ότι οι επαγγελματικές προοπτικές στην Ελλάδα του σήμερα ήταν περιορισμένες έως ανύπαρκτες. Έτσι, αποφάσισα χωρίς δεύτερη σκέψη να ξαναδώσω.
Όπως και την 1η φορά που έδωσα, πήγα φροντιστήριο (σε διαφορετικό). Αυτή τη φορά όμως διάβαζα ακόμα περισσότερο - μπορείτε να πείτε ότι είχα πεισμώσει κάπως. Από άποψη γνώσεων η 2η χρονιά ήταν ευκολότερη από την 1η καθώς στην ουσία φρόντιζα να διατηρήσω τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις κάνοντας συχνές επαναλήψεις και επιπλέον κάλυπτα τυχόν "κενά" δηλαδή οτιδήποτε μπορεί να μου είχε ξεφύγει την 1η χρονιά. Αντίθετα, από άποψη ψυχολογίας ήταν πολύ δυσκολότερα και αυτό καθώς δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να αποτύχω ξανά (για να μην παρεξηγηθώ: λέω "αποτύχω" γιατί θεωρώ ότι μη πετυχαίνοντας τον στόχο μου ουσιαστικά απέτυχα. Επ'ουδενί δεν θεωρώ την εισαγωγή σε οποιαδήποτε σχολή αποτυχία).
Ομολογώ ότι από ό,τι φάνηκε κατά τη διάρκεια της 2ης χρονιάς, πέρσι η προετοιμασία μου ήταν ανεπαρκής (από άποψη ασκήσεων, μεθοδολογιών, κλπ.). Η πληρέστερη προετοιμασία που έκανα φέτος θεώρησα ότι θα αποδώσει καρπούς, δίνοντάς μου έτσι το πολυπόθητο εισιτήριο για την σχολή που πάντα ονειρευόμουν, δηλαδή την Ιατρική. Αμ δε....
Στη συνέχεια, σας παραθέτω τα αποτελέσματα της 2ης μου προσπάθειας:
Φυσική: 19.1
Χημεία: 19.6
Βιολογία: 17.8
Έκθεση: 17.1
ΣΥΝΟΛΟ: 18406
Η πρώτη μου αντίδραση; Ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ; Γιατί δεν τα κατάφερα ΠΑΛΙ; Γιατί δεν ανταμείφθηκαν οι κόποι και οι θυσίες τόσων ετών; Γιατί να γράψω χειρότερα από πέρσι; Γιατί δεν είμαι ικανή να περάσω εκεί που θέλω; ΓΙΑΤΙ;
Κλάμα, απογοήτευση, στεναχώρια... Και τώρα τι κάνω; Ακούγεται ότι θα πέσουν οι βάσεις αλλά μέσα μου πιστεύω ότι δεν πιάνω ούτε καν τη 2η επιλογή μου, την Οδοντιατρική. Όμως ακόμα κι αν την πιάσω, πως να το κάνουμε, δεν είναι Ιατρική και ποτέ δεν θα γίνει. Εξακολουθεί μέσα στο μυαλό μου να ηχεί αυτό το γιατί.. Γιατί ενώ διάβαζα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να μην μπορώ να εισαχθώ στη σχολή των ονείρων μου; Τι παραπάνω από εμένα έχουν όσοι τα καταφέρνουν κάθε χρόνο;
Το (μεγάλο) σοκ κράτησε μια βδομάδα περίπου. Στη συνέχεια, όλα τα αρνητικά συναισθήματα που σας περιέγραψα σταδιακά μετατράπηκαν σε οργή και αυτή με τη σειρά της σε αποφασιστικότητα και πείσμα. Κι όμως, το αποφάσισα. Θα δώσω ακόμα μια χρονιά. Και θα είναι και η τελευταία.
Γιατί (χωρίς ερωτηματικό αυτή τη φορά) είναι προτιμότερο να παλέψεις όσο μπορείς για να κατακτήσεις τους στόχους σου από το να αναρωτιέσαι μια ολόκληρη ζωή "ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ"... Άλλωστε, το επάγγελμα που θα επιλέξουμε -καλώς ή κακώς- θα μας ακολουθεί για 35+ χρόνια.
Και κάτι τελευταίο... Διάλεξε μια δουλειά που σ' αρέσει και δε θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου (Κομφούκιος)
Να είστε όλοι καλά και να μην το βάζετε ποτέ κάτω! Η ζωή είναι πολύ μικρή για να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας και ταυτόχρονα αρκετά μεγάλη για να καταφέρουμε να τα πραγματοποιήσουμε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.