Νομάρχης
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Νομάρχης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 169 μηνύματα.
26-10-19
20:11
Update πάνω από ένα χρόνο μετά και περίπου 2 μήνες μετά το τέλος των σπουδών μου στις ΗΠΑ: πλέον θεωρώ ότι, τουλάχιστον προφορικά, μερικές φορές μου έρχεται πιο εύκολη η αγγλική φράση παρα η ελληνική/γερμανική αντίστοιχη. Πραγματικά από ένα σημείο και πέρα είναι θέμα συνήθειας...
Τώρα συνειδητοποιώ πραγματικά ποσό ανόητες ήταν οι σκέψεις μου τότε...
Τώρα συνειδητοποιώ πραγματικά ποσό ανόητες ήταν οι σκέψεις μου τότε...
Νομάρχης
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Νομάρχης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 169 μηνύματα.
01-01-17
05:05
Παιδιά ευχαριστώ για τις απαντήσεις!
@din@!! ένιωθες κι εσύ το ίδιο πρωτου πας στην Αγγλία; Αντιμετώπισες τέτοια προβλήματα προφοράς στην αρχή;
Αν σας έλεγα τώρα για παράδειγμα ότι αύριο θα πάτε Αμερική και θα ζήσετε για μισό χρόνο εκεί, θα πηγαίνατε χωρίς κανένα δισταγμό; Θεωρείτε πως όσον αφορά τη συνεννόηση θα τα καταφέρνατε το ίδιο καλά όπως αν ήσασταν στην Ελλάδα;
Απλά θέλω να δω αν έχουν όλοι όσοι πάνε σε ξένη χώρα τέτοιους ενδοιασμούς η αν έχω εγώ το πρόβλημα...
@din@!! ένιωθες κι εσύ το ίδιο πρωτου πας στην Αγγλία; Αντιμετώπισες τέτοια προβλήματα προφοράς στην αρχή;
Αν σας έλεγα τώρα για παράδειγμα ότι αύριο θα πάτε Αμερική και θα ζήσετε για μισό χρόνο εκεί, θα πηγαίνατε χωρίς κανένα δισταγμό; Θεωρείτε πως όσον αφορά τη συνεννόηση θα τα καταφέρνατε το ίδιο καλά όπως αν ήσασταν στην Ελλάδα;
Απλά θέλω να δω αν έχουν όλοι όσοι πάνε σε ξένη χώρα τέτοιους ενδοιασμούς η αν έχω εγώ το πρόβλημα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νομάρχης
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Νομάρχης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 169 μηνύματα.
26-12-16
01:52
@Dimitris S τα περισσότερα από αυτά που λέει μπορώ να τα διακρίνω(μιλάω μόνο από ακουστικής άποψης, δεν ξέρω βέβαια ακριβώς για τι μιλάνε διότι δεν ασχολούμαι και πολύ με πολιτικά και δεν γνωρίζω το background της συζήτησης). Αυτό που με ενοχλεί, με τσιτώνει για την ακρίβεια, είναι που εκεί που μιλάει αργά και τον καταλαβαίνω ξαφνικά επιταχύνει για 2-3 δευτερόλεπτα και μετά ξαναφρενάρει και μιλάει σε κανονικό ρυθμό, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να διακρίνω σε αυτό το διάστημα τι ακριβώς είπε, οπότε χάνω πολλούς συνδετικούς κρίκους και συνεπώς όλο το νόημα.
Βέβαια ούτε ο λόγος του Trump ούτε η συνέντευξη on air μπορούν να συγκριθούν με καθημερινές συνομιλίες πρόσωπο με πρόσωπο, όταν υπάρχει κοινό εσκεμμένα κάποιος μιλάει πιο αργά και πιο καθαρά, σε οποιαδήποτε γλώσσα.
@din@!! ως παράδειγμα μπορώ να σου πω τραγούδια. Δεν έχει τύχει ποτέ ως τώρα να έχω ακούσει αμερικάνικο ή βρετανικό τραγούδι(βασικά από βρετανικά μόνο Beatles ακούω πού και πού) και να μπορώ να διακρίνω πάνω από 20% των lyrics. Βέβαια γενικά όταν ακούω τραγούδια δεν δίνω σχεδόν καθόλου σημασία στους στίχους, αλλά στη μουσική, ίσως να παίζει κι αυτό ρόλο. Αλλά είτε ακούω ελληνικά είτε γερμανικά τραγούδια διακρίνω άνετα τι λέει, παρότι μετά από 1-2 λεπτά αφού ακούσω το τραγούδι έχω ξεχάσει τα λόγια και συγκρατώ μόνο τη μουσική.
Ναι είναι σωστό αυτό που λες ότι υπάρχουν σε όλους τους λαούς διάφορες προφορές(έχω μεγαλώσει σε πόλη της Βαυαρίας και αρκετές φορές αναρωτιόμουν όταν μου μιλούσαν ντόπιοι Βαυαροί <<Τι στον πέοντα μου λέει τώρα;>>). Αυτό που λές για το ότι μαθαίνεις τι γλώσσα μιλω΄ντας με native speakers ισχύει, αλλά για το να κατέχω κάποτε εγώ ο ίδιος την αμερικάνικη προφορά καλά. Εγώ εννοώ σε πρώτη φάση να διακρίνω ο ίδιος τι μου λένε, ανεξάρτητα από τη δική μου προφορά. Όποτε μιλάω(όποτε τύχει) με μη αγγλόφωνους αγγλικά, δεν έχω κανένα τέτοιο πρόβλημα ...
Με καθησύχασε αρκετά αυτό που είπες με τον Σκωτσέζο αστυνομικό επειδή μάλλον δεν είμαι ο μόνος με αυτό το πρόβλημα. Αν ήταν Λονδρέζος ο αστυνομικός, όμως, θα καταλάβαινες 100 τοις 100 από αυτά που έλεγε; Μου θύμισε κάτι που έγινε πριν μισό χρόνο περίπου: δούλευα για ένα διάστημα στη διδασκαλία σε ένα ινστιτούτο του πανεπιστημίου μου. Μαζί μου ήταν τις περισσότερες φορές μια Κινέζα που έκανε το PhD της και δούλευε στο ίδιο ινστιτούτο. Ε σε μια φάση μου ζήτησε στιλό(το στιλό στα γερμανικά λέγεται Kugelschreiber). Το είπε τόσο παράξενα που τη ρώτησα 5-6 φορές τι εννοεί(καταλάβαινα Kokusscheibe έτσι όπως το έλεγε). Εγώ δεν την παρεξήγησα, προς Θεού(οκ ήταν και μ**ναρος εδώ που τα λέμε?????? ?????? ?????? ), αλλά ποιος ξέρει αν θα συμβεί το ίδιο και σ εμένα.
Παιδιά καλό θα ήταν να γράψει ο καθένας εδώ τέτοιες περιπτώσεις όπως προηγουμένως με τον Σκωτσέζο αστυνομικό και προ πάντων πώς το διαχειριστήκατε, σαν tips για το μέλλον. Έτσι πιστεύω θα επωφεληθούμε αρκετά.
Βέβαια ούτε ο λόγος του Trump ούτε η συνέντευξη on air μπορούν να συγκριθούν με καθημερινές συνομιλίες πρόσωπο με πρόσωπο, όταν υπάρχει κοινό εσκεμμένα κάποιος μιλάει πιο αργά και πιο καθαρά, σε οποιαδήποτε γλώσσα.
@din@!! ως παράδειγμα μπορώ να σου πω τραγούδια. Δεν έχει τύχει ποτέ ως τώρα να έχω ακούσει αμερικάνικο ή βρετανικό τραγούδι(βασικά από βρετανικά μόνο Beatles ακούω πού και πού) και να μπορώ να διακρίνω πάνω από 20% των lyrics. Βέβαια γενικά όταν ακούω τραγούδια δεν δίνω σχεδόν καθόλου σημασία στους στίχους, αλλά στη μουσική, ίσως να παίζει κι αυτό ρόλο. Αλλά είτε ακούω ελληνικά είτε γερμανικά τραγούδια διακρίνω άνετα τι λέει, παρότι μετά από 1-2 λεπτά αφού ακούσω το τραγούδι έχω ξεχάσει τα λόγια και συγκρατώ μόνο τη μουσική.
Ναι είναι σωστό αυτό που λες ότι υπάρχουν σε όλους τους λαούς διάφορες προφορές(έχω μεγαλώσει σε πόλη της Βαυαρίας και αρκετές φορές αναρωτιόμουν όταν μου μιλούσαν ντόπιοι Βαυαροί <<Τι στον πέοντα μου λέει τώρα;>>). Αυτό που λές για το ότι μαθαίνεις τι γλώσσα μιλω΄ντας με native speakers ισχύει, αλλά για το να κατέχω κάποτε εγώ ο ίδιος την αμερικάνικη προφορά καλά. Εγώ εννοώ σε πρώτη φάση να διακρίνω ο ίδιος τι μου λένε, ανεξάρτητα από τη δική μου προφορά. Όποτε μιλάω(όποτε τύχει) με μη αγγλόφωνους αγγλικά, δεν έχω κανένα τέτοιο πρόβλημα ...
Με καθησύχασε αρκετά αυτό που είπες με τον Σκωτσέζο αστυνομικό επειδή μάλλον δεν είμαι ο μόνος με αυτό το πρόβλημα. Αν ήταν Λονδρέζος ο αστυνομικός, όμως, θα καταλάβαινες 100 τοις 100 από αυτά που έλεγε; Μου θύμισε κάτι που έγινε πριν μισό χρόνο περίπου: δούλευα για ένα διάστημα στη διδασκαλία σε ένα ινστιτούτο του πανεπιστημίου μου. Μαζί μου ήταν τις περισσότερες φορές μια Κινέζα που έκανε το PhD της και δούλευε στο ίδιο ινστιτούτο. Ε σε μια φάση μου ζήτησε στιλό(το στιλό στα γερμανικά λέγεται Kugelschreiber). Το είπε τόσο παράξενα που τη ρώτησα 5-6 φορές τι εννοεί(καταλάβαινα Kokusscheibe έτσι όπως το έλεγε). Εγώ δεν την παρεξήγησα, προς Θεού(οκ ήταν και μ**ναρος εδώ που τα λέμε?????? ?????? ?????? ), αλλά ποιος ξέρει αν θα συμβεί το ίδιο και σ εμένα.
Παιδιά καλό θα ήταν να γράψει ο καθένας εδώ τέτοιες περιπτώσεις όπως προηγουμένως με τον Σκωτσέζο αστυνομικό και προ πάντων πώς το διαχειριστήκατε, σαν tips για το μέλλον. Έτσι πιστεύω θα επωφεληθούμε αρκετά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νομάρχης
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Νομάρχης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 169 μηνύματα.
25-12-16
22:54
Κατ' αρχήν χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα.
Μετά το Bachelor θα κάνω το Master μου κατά πάσα πιθανότητα στις ΗΠΑ. Είμαι αρκετά αγχωμένος για το θέμα με τη γλώσσα. Έχω βέβαια Proficiency και 7.5 στο IELTS, αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι η προφορά των αμερικάνων. Μιλάνε πολύ γρήγορα και, προ πάντων, καθόλου καθαρά! Έχετε κι εσείς το ίδιο πρόβλημα;
Ένα κείμενο στα αγγλικά μπορώ να το καταλάβω(ίσως θα χρειαστεί μια-δυο φορές το google translator), αλλά με το που πατάω στο youtube μια σκηνή από μια αμερικανική σειρά ή ταινία... μου ρχεται να σπάσω τον υπολογιστή. Και στη βρετανική προφορά έχω τις δυσκολίες μου, αλλά μόνο σε κάποια σημεία αν μιλάνε γρήγορα, γιατί γενικά οι Βρετανοί μιλάνε πεντακάθαρα.
Η μοναδική λύση είναι, επειδή ανάμεσα στο Bachelor και το Master θα έχω περίπου μισό χρόνο κενό, να βλέπω αμερικάνικες ταινίες ή σειρές. Δουλεύει όμως αυτό; Πόσον καιρό πρέπει να βλέπω ταινίες έτσι ώστε να φτάσω σε σημείο να μη χρειάζεται να ρωτάω σχεδόν καθόλου "Could you repeat that, please?"(ναι, ξέρω, αυτό εξαρτάται από πολλά πράγματα, αλλά σε αυτό το κενό σκοπεύω να κάνω τους δύο μήνες περίπου μια πρακτική και θα ήθελα να μου πείτε περίπου πόσο υπολογίζετε, για να μπορέσω να το σχεδιάσω). Τώρα θα μου πείτε ότι γι αυτό ακριβώς είναι και οι σπουδές στο εξωτερικό, για να βελτιώσει κανείς τις ικανότητές του σε ό, τι αφορά τη γλωσσομάθεια. Δεν είναι λύση αυτό, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πάω εκεί και να ρωτάω κάθε τρεις και λίγο <<τι είπατε>>, θα υπάρξουν στιγμές(π.χ. σε ομαδικές εργασίες) όπου ο χρόνος θα είναι περιορισμένος, κάποια στιγμή αν το κάνω συνέχεια αυτό θα με περάσουν για χαζό και φοβάμαι ότι θα απομονωθώ, οπότε bye bye career.
Τώρα θα μου πείτε γιατί δεν ασχολήθηκες από πριν εντατικά με τα αγγλικά;
Έχω να πω ότι έχω ζήσει και μεγαλώσει στη Γερμανία, όπου και σπουδάζω σε μια πολυτεχνική σχολή. Στο σπίτι μιλούσαμε ελληνικά και πήγα σε ελληνικό σχολείο στη Γερμανία, γερμανικά έμαθα από μικρός στο νηπιαγωγείο και βλέποντας τηλεόραση, ίντερνετ κλπ(στο σχολείο είχαμε και μαθήματα στα γερμανικά). Τα μιλάω σήμερα(σχεδόν) σαν native speaker, έχω και C2. Ουσιαστικά μεγάλωσα λοιπόν με δύο γλώσσες, και στην 5η δημοτικού ήρθε και η τρίτη, τα Αγγλικά. Πήρα 3η γυμνασίου Lower, 2α λυκείου Proficiency και ώσπου πριν λίγους μήνες να δώσω το IELTS τα παράτησα τελείως. Διότι πολύ απλά δεν χρειάστηκε ποτέ να τα ξσνσμιλήσω, ούτε στο λύκειο αλλά ούτε και στο πανεπιστήμιο. Γενικά δεν είμαι κάποιος που του τον ενδιαφέρουν οι γλώσσες ιδιαίτερα, τα αγγλικά πάντα τα έβλεπα ως ένα εργαλείο συνεννόησης στη δουλειά μου, τίποτα παραπάνω. Είχα για παράδειγμα μια συμμαθήτρια στο φροντιστήριο(εντάξει, είναι περίπτωση αυτή) η οποία έγραφε βιβλίο στα αγγλικά και γενικά ασχολούταν πάρα πολύ εξωσχολικά με αυτά(τώρα σπουδάζει αγγλική φιλολογία), και άλλη μία που επίσης θεωρώ ότι είχε πολύ περισσότερη έφεση στη γλώσσα από μένα(τουλάχιστον καταλάβαινε τι έλεγε η καθηγήτριά μας, που ήταν από τις ΗΠΑ, ενώ την πρώτη μέρα που την είχαμε ήμουν στο τσακ να φωνάξω "speak fucking more clearly!" μέσα στην τάξη). Και οι δύο θεωρητική κατεύθυνση.
Πώς είναι σ εσάς τα πράγματα; Μιλάτε καθημερινά αγγλικά; Ακούτε τραγούδια, βλέπετε ταινίες;(ομολογώ πως γενικά δε μου αρέσουν οι αμερικάνικες ταινίες, μόνο κανα δυό-τρείς κωμικές σειρές, και τραγούδια μόνο ελάχιστα επιλεγμένα). Με αγχώνει επίσης το ότι το πανεπιστήμιο του Cambridge(είναι ένα στα τα οποία θα κάνω αίτηση για μεταπτυχιακό, αν και δεν είναι στις ΗΠΑ) προϋποθέτει τηλεφωνική συνέντευξη... οπότε καταλαβαίνετε πως κρέμομαι από το πόσο καθαρά θα μιλάει αυτός που θα μου πάρει συνέντευξη...
Με συγχωρείτε που ακούγομαι σαν ψυχικά διαταραγμένος, αλλά ελπίζω να με καταλαβαίνετε.
Καλές γιορτές και πάλι!
Μετά το Bachelor θα κάνω το Master μου κατά πάσα πιθανότητα στις ΗΠΑ. Είμαι αρκετά αγχωμένος για το θέμα με τη γλώσσα. Έχω βέβαια Proficiency και 7.5 στο IELTS, αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι η προφορά των αμερικάνων. Μιλάνε πολύ γρήγορα και, προ πάντων, καθόλου καθαρά! Έχετε κι εσείς το ίδιο πρόβλημα;
Ένα κείμενο στα αγγλικά μπορώ να το καταλάβω(ίσως θα χρειαστεί μια-δυο φορές το google translator), αλλά με το που πατάω στο youtube μια σκηνή από μια αμερικανική σειρά ή ταινία... μου ρχεται να σπάσω τον υπολογιστή. Και στη βρετανική προφορά έχω τις δυσκολίες μου, αλλά μόνο σε κάποια σημεία αν μιλάνε γρήγορα, γιατί γενικά οι Βρετανοί μιλάνε πεντακάθαρα.
Η μοναδική λύση είναι, επειδή ανάμεσα στο Bachelor και το Master θα έχω περίπου μισό χρόνο κενό, να βλέπω αμερικάνικες ταινίες ή σειρές. Δουλεύει όμως αυτό; Πόσον καιρό πρέπει να βλέπω ταινίες έτσι ώστε να φτάσω σε σημείο να μη χρειάζεται να ρωτάω σχεδόν καθόλου "Could you repeat that, please?"(ναι, ξέρω, αυτό εξαρτάται από πολλά πράγματα, αλλά σε αυτό το κενό σκοπεύω να κάνω τους δύο μήνες περίπου μια πρακτική και θα ήθελα να μου πείτε περίπου πόσο υπολογίζετε, για να μπορέσω να το σχεδιάσω). Τώρα θα μου πείτε ότι γι αυτό ακριβώς είναι και οι σπουδές στο εξωτερικό, για να βελτιώσει κανείς τις ικανότητές του σε ό, τι αφορά τη γλωσσομάθεια. Δεν είναι λύση αυτό, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πάω εκεί και να ρωτάω κάθε τρεις και λίγο <<τι είπατε>>, θα υπάρξουν στιγμές(π.χ. σε ομαδικές εργασίες) όπου ο χρόνος θα είναι περιορισμένος, κάποια στιγμή αν το κάνω συνέχεια αυτό θα με περάσουν για χαζό και φοβάμαι ότι θα απομονωθώ, οπότε bye bye career.
Τώρα θα μου πείτε γιατί δεν ασχολήθηκες από πριν εντατικά με τα αγγλικά;
Έχω να πω ότι έχω ζήσει και μεγαλώσει στη Γερμανία, όπου και σπουδάζω σε μια πολυτεχνική σχολή. Στο σπίτι μιλούσαμε ελληνικά και πήγα σε ελληνικό σχολείο στη Γερμανία, γερμανικά έμαθα από μικρός στο νηπιαγωγείο και βλέποντας τηλεόραση, ίντερνετ κλπ(στο σχολείο είχαμε και μαθήματα στα γερμανικά). Τα μιλάω σήμερα(σχεδόν) σαν native speaker, έχω και C2. Ουσιαστικά μεγάλωσα λοιπόν με δύο γλώσσες, και στην 5η δημοτικού ήρθε και η τρίτη, τα Αγγλικά. Πήρα 3η γυμνασίου Lower, 2α λυκείου Proficiency και ώσπου πριν λίγους μήνες να δώσω το IELTS τα παράτησα τελείως. Διότι πολύ απλά δεν χρειάστηκε ποτέ να τα ξσνσμιλήσω, ούτε στο λύκειο αλλά ούτε και στο πανεπιστήμιο. Γενικά δεν είμαι κάποιος που του τον ενδιαφέρουν οι γλώσσες ιδιαίτερα, τα αγγλικά πάντα τα έβλεπα ως ένα εργαλείο συνεννόησης στη δουλειά μου, τίποτα παραπάνω. Είχα για παράδειγμα μια συμμαθήτρια στο φροντιστήριο(εντάξει, είναι περίπτωση αυτή) η οποία έγραφε βιβλίο στα αγγλικά και γενικά ασχολούταν πάρα πολύ εξωσχολικά με αυτά(τώρα σπουδάζει αγγλική φιλολογία), και άλλη μία που επίσης θεωρώ ότι είχε πολύ περισσότερη έφεση στη γλώσσα από μένα(τουλάχιστον καταλάβαινε τι έλεγε η καθηγήτριά μας, που ήταν από τις ΗΠΑ, ενώ την πρώτη μέρα που την είχαμε ήμουν στο τσακ να φωνάξω "speak fucking more clearly!" μέσα στην τάξη). Και οι δύο θεωρητική κατεύθυνση.
Πώς είναι σ εσάς τα πράγματα; Μιλάτε καθημερινά αγγλικά; Ακούτε τραγούδια, βλέπετε ταινίες;(ομολογώ πως γενικά δε μου αρέσουν οι αμερικάνικες ταινίες, μόνο κανα δυό-τρείς κωμικές σειρές, και τραγούδια μόνο ελάχιστα επιλεγμένα). Με αγχώνει επίσης το ότι το πανεπιστήμιο του Cambridge(είναι ένα στα τα οποία θα κάνω αίτηση για μεταπτυχιακό, αν και δεν είναι στις ΗΠΑ) προϋποθέτει τηλεφωνική συνέντευξη... οπότε καταλαβαίνετε πως κρέμομαι από το πόσο καθαρά θα μιλάει αυτός που θα μου πάρει συνέντευξη...
Με συγχωρείτε που ακούγομαι σαν ψυχικά διαταραγμένος, αλλά ελπίζω να με καταλαβαίνετε.
Καλές γιορτές και πάλι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.