Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
29-06-18
18:51
CV είναι το βιογραφικό (Curriculum Vitae). Δεν είμαι σίγουρη για εξωτερικό, και στην Ελλάδα επίσης δεν είναι κανόνας. Υποθέτω αν γραφτείς σε κολλέγιο που συνεργάζεται με αγγλικό πανεπιστήμιο και μετά θες να πας στην Αγγλία δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα, αν θες να πας σε άλλη χώρα όμως που πάλι ίσως χρειαστεί αναγνώριση πτυχίου δεν ξέρω τι παίζει. Θα μου πεις καλά αυτό και με πτυχίο ελληνικού πανεπιστημίου θα μπορούσε να σου δημιουργήσει θέμα δυνητικά, όμως πανεπιστήμια έχουν όλες οι χώρες σαν ανώτατη εκπαίδευση ενώ η ιστορία με τα κολλέγια είναι άλλη παπάτζα. Και να προσέξεις, γιατί μπορεί π.χ. το Χ ιδιωτικό κολλέγιο να διαφημίζει ότι συνεργάζεται με το Ζ ξένο πανεπιστήμιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πάντα ότι το πτυχίο σου θα προέρχεται από εκεί. Και σ' αυτή την περίπτωση θεωρείσαι απόφοιτος μεταλυκειακής εκπαίδευσης που δεν είναι ισότιμο με την τριτοβάθμια και θα έχεις θέμα και έξω και μέσα.Αυτό ισχύει στην Ελλάδα μόνο ή και στο εξωτερικό; Επίσης τι είναι το CV;
Κοίτα αν ήσουν ένα παιδί που ήξερε τι ήθελε να κάνει ακόμα και αν αυτό ήταν να γραφτεί σε κολλέγιο για να ακολουθήσει συγκεκριμένο δρόμο, θα έλεγα οκ be my guest και καλή τύχη. Το θέμα με εσένα είναι ότι δεν έχεις κατασταλάξει κάπου και είναι απόλυτα λογικό και να μην μπορείς να αποφασίσεις σε λίγους μήνες και να σε τρομάζουν οι πανελλήνιες. Κάποιοι έχουν αποφασίσει από τα 14 και κάποιοι το αποφασίζουν στα 20+, ωστόσο στην ενδιάμεση γκρίζα ζώνη (18-20), αν δεν είσαι σίγουρη για το τι θες να κάνεις γιατί δεν πηγαίνεις να μάθεις κάτι πρακτικό που στην χείριστη των περιπτώσεων μπορεί να σε συντηρήσει για ένα διάστημα; Και εδώ μπαίνει το ΙΕΚ. Ανάμεσα δηλαδή σε ΙΕΚ και ιδιωτικό κολλέγιο χωρίς να έχεις αποφασίσει τι θέλεις, θα διάλεγα ξεκάθαρα το πρώτο, που σου κερδίζει χρόνο και παράλληλα σε βγάζει "έτοιμη" σε μια αγορά εργασίας που μπορεί να σε απορροφήσει με τα προσόντα που θα αποκτήσεις, ενώ παράλληλα θα ωριμάζουν οι σκέψεις σου για το αν αυτό που τελείωσες θα είναι το βιοποριστικό σου επάγγελμα ή είσαι πλέον ώριμη για να ασχοληθείς με κάτι συγκεκριμένο σε πανεπιστημιακό επίπεδο.Αυτό που είπες για τα ΙΕΚ.. Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να σε εξυπηρετήσει να γραφτείς σε ένα ιδιωτικό ΙΕΚ, να πάρεις πτυχίο και μετά να αποφασίσεις να πας στο εξωτερικό.. Γενικά δεν έψαξα ποτέ για ΙΕΚ γιατί δεν θεώρησα ποτέ ότι με ενδιαφέρουν. Δεν είναι χάσιμο χρόνου απ'το να πάρεις ένα πτυχίο και να κάνεις το μεταπτυχιακό σου στο εξωτερικό;
Αυτό στο χωριό μου μπορεί να το λένε και "λύση ανάγκης", αλλά οι παλιοί το έλεγαν "μάθε τέχνη και άστηνε και αν πεινάσεις πιάστηνε" και σε αυτούς τους καιρούς, για Ελλάδα ή εξωτερικό, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.
Κι έχει πολύ ωραίες ειδικότητες, εγώ μέχρι να κατασταλάξω πού θα βάλω τα χαρτιά μου για διορισμό και πόσο θα περιμένω είχα ψηθεί να γραφτώ κάπου.
Ωστόσο για να μπορέσεις να διεκδικήσεις αυτές τις ευκαιρίες προϋποθέτει να είσαι: α) κατασταλαγμένη για το τι θα κάνεις (με άλλα λόγια, ένα πρώτο draft του πλάνου σου για την επόμενη 5ετία) και β) αρκετά ώριμη για να μην πελαγώσεις με τα διαδικαστικά και τον απότομο απογαλακτισμό. (Εγώ ας πούμε το β) δεν θα ήμουν σίγουρα στα 18 μου). Το εξωτερικό δεν είναι η Γη της Επαγγελίας για κάθε ενδιαφερόμενο που το μοναδικό του κριτήριο είναι ότι δεν τον χωράει η Ελλάδα. Αν ξεκινήσεις με αυτό το σκεπτικό, θα το μετανιώσεις κατά πάσα πιθανότητα γρήγορα.Ξέρω ότι η ζωή σε χώρες του εξωτερικού δεν είναι όπως φαίνεται, αλλά τη θεωρώ πολύ καλύτερη και με περισσότερες δυνατότητες και ευκαιρίες για εμπειρίες από τη ζωή στην Ελλάδα.
Δεν γνωρίζω να σου απαντήσω σε αυτά. Ίσως κάποιος απόφοιτος ΠΤΔΕ να έχει να σου δώσει απαντήσεις.Τέλος μήπως γνωρίζεις αν για τα παιδαγωγικά (πρωτοβάθμια) α). Πρέπει να δώσεις οπωσδήποτε ΑΣΕΠ για να διοριστεί και αν ναι τι εξετάσεις είναι; Εννοώ είναι πιο δύσκολες από αυτές του πανεπιστημίου πχ; Γενικά πόση δυσκολία έχουν;
β). Ένας απόφοιτος δημοτικής εκπαίδευσης μπορεί να εργαστεί στο εξωτερικό; Με μεταπτυχιακό στο εξωτερικό;
Και μια τελευταία ερώτηση. Για να κάνεις μεταπτυχιακό στο εξωτερικό είναι πιο δύσκολο μετά από ένα ΑΕΙ σε σύγκριση με ένα ιδιωτικό κολλέγιο/πανεπιστήμιο; Εννοώ αν είναι εξίσου εύκολα διαθέσιμο.
Ευχαριστώ πολύ!!
Και γι αυτό με το κολλέγιο και τα μεταπτυχιακά δεν είμαι σίγουρη. Πολλά ακούγονται...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
29-06-18
15:25
Ξέρω ότι το να πας εξωτερικό και να σε δεχθούν πανεπιστήμια του εξωτερικού είναι πολύ δύσκολο. Και ναι, θεωρώ ότι οι πανελληνιες είναι δύσκολες και δεν γνωρίζω αν θα μπορέσω να αντέξω την όλη διαδικασία πνευματικά και ψυχολογικά..
Έχω παρελθόν με το άγχος και όταν αγχώνομαι πολύ συχνά με πιάνουν κρίσεις πανικού. Πέρασα πολλά χρόνια με ψυχολόγους για να το αντιμετωπίσω και καταλαβαίνω πως λες ότι δεν πρέπει να αποφεύγουμε κάθε δυσκολία που συναντάμε στη ζωή απλά σκέφτηκα μήπως το άγχος και η κούραση που θα περάσω με τις πανελλήνιες δεν αξίζει εφόσον πλέον το πτυχίο (πχ ψυχολογίας) ενός ιδιωτικού είναι ίδιο με των ΑΕΙ.
Και ναι, έχεις δίκιο και το έχω καταλάβει ότι δεν νομίζω πως η ψυχολογία θα με γεμίζει ιδιαίτερα και ότι τα μαθήματα της σχολής γρήγορα θα μου φανούν βαρετά και όχι ενδιαφέροντα αλλά είναι η μόνη σχολή που με ψιλοενδιαφερει (εφόσον η δασκάλα πρωτοβάθμιας δεν έχει μέλλον στην Ελλάδα και νομίζω; ούτε στο εξωτερικό). Ειλικρινά δεν ξέρω τι με ενδιαφέρει γιατί καμία από τις σχολές δεν μου κινεί το ενδιαφέρον και βρίσκομαι σε αδιέξοδο..
Η σειρά με την οποία έχεις να κάνεις τα πράγματα είναι η εξής:
1) Αποφασίζεις τι σε ενδιαφέρει να σπουδάσεις (κοιτάς προγράμματα σπουδών, ρωτάς μεγαλύτερα άτομα, επισκέφτεσαι σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού). Αποφάσισέ το σε πρώτη φάση με βάση το τι σε ενδιαφέρει και όχι το πώς μπορείς να το αξιοποιήσεις μετά. Από εκεί και πέρα έχεις 2 εναλλακτικές:
α) Βρίσκεις κάτι που σου αρέσει, στρώνεις τον ποπό σου κάτω (τα περί άγχους είναι υπερβολές και βλακείες, ανταποκρίνονται άτομα με πολύ σοβαρότερα προβλήματα από κρίσεις πανικού και άρα θα μάθεις να ανταπεξέρχεσαι κι εσύ), και κρίνεις εκ του αποτελέσματος σε έναν χρόνο αν θα συνεχίσεις σε δημόσιο πανεπιστήμιο ή θα γραφτείς σε κάποιο ιδιωτικό κολλέγιο. Βάλε όμως έναν ΣΤΟΧΟ. Η μεταλυκειακή ιδιωτική εκπαίδευση μπορεί να πλασάρεται ως κάτι ισότιμο με την δημόσια, στην πράξη όμως πρέπει να είσαι πολύ προσεκτική στις επιλογές και τα παραθυράκια, και ακόμα και αν βρεις πρόγραμμα σπουδών με ισοτιμία ΔΙΚΑΤΣΑ, ο ιδιωτικός τομέας είναι ανταγωνιστικός και κατά βάση θα προτιμήσουν απόφοιτο δημόσιου πανεπιστημίου με 4-5 χρόνια προπτυχιακών σπουδών, και όχι κολλεγίου με 3 εκτός και αν έχει κανένα υπεργαμάτο CV.
β) Εάν αυτό που σου αρέσει δεν πρόκειται να σε ταϊσει ψωμί μέσα στην επόμενη 3ετία από το πτυχίο (βλέπε παιδαγωγικά που σε ενδιαφέρουν), πηγαίνεις κατευθείαν στο βήμα 2.
2) Εάν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν ψήνεσαι να σπουδάσεις κάτι (είτε γιατί δεν βρήκες κάποιο ενδιαφέρον τμήμα είτε γιατί θα εξαρτάσαι από ένα δημόσιο που καταρρέει επαγγελματικά και δεν ψήνεσαι), δεν ασχολείσαι καν με την τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν δίνεις πανελλήνιες, δεν δίνεις τα λεφτά σου σε φροντιστήρια και πας και γράφεσαι ωραιότατα σε ένα ΙΕΚ ιδιωτικό. Σε 2 χρόνια έχεις πτυχίο στα χέρια σου, πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεις δουλειά σχετική στον τομέα σου, πολύ καλύτερο μισθό από τον οποιονδήποτε ανειδίκευτο φοιτητή/πτυχιούχο δουλεύει σε καφετέριες ή μοιράζει φυλλάδια, και πολύ μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων συνέπεια όλων των παραπάνω. Από εκεί μπορείς να ξεκινήσεις να αποταμιεύεις σιγά-σιγά λεφτά και να δεις αν θέλεις να ετοιμάζεσαι για έξω σε κάποιο πανεπιστήμιο ή αν παρ' ελπίδα στο ενδιάμεσο σου έκανε κλικ κάποιο άλλο πεδίο.
Το εξωτερικό δεν είναι η πανάκεια που παρουσιάζεται και προφανώς όταν πας τουρίστας σε μία χώρα θα δεις κυρίως τα θετικά που σε χώρες κεντρικής/βόρειας Ευρώπης είναι η καλή οργάνωση, η καθαριότητα σε δημόσιους χώρους και άλλα τέτοια, όπως αντίστοιχα και ο Σουηδός στην Ελλάδα ενθουσιάζεται με τον ήλιο και την θάλασσα και θα 'θελε να ζει εδώ μόνο και μόνο για το κλίμα που βλέπει μια βδομάδα το καλοκαίρι. Από πίσω μπορεί να κρύβεται μια εξίσου εκνευριστική γραφειοκρατία, ένα ανεξήγητα υψηλό κόστος ζωής και μια νοοτροπία ανθρώπων που δεν μπορείς να καταλάβεις με 5 ημέρες διακοπές, ή επιλέγεις να την προσπερνάς γιατί "μπορεί να έτυχε" (Δεν έτυχε). Γι' αυτό η δική μου άποψη είναι ακόμα και αν φύγεις έξω να φύγεις κατασταλαγμένη και όσον αφορά το τι θα σπουδάσεις και όσον αφορά την χώρα. Το εξωτερικό δεν ταιριάζει σε όλους, και από την άλλη ακόμα και σ αυτούς που ταιριάζει δεν ταιριάζουν όλες οι χώρες ούτε όλες οι συνθήκες. Το να μπορεί η οικογένειά σου να στηρίξει οικονομικά μια τέτοια απόπειρα είναι πολύ καλό, αλλά δεν είναι η μοναδική αναγκαία συνθήκη.
Καλή τύχη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.