Κώστας Σαμ.
Νεοφερμένος
Νίκο, ο καλλιτέχνης θα πουλήσει τη τέχνη του. Ο αθλητής τι θα πουλήσει;Εσυ προσωπικα οχι δεν κανεις.Ωστοσο η νομοθεσια εκανε και γι'αυτο μιλησε το Στε.Στην αρχη ειχε γινει η συνδεση οτι επειδη 2-3 κακομαθημενα εκει ηθελαν να παρουν θεση εκαναν ολοκληρη φασαρια.Ωστοσο στη συγκεκριμενη περιπτωση ισχυει ο σκοπος αγιαζει τα μεσα.Με την εννοια οτι υπηρξε αφορμη να ερθει στην επιφανεια ενα θεμα το οποιο τοσο καιρο ειχε αφεθει στην τυχη του η θεωρειτο αυτονοητη η μοριοδοτηση.
Το επιχειρημα εστω οτι ειναι ανυποστατο,ας κανουμε αυτη την υποθεση για τωρα.Παλι ομως δεν καταλαβαινω γιατι να μην παιρνουν μορια και τα παιδια που ανεφερα.Τι μονο ο αθλητισμος ειναι σημαντικος;Οι τεχνες δεν ειναι;
Γι'αυτο λεω,περα του προβληματος υγιειας ολα τα αλλα ειναι εξαιρεσεις.
Επιπλέον, πιστεύεις πως μόνοι οι αθλητές αδικούν, ή και οι υπόλοιπες ειδικές κατηγορίες;
Μόνοι οι αθλητές εξετάζονται στο ίδιο σύστημα, και λαμβάνουν πριμοδότηση. Ας ήμασταν σαν τους μουσουλμάνους, να είχαμε μονάχα ξεχωριστές βάσεις, δίχως πριμοδότηση, να μπαίναμε όπου θέλαμε. Ή μήπως πολλοί αγνοούν και τις διαφορετικές βάσεις των αθλητών...;Εν τω μεταξύ κράζετε τη πριμοδότηση των αθλητών (που κατ' εμέ το μόνο αρνητικό είναι ότι το εκμεταλλεύονται κάποιοι με αθλήματα που δεν υπάρχει ανταγωνισμός), ενώ οι περισσότεροι από τις υπόλοιπες ειδικές κατηγορίες χρειάζονται λιγότερο διάβασμα για να μπουν.
Το να είσαι κατά των ειδικών κατηγοριών είναι κομπλέ, το να σ' ενοχλούν απ όλες τις κατηγορίες οι αθλητές είναι περιέργο
Στο κάτω κάτω άμα έχεις λεφτά πας ζεις εξωτερικό να βγάλεις λύκειο και δίνεις κατηγορία ομογενών κυριλάτος, ή αντίστοιχα οι μουσουλμάνοι που μπαινουν με 5αρια σε "καλές" σχολές, ή ακόμα και οι μεταγραφές που κάποιες χρονιές δίνονται αβέρτα, βάζουν άτομα σε τμήματα που δεν έπιαναν βάσει επιδόσεων. Γιατί είναι πιο κατακρητέο να βοηθιούνται και οι αθλητές;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κώστας Σαμ.
Νεοφερμένος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κώστας Σαμ.
Νεοφερμένος
Επιπλέον, κάποιος να σχολιάσει το λόγο ύπαρξης των υπόλοιπων ειδικών κατηγοριών, και αν αυτές αδικούν ή όχι τη γενική σειρά.
Τέλος, κατά πόσο είναι ορθό να καταργηθούν μόνο οι αθλητές, και να παραμείνουν οι άλλες ειδικές κατηγορίες, που στερούν κι αυτές θέσεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κώστας Σαμ.
Νεοφερμένος
Προτού εκθέσω τον αντίλογό μου, θα ήθελα να πω ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει καμιά ειδική κατηγορία. Διεκδικούν οι πάντες την εισαγωγή τους στο ίδιο τμήμα (ο καθένας), όπου το πρόγραμμα σπουδών είναι κοινό για όλους. Ανεξάρτητα τον τρόπο με τον οποίον έχεις εισαχθεί, το ίδιο πράγμα θα σπουδάσεις με όλους τους υπόλοιπους.
(Θα ήταν άξιο απορίας, αν το κράτος εφάρμοζε την ισότητα στην απόλυτη μορφή της- όπως απαιτείται και εδώ- και δεν προέβλεπε ειδική μεταχείριση (ειδικές κατηγορίες) προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες του καθενός, ποσό θα επιζούσε)
Πάραυτα, η μόνη ειδική κατηγορία που "ενοχλεί" είναι οι αθλητές. Σε προηγούμενή μου δημοσίευση παρέθεσα έναν πίνακα στον οποίο κατέγραψα των αριθμό των εισαχθέντων ανά ειδική κατηγορία στις Ιατρικές Σχολές. Ακόμη περιμένω να μου αιτιολογήσει κάποιος τον λόγο ύπαρξης και των λοιπών ειδικών κατηγοριών. Ενοχλούν μονάχα οι 44 θέσεις που κλέβουν - καθ' υπέρβαση- οι αθλητές, και όχι οι 284 των υπόλοιπων κατηγοριών;
Συνεχίζω να υποστηρίζω ότι, από όλες τις ειδικές κατηγορίες, οι αθλητές αποτελούν την εγγύτερη στην γενική σειρά. Ας αναζητήσει ο καθένας το σύστημα εξέτασης της κάθε κατηγορίας, καθώς επίσης και τις βάσεις της κάθε μίας. Οι αθλητές είναι οι μόνοι (μαζί με τους μουσουλμάνους - εξαιρετικά χαμηλές βάσεις-) που εξετάζονται στα ίδια ακριβώς θέματα, στις ίδιες αίθουσες, μαζί με τα άτομα της γενικής σειράς. Επιπλέον, η πριμοδότηση γίνεται επί του συνόλου των συγκεντρωθέντων μορίων , και επί αυτών διαμορφώνονται οι τελικές βάσεις. "Δυστυχώς", τα αθλήματα είναι πάμπολλα, οι διακρίσεις χιλιάδες και οι θέσεις (ορθώς) ελάχιστες. Κατά συνέπεια, και ειδικά για τις σχολές υψηλής ζήτησης, οι βάσεις αγγίζουν ταβάνι. Ως εκ τούτου, δεν εισάγονται "τυχαία" άτομα. Όλα τα παραπάνω, για να δικαιολογήσω την εγγύτητα των εισαχθέντων αθλητών σε αυτούς της γενικής σειράς. Θα ήθελα, με ανάλογη επιχειρηματολογία, να μου αιτιολογήσετε όποια εγγύτητα υπάρχει και όποια δικαιοσύνη απορρέει από τις λοιπές ειδικές κατηγορίες.
Σχολιασμός με τα παρόντα δεδομένα
[...]όταν τον πολιόρκησαν μαμάδες νεαρών αναπληρωματικών να βάλει τα βλαστάρια τους να παίξουν στον τελικό, έστω 2 λεπτά, για να περάσουν χωρίς εισαγωγικές στο Πανεπιστήμιο. Φαντάζομαι το ίδιο πράμα έχει γίνει πολλές φορές σε συλλόγους και μικρές Εθνικές, αλλά και σε άλλα αθλήματα, ακόμα και για ασήμαντες, για τους μη ρέκτες, διεθνείς διακρίσεις.[...]
*Προϋπόθεση για την αναγνώριση της διάκρισης, είναι η συμμετοχή στο 50% των αγώνων. Δυστυχώς, και 10 δευτερόλεπτα να έχει παίξει κάποιος, μπορεί με μαγικό τρόπο (Ελλάδα...) να του αναγνωριστεί η διάκριση.* Η απουσία ελέγχου θεωρώ πως δεν θα έπρεπε να αναιρεί την προσπάθεια όσων όντως προσπάθησαν- ειδικά στα ατομικά αθλήματα, σίγουρα έπαιξε σε όλους τους αγώνες!- ούτε να εκλαμβάνεται ως η ουσία του νόμου...
Ακουσα με προσοχή πολλούς συμπαθείς και μετριοπαθείς ανθρώπους του αθλητισμού, που μιλούσαν για εξοντωτικό χτύπημα στον αθλητισμό ή καταδίκη των αθλητών σε αμορφωσιά, αλλά χωρίς πειστικά επιχειρήματά για την αναγκαστική σύνδεση της επαγγελματικής άθλησης με τη μόρφωση – απλώς τη θεωρούσαν αυτονόητη. Ομως δεν νομίζω ότι είναι και μάλιστα σε τέτοια κλίμακα.
Η σύνδεση της επαγγελματικής άθλησης με τη μόρφωση δεν είναι αυτονόητη. Αυτονόητη είναι η προάσπιση και ενίσχυση, από το κράτος, τόσο της μόρφωσης, όσο και της επαγγελματικής άθλησης. Η πρώτη, έστω και εσχάτως, τα καταφέρνει. Η δεύτερη, όμως, δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Δεν νοείται, ως επί το πλείστον, η έννοια του επαγγελματικού αθλητισμού στη χώρα μας. Ο πιο δόκιμος όρος είναι ο "ερασιτεχνικός πρωταθλητισμός", με ό,τι αυτός συνεπάγεται.
Επίσης, η ερασιτεχνική ("επαγγελματική") άθληση, συνυπάρχει με τη μόρφωση, καθώς μιλάμε (κατά κύριο λόγο, πάλι!) για διακρίσεις στα τελευταία 4 χρόνια, άρα μεταξύ 14-18 ετών.* Μάλλον, δεν μπορούν να συνδεθούν, όπως ισχυρίζεται ο αρθρογράφος. Αν κάποιος, ωστόσο, τα συνδέσει (συνδυάσει) επιτυχώς, ε ίσως και να πρέπει να τον δούμε από άλλη οπτική γωνία...
Η σύνδεση της άθλησης με τη μόρφωση δεν είναι αυτονόητη. Δεν θα έπρεπε να είναι ούτε επιτακτική. Δυστυχώς, όμως, είναι.
[...] εδώ όμως βλέπουμε ότι υπάρχουν προνόμια και για επιτυχίες που οι περισσότεροι δεν τις πληροφορούνται καν. [...]
Επομένως, κριτήριο θα έπρεπε να αποτελέσει και η πληροφόρηση. Στη χώρα που επενδύονται εκατομμύρια σε αθλήματα που αποδεικνύουν το πρόσωπό της καθημερινά, στη χώρα που σκοτώνονται για μια "ιδέα" (ομάδες). Ως σχόλιο μονάχα, αν η πληροφόρηση στρεφόταν εκεί που έπρεπε, αν τα χρήματα επενδυόταν εκεί που έπρεπε, ίσως να μην υπήρχε αυτό το thread, ίσως να χαιρόμασταν σε πιο συχνή βάση. Αν...
[...]Γιατί λοιπόν να μην πριμοδοτείται ένα παιδί που έχει πάθος με το υποβρύχιο ψάρεμα, τη φωτογραφία ή το μπριτζ; Ακριβώς γιατί το χόμπι του δεν ενδιαφέρει την κοινωνία.[...]
Σύγκριση χόμπι με πρωταθλητισμό. Μακάρι να έκανε την προετοιμασία ενός αθλητή- έστω και για έναν χρόνο- ο αρθρογράφος, και θα απέσυρε κατευθείαν αυτή τη σύγκριση.
Δεν είναι δυνατόν να στερούμε τη θέση από έναν άλλο μαθητή στο κλειστό σύστημα εισαγωγικών που έχουμε στη χώρα μας, ως τιμωρία γιατί δεν έχει και αθλητικό ταλέντο να συνεισφέρει στην εκπαιδευτική του επιτυχία. Το κάθε παιδί κάνει τις επιλογές του και πρέπει να διδαχθεί ότι αυτές έχουν κόστος που πρέπει να καταβάλει – οι παράλληλοι δρόμοι δεν γίνεται να τέμνονται.
Το ίδιο το "κλειστό σύστημα" (κλειστό, αν και το 1/4 των φοιτητών Ιατρικής προέρχεται από ειδικές κατηγορίες), προβλέπει ευνοϊκότερη μεταχείριση για τις λοιπές ειδικές κατηγορίες. Σίγουρα, όμως, οι αθλητές ενοχλούν.
Και εγώ νιώθω "αδικημένος" που δεν είμαι μουσουλμάνος, αλλογενής, ομογενής, μαθητής εσπερινού ή ΕΠΑΛ. Προσωπικές επιλογές...
Η Κατερίνα Στεφανίδη, μια συμπαθέστατη κοπέλα και ασφαλώς μεγάλη αθλήτρια, αντέδρασε έντονα στην κατάργηση της πριμοδότησης στις Πανελλαδικές. Πώς θα της φαινόταν αν σε έναν μεγάλο αγώνα η ίδια πηδούσε 4,85 μ. αλλά έχανε το χρυσό από αντίπαλο που πήδησε 4,80 μ., με το αιτιολογικό ότι η άλλη είχε αποφοιτήσει από τη σχολή της με άριστα;
Η αγαπημένη μου σύγκριση.
Ο αθλητής λοιπόν, όχι μόνο έχει επαφή με τη μόρφωση, άρα αριστεύει σε αυτή. Πως όμως η αποφοιτούσα θα πηδούσε 4,80, δίχως επαφή με τον πρωταθλητισμό;
Εν ολίγοις, απόλυτη ισότητα δεν γίνεται να υπάρξει. Ό,τι ειδικό, εγείρει αδικίες ως προς το φυσιολογικό.
Τέλος, τα παραθυράκια που δίνονται και τα περιθώρια που προβλέπονται είναι πολλά (κάποια επισημαίνονται με " * ").Η ανάγκη αναθεώρησης του νόμου, δεν συνεπάγει και την κατάργησή του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κώστας Σαμ.
Νεοφερμένος
Έχει ουσία να εξηγήσεις, σε άτομα που μάλλον δεν είχαν επαφή με τον πρωταθλητισμό, ότι κάποια στιγμή που βρισκόσουν αντιμέτωπος με το δίλημμα ή πρωταθλητισμός ή σπουδές, η επιλογή ήταν μονόδρομος; Έπρεπε να σταματήσω τον πρωταθλητισμό, επειδή δεν θα μου πρόσφερε τίποτα απολύτως στο μέλλον.
Μακάρι ο πρωταθλητής να ανταμειβόταν οικονομικά. Μακάρι ο πρωταθλητής να είχε την στήριξη να συνεχίσει, ώστε να σε κάνει να χειροκροτείς και να ανατριχιάζεις κάθε φορά που ακούς τον εθνικό σου ύμνο. Μακάρι... Μακάρι...
Κάποιος ζήτησε ρεαλισμό. Ε ναι λοιπόν... Μιλάμε για το καρκίνωμα του συστήματος, όπως σωστά ανέφερε κάποιος εδώ μέσα. Σε ένα κράτος που θα έπρεπε να προωθεί τον αθλητισμό, που θα έπρεπε να τον αναπτύσσει, θέτει ημερομηνία λήξης σε αυτόν, πριν τα 18 έτη. Όταν λοιπόν μου στερείς τα όνειρα μου, με το έτσι θέλω, θα νιώθω απόλυτα δικαιωμένος αν με επιβραβεύσεις έστω και με αυτόν, τον ύστατο τρόπο.
Όσο άδικο είναι για κάποιους να τους "κλέβουν" θέσεις οι αθλητές (καθ' υπέρβαση, επαναλαμβάνω), τόσο άδικη είναι και για τον πρωταθλητή η αντιμετώπιση της πολιτείας. Επαναλαμβάνω, ρεαλισμός. Αν μπορέσει η πολιτεία που ζούμε να σε επιβραβεύσει έτσι όπως πρέπει να σε επιβραβεύσει, ας το κάνει. Αν μπορέσει η πολιτεία να μου επιτρέψει, ενώ πληρώνω τα φροντιστήρια (ελπίζω να μου επιτρέπεται το δικαίωμα της πρόσβασης στην εκπαίδευση), να μπορέσω να ανταπεξέλθω και στο κόστος του πρωταθλητισμού, ας το κάνει. Και όταν αναφερόμαστε σε άτομα τολμηρά, που κατάφεραν και τα συνδύασαν και τα δύο την χρονιά των πανελλαδικών, τότε πρέπει να το βουλώνουμε όλοι και να υποκλινόμαστε. Γιατί η πριμοδότηση είναι ελάχιστη σε σχέση με τον κόπο που κατέβαλαν. Γιατί ο πρωταθλητής, για να μπει στην σχολή που ίσως να μην μπήκες εσύ, να είσαι σίγουρος ότι κόπιασε αρκετά πιο πολύ από σένα.
Και ξανά λέω, σε απολύτως ρεαλιστικά πλαίσια, αυτό είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει η πολιτεία μας.
Επιπλέον, ο νόμος είναι αρκετά αυστηρός για την αναγνώριση της διάκρισης! Ωστόσο, για να μην υποκρινόμαστε, είναι το πλέον εύκολο να "διακρίνεσαι" εικονικά, σε αθλήματα με ομοσπονδίες φαντάσματα, επειδή ποτέ δεν υπήρξε έλεγχος. Επιπλέον, προβλέπεται αρκετά υψηλή πριμοδότηση για υψηλές διακρίσεις, οι οποίες είναι ελάχιστες και δεν επηρεάζουν τον κανόνα. Και αναφερόμενος σε κάποιον γράφοντα παραπάνω, θα έπρεπε να σε κάνει να απορείς που τα γήπεδα γεμίζουν σε αθλήματα που σε ντροπιάζουν κάθε στιγμή, και όχι εκεί που υπάρχει μέλλον. Εκτός από την πολιτεία, και η κοινωνία κατευθύνεται προς λανθασμένη πορεία.
Για τους μαθητικούς διαγωνισμούς φυσικής κτλ., είναι ευνόητο ότι τα άτομα αυτά τυγχάνουν ιδιαίτερα ευνοϊκής μεταχείρισης στο πεδίο που έχουν διακριθεί. Θεωρεί κάποιος ότι ο διακριθείς στα μαθηματικά, θα έπρεπε να εισάγεται άνευ σε σχολή κάποιας άλλης κατεύθυνσης. Πρακτικά, άτοπο. Ίσως, ωστόσο, θα έπρεπε να εξεταστεί και η επιβράβευση σε διαγωνισμούς πριν την ολυμπιάδα.
Από την άλλη, ο πρωταθλητής, θα πρέπει να επιλέξει ένα πεδίο στο οποίο θα διαγωνιστεί κανονικά, όπως οι υπόλοιποι συνυποψήφιοι του, και θα κάνει την ίδια προετοιμασία με αυτούς, αλλά θα τύχει πριμοδότησης για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω. Και κακά τα ψέματα, επειδή φοιτώ σε Ιατρική σχολή, που ο κύριος ντόρος γίνεται για ανικανότητα των αθλητών να βγάλουν αυτή τη σχολή, να σας αναφέρω ότι μπήκαμε με αρκετά πολλά μόρια, τα οποία τα γράψαμε έχοντας πράγματι γνώση των μαθημάτων. Επιπλέον, για κάποιο λόγο (δίχως ίχνος ειρωνείας, θα πρέπει να γίνει μελέτη ώστε να επιβεβαιωθεί και να αιτιολογηθεί), οι αθλητές τα καταφέρνουν αρκετά καλύτερα από τον μέσο όρο των φοιτητών της γενικής σειράς. Συγκριτικά με την πλειονότητα των υπόλοιπων εισαχθέντων με τις ειδικές κατηγορίες, οι αθλητές αγγίζουν την κορυφή. Είναι αρκετά ανταγωνιστικό το σύστημα της πριμοδότησης, που πιστέψτε με, πάλεψες αρκετά ώστε να εισαχθείς.
Βέβαια, τα παραπάνω δεν αναιρούν το ότι άτομα με περισσότερα μόρια έμειναν στην από έξω. Όμως, πλήρως ρεαλιστικά, όταν επιβραβεύεις κάποιον και τον προσφέρεις ευνοϊκότερες συνθήκες, είναι αναμενόμενο να αδικηθεί κάποιος άλλος.
Επιπλέον, αν διακριθείς ως ζωγράφος, να είσαι σίγουρος ότι έχεις περισσότερο μέλλον από έναν πρωταθλητή, να σε ανταμείψει η τέχνη σου. Ας σκεφτούν κάποιοι και τα εφόδια που δίνονται στον καλλιτέχνη να προωθήσει την τέχνη του παγκοσμίως, και τα εφόδια (αν υπάρχουν) που δίνονται στον αθλητή ώστε να αναπτυχθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Αβάσιμη σύγκριση...
Και άντε, ας πούμε ότι αδικούνται από τους αθλητές οι της γενική σειράς, που η ειδική κατηγορία των αθλητών είναι η μόνη (+ μουσουλμάνοι) που διαγωνίζεται στα ίδια θέματα και υπό τις ίδιες συνθήκες.
Μετά από μια πρόχειρη έρευνα, που ίσως να μην είναι απόλυτα ακριβής, θα αναφέρω τον αριθμό των εισαχθέντων ανά ειδική κατηγορία (ελπίζω να τις συμπεριλαμβάνω -αν όχι όλες- τις πιο πολλές) στο σύνολο των Ιατρικών σχολών της Ελλάδας.
Δείτε τις διάφορες ειδικές κατηγορίες, δείτε το ποσοστό των θέσεων που καταλαμβάνουν, αναλογιστείτε το σύστημα εξέτασης της κάθε κατηγορίας, και το λόγο ύπαρξής της. Οι μόνες κατηγορίες που εξετάστηκαν στα ίδια θέματα με αυτούς της γενικής σειράς, ήταν οι αθλητές και οι μουσουλμάνοι. Για τους αθλητές έχει αναλυθεί παραπάνω. Για τους μουσουλμάνους, το μόνο σχόλιο είναι ότι έχουν βάσεις που θα τις ζήλευε ο καθένας.
Επιπλέον, να σχολιάσω ότι μιλάμε για σπουδές σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο, με πρόγραμμα σπουδών στα Ελληνικά. Ακόμη, το πρόγραμμα είναι κοινό για όλους! Ο νοών, νοείτω...
Μια επισήμανση, ότι το 1/4 των τελικών εισακτέων στις Ιατρικές Σχολές το έτος 2017, προερχόταν από ειδικές κατηγορίες. Υπάρχουν 328 (περίπου) λόγοι διαμαρτυρίας για κάποιους...
Αφήνω στην κρίση του καθενός να αξιολογήσει τον λόγο ύπαρξης πριμοδότησης στους αθλητές, το σύστημα και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί εισάγονται.
Ποιοι τελικά καταλύουν την ισονομία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κώστας Σαμ.
Νεοφερμένος
Ναι, η πολιτεία δεν μέριμνα στο ελάχιστο για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Δεν κάνει απολύτως τίποτα. Ίσως, η εισαγωγή με πριμοδότηση στο πανεπιστήμιο να αδικεί πολλούς, όμως, εφόσον μιλάμε για διακρίσεις νεαρών αθλητών, και δεδομένου το ότι η πολιτεία δεν κάνει κάτι άλλο, ίσως η πριμοδότηση να είναι το πιο βολικό για αυτήν, και όχι τόσο δαπανηρό.
Και όταν μιλάμε για ιατρική, αν ρίξεις μια ματιά στις βάσεις των αθλητών, θα διαπιστώσεις ότι οι πιο πολλοί έχουν γράψει περισσότερα από 17.000 μόρια. Για ένα άτομο, λοιπόν, που συνδύαζε διάβασμα με πρωταθλητισμό στην 3η λυκείου, θα διαπιστώσεις ότι τα 17.000 μόρια τα έχει συγκεντρώσει με περισσότερο μόχθο από τον καθένα. Οπότε, δεν πρόκειται για εξ' ανάγκης επιστήμονες, αλλά για επιστήμονες από επιλογή.
Βέβαια, υπάρχουν και τα άτομα που εισαχθηκαν χωρίς να αθλούνται στην τρίτη λυκείου. Σε αυτά ανήκω και εγώ, και θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα ευνοημένο. Η απόφαση του ΣτΕ όμως, με έκανε να καταλάβω ότι στα τόσα χρόνια που είχα ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό, η μόνη επιβράβευση της πολιτείας ήταν τώρα. Επαναλαμβάνω, άδικη μεν, αλλά η μόνη... Απλά επειδή έχω χύσει πολύ ιδρώτα, επειδή έχω ματώσει αρκετές φορές, γνωρίζω πως ίσως είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει για μένα η πολιτεία όταν αποφάσισα να σταματήσω τον πρωταθλητισμό, όχι επειδή δεν μπορούσα, αλλά επειδή δεν θα μου αποφέρε κανένα κέρδος, επειδή δεν είχα τη δυνατότητα να τον συνδυάσω οικονομικά με τα φροντιστήρια που απαιτούνταν.
Και επειδή μιλάς και για ειδικές παθήσεις, και για εξ ανάγκης επιστήμονες, σε ενημερώνω πως εκ πείρας, τόσο από το σχολείο, όσο και από την ιατρική που φοιτώ, σχεδόν σε όλες τις ιατρικές σχολές η βάση για τις ειδικές παθήσεις είναι 20. Αναγνωρίζω σε αυτά τα άτομα, ότι παρά την πάθηση που μπορεί να αντιμετωπίζουν, είχαν τη δυνατότητα να εξεταστούν στις πανελλαδικές. Αν διαπιστώσεις εξαίρεση στον κανόνα, μην ξεχάσεις ποιος είναι ο κανόνας.
Και επιμένω, λοιπόν. Υπάρχουν άτομα που εισάγονται χωρίς να εξεταστούν. Εισάγονται άτομα που τα ελληνικά δεν είναι η μητρικής τους γλώσσα, και εισάγονται. Άτομα που δίνουν σε λιγότερα μαθήματα, σε ευκολότερα θέματα. Σκέψεις Έλληνες του εξωτερικού, μειονότητα Θράκης, Κύπραιους, αλλογενείς, ομογενείς. Όλοι αυτοί εισάγονται καθ υπέρβαση, και κατά κόρον εξετάζονται σε διαφορετικό σύστημα από ότι εσύ. Αυτοί, δεν καταλύουν την ισονομία. Υπάρχουν και τα άτομα των ΕΠΑΛ, που εκ των πράγματων εξετάζονται σε παντελώς πιο εύκολα θέματα. Φέτος, το υπουργείο φρόντισε να αυξήσει τις θέσεις τους.
Ας αντιληφθείς, λοιπόν, πως κανένας αθλητής δεν γίνεται εξ ανάγκης επιστήμονας, ειδικά όταν αναφέρεσαι σε υψηλές επιστήμες. Μιλάμε για άτομα που έχουν κοπιάσει άπειρες ώρες τόσο πάνω από ένα βιβλίο, όσο και μέσα σε έναν αθλητικό χώρο. Και όχι φίλε μου, επειδή έχω περάσει από όλες τις φάσεις, ο συνδυασμός μελέτης και αθλητισμου είναι ότι πιο απάνθρωπο μπορεί να υπάρξει , ειδικά όταν μιλάμε για διαγωνιζόμενο στις πανελλήνιες.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, πως όσο αδικημένος και να νιώθεις για τη θέση που σου έφαγε μονάχα όποιος έγραψε καλύτερα από εσένα και όχι κάποιος αθλητής, η ελάχιστη ανταμοιβή ενός αθλητή, από μια χώρα που τον αγνοεί, από μια χώρα που κράτησε το εθνόσημο της ενώ μπορούσε να κάνει καριέρα με το εθνόσημο κάποιας άλλης χώρας, είναι αυτή.
Σε ότι αφορά τις μαθητικές Ολυμπιάδες, στις οποίες από ότι φαίνεται δεν πρέπει να έχεις διαγωνιστεί, από μια πρόχειρη ματιά, διαπίστωσα ότι χαίρουν ειδικής μεταχείρισης και αυτοί.
Σε καλώ, λοιπόν, να επισκεφθείς ένα αμφιθέατρο ιατρικής, να συναναστραφεις με τους εισαχθεντες με όλες τις ειδικές κατηγορίες, και να διαπιστώσεις με ποιους θα έπρεπε να νιώθεις αδικημένος και γιατί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κώστας Σαμ.
Νεοφερμένος
Ας σοβαρευτουμε σας παρακαλω...
Επισης το οτι συγκρινες ενα παιδι με προβλημα υγιειας με τους πρωταθλητες που οι μισοι απο αυτους ντοπαρονται ωστε να εχουν μια ζωη μεσα στην πολυτελεια απλα απαραδεκτο...Αυτα τα παιδια ειναι που χριζουν βοηθεια απο τους υπολοιπους.Οι αθλητες εχουν τις δυναμεις εφοσον οπως λες ειναι κατι πολυ χρησιμο το να μπορεις να τρεξεις αποσταση x σε χρονο t,να ανταπεξελθουν και να παλεψουν για την εισαγωγη τους...Τι δεν φτανει ο χρονος;Προβλημα σου η θα γινεις επαγγελματιας αθλητης η θα ακολουθησεις ακαδημαικη καριερα(κουραστηκα να το λεω και ειναι απιστευτα απλο και λογικο,δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα οποτε αναλογα με το τι επιλεγουμε καθοριζουμε και το πως θελουμε να ειναι η ζωη μας)
Είμαι αρκετά σοβαρός. Μιλάω εκ των πραγμάτων. Αναφέρομαι στο υπάρχον σύστημα, στα υπάρχοντα δεδομένα, και στην αδικία ή όχι του συστήματος. Πέρνα μια βόλτα από τις σχολές, βρες τους αθλητές, και πες μου πόσοι από αυτοί είναι ντοπέ. Και αν έπαιρνε ντόπα ο άλλος για να ζήσει μέσα στην πολυτέλεια, δεν θα έμπαινε καν στο κόπο να διαγωνιστεί στις πανελλαδικές. Και δεν είναι χρήσιμο το να τρέχεις, χρήσιμος είναι γενικότερα ο αθλητισμός.Επιπλέον ποιος σου είπε ότι δεν παλεύουν για την εισαγωγή τους;
Το πρόβλημα εντοπίζεται στο επαγγελματίας αθλητής. Σε καλώ να αναζητήσεις τη ζωή ενός διακριθέντα αθλητή, και να δεις πόσες δυνατότητες έχει να γίνει επαγγελματίας αθλητής στην χώρα που ζεις. Είναι αδιέξοδο για αυτόν να αναζητήσει την αποκατάστασή του στον ακαδημαϊκό χώρο. Αν αυτό το συνδυάσεις με την υποχρέωση της πολιτείας να προάγει τον αθλητισμό (υγιές πρότυπο καλείται), η πριμοδότηση είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η πολιτεία για τον νεαρό αθλητή. Και όσο αδικημένος νιώθεις εσύ, άλλο τόσο νιώθει ο αθλητής που σε αυτή την χώρα δεν έχει ούτε τις υποδομές, ούτε καν τις προοπτικές εξέλιξης, όταν στις χώρες του εξωτερικού επενδύει το ίδιο το κράτος εκατομμύρια στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Και ναι, είναι δικαίωμά μου να απαιτήσω να επιβραβευτώ για κάτι για το οποίο έχω κοπιάσει χωρίς την υποστήριξη της πολιτείας. Ίσως η πριμοδότηση να μην είναι τόσο δίκαιη για τους υπόλοιπους, όμως είναι το ελάχιστο που μπορεί να σου παρέχει αυτήν η πολιτεία. Ψάξου για έξω, και δες, εκτός από τις ακαδημαϊκές υποτροφίες, πως ανταμείβει η πολιτεία τους πρωταθλητές. Αν ποτέ μεριμνήσει η χώρα σου για αυτούς με παρόμοιο τρόπο, τότε ας παραπονεθείς.
Επίσης, οι αθλητές και οι ειδικές παθήσεις δεν είναι οι μόνες ειδικές κατηγορίες που εισάγονται καθ' υπέρβαση. Υπάρχουν τόσες και τόσες, και κάθε χρονιά το υπουργείο μεριμνά να αυξήσει τον αριθμό των δικαιούχων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κώστας Σαμ.
Νεοφερμένος
Γίνεται μονάχα λόγος για τις Ιατρικές Σχολές, μια και μόνο εκεί εισάγονται αθλητές...; Απλά, για κάποιους μόνο εκεί υφίσταται η αδικία.
"Γιατί κάποιος που τρέχει γρήγορα να μπει στην Ιατρική;" Αρχικά, δεν αρκεί μονάχα να τρέχεις γρήγορα. Πρέπει και να διακριθείς. Προφανώς, ανταγωνίζεσαι με άτομα που έχουν τον ίδιο στόχο με εσένα. Να διακριθούν! Φοβερό; Και όχι αγαπητοί. Δεν γεννιέσαι και ή τρέχεις γρήγορα, ή αργά. Για να καταφέρει κάποιος να διακριθεί, απαιτούνται εκατοντάδες ώρες προπόνησης και εξάντλησης. Όσο γρήγορα και να τρέχει, αν δεν τρέξει αρκετά γρήγορα, δεν θα τα καταφέρει. Στο μεταξύ, αφού απλά τρέχει x απόσταση σε t χρόνο, γιατί δεν το πετυχαίνετε και εσείς, αφού πρόκειται για μια απλή εξίσωση;
"Άτομα που δεν έχουν μοχθήσει..." Ο ανταγωνισμός είναι υψηλός. Πόσο δε μάλλον, για τις ιατρικές σχολές. Εκτός από αυτούς που εισέρχονται, μένουν και άλλοι δεκάδες από έξω που, ίσως, να μην πέτυχαν υψηλή βαθμολογία. Και ναι κύριοι. Κατά κύριο λόγο, οι αθλητές είναι άτομα που έχουν αφιερώσει αρκετό χρόνο, πολλές φορές τον ίδιο με εσάς, στο διάβασμα, για να εισέλθουν σε κάποια ιατρική σχολή. Μια ματιά στις βάσεις των αθλητών, αρκεί.
"Μας τρώνε τις θέσεις" Εν μέρει δίκαιο. Αν και εισέρχονται καθ' υπέρβαση. Ήξερες από την αρχή πόσες θέσεις προβλέπονται για σένα, όπως ήξερε και ο αθλητής. Ο καθένας, αγωνιζόταν για μιά από αυτές τις θέσεις.
Κατά τα άλλα, ζούμε σε μια χώρα που στηρίζει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό (για τέτοιες διακρίσεις μιλάμε, κυρίως). Με του που διακρίνεσαι, σκάνε οι χορηγοί, σου δίνουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ, για να συνεχίσεις και να φτάσεις αρκετά ψηλά. Σου δίνουν κίνητρο ώστε, να φοιτήσεις σε ΤΕΦΑΑ και να υπηρετήσεις το άθλημα σου σε μια χώρα που ανθεί ο αθλητισμός. Λειτουργεί άριστα η πολιτεία ώστε να νιώθεις βέβαιος πως ως γυμναστής θα έχεις μέλλον. Τι και αν στις άλλες χώρες η πλειοψηφία των πρωταθλητών έχει και ένα υψηλό πτυχίο. Στην Ελλάδα, είσαι καταδικασμένος να ασχοληθείς με τον αθλητισμό, που θα σου αποφέρει κέρδος. Σίγουρα, δεν μπορείς να ασχοληθείς με κάποιο άλλο αντικείμενο.
Επιπλέον, σε μια άλλη χώρα, καμιά σχέση με την Ελλάδα, υπάρχουν άτομα που αφιερώνουν περιουσίες για να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό, και ας μην τους περισσεύουν. Υπάρχουν άτομα που οι διεθνείς διοργανώσεις τους μοιάζουν ένα άπιαστο όνειρο, γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος. Σε αντίθεση με τις άρτιες αθλητικές εγκαταστάσεις της χώρας μας, εκεί είναι σε άθλια κατάσταση, και δεν προπονούνται υπό άριστες συνθήκες, όπως και εδώ. Έχουν μάλιστα και μια πολιτεία αδιάφορη απέναντί τους, που δεν τους δίνει κανένα κίνητρο να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Απλά, η πολιτεία τους, ως το ελάχιστο που μπορεί να κάνει για την παντελή αδιαφορία της , για τα κίνητρα που δεν τους δίνει, αποφάσισε να τους πριμοδοτήσει ώστε να σπουδάσουν. Ίσως να σκέφτηκε ότι, αφού ο πρωταθλητισμός έχει ημερομηνία λήξης τα 18 έτη, ας τους δώσουμε μια ευκαιρία να σπουδάσουν.
Δίκαιο ή άδικο, ας το κρίνει ο καθένας, εφόσον έχει υπόψιν ότι κάποιοι διέκοψαν την ενασχόλησή τους γιατί δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στο κόστος, ή πολύ απλά δεν θα είχαν οικονομικό όφελος στην πορεία της ζωής τους. Συν αυτοίς, ας συνυπολογίσουν και όσους στην τρίτη Λυκείου αφιέρωναν ώρες διαβάσματος για να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό. Είναι εξαιρετικά απάνθρωπος συνδυασμός, να ξέρετε.
Επιπλέον, όσο υπάρχουν και άλλες ειδικές κατηγορίες (τα 2/7 των φοιτητών στα αμφιθέατρα είναι από ειδικές κατηγορίες), που εξετάζονται σε διαφορετικά και πιο εύκολα θέματα, λιγότερα μαθήματα, ή και καθόλου μαθήματα, δεν είναι υποκριτικό να σας αδικούν οι αθλητές που έγραψαν στα ίδια θέματα με εσάς;
Αναφορικά με τις μετεγγραφές, πόσο δίκαιο είναι κάποιος με λιγότερα μόρια να εισέρχεται σε σχολή με περισσότερα μόρια, ενώ αυτός που δεν δικαιούται μετεγγραφή, να μένει εκεί που πέρασε.
Στις πανελλαδικές εξετάσεις συμμετέχουν αμέτρητοι μαθητές. Όπως είναι προφανές, δεν συμμετέχουν όλοι με τους ίδιους όρους. Πολλοί αδικούνται, γιατί είτε δεν έχουν την οικονομική άνεση να προετοιμαστούν κατάλληλα, είτε δεν έχουν τα μέσα. Είναι μια διαδικασία που δεν εξασφαλίζει τη συμμετοχή με ίσους όρους. Ο καθένας, ωστόσο, γνωρίζει το σύστημα με το οποίο εξετάζεται, και στοχεύει να επιτύχει σε αυτό... Η εκ των υστέρων αντίληψη της αδικίας, εφόσον δεν έχεις πετύχει, είναι τουλάχιστον υποκριτική...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.