Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
06-04-08
02:48
Ό,τι λέω, είναι ό,τι συλλαμβάνω με τις αισθήσεις.
Βράδυ. Ησυχία.
Μυρωδιά φαρμάκων και η δυσωδία της σάρκας που αργοσήπεται..
Σε σχεδόν κάθε θάλαμο υπάρχει ο βαρέως ασθενής. Μερικοί έχουν ακόμα αρκετή ζωή για να βγούν για ένα τσιγάρο. Περπατούν ωχροί, αδύναμοι, πρόσωπα σκελετωμένα, παραμορφωμένα, με στεγνά κίτρινα μάτια, σέρνουν το ένα πόδι μετά το άλλο, σπρώχνοντας τον "καλόγηρο" με τους ορούς. Μερικές φορές οι καθετήρες ακολουθούν, γεμάτοι κοκκινωπά υγρά.
Φωνές, ψίθυροι, μουρμουρητά.
Ασυναρτησίες.
Κουβέντες αρρώστων με φανταστικούς συνομιλητές.
Ντελίριο.
Ένα γυναικείο βογκητό. Νεανικό. Μια νοσοκόμα προχωρά κρατώντας ένα σακκουλάκι φαρμάκου με ένα μεγάλο κόκκινο χ επάνω.
Οπιοειδές.
"Παυσίπονο".
Οι Παθολογικές Μονάδες, έχουν παντού εικόνες.
Στους θαλάμους, στις γωνίες, στα γραφεία.
Εικονές παντού.
Ο Θεός πουθενά.
Βράδυ. Ησυχία.
Μυρωδιά φαρμάκων και η δυσωδία της σάρκας που αργοσήπεται..
Σε σχεδόν κάθε θάλαμο υπάρχει ο βαρέως ασθενής. Μερικοί έχουν ακόμα αρκετή ζωή για να βγούν για ένα τσιγάρο. Περπατούν ωχροί, αδύναμοι, πρόσωπα σκελετωμένα, παραμορφωμένα, με στεγνά κίτρινα μάτια, σέρνουν το ένα πόδι μετά το άλλο, σπρώχνοντας τον "καλόγηρο" με τους ορούς. Μερικές φορές οι καθετήρες ακολουθούν, γεμάτοι κοκκινωπά υγρά.
Φωνές, ψίθυροι, μουρμουρητά.
Ασυναρτησίες.
Κουβέντες αρρώστων με φανταστικούς συνομιλητές.
Ντελίριο.
Ένα γυναικείο βογκητό. Νεανικό. Μια νοσοκόμα προχωρά κρατώντας ένα σακκουλάκι φαρμάκου με ένα μεγάλο κόκκινο χ επάνω.
Οπιοειδές.
"Παυσίπονο".
Οι Παθολογικές Μονάδες, έχουν παντού εικόνες.
Στους θαλάμους, στις γωνίες, στα γραφεία.
Εικονές παντού.
Ο Θεός πουθενά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
06-04-08
02:00
To κακό με την ασθένεια αυτή είναι το απρόβλεπτο. Το αναπάντεχο.
Άνθρωποι με εκτεταμένη προσβολή μπορεί να ζήσουν χρόνια.
Άνθρωποι με ένα μικρό οζίδιο μπορεί να είναι νεκροί σε μήνες.
Και οτιδήποτε στο ενδιάμεσο.
Οι Παθολογικές Μονάδες, σε όσα νοσοκομεία έχω επισκεφτεί και υποψιάζομαι σε όλα σχεδόν, είναι πάντοτε απομακρυσμένες - καταλαμβάνουν κτήρια και ορόφους κατά αποκλειστικότητα. Ο σαφής λόγος είναι το μη προσδόκιμο της επιβίωσης. Εδώ δεν έρχεται κανείς που αναμένεται -από τους γιατρούς- να επιστρέψει στο σπίτι του χωρίς να ξαναδεί την μονάδα. Εδώ δεν κυριαρχεί η ανησυχία, η ετοιμότητα μιας Εντατικής μονάδας.
Μόνο μια έυθραυστη στασιμότητα.
5'
Άνθρωποι με εκτεταμένη προσβολή μπορεί να ζήσουν χρόνια.
Άνθρωποι με ένα μικρό οζίδιο μπορεί να είναι νεκροί σε μήνες.
Και οτιδήποτε στο ενδιάμεσο.
Οι Παθολογικές Μονάδες, σε όσα νοσοκομεία έχω επισκεφτεί και υποψιάζομαι σε όλα σχεδόν, είναι πάντοτε απομακρυσμένες - καταλαμβάνουν κτήρια και ορόφους κατά αποκλειστικότητα. Ο σαφής λόγος είναι το μη προσδόκιμο της επιβίωσης. Εδώ δεν έρχεται κανείς που αναμένεται -από τους γιατρούς- να επιστρέψει στο σπίτι του χωρίς να ξαναδεί την μονάδα. Εδώ δεν κυριαρχεί η ανησυχία, η ετοιμότητα μιας Εντατικής μονάδας.
Μόνο μια έυθραυστη στασιμότητα.
5'
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
06-04-08
01:41
Μία απλή εισαγωγούλα για να μην με πουν και απότομο (εκτός από απαισιόδοξο).
Όταν εμφανιζεται το πρόβλημα, όταν ο γιατρός προτείνει την εξέταση, όταν στέκεται κανείς έξω από ένα γραφείο και περιμένει τα αποτελέσματα, υπάρχει ελαφρότητα. Υπάρχει πίστη.
Πάντα.
Όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα ευελπιζόμενα, τότε αρχίζει η άρνηση. Η δυσπιστία, η ανησυχία, το σαράκι της ανησυχίας, του πεπερασμένου της ζωής. Μερικοί μάλιστα παραδίδονται στην άρνηση, ή παραιτούνται και μαραζώνουν. Οι περισσότεροι φτάνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην αποδοχή. Μερικοί με την πίστη ζωντανή, ακράδαντη.
Λένε πως η πίστη μπορεί να κινήσει βουνά.
Όταν στέκεσαι εκεί για δύο ώρες, με βελόνες στο μπράτσο, να παρατηρείς τις σταγόνες να πέφτουν αργά μέσα στο σωληνάκι και από εκεί στο αίμα σου, όλη η πίστη του κόσμου δεν αξίζει ένα άγγιγμα από κάποιον, ένα κράτημα του χεριού.
Η χημειοθεραπεία είναι ίσως το πιο τυπικό παράδειγμα της ανθρώπινης παρέμβασης στα πράγματα. Δεν είναι "θεραπεία" μα ωμή βία, που σκοπό έχει να σταματήσει τα κύτταρα του σώματος που πολλαπλασιάζονται γρήγορα - όπως τα καρκινικά κύτταρα. Και ως "παρενέργεια", σταματά και τον πολλαπλασιασμό των υγιών κυττάρων. Ο ασθενής μπορεί να ελπίζει πως η αρρώστεια θα μείνει στάσιμη - με κόστος την λειτουργία του οργανισμού του. Δεν είμαι γιατρός για να τα καλύψω αυτά με τεχνικότητες - αναφέρω τι έχω δει.
Σε περιπτώσεις, με τη βοήθεια ίσως ακτίνων, η ασθένεια υποχωρεί.
Πισω σε 5'.
Όταν εμφανιζεται το πρόβλημα, όταν ο γιατρός προτείνει την εξέταση, όταν στέκεται κανείς έξω από ένα γραφείο και περιμένει τα αποτελέσματα, υπάρχει ελαφρότητα. Υπάρχει πίστη.
Πάντα.
Όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα ευελπιζόμενα, τότε αρχίζει η άρνηση. Η δυσπιστία, η ανησυχία, το σαράκι της ανησυχίας, του πεπερασμένου της ζωής. Μερικοί μάλιστα παραδίδονται στην άρνηση, ή παραιτούνται και μαραζώνουν. Οι περισσότεροι φτάνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην αποδοχή. Μερικοί με την πίστη ζωντανή, ακράδαντη.
Λένε πως η πίστη μπορεί να κινήσει βουνά.
Όταν στέκεσαι εκεί για δύο ώρες, με βελόνες στο μπράτσο, να παρατηρείς τις σταγόνες να πέφτουν αργά μέσα στο σωληνάκι και από εκεί στο αίμα σου, όλη η πίστη του κόσμου δεν αξίζει ένα άγγιγμα από κάποιον, ένα κράτημα του χεριού.
Η χημειοθεραπεία είναι ίσως το πιο τυπικό παράδειγμα της ανθρώπινης παρέμβασης στα πράγματα. Δεν είναι "θεραπεία" μα ωμή βία, που σκοπό έχει να σταματήσει τα κύτταρα του σώματος που πολλαπλασιάζονται γρήγορα - όπως τα καρκινικά κύτταρα. Και ως "παρενέργεια", σταματά και τον πολλαπλασιασμό των υγιών κυττάρων. Ο ασθενής μπορεί να ελπίζει πως η αρρώστεια θα μείνει στάσιμη - με κόστος την λειτουργία του οργανισμού του. Δεν είμαι γιατρός για να τα καλύψω αυτά με τεχνικότητες - αναφέρω τι έχω δει.
Σε περιπτώσεις, με τη βοήθεια ίσως ακτίνων, η ασθένεια υποχωρεί.
Πισω σε 5'.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.