DumeNuke
Τιμώμενο Μέλος
Ο DumeNuke αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,125 μηνύματα.
29-07-17
01:31
Από το Υπόμνημα του ΣΙΣ:
Το ιδιωτικό σχολείο είναι επιχείρηση και, ως εκ τούτου, έχει σκοπό το κέρδος. Για όλους εσάς που βγήκατε ανενδοίαστα να κράξετε στο παρόν, φαντάζομαι είναι μεγάλο σοκ ένα ανθρώπινο αγαθό, όπως η παιδεία και η μόρφωση να εμπορευματοποιούνται, αλλά φαντάζομαι θα συμφωνήσετε ότι τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια προσφέρουν γνώση με σκοπό το κέρδος. Ωραία ως εδώ? Ωραία.
Από τη στιγμή λοιπόν που σκοπός είναι το κέρδος, με ποια λογική θεωρείτε εσείς ότι απορρίπτουν μαθητές, με μόνο κριτήριο τη σωματική αναπηρία? Υπάρχει κάποιο λογικά στηριζόμενο επιχείρημα όπου η διάκριση σε σωματικά υγιείς και ανάπηρους μαθητές οδηγεί σε αύξηση των κερδών του ιδιωτικού σχολείου? Γιατί εγώ προσωπικά δεν βρίσκω κανέναν τρόπο που ένα ιδιωτικό σχολείο θα απέρριπτε έναν μαθητή από εύπορη οικογένεια με καροτσάκι για να βάλει στην τάξη ένα παιδί που ο ένας γονέας είναι άνεργος, απλά επειδή περπατάει και με τα δύο του πόδια.
Και θα μου πείτε, αφού τα δέχεται τα παιδιά, γιατί αυτή η φασαρία? Γιατί ο νόμος δεν αναφέρεται μόνο στα παιδιά με σωματική, αλλά και με νοητική αναπηρία. Και εδώ φτάνουμε σε ένα άλλο μεγάλο ταμπού της αριστεράς, όπου όλοι είναι ίσοι. Επειδή, ομολογουμένως, το θέμα χρήζει πολύ λεπτού χειρισμού των λέξεων, θα κάνω μια παρομοίωση που μεταφέρει το νόημα που θέλω, χωρίς, ελπίζω, να βγουν καλοθελητές να το παρερμηνεύσουν:
Μπορεί ένα παιδί σε καροτσάκι να ανταγωνιστεί έναν άνθρωπο που τρέχει κανονικά, σε αγώνα 100μ ?
Είτε σας αρέσει, είτε όχι, δεν γεννιόμαστε όλοι το ίδιο. Και εγώ θα ήθελα να είχα γεννηθεί τόσο έξυπνος όσο ο Αινστάιν, αλλά δεν γεννήθηκα. Τα άτομα με νοητική υστέρηση ΔΕΝ θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού, όπως επίσης δεν θα πρέπει να αγνοείται το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες περισσότερες από τα άλλα παιδιά.
Και εδώ έρχεται η παγίδα του νόμου: Το ιδιωτικό σχολείο, που είναι υποχρεωμένο να δεχθεί το παιδί με τη νοητική υστέρηση έχει δύο επιλογές:
α) Να το εντάξει σε μια αίθουσα με παιδιά που δεν πάσχουν από νοητική υστέρηση. Αυτό δημιουργεί δύο προβλήματα: πρώτον το παιδί δεν λαμβάνει την αντιμετώπιση που χρειάζεται, αφού δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε "κανονικούς" ρυθμούς διδασκαλίας. Δεύτερον αναγκάζεται να μειωθεί το παρεχώμενο επίπεδο διδασκαλίας, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα όλοι οι μαθητές να ακολουθήσουν. Με δύο λέξεις Bad Business.
β) Να προσλάβει εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής για το παιδί. Το οποίο σημαίνει εξειδικευμένο προσωπικό, για μικρό πλήθος μαθητών, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει είτε δημιουργία χασούρας για την επιχείρηση (Bad Business) είτε υψηλότερα δίδακτρα και, άρα, κοινωνικό αποκλεισμό.
Με λίγα λόγια, το κράτος επιβάλλει χασούρα στον ισολογισμό των ιδιωτικών σχολείων. Προφανώς, όσοι δεν έχουν τρέξει ποτέ επιχείρηση δεν μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει Χασούρα, καθώς οι υπάλληλοι, τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημοσίου τομέα έχουν σταθερό μισθό, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει (με εξαίρεση ότι του ιδιωτικού μπορεί να απολυθούν).
Η ερώτησή μου, που συνάδει σε σημαντικό βαθμό με το υπόμνημα είναι η εξής:
Μες το νόμο ορίζεται ότι <<στα ιδιωτικά σχολεία δύνανται να εγγράφονται και να φοιτούν μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, με τους ίδιους όρους, προϋποθέσεις και προσαρμογές που ισχύουν για τα δημόσια σχολεία [...]>>. Τα δημόσια σχολεία, όπως πολύ σωστά ερωτάται στο υπόμνημα, πληρούν τις προϋποθέσεις (πχ ειδικές ράμπες), ώστε να διευκολύνουν τους μαθητές στην πρόσβαση στους απαραίτητους χώρους? Αν όχι, η φράση "στα ιδιωτικά σχολεία... με τους ίδιους όρους που ισχύουν στα δημόσια σχολεία" είναι παραπλανητικός.
Από την άλλη, αν το κράτος κόπτεται τόσο πολύ για την εκπαίδευση των παιδιών με νοητική υστέρηση, όσο προσπαθεί να περάσει μέσα από το συγκεκριμένο νόμο, γιατί δεν προσλαμβάνει το ίδιο τους καθηγητές ειδικής αγωγής? Γιατί πολύ απλά δεν θέλει να τους πληρώσει το ίδιο και ρίχνει τη μπάλα σε άλλους. Με λίγα λόγια, ασκεί κοινωνική πολιτική στις πλάτες των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων. Το κράτος παίρνει τα εύσημα και τα εκπαιδευτήρια πληρώνουν το λογαριασμό.
Τέλος, και άσχετα με το πόσο συμφωνεί ή όχι κάποιος με τις αποφάσεις του Υπουργείου ή του ΣΙΣ, εγώ θα παρακαλέσω το εξής:
Όταν εκφράζετε άποψη για τέτοια ευαίσθητα ζητήματα, να στηρίζεστε σε ΓΕΓΟΝΟΤΑ (δηλώσεις τύπου, υπεύθυνες επιστολές, ΦΕΚ κυβέρνησης) και όχι άρθρα ΜΜΕ. Ο τίτλος "Τα ιδιωτικά σχολεία αποκλείουν ευπαθείς κοινωνικές ομάδες" είναι πολύ πιασάρικος, αλλά στην ουσία δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, η κυβέρνηση πάει να παίξει πουστιά, σε βάρος των ιδιωτικών και αυτά αντιδρούν και καλά κάνουν.
Και για να το πω μία τελευταία φορά, μπας και γίνει αντιληπτό από κάποιους, το ιδιωτικό είναι επιχείρηση και λειτουργεί για το κέρδος. Νόμος. Αν το ιδιωτικό αποκλίσει κάποιον μαθητή με αναπηρία από το να σπουδάσει σε αυτό, το ζήτημα είναι οικονομικό, όχι κοινωνικό. Αλλά το κοινωνικό πουλάει περισσότερο, όπως έχετε αποδείξει έμπρακτα παραπάνω....
Εγώ θα ξεκινήσω το συλλογισμό μου πάρα πολύ απλά:Τέλος, σε όλη αυτήν την σοβιετικού τύπου νομοθέτηση δεν μπορούσε να λείψει και μια αμφίβολης σκοπιμότητας επίδειξη ανθρωπισμού. Στην παρ. 2 του ίδιου άρθρου 71 προβλέπεται ότι <<στα ιδιωτικά σχολεία δύνανται να εγγράφονται και να φοιτούν μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, με τους ίδιους όρους, προϋποθέσεις και προσαρμογές που ισχύουν για τα δημόσια σχολεία [...]>> και ότι <απαγορεύεται η άρνηση εγγραφής μαθητών εξ αιτίας της αναπηρίας ή των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών τους.>>
Ας μας πληροφορήσει ο κύριος υπουργός πόσους κτηριολογικούς ελέγχους διεξήγαγε ο ΕΟΠΠΕΠ στα δημόσια σχολεία σχετικώς με την ευκολία πρόσβασης σε αυτά μαθητών με αναπηρία, ποια είναι τα ευρήματά του και πώς προτίθεται οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου του να τα αντιμετωπίσουν.
Έχει, επίσης, αντιληφθεί ο κύριος Υπουργός ότι το ισχύον εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αναλυτικό και ωρολόγιο, και η συγκρότηση των τμημάτων τάξεων, έτσι όπως είναι αυστηρά υπερ-ρυθμισμένα και άκαμπτα, δεν βοηθούν παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις την ομαλή ένταξη των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες; Αντί, λοιπόν, να εισάγονται νομοθετικές ρυμθίσεις που δεν επιλύουν πραγματικά προβλήματα, ας προχωρήσει ο κύριος Υπουργός σε τέτοιες αλλαγές που να επιτρέπουν στα ασχολεία, δημόσια και ιδιωτικά, να οργανώνουν τα προγράμματά τους και τις τάξεις τους με τρόπο ευέλικτο, παιδαγωγικά ορθό και, εν τέλει, αποτελεσματικό για τη σωστή ένταξη όλων των παιδιών στη σχολική ζωή και την ανάδειξη της δημιουργικότητάς τους.
Το ιδιωτικό σχολείο είναι επιχείρηση και, ως εκ τούτου, έχει σκοπό το κέρδος. Για όλους εσάς που βγήκατε ανενδοίαστα να κράξετε στο παρόν, φαντάζομαι είναι μεγάλο σοκ ένα ανθρώπινο αγαθό, όπως η παιδεία και η μόρφωση να εμπορευματοποιούνται, αλλά φαντάζομαι θα συμφωνήσετε ότι τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια προσφέρουν γνώση με σκοπό το κέρδος. Ωραία ως εδώ? Ωραία.
Από τη στιγμή λοιπόν που σκοπός είναι το κέρδος, με ποια λογική θεωρείτε εσείς ότι απορρίπτουν μαθητές, με μόνο κριτήριο τη σωματική αναπηρία? Υπάρχει κάποιο λογικά στηριζόμενο επιχείρημα όπου η διάκριση σε σωματικά υγιείς και ανάπηρους μαθητές οδηγεί σε αύξηση των κερδών του ιδιωτικού σχολείου? Γιατί εγώ προσωπικά δεν βρίσκω κανέναν τρόπο που ένα ιδιωτικό σχολείο θα απέρριπτε έναν μαθητή από εύπορη οικογένεια με καροτσάκι για να βάλει στην τάξη ένα παιδί που ο ένας γονέας είναι άνεργος, απλά επειδή περπατάει και με τα δύο του πόδια.
Και θα μου πείτε, αφού τα δέχεται τα παιδιά, γιατί αυτή η φασαρία? Γιατί ο νόμος δεν αναφέρεται μόνο στα παιδιά με σωματική, αλλά και με νοητική αναπηρία. Και εδώ φτάνουμε σε ένα άλλο μεγάλο ταμπού της αριστεράς, όπου όλοι είναι ίσοι. Επειδή, ομολογουμένως, το θέμα χρήζει πολύ λεπτού χειρισμού των λέξεων, θα κάνω μια παρομοίωση που μεταφέρει το νόημα που θέλω, χωρίς, ελπίζω, να βγουν καλοθελητές να το παρερμηνεύσουν:
Μπορεί ένα παιδί σε καροτσάκι να ανταγωνιστεί έναν άνθρωπο που τρέχει κανονικά, σε αγώνα 100μ ?
Είτε σας αρέσει, είτε όχι, δεν γεννιόμαστε όλοι το ίδιο. Και εγώ θα ήθελα να είχα γεννηθεί τόσο έξυπνος όσο ο Αινστάιν, αλλά δεν γεννήθηκα. Τα άτομα με νοητική υστέρηση ΔΕΝ θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού, όπως επίσης δεν θα πρέπει να αγνοείται το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες περισσότερες από τα άλλα παιδιά.
Και εδώ έρχεται η παγίδα του νόμου: Το ιδιωτικό σχολείο, που είναι υποχρεωμένο να δεχθεί το παιδί με τη νοητική υστέρηση έχει δύο επιλογές:
α) Να το εντάξει σε μια αίθουσα με παιδιά που δεν πάσχουν από νοητική υστέρηση. Αυτό δημιουργεί δύο προβλήματα: πρώτον το παιδί δεν λαμβάνει την αντιμετώπιση που χρειάζεται, αφού δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε "κανονικούς" ρυθμούς διδασκαλίας. Δεύτερον αναγκάζεται να μειωθεί το παρεχώμενο επίπεδο διδασκαλίας, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα όλοι οι μαθητές να ακολουθήσουν. Με δύο λέξεις Bad Business.
β) Να προσλάβει εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής για το παιδί. Το οποίο σημαίνει εξειδικευμένο προσωπικό, για μικρό πλήθος μαθητών, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει είτε δημιουργία χασούρας για την επιχείρηση (Bad Business) είτε υψηλότερα δίδακτρα και, άρα, κοινωνικό αποκλεισμό.
Με λίγα λόγια, το κράτος επιβάλλει χασούρα στον ισολογισμό των ιδιωτικών σχολείων. Προφανώς, όσοι δεν έχουν τρέξει ποτέ επιχείρηση δεν μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει Χασούρα, καθώς οι υπάλληλοι, τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημοσίου τομέα έχουν σταθερό μισθό, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει (με εξαίρεση ότι του ιδιωτικού μπορεί να απολυθούν).
Η ερώτησή μου, που συνάδει σε σημαντικό βαθμό με το υπόμνημα είναι η εξής:
Μες το νόμο ορίζεται ότι <<στα ιδιωτικά σχολεία δύνανται να εγγράφονται και να φοιτούν μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, με τους ίδιους όρους, προϋποθέσεις και προσαρμογές που ισχύουν για τα δημόσια σχολεία [...]>>. Τα δημόσια σχολεία, όπως πολύ σωστά ερωτάται στο υπόμνημα, πληρούν τις προϋποθέσεις (πχ ειδικές ράμπες), ώστε να διευκολύνουν τους μαθητές στην πρόσβαση στους απαραίτητους χώρους? Αν όχι, η φράση "στα ιδιωτικά σχολεία... με τους ίδιους όρους που ισχύουν στα δημόσια σχολεία" είναι παραπλανητικός.
Από την άλλη, αν το κράτος κόπτεται τόσο πολύ για την εκπαίδευση των παιδιών με νοητική υστέρηση, όσο προσπαθεί να περάσει μέσα από το συγκεκριμένο νόμο, γιατί δεν προσλαμβάνει το ίδιο τους καθηγητές ειδικής αγωγής? Γιατί πολύ απλά δεν θέλει να τους πληρώσει το ίδιο και ρίχνει τη μπάλα σε άλλους. Με λίγα λόγια, ασκεί κοινωνική πολιτική στις πλάτες των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων. Το κράτος παίρνει τα εύσημα και τα εκπαιδευτήρια πληρώνουν το λογαριασμό.
Τέλος, και άσχετα με το πόσο συμφωνεί ή όχι κάποιος με τις αποφάσεις του Υπουργείου ή του ΣΙΣ, εγώ θα παρακαλέσω το εξής:
Όταν εκφράζετε άποψη για τέτοια ευαίσθητα ζητήματα, να στηρίζεστε σε ΓΕΓΟΝΟΤΑ (δηλώσεις τύπου, υπεύθυνες επιστολές, ΦΕΚ κυβέρνησης) και όχι άρθρα ΜΜΕ. Ο τίτλος "Τα ιδιωτικά σχολεία αποκλείουν ευπαθείς κοινωνικές ομάδες" είναι πολύ πιασάρικος, αλλά στην ουσία δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, η κυβέρνηση πάει να παίξει πουστιά, σε βάρος των ιδιωτικών και αυτά αντιδρούν και καλά κάνουν.
Και για να το πω μία τελευταία φορά, μπας και γίνει αντιληπτό από κάποιους, το ιδιωτικό είναι επιχείρηση και λειτουργεί για το κέρδος. Νόμος. Αν το ιδιωτικό αποκλίσει κάποιον μαθητή με αναπηρία από το να σπουδάσει σε αυτό, το ζήτημα είναι οικονομικό, όχι κοινωνικό. Αλλά το κοινωνικό πουλάει περισσότερο, όπως έχετε αποδείξει έμπρακτα παραπάνω....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.