Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
14-11-17
10:20
Τι αλλο μπορω να κανω;
Δεν το εννοεί τόσο κυριολεκτικά όσο πιστεύεις. Θα μπορούσες κάλλιστα αν δεν μπορείς να αποφασίσεις τι θέλεις, να τελειώσεις το Λύκειο και να κάνεις 1 gap year στο οποίο θα γυρνάς ουσιαστικά τις σχολές, θα μπαίνεις σε αμφιθέατρα, θα ρωτάς συνομηλίκους ή και μεγαλύτερους πώς τους φαίνεται το τμήμα και μετά να ετοιμαστείς για να δώσεις για εκεί που θέλεις, ή 2 gap years όπου θα τελειώσεις π.χ. κάποιο ΙΕΚ (για να έχεις "κάτι") και αν σου την βαρέσει να δώσεις για κάποιο τμήμα μετά. Αυτό το "μπες στο πανεπιστήμιο στα 18" δεν είναι τόσο δεσμευτικό όσο ακούγεται και ούτε ήρθε η συντέλεια του κόσμου αν μπεις στα 19 ή στα 20 ή στα 35. Λάθος αποφάσεις όλοι πήραμε σε κάποιο σημείο της ζωής μας, επειδή όμως είσαι μικρούλα για να αρχίσω να λέω για κατατακτήριες και δεύτερα πτυχία αν αλλάξεις γνώμη, μπορείς να εξασφαλίσεις έστω και κάπως (με τους τρόπους που είπα παραπάνω), ότι θέλεις όντως να μπεις σε κάποιο τμήμα. Το να σπουδάσεις με το να πάρεις πτυχίο είναι 2 τελείως διαφορετικά πράγματα άλλωστε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
12-11-17
00:51
ποιοτητα ζωης που προσφερει η ιατρικη
Ποιότητα ζωής είναι πολλά πράγματα εκτός από τα χρήματα και εκεί η ιατρική αν δεν την γουστάρεις σε γαμάει πραγματικά. Εφημερίες, στρες, άστατο ωράριο, ευθύνες, θα χάσεις ασθενείς, θα μαλώσεις με άλλους, θα σε βρίσουν, θα σε ανταγωνιστούν "συνάδελφοι", μην πιάσω και την δυσκολία να βρεις σύντροφο με κατανόηση, πώς θα μανατζάρεις οικογένεια, κλπ, γιατί ούτως ή άλλως αυτό δεν το σκέφτεσαι στα 18.
Την σχολή δεν είναι τραγικά δύσκολο ούτε να την πιάσεις ούτε να την βγάλεις αν είσαι επιμελής. Και δεν συνειδητοποιείς τίποτα από όσα σου λέω μέχρι να φτάσεις τελευταίο έτος (στην καλή). Και γω στα 18 που μπήκα έλεγα τι καλά θα σώζω ανθρώπους με την δύναμη του αλτρουισμού, και τώρα απλά ελπίζω όταν θα κάνω το λάθος (γιατί κάποια στιγμή όλοι κάνουν), αφενός να μην είναι τραγικό ώστε πρώτα απ όλα και κυρίως να μην επηρεαστεί ο ασθενής, αφετέρου να μην κινήσει νομικές διαδικασίες και τρέχει όλη η κλινική. Εγωιστική λογική δηλαδή αλλά ναι, έτσι είναι όταν ξαφνικά βγάζεις άδεια άσκησης επαγγέλματος και ουπς, τέρμα το πρόπλασμα, είσαι γιατρός.
Anyway για να μην γράφω σεντόνια, αν είσαι στο "μχμμ, εντάξει δεν θα την δήλωνα οπωσδήποτε", μην την προσπαθείς καν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.