akikos
Επιφανές μέλος
Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών ΕΜΠ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11,842 μηνύματα.
22-05-17
13:17
Το ότι θέλει κάποιος να ''κάθεται'' και να πληρώνεται δεν σημαίνει απαραίτητα πως μισεί τη δουλειά του ή νιώθει πως του τρώει τη ζωή.Εμένα μπορεί να μου αρέσει πολύ η δουλειά μου και πραγματικά να αισθάνομαι πως αυτοπραγματώνομαι μέσα από αυτή ΑΛΛΑ μπορεί να μην θέλω να τη κάνω για 8-10-12 ώρες την ημέρα για πάντα αν έχω τη δυνατότητα για κάτι άλλο επιπλέον.
Και αυτό δεν είναι παράδοξο καθώς δεν είμαι one-dimensional άνθρωπος και αυτό που με συγκινεί δεν είναι μόνο η δουλειά μου αλλά και άλλα πράγματα.Όλα τα άλλα πράγματα(μπορείς να συμπεριλάβεις ό,τι θες σε αυτά) μπορείς να τα επιτύχεις αν έχεις την πολυτέλεια να μην δουλεύεις για να τα βγάλεις πέρα ακόμα και αν μου πεις πως δουλεύεις for the sake of it.Για αυτό και δε θα καταλάβω ποτέ τους workaholics-αν και εκτιμώ το commitment-εκτός και αν η δουλειά έχει τέτοια ποικιλία που μπορεί να σε καλύψει εξ'ολοκλήρου.
Καταχρηστικά το α και β ενικό
Δεν ισχύουν αυτά τα πράγματα η αγορά έξω είναι πολύ δύσκολη. Αν παρατήσεις τη δουλειά τα 2000 χιλιάρια γίνονται εύκολα 500 ευρω ή λιγότερο και έχεις πρόβλημα επιβίωσης.
Οι θέσεις μη ευθύνης δεν αμοίβονται επαρκώς (π.χ. στη κοινοφελή τα παιδιά δουλεύουν 8ωρα για 450 ευρώ). Για να ζήσεις καλά πρέπει να έχεις εισόδημα τουλάχιστον 1500 ευρώ/μήνα. Συνεπώς δεν έχει επιλογή. Θα πήξεις για να επιβιώσεις εσυ εκτός αν υπάρχει κάποιος άλλος που πήζει για σένα.
Όσοι έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον καθηγητών, δασκάλων του δημοσίου κατηγορίες εργαζόμενων δηλαδή που το μισό χρόνο πάνε ταξίδια και κάνουν διακοπές είναι δύσκολο να προσαρμοστούν σε ένα τρόπο ζωής που η δουλειά παίρνει χρόνο 8 ή παραπάνω ώρες την μέρα και διακοπές 1 μήνα το χρόνο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.