sofia10
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η αυτο το ξερω μονο εγω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 186 μηνύματα.
20-04-17
18:30
ολα μου δημιουργουν ενα χαμογελο .. εδω
"Θυμάμαι ότι ξυπνούσα κατά τις 7.30, γυρνούσα σπίτι κατά τις 2, διάβαζα για το φροντιστήριο, πήγαινα εκεί 7-10 κάθε μέρα και μετά μέχρι 12-1 διάβαζα για το σχολείο. Πολύ πήξιμο και δε μου άρεσε καθόλου Β' και Γ' Λυκείου. Ώρες ώρες φρίκαρα... " σαν να το νιωθω ηδη...
με καποια γελασα πολυ κιολας ...
Σχολείο. Προσοχή μόνο στις ώρες κατεύθυνσης με άπειρες μικρές δόσεις ηλιθιότητας λόγω κούρασης. Παίζαμε με κυλινδρικές σβήστρες, είχαμε σχεδιάσει σε μία μια φάτσα και τον λέγαμε μυστικό καταδρομέα. Τον κυλούσαμε στο κεκλιμένο επίπεδο του θρανίου και κέρδιζε πόντους όποιος έκανε συγκεκριμένες διαδρομές ανάμεσα σε μολύβια.
Από ένα διάστημα και μετά οι πρώτες ώρες απλά δεν υπήρχαν... 'Η κάναμε όλοι κοπάνα και πηγαίναμε σε μια καφετέρια δίπλα από το σχολείο (ώσπου αναγκάστηκε η τότε αγαπητή σε όλους διευθύντρια να κάνει μία ωραιότατη έφοδο κι εμείς αναγκαστήκαμε τελευταίες ώρες να κάνουμε συνέχεια 2 τμήματα κοπάνα για καφέ στην παραλία...εξού και το καθημερινό κήρυγμα!) ή ύπνος στο σπίτι (οι μέρες που δεν πάμε για να διαβάσουμε δηλαδή ) ή ραντεβού με την παρέα στις 9.15 τουαλέτα για τσιγάρο... κάτι μου λέει ότι μας είχαν πάρει χαμπάρι αλλά δεν τους έκανε καρδιά να μας μαλώσουν
Σχολείο, φροντιστήριο και αρκετός ύπνος ήταν τα χαρακτηριστικά εκείνης της χρονιάς. Μάλιστα, για να φαίνεται ότι κουράζομαι από το διάβασμα, κοιμόμουν αγκαλιά με ένα βιβλίο, οπότε όταν άνοιγαν οι γονείς την πόρτα να δουν τι κάνω, θα σκεφτόντουσαν (ελπίζω ) ότι "κοίτα το παιδί πόσο διαβάζει και κουράζεται"
"Θυμάμαι ότι ξυπνούσα κατά τις 7.30, γυρνούσα σπίτι κατά τις 2, διάβαζα για το φροντιστήριο, πήγαινα εκεί 7-10 κάθε μέρα και μετά μέχρι 12-1 διάβαζα για το σχολείο. Πολύ πήξιμο και δε μου άρεσε καθόλου Β' και Γ' Λυκείου. Ώρες ώρες φρίκαρα... " σαν να το νιωθω ηδη...
με καποια γελασα πολυ κιολας ...
Σχολείο. Προσοχή μόνο στις ώρες κατεύθυνσης με άπειρες μικρές δόσεις ηλιθιότητας λόγω κούρασης. Παίζαμε με κυλινδρικές σβήστρες, είχαμε σχεδιάσει σε μία μια φάτσα και τον λέγαμε μυστικό καταδρομέα. Τον κυλούσαμε στο κεκλιμένο επίπεδο του θρανίου και κέρδιζε πόντους όποιος έκανε συγκεκριμένες διαδρομές ανάμεσα σε μολύβια.
Από ένα διάστημα και μετά οι πρώτες ώρες απλά δεν υπήρχαν... 'Η κάναμε όλοι κοπάνα και πηγαίναμε σε μια καφετέρια δίπλα από το σχολείο (ώσπου αναγκάστηκε η τότε αγαπητή σε όλους διευθύντρια να κάνει μία ωραιότατη έφοδο κι εμείς αναγκαστήκαμε τελευταίες ώρες να κάνουμε συνέχεια 2 τμήματα κοπάνα για καφέ στην παραλία...εξού και το καθημερινό κήρυγμα!) ή ύπνος στο σπίτι (οι μέρες που δεν πάμε για να διαβάσουμε δηλαδή ) ή ραντεβού με την παρέα στις 9.15 τουαλέτα για τσιγάρο... κάτι μου λέει ότι μας είχαν πάρει χαμπάρι αλλά δεν τους έκανε καρδιά να μας μαλώσουν
Σχολείο, φροντιστήριο και αρκετός ύπνος ήταν τα χαρακτηριστικά εκείνης της χρονιάς. Μάλιστα, για να φαίνεται ότι κουράζομαι από το διάβασμα, κοιμόμουν αγκαλιά με ένα βιβλίο, οπότε όταν άνοιγαν οι γονείς την πόρτα να δουν τι κάνω, θα σκεφτόντουσαν (ελπίζω ) ότι "κοίτα το παιδί πόσο διαβάζει και κουράζεται"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.