Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
24-08-18
14:51
Η γυναίκα δεν είναι "καλή όσο ένας άντρας" ή "όχι τόσο καλή όσο ένας άντρας". Είναι καλή ή όχι και τελεία. Το να συγκρίνουμε την αποτελεσματικότητα και την απόδοσή της με βάση το αν έχει παιδί όχι, είναι το λιγότερο γελοίο. Ακόμα και single-mum να είναι, πάλι υπάρχει χρόνος για δουλειά. Αν πάλι βρίσκεται σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που ο σύζυγος απλά εσπειρε το παιδί και περιμένει από την γυναίκα να θερίσει, άντρα πρέπει να αλλάξει, όχι καριέρα. Απ' ό,τι ξέρω και οι πατεράδες έχουν παιδιά αλλά δεν νομίζω κανείς να έχασε προαγωγή ή ανέλιξη επειδή είναι οικογενειάρχης.
Πιστεύω οι άντρες έχουν την νοημοσύνη, την ικανότητα και την ευχέρεια να πάρουν το παιδί από το νηπιαγωγείο/σχολείο, να το ετοιμάσουν για ύπνο, να βάλουν ένα πλυντήριο και να μαγειρέψουν, όσο η γυναίκα τους δουλεύει σε όχι τόσο ελαστικά ωράρια. Αν πάλι είναι και άντρας και γυναίκα καριερίστες, το λιγότερο που οφείλουν ο ένας στον άλλον είναι να συζητήσουν πώς θα μπορούσαν να αναθρέψουν ένα παιδί και πότε, αντί να θεωρείται σχεδόν αυτονόητο ότι η γυναίκα είναι αυτή που θα παρατήσει καριέρα για να κάνει οικογένεια. Δεν κάνει η γυναίκα οικογένεια, κάνουν ο άντρας και η γυναίκα. Και ναι αν είσαι στα early 30s και κυνηγάς καριέρα και εσύ και ο άντρας σου, μπορεί να βάλεις προτεραιότητα το παιδί 10 χρόνια μετά. Συμβαίνει, και αν είναι κάτι που το θέλει η γυναίκα (όπως και το να μην κάνει καθόλου παιδιά), δεν ξέρω γιατί εμάς σαν κοινωνία θα έπρεπε να μας προβληματίζει.
Το πατριαρχικό πρότυπο ότι ο άντρας φέρνει τα λεφτά στο σπίτι και η γυναίκα του αραδιάζει παιδιά, τα ανατρέφει, και στο ενδιάμεσο έχει συγυρισμένο το σπίτι κλπ, ε και αν παρ' ελπίδα υπάρχει χρόνος ας κάνει και καμιά part-time δουλειά για να κοινωνικοποιείται και λιγάκι κ να έχει χαρτζιλίκι, έχει παρέλθει εδώ και δεκαετίες. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν γυναίκες που αρέσκονται σε αυτό ή ότι αν το θέλουν είναι κατακριτέο. Πάντως δεν είναι το κοινωνικό πρότυπο που (θα έπρεπε να) επικρατεί σαν δεδομένο.
Πιστεύω οι άντρες έχουν την νοημοσύνη, την ικανότητα και την ευχέρεια να πάρουν το παιδί από το νηπιαγωγείο/σχολείο, να το ετοιμάσουν για ύπνο, να βάλουν ένα πλυντήριο και να μαγειρέψουν, όσο η γυναίκα τους δουλεύει σε όχι τόσο ελαστικά ωράρια. Αν πάλι είναι και άντρας και γυναίκα καριερίστες, το λιγότερο που οφείλουν ο ένας στον άλλον είναι να συζητήσουν πώς θα μπορούσαν να αναθρέψουν ένα παιδί και πότε, αντί να θεωρείται σχεδόν αυτονόητο ότι η γυναίκα είναι αυτή που θα παρατήσει καριέρα για να κάνει οικογένεια. Δεν κάνει η γυναίκα οικογένεια, κάνουν ο άντρας και η γυναίκα. Και ναι αν είσαι στα early 30s και κυνηγάς καριέρα και εσύ και ο άντρας σου, μπορεί να βάλεις προτεραιότητα το παιδί 10 χρόνια μετά. Συμβαίνει, και αν είναι κάτι που το θέλει η γυναίκα (όπως και το να μην κάνει καθόλου παιδιά), δεν ξέρω γιατί εμάς σαν κοινωνία θα έπρεπε να μας προβληματίζει.
Το πατριαρχικό πρότυπο ότι ο άντρας φέρνει τα λεφτά στο σπίτι και η γυναίκα του αραδιάζει παιδιά, τα ανατρέφει, και στο ενδιάμεσο έχει συγυρισμένο το σπίτι κλπ, ε και αν παρ' ελπίδα υπάρχει χρόνος ας κάνει και καμιά part-time δουλειά για να κοινωνικοποιείται και λιγάκι κ να έχει χαρτζιλίκι, έχει παρέλθει εδώ και δεκαετίες. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν γυναίκες που αρέσκονται σε αυτό ή ότι αν το θέλουν είναι κατακριτέο. Πάντως δεν είναι το κοινωνικό πρότυπο που (θα έπρεπε να) επικρατεί σαν δεδομένο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
13-07-18
08:51
Αν μια γυναίκα θέλει να σπουδάσει κάποιο μη παραδοσιακό γυναικείο επάγγελμα ας το κάνει αλλά όλα με μέτρο. Το να της αρέσει κάτι και να το επιλέξει είναι δικαίωμα, το να το επιδεικνύει προσπαθώντας να αποδείξει ότι είναι ίδια με έναν άντρα φανερώνει ένα πρόβλημα.
Δεν είναι πάντα έτσι ρε συ Χιμέλα, σε παραδοσιακά ανδοκρατούμενα επαγγέλματα η γυναίκα καλείται για να επιβιώσει να αποδείξει ότι οι ικανότητές της δεν επηρεάζονται από το γεγονός ότι είναι γυναίκα. Και μπορεί να πάνε άλλα πράγματα πίσω όσο και αν έχει ξυπνήσει πχ το μητρικό της ένστικτο, γιατί η αρχική της προτεραιότητα ήταν να γίνει καλή στην δουλειά της και τα υπόλοιπα "θέλω" προέκυψαν μετά. Ναι, θα μπορούσε να γράψει όλα τα μισογυνιστικά σχόλια στα τέτοια της και να συνεχίσει. Αλλά φαντάσου μια γυναίκα χειρουργό (γι' αυτόν τον ανδροκρατούμενο χώρο ξέρω) που στα 28 της, εν μέσω ειδικότητας, αποφασίζει ότι θέλει να κάνει παιδί, οπότε χρήζει κ διαφορετικής αντιμετώπισης (αναγκαστικά) και στο τέλος της εγκυμοσύνης της και όσο λείπει κατά την λοχεία. Χωρίς ιδιαίτερη υποστήριξη από τον εργασιακό της χώρο που αποτελείται κατά βάση από άντρες. Στο ανταγωνιστικό περιβάλλον αυτού του χώρου κρίνεται σχεδόν αυτόματα αναποτελεσματική, μόνο και μόνο επειδή έμεινε έγκυος κ δεν παίρνει σερί την εκπαίδευσή της απερίσπαστη. Το ίδιο ισχύει και για μια γυναίκα που ξεκινάει να δουλεύει σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον έχοντας ήδη παιδί, οπότε περιμένει μια ανεκτικότητα σε κάποιες καταστάσεις, εφόσον π.χ. το παιδί αρρωσταίνει συχνά, ή έχει να πάει εκδρομή, ή έχει σχολική γιορτή, και όσο διαθέσιμος και να δηλώνει ο άντρας της (ένα θέμα που επίσης δεν είναι πάντα λυμένο προς όφελός της και επιστρατεύονται μάνες και πεθερές), κάποιες φορές πρέπει να πάει και η ίδια να ασχοληθεί με το παιδί. Την έχει; Δεν νομίζω...
Αν τα ξέρει αυτά μια γυναίκα στα mid-20s και στα late-20s, δεν θα το σκεφτεί δυο και τρεις φορές για να κάνει παιδί πριν αποκτήσει μια επαγγελματική σταθερότητα και αναγνώριση;
Χωρίς να λέω ότι όλες οι περιπτώσεις είναι τέτοιες, αλλά όσο υπάρχει καλά εγκατεστημένο το στερεότυπο της αναποτελεσματικότητας λόγω φύλου, ε, κάποιες θα κάνουν οικογένεια στα 40 παραλίγο γι αυτό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.