din@!!
Δραστήριο μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
01-01-17
23:24
Παιδιά ευχαριστώ για τις απαντήσεις!
@din@!! ένιωθες κι εσύ το ίδιο πρωτου πας στην Αγγλία; Αντιμετώπισες τέτοια προβλήματα προφοράς στην αρχή;
Αν σας έλεγα τώρα για παράδειγμα ότι αύριο θα πάτε Αμερική και θα ζήσετε για μισό χρόνο εκεί, θα πηγαίνατε χωρίς κανένα δισταγμό; Θεωρείτε πως όσον αφορά τη συνεννόηση θα τα καταφέρνατε το ίδιο καλά όπως αν ήσασταν στην Ελλάδα;
Απλά θέλω να δω αν έχουν όλοι όσοι πάνε σε ξένη χώρα τέτοιους ενδοιασμούς η αν έχω εγώ το πρόβλημα...
Kουλαρε, δεν είσαι ο μόνος είναι νορμαλ να αγχώνεσαι για τη συννενοηση μιας και δεν εχεις ξαναζησει σε χωρα οπου μιλανε μονο αγγλικά. Όλοι μας λίγο- πολυ τα είχαμε τα προβληματάκια μας, αλλά ολοι συνηθιζουν μετά τον πρώτο καιρό.
Να σου πω την αλήθεια δε θυμάμαι να είχα άγχος για τη γλώσσα πριν πάω Σκωτία. Αλλά σίγουρα ειδικά στις αρχές τα βρήκα μπαστούνια με ορισμένους ανθρωπους -όχι όλους, υπήρχαν και εκείνοι με τους οποίους δεν είχα κανένα θέμα.
Γενικά ποτέ μου δεν είχα πρόβλημα να καταλαβαίνω αμερικάνους, άγγλους, ουαλούς, αυστραλούς ή και ευρωπαίους που μιλάγαν αγγλικά.
Οι μόνοι που με δυσκολεψαν ήταν οι Σκωτσέζοι, και συγκεκριμενα αυτοι από τη Γλασκωβη. Στις αρχές ειδικά τύχαινε να μου μιλάνε, να μη καταλαβαίνω τίποτα, και απλά να χαμογελάω και να κουνάω το κεφάλι μου ενώ προσευχόμουν να μην εχω συμφωνησει σε τιποτα μαλακίες καταλαθος . Αλλά αυτό που σου λέω είναι πολύ extreme παράδειγμα γιατί η glaswegian accent -δεν ξερω αν εχει τυχει να ακουσεις- ειναι πολύ δυσνόητη ακόμα και για native english speakers.
Πλέον οι μόνοι που με δυσκολεύουν είναι οι γάλλοι οταν μιλάνε αγγλικά, αλλά με λίγη προσοχή και υπομονή τους καταφέρνω και αυτούς σιγά σιγά .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
din@!!
Δραστήριο μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
26-12-16
11:24
Οταν σου λέω οτι με την καθημερινη συνομιλία θα εξασκηθεις δεν εννοω μόνο την προφορά σου και τη δική σου ικανότητα να χειρίζεσαι τη γλώσσα. Εννοώ και το αυτί σου θα εξασκηθεί και θα αναπτυχθουν και οι ικανοτητές σου στο να κατανοείς (και να μιλάς) τον απλό καθημερινο λόγο και την αργκό (slang).
Μη σε αγχωνουν πολύ τα τραγουδια. Ούτε εγω τα καταλαβαινω ολα οσα λενε και κοντεύω να πάρω υπηκοότητα εδω περα
Είναι πιο δυσκολο να καταλαβεις τι λενε τα τραγουδια απο τις ταινιες πχ. Για πολλους λογους... μουσική, περιεργες εκφρασεις και λεξεις για να βγει ο στίχος, ο,τι να'ναι μηνύματα, μεταφορικός λογος κλπ κλπ. Φαντάσου έναν Άγγλο που μαθαινει ελληνικα να προσπαθει να καταλαβει την Φραγκοσυριανή ξερω γω
Όσο για το περιστατικο με τον αστυνομικο, ναι ειμαι 100% σιγουρη οτι με έναν Άγγλο θα καταλάβαινα πολλά περισσότερα. Ίσως όχι τα πάντα, αλλά σιγουρα περισσότερα.
Μη σε αγχωνουν πολύ τα τραγουδια. Ούτε εγω τα καταλαβαινω ολα οσα λενε και κοντεύω να πάρω υπηκοότητα εδω περα
Είναι πιο δυσκολο να καταλαβεις τι λενε τα τραγουδια απο τις ταινιες πχ. Για πολλους λογους... μουσική, περιεργες εκφρασεις και λεξεις για να βγει ο στίχος, ο,τι να'ναι μηνύματα, μεταφορικός λογος κλπ κλπ. Φαντάσου έναν Άγγλο που μαθαινει ελληνικα να προσπαθει να καταλαβει την Φραγκοσυριανή ξερω γω
Όσο για το περιστατικο με τον αστυνομικο, ναι ειμαι 100% σιγουρη οτι με έναν Άγγλο θα καταλάβαινα πολλά περισσότερα. Ίσως όχι τα πάντα, αλλά σιγουρα περισσότερα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
din@!!
Δραστήριο μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
25-12-16
23:28
Πολύ περίεργο αυτό που μου λες. Οι Αμερικάνοι μιλάνε πολυ καθαρά Αγγλικά σε συγκριση για παράδειγμα με ανθρωπους από τη Βόρεια Αγγλία, την Ιρλανδια ή (εξτριμ!) τη Σκωτια... AAAAnyway...... αν εσύ τα ακούς έτσι πάσο.
Στην ερώτησή σου... Ο μόνος τρόπος να συνηθίσεις τα Αγγλικά ειναι να μιλάς, να συνομιλείς με native speakers. Όσο καλός και αν είσαι στο Listening, είναι πολύ διαφορετικό το να μιλας ζωντανά με κάποιον. Αυτό συνηθίζεται μόνο με την εξάσκηση και η συντριπτική πλειοψηφία των αλλοδαπών φοιτητών στο UK το βρίσκει στην πορεία- είναι απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο.
Χωρις πλάκα, έχω συμφοιτητές - ιδιαίτερα κινέζους- που δεν μπορούσαν να δομήσουν μια σωστή πρόταση στην αρχή της χρονιάς ή τους μίλαγες και δεν ήσουν σιγουρος αν σε κατάλαβαν ή οχι. Practise, practise, practise... και οταν με το καλό πας εκει που θα πας να μιλάς και να κανεις παρέες κυρίως με ξένους και να αποφεύγεις τους Έλληνες που ειναι η εύκολη επιλογή (ή και τους Γερμανούς στη δική σου περίπτωση).
Δεν είναι ντροπή να ζητάς να το επαναλάβουν, ούτε θα σε θεωρήσουν χαζό, αυτά είναι λογικές ανασφάλειες επειδή δεν ξερεις τι σε περιμενει. Αν σε βοηθαει προφανως δες σειρες, ακου τραγουδια, αλλά η γλώσσα σου και η κατανόησή σου θα οξυνθούν στο πανεπιστήμιο και με την καθημερινή αλληλεπίδραση με ξένους.
Όταν πρωτοπήγα στο UK για σπουδες ήρθε να μας μιλήσει στην εστία ένας αστυνομικός για θέματα ασφαλείας. 15 λεπτα μίλαγε, 15 λεπτά κοίταγα το πιάτο μου (ήμασταν στην τραπεζαρία) γιατί δεν καταλάβαινα γρι (βαριά, σκωτσέζικη προφορά ο τύπος). Ε, δεν ήμουν η μόνη. Η ρωσίδα δίπλα μου, ο λετονός παραδίπλα μου, ο γερμανός από πίσω μου- είχαν όλοι το σπινθιροβόλο βλέμμα τις αγελάδας και προσπαθούσαν να...αποκρυπτογραφήσουν. Τους πρώτους 2 μηνες στις ομαδικές εργασίες καταλάβαινα τους μισούς με την πρώτη και τους αλλους μισους με την δευτερη ή την τρίτη. Μέχρι και σήμερα, 5 χρόνια μετά, και μετά από δουλειά σε τηλεφωνικό κέντρο, ακόμα καμιά φορά χρειάζομαι να επαναλάβει καποιος την πρόταση του για να τον καταλάβω. Είναι απόλυτα λογικό, αναμενόμενο και κατανοητό. Σε πανεπιστήμια που είναι "ανοιχτά", δηλαδή δέχονται φοιτητές από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, είναι καθημερινότητα το "language barrier". Δεν θα σε κατακρίνει κανείς και πιστεψέ με, σε ένα-δυο μήνες δε θα αναγνωρίζεις ούτε εσύ τον εαυτό σου.
Όσο για τη συνέντευξη χαλάρωσε... Στις συνεντεύξεις μιλάνε καθαρά και κατανοητά και προσέχουν να μη βάλουν ανθρώπους που μιλάνε με βαριά προφορά να τις κάνουν. Αλλά και αν σου τυχει κατι τετοιο, πολύ ευγενικα ζήτα να επαναλάβουν την ερώτησή τους. Πάνω απ όλα μην αγχωθείς -όσο γίνεται- καθώς τότε ο κύριος λόγος που δε θα καταλαβαίνεις τι σου λενε θα είναι το οτι θα εχει κολλήσει το μυαλό σου από το άγχος και δε θα επεξεργάζεσαι τι ακούς.
Στην ερώτησή σου... Ο μόνος τρόπος να συνηθίσεις τα Αγγλικά ειναι να μιλάς, να συνομιλείς με native speakers. Όσο καλός και αν είσαι στο Listening, είναι πολύ διαφορετικό το να μιλας ζωντανά με κάποιον. Αυτό συνηθίζεται μόνο με την εξάσκηση και η συντριπτική πλειοψηφία των αλλοδαπών φοιτητών στο UK το βρίσκει στην πορεία- είναι απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο.
Χωρις πλάκα, έχω συμφοιτητές - ιδιαίτερα κινέζους- που δεν μπορούσαν να δομήσουν μια σωστή πρόταση στην αρχή της χρονιάς ή τους μίλαγες και δεν ήσουν σιγουρος αν σε κατάλαβαν ή οχι. Practise, practise, practise... και οταν με το καλό πας εκει που θα πας να μιλάς και να κανεις παρέες κυρίως με ξένους και να αποφεύγεις τους Έλληνες που ειναι η εύκολη επιλογή (ή και τους Γερμανούς στη δική σου περίπτωση).
Δεν είναι ντροπή να ζητάς να το επαναλάβουν, ούτε θα σε θεωρήσουν χαζό, αυτά είναι λογικές ανασφάλειες επειδή δεν ξερεις τι σε περιμενει. Αν σε βοηθαει προφανως δες σειρες, ακου τραγουδια, αλλά η γλώσσα σου και η κατανόησή σου θα οξυνθούν στο πανεπιστήμιο και με την καθημερινή αλληλεπίδραση με ξένους.
Όταν πρωτοπήγα στο UK για σπουδες ήρθε να μας μιλήσει στην εστία ένας αστυνομικός για θέματα ασφαλείας. 15 λεπτα μίλαγε, 15 λεπτά κοίταγα το πιάτο μου (ήμασταν στην τραπεζαρία) γιατί δεν καταλάβαινα γρι (βαριά, σκωτσέζικη προφορά ο τύπος). Ε, δεν ήμουν η μόνη. Η ρωσίδα δίπλα μου, ο λετονός παραδίπλα μου, ο γερμανός από πίσω μου- είχαν όλοι το σπινθιροβόλο βλέμμα τις αγελάδας και προσπαθούσαν να...αποκρυπτογραφήσουν. Τους πρώτους 2 μηνες στις ομαδικές εργασίες καταλάβαινα τους μισούς με την πρώτη και τους αλλους μισους με την δευτερη ή την τρίτη. Μέχρι και σήμερα, 5 χρόνια μετά, και μετά από δουλειά σε τηλεφωνικό κέντρο, ακόμα καμιά φορά χρειάζομαι να επαναλάβει καποιος την πρόταση του για να τον καταλάβω. Είναι απόλυτα λογικό, αναμενόμενο και κατανοητό. Σε πανεπιστήμια που είναι "ανοιχτά", δηλαδή δέχονται φοιτητές από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, είναι καθημερινότητα το "language barrier". Δεν θα σε κατακρίνει κανείς και πιστεψέ με, σε ένα-δυο μήνες δε θα αναγνωρίζεις ούτε εσύ τον εαυτό σου.
Όσο για τη συνέντευξη χαλάρωσε... Στις συνεντεύξεις μιλάνε καθαρά και κατανοητά και προσέχουν να μη βάλουν ανθρώπους που μιλάνε με βαριά προφορά να τις κάνουν. Αλλά και αν σου τυχει κατι τετοιο, πολύ ευγενικα ζήτα να επαναλάβουν την ερώτησή τους. Πάνω απ όλα μην αγχωθείς -όσο γίνεται- καθώς τότε ο κύριος λόγος που δε θα καταλαβαίνεις τι σου λενε θα είναι το οτι θα εχει κολλήσει το μυαλό σου από το άγχος και δε θα επεξεργάζεσαι τι ακούς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.