Ratio Intuitiva
Νεοφερμένος
Ο Ratio Intuitiva αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 8 μηνύματα.
06-09-16
19:19
Μην συγχεεις την ματαιοδοξια με την φιλοδοξια. Οπως εσυ εχεις ονειρο να ζεις ανετα με 70 χιλιαρικα, καποιοι ανθρωποι εχουν ονειρα να φτιαξουν εργοστάσια, πανεπιστήμια, φιλανθρωπικα ιδρυματα, και γενικως να φτασουν στην κορυφη και του τομεα τους και της κοινωνιας γενικοτερα. Τα χρηματα ειναι απλα ενα μεσο και τα μεγαλα ονειρα θελουν και πολλα χρηματα.
Για τα Πανεπιστήμια, τα φιλανθρωπικά ιδρύματα και την κοινωνία, ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, όχι ένα μάτσο κερδοσκόπων.
Η απαίτηση ενός επαγγέλματος χωρίς ταβάνι λανθάνει, κρύβει, την ύπαρξη επιθυμίας επιβολής, γιατι όπως προαναφέρθηκε, δυσθέωρητα ποσα εξαγοράζουν κύρος.
Κανείς κερδοσκόπος δεν επιθυμεί να γίνει πλούσιος για να χτίσει ενα σχολείο ( οδηγείται σε φιλανθρωπικές ενέργειες για να τυχγάνει ευνοικοτερης μεταχείρισης από το κράτος, πχ φοροαπαλλαγές ) αλλά για να θρέψει τον άσβεστο πόθο του για πλούτο και κυριαρχία.
Αν γνωρίζεις πως λειτουργούν έστω και στοιχειωδώς, οι σύγχρονες πολυεθνικές, οι οποίες και αποφέρουν τεράστιο τζίρο, θα συμπεράνεις πως καταπατούν εκατοντάδες ανθρώπινα δικαιώματα ( zara-παιδική εργασία κτλπ ).
Άρα η επικάλυψη της κυριαρχικής διάθεσης με το πέπλο μιας ουμανιστικής κοσμοθεώρησης είναι τουλάχιστον αποτυχημένη.
Τα υγιή μεγάλα όνειρα θέλουν μεγάλα μυαλά, πχ καινοτομία σε έναν επιστημονικό τομέα, όχι χρήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ratio Intuitiva
Νεοφερμένος
Ο Ratio Intuitiva αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 8 μηνύματα.
06-09-16
14:01
Στόχος κάθε νέου ατόμου θα πρέπει να είναι η επίτευξη των ονείρων του, και όχι η τυχόν αποθάρρυνση από τις αγκυλώσεις της αγοράς.
Και δυστυχώς, το ρίσκο που ωραιοποιείται σε προηγούμενο ποστ, μεταφράζεται στην αγορά εργασίας σε ανασφάλεια, υπεωρίες, παράλειψη πληρωμής, και δουλικές συνθήκες εργασίας. Φανταστείτε λοιπόν τώρα τον εαυτό σας, εφόσον αποφασίσετε να εργαστείτε σε έναν τομέα που δεν σας αρέσει, αλλά και που δεν σπουδάσατε, μαζί με την κατάσταση που περιέγραψα παραπάνω. Μια ανυπόφορη καθημερινή κόλαση. Και φυσικά στο πίσω μέρος του μυαλού ένα απωθημένο να ασθμαίνει, μαζί την αποτυχία επίτευξης αυτού.
Ένας φοιτητής, εφόσον φυσικά αναγνωρίζει τον εαυτό του ως Ακαδημαικό Πολίτη, σέβεται τις επιδιώξεις του και τρέφει σοβαρό ενδιαφέρον για την Επιστήμη, δηλαδή ένας πλήρως συνειδητοποιημένος φοιτητής, δεν θα πρέπει εν ουδεμιά περιπτώσει να επαναπαυθεί σε τίποτα λιγότερο από αυτό που σπούδασε. Διότι οι αξίες ορισμένων ατόμων, δεν περιορίζονται στη ρηχή και ποταπή επιθυμίας κατοχής πλούτου, αλλά στη κατοχή γνώσης. Και αυτά τα άτομα δεν είναι ονειρικά ή ουτοπικά, αλλά βρίσκονται διάσπαρτα στα ακαδημαικά και ερευνητικά κέντρα ανά τον κόσμο. Αυτό φυσικά προυποθέτει ένα άριστο ακαδημαικό προφιλ, με οτι αυτό συνεπάγεται, απαρεγκλίτως.
Αυτή τη στιγμή το 99% των σχολών δεν σου εγγυάται επαγγελματική αποκατάσταση, όχι λόγω έλλειψης επαγγλματικών δικαιωμάτων, αλλά λόγω των στρεβλώσεων της αγοράς, άρα το οτι ο απόφοιτος της χ σχολής έχει μειωμένες πιθανότητες εύρεσης εργασίας ( στο αντικείμενο που σπούδασε φυσικά ) δεν αποτελεί σοβαρό επιχείρημα, ειδάλλως θα έπρεπε να μην σπουδάζει κανείς. Συνεπώς, απλά μένεις αφοσιωμένη στο στόχο σου.
Επιπλέον, δυστυχώς, τα τμήματα των κοινωνικών και ανθρωπιστικών σπουδών ( στις οποίες ανήκω και εγώ ) πλέον ενδείκνυνται μόνο για αποκατάσταση στην έρευνα και στη διδασκαλία, λόγω αποχής από τις συνθήκες των εφαρμοσμένων επιστημών.
Και δυστυχώς, το ρίσκο που ωραιοποιείται σε προηγούμενο ποστ, μεταφράζεται στην αγορά εργασίας σε ανασφάλεια, υπεωρίες, παράλειψη πληρωμής, και δουλικές συνθήκες εργασίας. Φανταστείτε λοιπόν τώρα τον εαυτό σας, εφόσον αποφασίσετε να εργαστείτε σε έναν τομέα που δεν σας αρέσει, αλλά και που δεν σπουδάσατε, μαζί με την κατάσταση που περιέγραψα παραπάνω. Μια ανυπόφορη καθημερινή κόλαση. Και φυσικά στο πίσω μέρος του μυαλού ένα απωθημένο να ασθμαίνει, μαζί την αποτυχία επίτευξης αυτού.
Ένας φοιτητής, εφόσον φυσικά αναγνωρίζει τον εαυτό του ως Ακαδημαικό Πολίτη, σέβεται τις επιδιώξεις του και τρέφει σοβαρό ενδιαφέρον για την Επιστήμη, δηλαδή ένας πλήρως συνειδητοποιημένος φοιτητής, δεν θα πρέπει εν ουδεμιά περιπτώσει να επαναπαυθεί σε τίποτα λιγότερο από αυτό που σπούδασε. Διότι οι αξίες ορισμένων ατόμων, δεν περιορίζονται στη ρηχή και ποταπή επιθυμίας κατοχής πλούτου, αλλά στη κατοχή γνώσης. Και αυτά τα άτομα δεν είναι ονειρικά ή ουτοπικά, αλλά βρίσκονται διάσπαρτα στα ακαδημαικά και ερευνητικά κέντρα ανά τον κόσμο. Αυτό φυσικά προυποθέτει ένα άριστο ακαδημαικό προφιλ, με οτι αυτό συνεπάγεται, απαρεγκλίτως.
Αυτή τη στιγμή το 99% των σχολών δεν σου εγγυάται επαγγελματική αποκατάσταση, όχι λόγω έλλειψης επαγγλματικών δικαιωμάτων, αλλά λόγω των στρεβλώσεων της αγοράς, άρα το οτι ο απόφοιτος της χ σχολής έχει μειωμένες πιθανότητες εύρεσης εργασίας ( στο αντικείμενο που σπούδασε φυσικά ) δεν αποτελεί σοβαρό επιχείρημα, ειδάλλως θα έπρεπε να μην σπουδάζει κανείς. Συνεπώς, απλά μένεις αφοσιωμένη στο στόχο σου.
Επιπλέον, δυστυχώς, τα τμήματα των κοινωνικών και ανθρωπιστικών σπουδών ( στις οποίες ανήκω και εγώ ) πλέον ενδείκνυνται μόνο για αποκατάσταση στην έρευνα και στη διδασκαλία, λόγω αποχής από τις συνθήκες των εφαρμοσμένων επιστημών.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.