Nina-nana
Διάσημο μέλος
Προσωπικά είμαι υπέρ της διπλής λύσης: δάσκαλος και φυσικός ομιλητής σε συνεργασία.
Υποψιάζομαι ότι ο καθηγητής σου δεν είχε σπουδάσει αγγλικά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nina-nana
Διάσημο μέλος
Οι καλοί καθηγητές μπορούν να σε κατευθύνουν ώστε να χτίσεις νέες γνώσεις πάνω στις υπάρχουσες με τρόπο συστηματικό και χωρίς να αφήνεις κενά, μπορούν να σου δείξουν πώς λειτουργεί η γλώσσα ώστε να κατανοήσεις τα μοτίβα της και τέλος μπορούν να σου προσφέρουν πολλούς και διαφορετικούς τρόπους εξάσκησης ώστε να εμπεδώσεις αυτά που μαθαίνεις γρήγορα και χωρίς να χρειάζεται να καταφύγεις στη μέθοδο της δοκιμής και του λάθους. Και αν είναι πραγματικά καλοί καθηγητές, θα τα κάνουν όλα αυτά με τρόπο που θα σε βοηθήσει να αγαπήσεις τη γλώσσα ή τουλάχιστον να μην τη μισήσεις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nina-nana
Διάσημο μέλος
Φυσικά. Γι' αυτό δεν μπορείς να μάθεις σωστά καμία γλώσσα βασιζόμενος απλά στις γνώσεις των φυσικών ομιλητών γύρω σου και στη διάθεση / ικανότητα που θα έχουν να σε διορθώνουν.Και στα ελληνικα κανουμε λαθη.
Αν σκεφτείς πως για να μιλήσεις σωστά τη μητρική σου γλώσσα χρειάζονται, εκτός από την καθημερινή τριβή με πλήθος φυσικών ομιλητών, αρκετά χρόνια μαθημάτων γλώσσας και γραμματικής στο σχολείο, καταλαβαίνεις πόσο πολύτιμα είναι τα μαθήματα όταν μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nina-nana
Διάσημο μέλος
Προσωπικά διαφωνώ με αυτό το σκεπτικό (ότι μαθαίνεις κάνοντας λάθη) - είμαι της άποψης ότι μαθαίνουμε από τα σωστά μας και όχι από τα λάθη μας. Το να βγεις έξω είναι μια κουβέντα, δεν είναι εύκολο ούτε απαραίτητα αποδοτικό. Και σε καμία περίπτωση δεν σε καλύπτει όταν και όποτε θελήσεις να πας στο επόμενο επίπεδο γνώσης (C1/C2/C2+) αφού το λεξιλόγιο και οι δομές αυτών των επιπέδων δεν απαντούνται στην καθημερινή επικοινωνία, ούτε μπορεί ο μέσος φυσικός ομιλητής να σε διορθώνει και να σε κατευθύνει επαρκώς.Κοίτα, στον συλλογισμό μου υποθέτω ότι το παιδί που ξέρει κάποια πράγματα δεν φοβάται να βγει έξω, να μιλήσει, να κάνει λάθη. Έτσι μόνο μαθαίνεις: κάνοντας λάθη. Αν φοβάσαι, ναι, συμφωνώ, θα μείνεις στα βασικά...
Φυσικά υπάρχουν πολλοί τρόποι να μάθεις να μιλάς μια γλώσσα εφόσον έχεις πάρει καλές βάσεις και έχεις υψηλή γλωσσική ικανότητα και τις κατάλληλες ευκαιρίες. Αν δεν τα έχεις αυτά, η καλύτερη συνταγή είναι να καθίσεις στο θρανίο και να προχωρήσεις αργά και σταθερά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nina-nana
Διάσημο μέλος
Κατ' αναλογία δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι στραβοί.
Υποψιάζομαι πως ο καθηγητής δεν ξέρει (ή δεν θέλει) να χειριστεί το παιδί που δεν κάνει αυτό που θέλεις να κάνει (π.χ. να περάσει τις εξετάσεις). Σε τέτοιες περιπτώσεις η απαξίωση πάει σύννεφο, και στο δημόσιο σχολείο, και στο ιδιωτικό, και στο ιδιαίτερο. Άλλοι καθηγητές αντιδρούν με αδιαφορία. Ούτε κι αυτό είναι καλό βέβαια. Είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες.
Θέλει μεγάλη προσοχή ποιον βάζεις στο σπίτι σου και γενικότερα σε ποιον εμπιστεύεσαι την εκπαίδευση των παιδιών σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nina-nana
Διάσημο μέλος
Με την έννοια ότι δεν έχεις κανένα από τα πλεονεκτήματα της τάξης που κάνουν το μάθημα πιο ενδιαφέρον (δεν υπάρχει αίθουσα να τοιχοκολλήσεις εργασίες, συμμαθητές για να κάνεις διαλόγους / ασκήσεις / παιχνίδια / διαγωνισμούς, δεν υπάρχει διαδραστικός πίνακας, δεν υπάρχει δυνατότητα χρήσης επιπλέον υλικού εκτός από τα βιβλία του παιδιού και φωτοτυπίες). Γενικά το ιδιαίτερο μάθημα είναι πιο πτωχό: συνήθως είναι ο μαθητής και ο δάσκαλος πάνω από ένα βιβλίο. Υπάρχουν βέβαια καθηγητές οι οποίοι κάνουν μια μικρή υπέρβαση στο κάθε τους μάθημα για να διατηρούν το ενδιαφέρον των μαθητών τους, αλλά αυτοί που το πετυχαίνουν είναι λίγοι. Η μισή χαρά της γλώσσας είναι η επικοινωνία και είναι πάρα πολύ δύσκολο για έναν καθηγητή να προσφέρει αρκετά ερεθίσματα ώστε να αντικαταστήσει 5 συμμαθητές κι ένα σχολείο. Ειδικά για παιδιά που έχουν ξεκινήσει σε φροντιστήριο, πολλές φορές το ιδιαίτερο είναι ένα μικρό σοκ: πρώτον χάνουν την παρέα τους και δεύτερον ανακαλύπτουν πως όλη η προσοχή του δασκάλου τους είναι πάνω τους, πράγμα που για τα περισσότερα παιδιά είναι κουραστικό και βαρετό. Και αν τύχει και δεν συμπαθήσουν τον καθηγητή, μπορεί να γίνει αφόρητο. Άσε που με το ιδιαίτερο χάνεις και τη βόλτα σου (μην το γελάτε, τα περισσότερα παιδιά είναι κλεισμένα συνέχεια μέσα και πετάνε τη σκούφια τους για έξοδο, ας είναι και για να πάνε στο φροντιστήριο).Τι εννοείται όταν λέτε πως "ιδιαίτερο μάθημα, που όπως και να το κάνεις έχει τα μειονεκτήματά του σε σχέση με τη διδασκαλία σε τάξη" ? με ποιά έννοια?
Άλλο πρόβλημα του ιδιαίτερου μαθήματος είναι ότι τις αποφάσεις για το πώς, πότε και με τι στόχους θα γίνει το μάθημα, τις παίρνουν άνθρωποι χωρίς τις κατάλληλες γνώσεις και εμπειρία. Κακά τα ψέματα, ο καθηγητής είναι υπάλληλος και όπως κάθε υπάλληλος κάνει κυρίως αυτό που θέλει ο εργοδότης. Στο φροντιστήριο ο εργοδότης συνήθως ξέρει 2-3 πράγματα παραπάνω και αν δεν ξέρει ο εργοδότης, υπάρχουν συνάδελφοι που μπορούν να σε βοηθήσουν όπου κολλήσεις. Στο ιδιαίτερο εργοδότης είναι ο γονιός και άρα οι αποφάσεις παίρνονται από κάποιον που δεν έχει ιδέα από διδασκαλία. Θα μου πείτε, μπορείς να αφήσεις τον καθηγητή να σε κατευθύνει. Αυτό προϋποθέτει πως ο καθηγητής ξέρει να σε κατευθύνει και ότι έχει τη διάθεση να συγκρουστεί μαζί σου αν τυχόν υπάρξει διαφωνία. Δεδομένης της οικονομικής δυσπραγίας που υπάρχει στον καθηγητικό χώρο, οι πιθανότητες να βρεις καθηγητή να σου πει ότι δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλεις είτε επειδή δεν έχει τις κατάλληλες γνώσεις / εμπειρία, είτε επειδή αυτό που θέλεις είναι λάθος, είναι σχεδόν μηδαμινές. Λένε όλοι αυτό που θέλει να ακούσει ο γονιός, κακά τα ψέματα. Και να τα μαθήματα με άσχετα βιβλία, τα 2ωρα - 3ωρα σερί (απαράδεκτα από ακαδημαϊκής άποψης), τα τεστ προσομοίωσης στο σαλόνι με την τηλεόραση να παίζει, οι ακυρώσεις βροχή, τα καλοκαιρινά μαθήματα, τα εντατικά, τα δύο χρόνια σε ένα, οι τάξεις που πηδιούνται για πλάκα, και στο τέλος σου πασάρουν και ένα πτυχιάκι-ευκολάκι "που το αναγνωρίζει ο ΑΣΕΠ" βεβαίως βεβαίως και όλα μέλι-γάλα. Όταν διδάσκεις το παιδί σε τάξη είναι πιο δύσκολο να πουλήσεις φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Κατ' αρχήν το ίδιο το παιδί θα το καταλάβει αν το έχεις βάλει σε τμήμα που είναι πιο προχωρημένο. Στο ιδιαίτερο... μπορεί να περάσει καιρός μέχρι να καταλάβει το παιδί ή ο γονιός ότι κάτι δεν πάει καλά και σε πολλές περιπτώσεις δεν το καταλαβαίνει ούτε ο καθηγητής (αυτό μπορεί να οφείλεται και σε έλλειψη εμπειρίας, δεν είναι δηλαδή ηθελημένο).
Τα μεταπτυχιακά είναι δευτερεύουσας σημασίας όταν διδάσκεις μικρά παιδιά. Και το λέω αυτό ως κάτοχος η ίδια μεταπτυχιακού τίτλου. Υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα στα οποία πρέπει να είσαι καλός, που η άριστη γνώση της γλώσσας και της λογοτεχνίας τείνει να είναι δευτερεύουσας σημασίας. Όχι ότι δεν είναι σημαντικό να μιλάς άριστα τη γλώσσα, απλά δεν είναι αρκετό από μόνο του. Επίσης το ότι κάποιος είναι εξεταστής, εμένα προσωπικά θα με έβαζε σε δεύτερες σκέψεις ως προς την καταλληλότητά του για να διδάξει παιδί δημοτικού. Οι (καλοί) εξεταστές συνήθως είναι πιο απόλυτοι, πιο απαιτητικοί και όχι τόσο χαλαροί όπως χρειάζεται να είναι ο δάσκαλος για να προσεγγίσει το παιδί. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δεν μπορώ να ταιριάξω στο μυαλό μου αυτούς τους δύο ρόλους.
Αν θέλετε οπωσδήποτε να βρείτε καθηγητή για ιδιαίτερο, ψάξτε τουλάχιστον για κάποιον με μεγάλη εμπειρία διδασκαλίας που αποδεδειγμένα να έχει ξαναδιδάξει το επίπεδο για το οποίο ενδιαφέρεστε *και* τα επίπεδα εκατέρωθεν σε παιδιά σαν την κόρη σας. Για μένα μια καλή ένδειξη είναι όταν ο καθηγητής δεν βιάζεται. Όποτε έχω ακούσει καθηγητή να μιλάει για 2 χρονιές σε μία και η μία τάξη δεν χρειάζεται, την άλλη την περνάμε καλοκαίρι και σε 4 χρόνια παίρνουμε Β2, στο τέλος έχει αποδειχθεί ότι ο καθηγητής ήταν άσχετος ή ότι το Β2 που είχε στο μυαλό του ήταν στην πραγματικότητα Β1. Μην διστάσετε να ρωτήσετε πώς θα κάνει το μάθημα πιο ενδιαφέρον. Ζητήστε του δηλαδή να σας περιγράψει πώς θα πάρει το παιδί σας με τα νερά του. Και φυσικά μην δεχτείτε να ξεκινήσετε χωρίς τεστ αξιολόγησης για να δείτε ποιο είναι το πραγματικό επίπεδο του παιδιού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nina-nana
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nina-nana
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.