Deutsch... Lover
Επιφανές μέλος
Η Everl αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 18,613 μηνύματα.
30-04-16
20:32
Τα αισθήματά σου τουλάχιστον δεν είναι παραισθήσεις. Πραγματικά είσαι μόνη όπως και εγώ και όλοι. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιείς, τόσο πιο γρήγορα και εύκολα το αντιμετωπίζεις, το αποδέχεσαι και συνεχίζεις
Όταν λες "Δεν ξερω που να μιλήσω", για ποιο θέμα εννοείς; Μόνο για την μοναξιά ή και για κάτι άλλο; χμμ
Κυρίως για την μοναξιά και για το αίσθημα του ''δεν ανήκω εδώ''
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Deutsch... Lover
Επιφανές μέλος
Η Everl αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 18,613 μηνύματα.
30-04-16
20:25
Καλησπέρα!
Θέλω να μοιραστώ κάτι αρκετά προσωπικό, γιατί θεωρώ πως χρειάζομαι βοήθεια.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με μια φίλη πρόσφατα αλλά και μετά από διάφορες συζητήσεις κατά καιρούς, και πολλή σκέψη από μόνη μου έχω καταλήξει πως εδώ και αρκετό καιρό νιώθω ξένη και μόνη.
Στο σχολείο πολλές φορές νιώθω ανεπιθήμητη.
Με συγγενείς μου που τους γνωρίζω χρόνια δεν έχω τίποτα να πω. Με αποτέλεσμα να νιώθω ξένη.
Στην πόλη που μένω δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν. Στο φροντιστήριο ενώ άλλοι φίλοι μου γνωρίζουν τους πάντες, εγώ γνωρίζω ελάχιστους με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθω ξένη και εκεί.
Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα. Ίσως παίζει και αυτό κάποιον ρόλο. Είμαι από την φύση μου μοναχική.
Μου αρέσει η ηρεμία και η μοναξιά καμιά φορά. Μα μόνο όταν το επιλέγω εγώ.
Δεν ξέρω που να μιλήσω΄.
Έχω μια πολύ καλή φίλη, μεγαλύτερη από εμένα. Αυτή ίσως με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Μα δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει.
Όσο ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα αυτά μεγαλώνουν.
Θέλω να μοιραστώ κάτι αρκετά προσωπικό, γιατί θεωρώ πως χρειάζομαι βοήθεια.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με μια φίλη πρόσφατα αλλά και μετά από διάφορες συζητήσεις κατά καιρούς, και πολλή σκέψη από μόνη μου έχω καταλήξει πως εδώ και αρκετό καιρό νιώθω ξένη και μόνη.
Στο σχολείο πολλές φορές νιώθω ανεπιθήμητη.
Με συγγενείς μου που τους γνωρίζω χρόνια δεν έχω τίποτα να πω. Με αποτέλεσμα να νιώθω ξένη.
Στην πόλη που μένω δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν. Στο φροντιστήριο ενώ άλλοι φίλοι μου γνωρίζουν τους πάντες, εγώ γνωρίζω ελάχιστους με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθω ξένη και εκεί.
Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα. Ίσως παίζει και αυτό κάποιον ρόλο. Είμαι από την φύση μου μοναχική.
Μου αρέσει η ηρεμία και η μοναξιά καμιά φορά. Μα μόνο όταν το επιλέγω εγώ.
Δεν ξέρω που να μιλήσω΄.
Έχω μια πολύ καλή φίλη, μεγαλύτερη από εμένα. Αυτή ίσως με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Μα δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει.
Όσο ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα αυτά μεγαλώνουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.