Deutsch... Lover
Επιφανές μέλος
Η Everl αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 18,613 μηνύματα.
02-05-16
11:12
Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τον χρόνο και για τις απαντήσεις σας!! Τις διάβασα όλες μια-μια. Δυστυχώς λόγω των ημερών ( έχουμε και πολλές γιορτές στην οικογένεια) δεν έχω τον χρόνο να απαντήσω ξεχωριστά στον καθένα.
Θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τις συμβουλές σας. Να είμαι πιο ανοιχτή σε ανθρώπους χωρίς ομως να χάσω την προσωπικότητα μου.
Σας ευχαριστώ και πάλι!
Καλό Πάσχα εύχομαι από καρδιάς!
Θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τις συμβουλές σας. Να είμαι πιο ανοιχτή σε ανθρώπους χωρίς ομως να χάσω την προσωπικότητα μου.
Σας ευχαριστώ και πάλι!
Καλό Πάσχα εύχομαι από καρδιάς!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Deutsch... Lover
Επιφανές μέλος
Η Everl αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 18,613 μηνύματα.
30-04-16
20:25
Καλησπέρα!
Θέλω να μοιραστώ κάτι αρκετά προσωπικό, γιατί θεωρώ πως χρειάζομαι βοήθεια.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με μια φίλη πρόσφατα αλλά και μετά από διάφορες συζητήσεις κατά καιρούς, και πολλή σκέψη από μόνη μου έχω καταλήξει πως εδώ και αρκετό καιρό νιώθω ξένη και μόνη.
Στο σχολείο πολλές φορές νιώθω ανεπιθήμητη.
Με συγγενείς μου που τους γνωρίζω χρόνια δεν έχω τίποτα να πω. Με αποτέλεσμα να νιώθω ξένη.
Στην πόλη που μένω δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν. Στο φροντιστήριο ενώ άλλοι φίλοι μου γνωρίζουν τους πάντες, εγώ γνωρίζω ελάχιστους με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθω ξένη και εκεί.
Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα. Ίσως παίζει και αυτό κάποιον ρόλο. Είμαι από την φύση μου μοναχική.
Μου αρέσει η ηρεμία και η μοναξιά καμιά φορά. Μα μόνο όταν το επιλέγω εγώ.
Δεν ξέρω που να μιλήσω΄.
Έχω μια πολύ καλή φίλη, μεγαλύτερη από εμένα. Αυτή ίσως με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Μα δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει.
Όσο ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα αυτά μεγαλώνουν.
Θέλω να μοιραστώ κάτι αρκετά προσωπικό, γιατί θεωρώ πως χρειάζομαι βοήθεια.
Μετά από μια συζήτηση που είχα με μια φίλη πρόσφατα αλλά και μετά από διάφορες συζητήσεις κατά καιρούς, και πολλή σκέψη από μόνη μου έχω καταλήξει πως εδώ και αρκετό καιρό νιώθω ξένη και μόνη.
Στο σχολείο πολλές φορές νιώθω ανεπιθήμητη.
Με συγγενείς μου που τους γνωρίζω χρόνια δεν έχω τίποτα να πω. Με αποτέλεσμα να νιώθω ξένη.
Στην πόλη που μένω δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν. Στο φροντιστήριο ενώ άλλοι φίλοι μου γνωρίζουν τους πάντες, εγώ γνωρίζω ελάχιστους με αποτέλεσμα πολλές φορές να νιώθω ξένη και εκεί.
Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα. Ίσως παίζει και αυτό κάποιον ρόλο. Είμαι από την φύση μου μοναχική.
Μου αρέσει η ηρεμία και η μοναξιά καμιά φορά. Μα μόνο όταν το επιλέγω εγώ.
Δεν ξέρω που να μιλήσω΄.
Έχω μια πολύ καλή φίλη, μεγαλύτερη από εμένα. Αυτή ίσως με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Μα δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει.
Όσο ο καιρός περνάει, τα συναισθήματα αυτά μεγαλώνουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.