Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
18-11-16
12:29
Επειδή έχω μείνει και μόνη μου και με γονείς, μπορώ να καταλάβω ότι όταν είσαι μόνος σου και σε επισκέπτονται είναι τελείως διαφορετικό από το να μένεις στο πατρικό. Το δικό σου σπίτι το οργανώνεις όπως θέλεις, με δικούς σου άτυπους κανόνες, προσασμορμένο στην δική σου καθημερινότητα και μόνο, και οποιαδήποτε συμβίωση είναι παροδική και υπακούει σε αυτούς. Η ζωή στο πατρικό είναι προσαρμοσμένη σε όλη την οικογένεια. Οπότε υπάρχει μεγάλη διαφορά.
Και ναι προσωπικά εγώ βρίσκω θέμα στο να έρχονται κάθε 2ο σ/κ οι γονείς. Η κοπέλα είναι 20 χρονών και μένει σε φοιτητικό σπίτι που υποθέτω είναι μικρό οπότε ξαφνικά αναγκάζεται να διαιρέσει τον προσωπικό της χώρο διά του 3. Ακόμα και ανάκριση να μην της κάνουν για το πού βγαίνει και τι ώρα γυρνάει, καταλαβαίνετε όλοι νομίζω ότι η έννοια της ιδιωτικότητας στην γκαρσονιέρα πάει μεγάλο περίπατο.
Πάμε τώρα στο πρόβλημα: miss marple, τι έχεις δοκιμάσει; ήρεμη συζήτηση, καυγάδες, δραστικά μέτρα; Θα πρότεινα, αν έχουν αντικλείδια, να τους τα πάρεις με το καλό ή με το άγριο. Έτσι θα εξαρτώνται απόλυτα από τις ώρες που είσαι εσύ στο σπίτι για να τους υποδεχτείς/ξεπροβοδίσεις/ανοίξεις, και αν φροντίσεις να φουλάρεις εκείνες τις μέρες στο έξω, ίσως καταλάβουν το δυσλειτουργικό της υπόθεσης και αραιώσουν. Εναλλακτικά μπορείς για κάποια σ/κ που σε επισκέπτονται να μην πατήσεις καθόλου στο σπίτι (βρες καμιά φίλη σου να κοιμηθείς 2 βράδια, δεν νομίζω να έχει πρόβλημα), και μετά να τους πεις ότι το έκανες γιατί δεν σου έλειψαν για να τους δεις και ότι και καλά είχες προγραμματισμένο να κοιμηθείς αλλού. Αν 2-3 σ/κ σερί κοιτάνε τους τοίχους του σπιτιού σου, ίσως καταλάβουν και το επιχείρημα ότι δεν σου έχουν λείψει και αραιώσουν. Αν και αυτό μπορεί να σου γυρίσει και μπούμερανγκ για να έρχονται συχνότερα. Last thought να μετακομίσεις (κάπου τα Χριστούγεννα ή μετά την εξεταστική), χωρίς να τους αφήσεις να μεσολαβήσουν ή να τους δώσεις κλειδιά, οπότε πάλι θα έχεις το πάνω χέρι. Καλό κουράγιο.
Και ναι προσωπικά εγώ βρίσκω θέμα στο να έρχονται κάθε 2ο σ/κ οι γονείς. Η κοπέλα είναι 20 χρονών και μένει σε φοιτητικό σπίτι που υποθέτω είναι μικρό οπότε ξαφνικά αναγκάζεται να διαιρέσει τον προσωπικό της χώρο διά του 3. Ακόμα και ανάκριση να μην της κάνουν για το πού βγαίνει και τι ώρα γυρνάει, καταλαβαίνετε όλοι νομίζω ότι η έννοια της ιδιωτικότητας στην γκαρσονιέρα πάει μεγάλο περίπατο.
Πάμε τώρα στο πρόβλημα: miss marple, τι έχεις δοκιμάσει; ήρεμη συζήτηση, καυγάδες, δραστικά μέτρα; Θα πρότεινα, αν έχουν αντικλείδια, να τους τα πάρεις με το καλό ή με το άγριο. Έτσι θα εξαρτώνται απόλυτα από τις ώρες που είσαι εσύ στο σπίτι για να τους υποδεχτείς/ξεπροβοδίσεις/ανοίξεις, και αν φροντίσεις να φουλάρεις εκείνες τις μέρες στο έξω, ίσως καταλάβουν το δυσλειτουργικό της υπόθεσης και αραιώσουν. Εναλλακτικά μπορείς για κάποια σ/κ που σε επισκέπτονται να μην πατήσεις καθόλου στο σπίτι (βρες καμιά φίλη σου να κοιμηθείς 2 βράδια, δεν νομίζω να έχει πρόβλημα), και μετά να τους πεις ότι το έκανες γιατί δεν σου έλειψαν για να τους δεις και ότι και καλά είχες προγραμματισμένο να κοιμηθείς αλλού. Αν 2-3 σ/κ σερί κοιτάνε τους τοίχους του σπιτιού σου, ίσως καταλάβουν και το επιχείρημα ότι δεν σου έχουν λείψει και αραιώσουν. Αν και αυτό μπορεί να σου γυρίσει και μπούμερανγκ για να έρχονται συχνότερα. Last thought να μετακομίσεις (κάπου τα Χριστούγεννα ή μετά την εξεταστική), χωρίς να τους αφήσεις να μεσολαβήσουν ή να τους δώσεις κλειδιά, οπότε πάλι θα έχεις το πάνω χέρι. Καλό κουράγιο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
14-02-16
15:22
Όχι ούτε εγώ είμαι υπέρ να τους πεις ψέματα. Απλά θα το ανακοινώσεις και θα το κάνεις.
Ξέρω ότι είναι οι γονείς σου και σκέφτεσαι ότι αυτό το κάνουν από αγάπη και ενδιαφέρον και όχι από ψυχαναγκασμό να σε ελέγχουν, και ότι δεν θες να τους στεναχωρείς, ωστόσο πρέπει να τους εκπαιδεύσεις λίγο και συ. Αν δεν έχουν παραδείγματα συνομηλίκων σου ακόμα χειρότερα και ακόμα πιο μεγάλη η ανάγκη να το κάνεις.
Ξέρω ότι είναι οι γονείς σου και σκέφτεσαι ότι αυτό το κάνουν από αγάπη και ενδιαφέρον και όχι από ψυχαναγκασμό να σε ελέγχουν, και ότι δεν θες να τους στεναχωρείς, ωστόσο πρέπει να τους εκπαιδεύσεις λίγο και συ. Αν δεν έχουν παραδείγματα συνομηλίκων σου ακόμα χειρότερα και ακόμα πιο μεγάλη η ανάγκη να το κάνεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
14-02-16
02:06
εχω τεράστιο πρόβλημα με τους γονείς μου . Μένω εκτος Αθηνών ομως οχι τοςο μακριά ώστε να νοικιάσω κοντα στην σχολη μου . Θέλω 1,5 ωρα να πάω με τα μμμ . κι αλλη τόση φυσικά να γυρίσω καθε μερα . Οι γονείς μου δεν κάνουν πυτε λόγο για αυτοκίνητο , φοβούνται . Αν θέλω να μείνω σε κάποιο συμφοιτητρια ή φίλη , δεν με αφήνουν . Νομίζουν οτι θα με κανει θυσία στον σατανα την ωρα μου κοιμάμαι ξερω γω . Για μα βγω νύχτα σε ενα κλαμπ δεν γινεται λόγω απόστασης , η μόνη λύση που δέχονται ειναι να με πάνε και να με φέρουν . Οταν ειχαν απεργία τα μμμ προτίμησαν να παρουν άδεια απο την δουλειά τους για να με πάνε και να με φέρουν παρα να μείνω εκτος . Για τοςο κόλλημα μιλάμε . Τους ανακοίνωσα οτι θέλω να πιάσω δουλειά και επειδή τα επιχειρήματα μπυ ηταν τελείως λογικά και δεν μπορούσαν μα αντικρούσουν άρχιζαν να φωνάζουν και να λένε διαφορα του στυλ ειμαι άπληστη και το μόνο που σκέφτομαι ειναι τα λεφτά και κατι τέτοια. Που στην πραγματικότητα ο μόνος λόγος που ήθελα να πιάσω μια δουλειά ειναι για να κάνω εμα βήμα προς την ανεξαρτησία μου . Τους λεω πως αν ειχα περαςει εξω δεν θα μπορούσαν να επέμβουν. Η απάντηση τους σε αυτο ; δεν πέρασες ομως εξω όποτε δεν εχει νοημα να το συζηταμε. θέλω να πάω σε κατι κολλητούς φίλους που σπουδάζουν εκτος που τους ξέρω απο το γυμνάσιο και αρνούνται γιατι ειναι λέει αγόρια . Επίσης το οτι μένω τοςο μακριά απο την σχολη μου δεν βοηθάει στο να ξεφεύγω γιατι θέλω πολυ χρόνο να πηγαίνω , για να βγω για ένα απλό καφέ πρεπει να το εχω προγραμματίσει διακοσες μέρες πριν γιατι τα μμμ δεν βολεύουν Ετςι ουτε τις γνωριμίες μου μπορω ν διατηρώ στην σχολη αφου μια απλή έξοδος γινεται βασανο και οι γονείς το κάνουν χειρότερο. Τους εχω μιλήσει πολλές φορές και δεν δέχονται κουβέντα . Δεν ξερω το άλλο ν κάνω . Μέχρι που σκέφτομαι να τους φερθώ πολυ άσχημα , να τους δημιουργώ τύψεις και να τους φωνάζω όλη μεσα γιατι απο διάλογο δεν παίρνουν . Εχω μιλήσει άπειρες φορές μαζί τους για την πίεση που δέχομαι και απλα καταλήγουμε στο να φωνάζουμε . Δεν ξερω τι άλλο να κάνω . Τα φοιτητικά μου χρονια απλα περνάνε στον καναπέ με τους γονείς Ειναι θλιβερό . .
Στα 19 δεν υπάρχει πλέον το "δεν με αφήνουν να κοιμηθώ στην φίλη μου" για τον Χ ή Ζ λόγο. Το κανονίζεις από πριν, και τους παίρνεις ένα τηλέφωνο να τους το ανακοινώσεις όταν είσαι ήδη σπίτι της. Τι θα κάνουν, θα έρθουν να μπουκάρουν με το ζόρι στο ξένο σπίτι ή δεν θα σου ανοίξουν όταν επιστρέψεις στο πατρικό σου;
Δουλειά επίσης δεν χρειάζεται να τους ρωτήσεις για να πιάσεις, από την στιγμή που δεν είναι κάποιο βίτσιο αλλά έτσι όπως μας το περιγράφεις, ανάγκη. Την βρίσκεις, την ξεκινάς, και τους το λες. Επίσης δεν μπορούν να πάνε στον εργοδότη σου και να πουν να σε απολύσει ή κάτι άλλο τέτοιο extreme.
Αν έχεις λεφτά να πας στους φίλους σου που τους ξέρεις τόσα χρόνια, κλείνεις εισιτήρια, φτιάχνεις βαλίτσα, τους το ανακοινώνεις και φεύγεις. Δεν μπορούν να σε κλειδώσουν μες στο σπίτι.
Γενικά είναι κινήσεις απογαλακτισμού αρκετά απότομες, αλλά αν η μία πλευρά δεν είναι πρόθυμη να κόψει τον ομφάλιο λώρο, η άλλη πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο. Και αυτό δεν γίνεται ούτε με φωνές ούτε με λογική παράθεση επιχειρημάτων, αλλά με πράξεις. Κορίτσι, οι πράξεις είναι με το μέρος σου εν προκειμένω γιατί αυτοί για να τις αντικρούσουν θα πρέπει να μπουν σε πολύ extreme μονοπάτια τα οποία δεν νομίζω να σκέφτονταν καν. Απλά θα θυμώσουν και θα φωνάξουν ως να συνηθίσουν. Δυστυχώς για πολλούς γονείς θα είμαστε πάντα στην ηλικία των 10 ή των 12 που μπορούν να μας συμβούν τα πάντα Όσο όμως κάθεσαι και ανέχεσαι το ότι σε πιέζουν, δεν πρόκειται να ξυπνήσουν μια μέρα και να πουν "χμμ. Μάλλον παραείναι μεγάλη για να μην την αφήνουμε να μείνει σε μια φίλη της", ίσα ίσα θα αυτοεπιβεβαιώνονται ότι δεν είσαι αρκετά ώριμη για να διεκδικήσεις την ζωή και τις ανάγκες σου. Πολύ χαζή συλλογιστική, το ξέρω, αλλά τους έχει βολέψει. Κοίτα να τους ξεβολέψεις πριν φτάσεις στην φάση να τους μισήσεις για όλα τα απωθημένα που δεν κυνήγησες.
https://ischool.e-steki.gr//www.pinterest.com/pin/create/extension/
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
24-01-16
16:15
Είστε φοιτητές. Αυτά που ξέρετε ξεχάστε τα όταν αποφοιτήσετε και αναγκαστείτε να μένετε μαζί τους. Μην περιμένετε ότι με πρόφαση την ανεργία ότι θα σας αφήνουν να πηγαίνετε συνέχεια εκδρομές, να βγαίνετε τα βράδια και να ξυπνάτε 3 το μεσημέρι. Θα υπάρχει μια ανεκτή περίοδο μετά θα αρχίσει η γκρίνια. Θα βρίσουν γονείς φίλων σας θα τους λένε τα επιτεύγματά τους (με μπόλικες σάλτσες), λες και δεν τα ξέρετε για να σας επηρεάσουν ψυχολογικά να βρείτε δουλειά.
Υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά μην ελπίζετε ότι θα ανήκετε σε αυτές.
Δεν υπάρχει καμία "πρόφαση". Αποφοιτώντας, αν δεν συνεχίσεις ακαδημαϊκά με κάποιο μεταπτυχιακό/διδακτορικό, ακόμα και μια κενή περίοδο να θέλεις να έχεις, στόχος είναι η δουλειά. Αν από την μία εσύ ξοδεύεις τα λεφτά των γονιών σου για διασκέδαση, ταξίδια κλπ με μηδενική προσπάθεια να πιάσεις έστω και ένα part-time job, και από την άλλη οι γονείς σου συμπεριφέρονται λες και μόλις ανακάλυψαν ότι άνθρωπος 25-30 χρονών δεν πηγαίνει με τα νερά τους επειδή είναι γονείς, το λάθος είναι και στις 2 πλευρές.
Στην τελική, ακόμα και η γκρίνια να αρχίσει (και δέχομαι ότι μπορεί να αρχίσει αν έχεις πτυχίο από τον Χ κλάδο και δουλεύεις delivery boy γιατί δεν σε παίρνουν προς το παρόν πουθενά αλλού -είναι δύσκολο για την ελληνική οικογένεια να βλέπει τον πτυχιούχο να "ξεπέφτει"), είναι στο χέρι του καθενός να την διαχειριστεί και να πει πόσο αφήνει να τον/την επηρεάσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
22-01-16
11:21
Κοίτα, θα σου μιλήσω σαν άνθρωπος που μένει ακόμα στο πατρικό του παρά τα 23 περήφανά μου χρόνια.
Συνέχισε την ζωή σου και την ρουτίνα σου σαν να μην έρχονται ή σαν να μην υπάρχουν εκεί. Δεν λέω να σταματήσεις να τους μιλάς, αλλά αν κάτσεις και συγχύζεσαι και μόνο που υπάρχουν στο σπίτι και σου μιλάνε, δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα παραπάνω από το να χαλαστείς περισσότερο.
Αν π.χ. θέλεις να βγεις στις 11 το βράδυ και σκέφτεσαι αν θα το κάνεις επειδή είναι οι γονείς σου εκεί, τίποτα, απλά βγες στις 11 το βράδυ. Αν θες να γυρίσεις στις 5 το πρωί ή να γυρίσεις κατευθείαν το επόμενο μεσημέρι, γύρνα τότε. Προσοχή, μην το κάνεις απλά και μόνο για να την μπεις στους δικούς σου γιατί αυτό φαίνεται όταν γίνεται επίτηδες και μπορεί να οδηγήσει σε άλλα χειρότερα σενάρια. Κάντο επειδή αυτό θα έκανες αν ήταν μια συνηθισμένη μέρα με μόνο εσένα και την αδερφή σου στο σπίτι και είχες κανονισμένο κάτι.
Αυτό έχει 2 πιθανά σενάρια: 1) Να γίνει ο Γ' Παγκόσμιος στο σπίτι, οπότε κάθεσαι και τους λες πολύ ψύχραιμα ότι είσαι πλέον ενήλικο άτομο, ξέρεις να προσέχεις τον εαυτό σου και με την συμπεριφορά τους απλά φαίνονται να μην σου έχουν καθόλου εμπιστοσύνη, και συνεχίζεις ακάθεκτη. (Τι θα κάνουν? Θα σε κλειδώσουν εντός σπιτιού για "τιμωρία" ή θα εγκατασταθούν μόνιμα με το τηλεσκόπιο στο μπαλκόνι να παρακολουθούν αν βγήκες, με ποιον και πότε; Τότε μιλάμε για παθολογική κατάσταση και αν όντως γίνει, πάρε τα δραστικά μέτρα που λέμε παραπάνω). 2) Στην αρχή δεν θα τους καλαρέσει αλλά δεν θα πουν τίποτα άμεσα, και σιγά-σιγά θα "εκπαιδευτούν", και ακόμα και να έρχονται συνέχεια δεν θα μπαίνουν καθόλου μέσα στα πόδια σου.
Και γω τους εκπαιδεύω χρόνια αφού λόγω του ότι πέρασα στο hometown μου δεν θα πήγαινα να νοικιάσω κάπου να μείνω μόνη μου, και σε καλό επίπεδο έχουμε φτάσει. Τώρα, δεδομένου ότι σε 1,5 χρόνο τελειώνω και θα φύγω εκτός Θεσσαλονίκης, έχω ξεκινήσει την αντίστοιχη εκπαίδευση ότι ξέρετε θα συντηρώ δικό μου σπίτι. Θέλουν χρόνο και να είσαι και λίγο ψυλλιασμένη να ξεκινάς το μπίρι-μπίρι κάποιους μήνες πριν από αυτό που θες να κάνεις (π.χ. εγώ το έκανα με όλα τα ταξίδια που ήθελα να κάνω και θα ήμουν μόνη μου, αν τους το έλεγα μια βδομάδα πριν κλείσω τα εισιτήρια δεν θα είχα πάει πουθενά).
Συνέχισε την ζωή σου και την ρουτίνα σου σαν να μην έρχονται ή σαν να μην υπάρχουν εκεί. Δεν λέω να σταματήσεις να τους μιλάς, αλλά αν κάτσεις και συγχύζεσαι και μόνο που υπάρχουν στο σπίτι και σου μιλάνε, δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα παραπάνω από το να χαλαστείς περισσότερο.
Αν π.χ. θέλεις να βγεις στις 11 το βράδυ και σκέφτεσαι αν θα το κάνεις επειδή είναι οι γονείς σου εκεί, τίποτα, απλά βγες στις 11 το βράδυ. Αν θες να γυρίσεις στις 5 το πρωί ή να γυρίσεις κατευθείαν το επόμενο μεσημέρι, γύρνα τότε. Προσοχή, μην το κάνεις απλά και μόνο για να την μπεις στους δικούς σου γιατί αυτό φαίνεται όταν γίνεται επίτηδες και μπορεί να οδηγήσει σε άλλα χειρότερα σενάρια. Κάντο επειδή αυτό θα έκανες αν ήταν μια συνηθισμένη μέρα με μόνο εσένα και την αδερφή σου στο σπίτι και είχες κανονισμένο κάτι.
Αυτό έχει 2 πιθανά σενάρια: 1) Να γίνει ο Γ' Παγκόσμιος στο σπίτι, οπότε κάθεσαι και τους λες πολύ ψύχραιμα ότι είσαι πλέον ενήλικο άτομο, ξέρεις να προσέχεις τον εαυτό σου και με την συμπεριφορά τους απλά φαίνονται να μην σου έχουν καθόλου εμπιστοσύνη, και συνεχίζεις ακάθεκτη. (Τι θα κάνουν? Θα σε κλειδώσουν εντός σπιτιού για "τιμωρία" ή θα εγκατασταθούν μόνιμα με το τηλεσκόπιο στο μπαλκόνι να παρακολουθούν αν βγήκες, με ποιον και πότε; Τότε μιλάμε για παθολογική κατάσταση και αν όντως γίνει, πάρε τα δραστικά μέτρα που λέμε παραπάνω). 2) Στην αρχή δεν θα τους καλαρέσει αλλά δεν θα πουν τίποτα άμεσα, και σιγά-σιγά θα "εκπαιδευτούν", και ακόμα και να έρχονται συνέχεια δεν θα μπαίνουν καθόλου μέσα στα πόδια σου.
Και γω τους εκπαιδεύω χρόνια αφού λόγω του ότι πέρασα στο hometown μου δεν θα πήγαινα να νοικιάσω κάπου να μείνω μόνη μου, και σε καλό επίπεδο έχουμε φτάσει. Τώρα, δεδομένου ότι σε 1,5 χρόνο τελειώνω και θα φύγω εκτός Θεσσαλονίκης, έχω ξεκινήσει την αντίστοιχη εκπαίδευση ότι ξέρετε θα συντηρώ δικό μου σπίτι. Θέλουν χρόνο και να είσαι και λίγο ψυλλιασμένη να ξεκινάς το μπίρι-μπίρι κάποιους μήνες πριν από αυτό που θες να κάνεις (π.χ. εγώ το έκανα με όλα τα ταξίδια που ήθελα να κάνω και θα ήμουν μόνη μου, αν τους το έλεγα μια βδομάδα πριν κλείσω τα εισιτήρια δεν θα είχα πάει πουθενά).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.