Lilla My
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Lilla My αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Φινλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 306 μηνύματα.
09-09-14
17:13
Αυτό με την προϋπόθεση ότι όλοι έχουν τις ίδιες υποδομές για τις σπουδές τους. Δεν είναι όλοι οι φοιτητές 18άρηδες που μπορούν να τους στηρίξουν οικονομικά οι γονείς τους. Εγώ έχω πολλούς γνωστούς και φίλους που κατά τη διάρκεια των σπουδών τους παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά, αγόρασαν δικό τους σπίτι. Εμένα, του γείτονα ή του πανεπιστημίου δεν μας πέφτει λόγος να κρίνουμε, εάν η απόφαση αυτή ήταν ορθή ή σοφή. Ίσα ίσα θα έπρεπε να πούμε μπράβο που κάποιος στα 40 του θέλει να επιστρέψει στα αμφιθέατρα. Κι όχι να του μειώνουμε και το βαθμό του πτυχίου του από πάνω, αν δεν καταφέρει να ανταπεξέλθει στις φοιτητικές του υποχρεώσεις όπως οι 20άρηδες συμφοιτητές του.Απλά δεν θα επιτρέπουμε να είναι μη συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Όλοι θα παίρνουν πτυχίο στον ίδιο χρόνο και έτσι ο βαθμός πτυχίου θα είναι αντιπροσωπευτικός της ακαδημαϊκής ικανότητας του φοιτητή και συγκρίσιμος με τους βαθμούς των άλλων αποφοίτων.
Όπως γίνεται σε όλα τα σοβαρά πανεπιστήμια του κόσμου.
Στη Φινλανδία για τα τριετή προγράμματα σπουδών (bachelor) το χρονικό διάστημα που σου παραχωρείται αυτόματα είναι v + 1 χρόνια. Για τα πενταετή προγράμματα σπουδών (master) σου δίνουν v + 2 χρόνια. Μετά από αυτά τα χρόνια μπορείς να κάνεις αίτηση για παράταση του χρόνου σπουδών. Πρέπει να φτιάξεις και να παρουσιάσεις ένα προσωπικό πρόγραμμα σπουδών, ανάλογα με τα μαθήματα που χρωστάς και τις δυνατότητές σου. Δεν έχω ακούσει ποτέ να έχουν απορρίψει μια τέτοια αίτηση.
Προσωπικά δεν ξέρω αν δούλευα ή αν σπούδαζα περισσότερο κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων. Το αποτέλεσμα ήταν να αρρωστήσω μετά το 3ο έτος. Έκανα δυο φορές αίτηση για παράταση του χρονικού ορίου σπουδών και έγινε δεκτή και τις δυο φορές, παρόλο που μετά την πρώτη φορά, μέσα σε έναν ολόκληρο χρόνο δεν είχα κάνει σχεδόν τίποτα.
Έτσι γίνεται στα σοβαρά πανεπιστήμια του κόσμου. Ο φοιτητής δεν είναι μόνο φοιτητής. Μπορεί να είναι ταυτόχρονα και πατέρας, εργαζόμενος κ.ο.κ. Θα έπρεπε να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να σπουδάσουν και για να γίνει αυτό, οφείλουμε να δούμε τον άνθρωπο και τις διάφορες ιδιότητές του σαν σύνολο.
Αυτές βέβαια είναι εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις από αυτές των παραδοσιακών () αιωνίων φοιτητών.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lilla My
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Lilla My αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Φινλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 306 μηνύματα.
07-09-14
21:56
Ποιος ο λόγος να επηρεάζεται ο βαθμός του πτυχίου από το χρονικό διάστημα λήψης του; Αυτός που τελείωσε τη σχολή του στα προβλεπόμενα χρόνια φοίτησης, τα έμαθε καλύτερα από αυτόν που τελείωσε τη σχολή σε 2 χρόνια παραπάνω με τον ίδιο βαθμό πτυχίου; Εγώ τα 3 χρόνια της σχολής μου (παιδαγωγικό νηπιαγωγών) τα έκανα σχεδόν 5,5. Όμως καθ΄όλη τη διάρκεια αυτών των 5,5 χρόνων δούλευα ως αναπληρώτρια σε νηπιαγωγεία. Πιστεύω ότι πολλά πράγματα τα έμαθα γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο καλύτερα απ΄ό,τι θα τα μάθαινα, εάν τα διάβαζα μόνο από βιβλία, χωρίς να έχω την ευκαιρία να βλέπω παράλληλα και την εφαρμογή τους στην πράξη. Δεν ισχυρίζομαι, όμως, ότι είμαι καλύτερη νηπιαγωγός από κάποια συνάδελφο που τελείωσε τη σχολή στα 3 χρόνια, χωρίς ιδιαίτερη εργασιακή εμπειρία από τον τομέα. Ούτε δουλειά μου είναι να το κρίνω αυτό.
Πέρυσι τον Οκτώβριο που τελείωσα τη σχολή, πήγα σε 4 συνεντεύξεις και με πήραν και στις 4 θέσεις. Κανένας δε με συγχάρηκε για τον καλό βαθμό πτυχίου μου, κανένας δε με ρώτησε για την πτυχιακή μου, κανέναν δεν ένοιαξε που κόντεψα να διπλασιάσω τα χρόνια σπουδών μου. Όμως, εάν κάποιον από τους εργοδότες τον ένοιαζε σε πόσο χρόνο πήρα πτυχίο, θα μπορούσε α) να κοιτάξει το cv μου, β) να με ρωτήσει και γ) να το δει από την αναλυτική μου. Κι αναλόγως με την απάντησή μου όσον αφορά την αργοπορία λήψης του πτυχίου, θα μπορούσε να κρίνει αν ο παράγοντας αυτός είναι καλός, κακός ή ουδέτερος. Προφανώς ή το πρώτο ή το τελευταίο συνέβη στην περίπτωσή μου, αν και είμαι 99 % σίγουρη ότι χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί. Από τη συνέντευξη καταλαβαίνεις πολύ περισσότερα απ΄ό,τι παρατηρώντας ένα απρόσωπο χαρτί.
Πέρυσι τον Οκτώβριο που τελείωσα τη σχολή, πήγα σε 4 συνεντεύξεις και με πήραν και στις 4 θέσεις. Κανένας δε με συγχάρηκε για τον καλό βαθμό πτυχίου μου, κανένας δε με ρώτησε για την πτυχιακή μου, κανέναν δεν ένοιαξε που κόντεψα να διπλασιάσω τα χρόνια σπουδών μου. Όμως, εάν κάποιον από τους εργοδότες τον ένοιαζε σε πόσο χρόνο πήρα πτυχίο, θα μπορούσε α) να κοιτάξει το cv μου, β) να με ρωτήσει και γ) να το δει από την αναλυτική μου. Κι αναλόγως με την απάντησή μου όσον αφορά την αργοπορία λήψης του πτυχίου, θα μπορούσε να κρίνει αν ο παράγοντας αυτός είναι καλός, κακός ή ουδέτερος. Προφανώς ή το πρώτο ή το τελευταίο συνέβη στην περίπτωσή μου, αν και είμαι 99 % σίγουρη ότι χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί. Από τη συνέντευξη καταλαβαίνεις πολύ περισσότερα απ΄ό,τι παρατηρώντας ένα απρόσωπο χαρτί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.