lowbaper92
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο lowbaper92 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,504 μηνύματα.
10-02-14
23:28
Κείμενο ενός εκ των συνηγόρων υπεράσπισης σχετικά με την απόφαση.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
1. Η πλήρης αποσύνδεση των περιστατικών της Πάρου (ληστεία ALPHA BANK Νάουσας, ανθρωποκτονία Μίχα κ.λ.π.) από την "τρομοκρατία" και τις δραστηριότητες των Σ.Π.Φ. και η απαλλαγή του Τ.Θ. από κάθε "τρομοκρατική κατηγορία" και κάθε ¨τρομοκρατική επιβαρυντική περίσταση, συνιστά συντριπτική και παταγώδη κατάρρευση μίας ακόμη μεγάλης σκευωρίας της Αντιτρομοκρατικής και των διωκτικών μηχανισμών, με στόχευση πολύ ευρύτερη από τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο, και αποδεικνύει ότι δίκαια οι αναρχικοί καταγγέλλουν ότι η σύνδεση του κατηγορούμενου με τον χώρο επιδιώκεται συνειδητά για να στοχοποιήσει το αναρχικό και το ευρύτερο αντικαπιταλιστικό (αναρχικό και κομμουνιστικό) κίνημα.
Πρόκειται συνεπώς για μεγάλη επιτυχία του κινήματος συμπαράστασης, παρά την έλλειψη ευρύτερης υποστήριξής του, που αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις αν ληφθεί υπόψη η εκδίκαση της υπόθεσης από αμιγές και όχι μικτό ορκωτό δικαστήριο και η αναβίωση της τρομοϋστερίας τον τελευταίο μήνα της δίκης. Καθοριστική για την επιτυχία υπήρξε και η κινηματική δημοσιογραφία που συνέβαλε καθοριστικά στην καθημερινή ενημέρωση έξω από την αίθουσα της δίκης και την συγκρότηση πιέσεων αντίστασης στην προσπάθεια εξόντωσης του Τ.Θ.
2. Η καταδίκη του Τ.Θ. για συμμετοχή στη ληστεία και (κατά μεταβολή) για απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία Μίχα αποτυπώνει την εξισορροπιστική στάση του δικαστηρίου και την επιλογή μέσης λύσης αντί για την πλήρη απαλλαγή, όπως αντιστοιχούσε στην όλη εξέλιξη της δίκης. Σημαντικό ρόλο προφανώς παίζει και η έλλειψη ομόφωνης αντιμετώπισης από τους δικαστές των κατηγοριών, αφού όλες οι αθωώσεις σχεδόν έχουν αποφασισθεί κατά πλειοψηφία και όχι ομόφωνα. Πρόκειται για απόφαση άδικη, χωρίς αποδείξεις και στοιχεία, παρά με μία μόνο ένδειξη (το D.N.A. στο καπέλο), ανεπαρκή για καταδίκη, όπως η απαλλαγή του Σ.Σ. σε αντίστοιχη δίκη το 2012 έχει κρίνει, αλλά και δικονομικά διάτρητη, όπως η υπεράσπιση διεξοδικά κατέδειξε.
3. Το ίδιο το γεγονός της μεταβολής της κατηγορίας του Τ.Θ. για την ανθρωποκτονία Μίχα από συναυτουργία σε απλή συνέργεια συνιστά μερική απαλλαγή του από την σοβαρότερη κατηγορία της δίκης και σε συνδυασμό με την απαλλαγή του από την οπλοχρησία και σημαίνει ότι το δικαστήριο εκτιμά ότι ο Τ.Θ. δεν πυροβόλησε, ούτε ενήργησε κάτι χωρίς το οποίο δεν θα ήταν δυνατή η θανάτωση του Μίχα. Παρ όλα αυτά και χωρίς να αποσαφηνίσει με ποιό σκεπτικό τον θεωρεί συνεργό, του επέβαλε για αυτήν μόνο την κατηγορία εξοντωτική ποινή 16 χρόνια κάθειρξης (!!!).
4. Τόσο οι καταδίκες, όσο και η μεγάλη ποινή, αποτελούν στο σύνολό τους αναπόδραστη παρενέργεια της όλης προκατάληψης που δημιούργησε το μακρόχρονο στήσιμο της δίωξης του Τ.Θ. και η απολογητική διάθεση των δικαστών για τις αθωώσεις από τις άλλες κατηγορίες. Παρ όλα αυτά, και λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν πρόκειται για την τελική απόφαση, το αποτέλεσμα της δίκης δεν είναι αρνητικό : Ο Τ.Θ. αθωώθηκε ήδη από τον πρώτο βαθμό από έξι κακουργήματα και τρία πλημμελήμματα, όταν με παρόμοια στοιχεία οι ίδιες κατηγορίες σε άλλες πολιτικές δίκες είχαν καταδικαστικό αποτέλεσμα.
Τα πολύ λιγότερα αδικήματα για τα οποία καταδικάστηκε (δύο κακουργήματα : Συμμετοχή στη ληστεία και απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία Μίχα και τρία πλημμελήμματα : πλαστογραφίες, οπλοφορία και αποδοχή προϊόντος εγκλήματος) υποβιβάστηκαν νομικά και απέβαλαν τον ¨τρομοκρατικό" τους χαρακτήρα.
Συνεπώς και με "ποσοτικό" κριτήριο, οι περισσότερες κατηγορίες κατέληξαν σε αθώωση, ενώ αποτράπηκε η επιβολή ισοβίων, που θα αντιστοιχούσε στην κατηγορία της ανθρωποκτονίας, αν έμενε ως είχε.
Αν οι απαλλακτικές αποφάσεις τελεσιδικήσουν (η προθεσμία για έφεση του εισαγγελέα κατά των αθωωτικών αποφάσεων, επιτρεπτή όταν αυτές δεν είναι ομόφωνες, όπως εδώ, είναι 10 μέρες από την έκδοσή τους), στο Εφετείο θα έχουν φύγει τα μεγαλύτερα βαρίδια της δικογραφίας. Η παρουσία της ΔΑΕΕΒ στη δίκη σταματά, η υπόθεση απελευθερώνεται από το σκληρό πλέγμα της πολιτικής της σκοπιμότητας και το περίγραμμα του κυνηγιού τρομοκρατών και πιά αφήνεται στα νομικά της κριτήρια.
5. Με δεδομένα όλα τα παραπάνω υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για την οργάνωση της δίκης στο εφετείο από την υπεράσπισή του Θεοφίλου και το κίνημα συμπαράστασής του,
Είναι αυτονόητο ότι αμετάθετος στόχος δεν μπορεί παρά να είναι, όπως και ορθά τέθηκε και πρωτόδικα, η πλήρης απαλλαγή του Τ.Θ. από όλες τις κατηγορίες, όπως ακριβώς αντιστοιχεί στην υπόθεση. Ηδη, εφόσον οι απαλλακτικές αποφάσεις τελεσιδικήσουν, έχουμε καλύψει πάνω από τον μισό δρόμο.
Αθήνα, 9/2/2014
Κώστας Παπαδάκης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lowbaper92
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο lowbaper92 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,504 μηνύματα.
09-02-14
08:52
Ξεθάβω αυτό το thread για να πω δυο λόγια για τη συγκεκριμένη υπόθεση...
Την Παρασκευή ολοκληρώθηκε η δίκη του αναρχικού κομμουνιστή, Τάσου Θεοφίλου, που κατηγορούνταν για τη φονική ληστεία της Πάρου τον Αύγουστο του '12 και για συμμετοχή στη ΣΠΦ. Μια δίκη-παρωδία, με την προκατάληψη, την ειρωνεία και τον κυνισμό να ξεχειλίζει απ 'την πλευρά του δικαστηρίου, για έναν άνθρωπο που έχει διασυρθεί ασυστόλως τα τελευταία 2 χρόνια απ' τα ΜΜΕ. Μια δίκη στην οποία καλούνταν ο κατηγορούμενος να αποδείξει την αθωότητά του, και όχι το δικαστήριο την ενοχή του.
Θα το πάρω απ' την αρχή, και θα περιγράψω όσο πιο συνοπτικά μπορώ τα γεγονότα, πετώντας δεξιά και αριστερά κάπως ξεκάρφωτα αλλά σημαντικά γεγονότα. Η σύλληψη του Θεοφίλου έγινε μετά από ένα (αμφισβητήσιμο, κατά τη γνώμη μου) ανώνυμο τηλεφώνημα που τον κατονόμαζε ως δράστη. Και λέω αμφισβητήσιμο γιατί είναι η κλασική δικαιολογία πασπαρτού που χρησιμοποιείται απ' την αστυνομία όποτε θέλει να κάνει μια ενέργεια που δε δικαιολογείται από μόνη της νομικά (πχ χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για να δικαιολογήσει τις δεκάδες εισβολές για έρευνα σε σπίτια αναρχικών μετά την απόδραση Ξηρού). Αυτό παράλληλα έδωσε τη δυνατότητα στην Αντιτρομοκρατική να χωθεί, και από με απλή ποινική υπόθεση, να την αναβαθμίσει σε υπόθεση "τρομοκρατίας".
Ο άνθρωπος δε, που υποτίθεται ότι έκανε την ανώνυμη καταγγελία, κατονομάζοντας το δράστη μιας φονικής ληστείας -ο πιο σημαντικός μάρτυρας που θα μπορούσε να καταθέσει στο δικαστήριο, και το λογικό θα ήταν η Αντιτρομοκρατική να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα για να τον βρει- δεν αναζητήθηκε καν, το τηλέφωνό του δεν καταγράφηκε, ούτε έγινε άρση απορρήτου για να βρεθεί.
Όσον αφορά την υποστήριξη των κατηγοριών, μοναδική ένδειξη σε βάρος του Θεοφίλου ήταν ένα καπέλο που υποτίθεται ότι έπεσε απ'τον δράστη κατά τη συμπλοκή, και πάνω στο οποίο βρέθηκε δικό του DNA. Το καπέλο αυτό καθ' αυτό, δε φαίνεται σε καμιά φωτογραφία απ' αυτές που τραβήχτηκαν αμέσως μετά το φόνο (ενδεικτικά δύο που καλύπτουν όλες τις οπτικές γωνίες εδώ κι εδώ), ενώ παράλληλα ακολούθησε μια ασαφή (που αυτόματα την καθιστά και ύποπτη) διαδρομή μέχρι να βρεθεί στα εγκληματολογικά εργαστήρια.
Η αξιοπιστία, από την άλλη, του DNA από μόνου του, και μάλιστα σε τέτοια συνηθισμένα αντικείμενα (δεν βρέθηκε DNA σε όπλα πχ), είναι μηδαμινή. Κυρίως γιατί μεταφέρεται πάρα πολύ εύκολα, είτε από άνθρωπο σε άνθρωπο, είτε απ' τον αέρα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να βρεθεί DNA κάποιου σε αντικείμενο που δεν έχει καν αγγίξει. Αυτό υποστήριξαν και οι δύο επιστήμονες που κατέθεσαν στο δικαστήριο, μια καθηγήτρια γενετικής και μια χημικός, και το υποστήριξαν τόσο επίμονα και πειστικά που ο πρόεδρος αναγκάστηκε να πει «Καταλάβαμε, μπορεί και να μην το φόρεσε το καπέλο ο Θεοφίλου».
Γενετικό υλικό του Θεοφίλου, δε βρέθηκε σε κανένα άλλο αντικείμενο εντός της τράπεζας, παρόλο που οι δράστες φαίνονται ξεκάθαρα στα βίντεο να ακουμπάνε αντικείμενα με γυμνά χέρια.
Σημείωση: Ενδεικτικά αναφέρω μια προηγούμενη δικαστική απόφαση και μια εισαγγελική πρόταση για υποθέσεις που στηρίζονταν σε εύρεση DNA:
Στη διαδικασία της δίκης, τώρα, το κατηγορητήριο φάνηκε να καταρρέει αρκετά νωρίς, όταν απ'τις πρώτες συνεδριάσεις, ο τμηματάρχης της Αντιτρομοκρατικής και αρχιμάγειρας αυτής της σκευωρίας, επανέλαβε δύο φορές ότι «Μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος στη ληστεία». (για τους δύσπιστους υπάρχει και αντίστοιχο ηχητικό). Τα ψέματά τους ήταν κραυγαλέα, με πιο τρανταχτό τον ισχυρισμό ότι έκανε αντιπαρακολούθηση για λογαριασμό υπόπτων της ΣΠΦ στο Αγρίνιο, παρόλο που ο Θεοφίλου απέδειξε με αδιάψευστο ντοκουμέντο ότι βρισκόταν στην Αθήνα λίγη ώρα αργότερα.
Όσον αφορά τους αυτόπτες μάρτυρες της ληστείας, εντελώς παράνομα και αντιδικονομικά η διεύθυνση της τράπεζας τους έκανε "φροντιστήρια" μια μέρα πριν καταθέσουν, δείχνοντας τους βίντεο απ' τη ληστεία και δίνοντάς τους να διαβάσουν προηγούμενες καταθέσεις τους, πράγμα που απαγορεύεται.
Παρόλα αυτά κανένας απ'τους 19 συνολικά μάρτυρες που κατέθεσαν, δεν τον αναγνώρισε.
Επίσης, ο Θεοφίλου ισχυρίστηκε ότι τη μέρα της ληστείας, και γενικά εκείνες τις μέρες πριν και μετά, βρισκόταν στην Αθήνα, και βοηθούσε στην ανακαίνιση στο Στέκι Μεταναστών. Αυτό κατέθεσαν άτομα απ'το στέκι, φίλοι, και ο ιδιοκτήτης διπλανής καφετέριας απ'τον οποίο ψώνιζαν. Ο τελευταίος ρωτήθηκε ευθέως αν είναι αναρχικός.
Οι τρεις πιο γελοίες και προκλητικές απόψεις που ακούστηκαν απ' τον πρόεδρο ήταν, πρώτον, ότι οι ληστές δεν έκλεψαν τους πελάτες της τράπεζας, άρα δεν πρόκειται για κοινούς "ποινικούς", αλλά για ιδεολόγους. Δεύτερον ότι οι ληστείες τραπεζών είναι πρακτική των αναρχικών, κι αυτόματα καθίσταται ύποπτος ο Θεοφίλου. Και τρίτον, ότι όταν ο Θεοφίλου συνελήφθη κουβαλούσε μια τσάντα που έγραφε "Πάρος" πάνω, άρα είναι αποδεικτικό στοιχείο εναντίον του. Όπως αναρωτήθηκε και ο ίδιος, αν τον Σεπτέμβρη του '01 συλλαμβάνονταν και φορούσε μπλούζα "I love USA", θα δικαζόταν για την επίθεση στους δίδυμους πύργους?
Αυτά πάνω κάτω, σίγουρα παραλείπω πάρα πολλά ακόμα, που είτε δεν μου έρχονται τώρα, είτε τα έχω ξεχάσει στους μήνες που διήρκεσε η δίκη.
Το δικαστήριο, έκρινε τον Θεοφίλου αθώο για συμμετοχή στη ΣΠΦ (δε θα μπορούσε άλλωστε να ανήκει ένας αναρχικός κομμουνιστής σε μια αναρχομηδενιστική/ατομικιστική οργάνωση όπως η ΣΠΦ), αλλά ένοχο συμμετοχής σε ληστεία με καλυμμένα χαρακτηριστικά και απλής συνέργειας σε ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Δηλαδή,έκριναν ότι ο Θεοφίλου, χωρίς να είναι μέλος της ΣΠΦ, συμμετείχε στη ληστεία της Πάρου, αλλά δεν είναι αυτός που σκότωσε τον ταξιτζή.
Για να μην τα πολυλογώ άλλο, είχαμε 25 χρόνια κάθειρξη χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση, και χωρίς να αναγνωριστεί ο πρότερος έντιμος βίος, για μια υπόθεση που δεν υπήρξε αναγνώριση του δράστη ούτε από έναν μάρτυρα, χωρίς να βρεθούν δακτυλικά αποτυπώματα ή DNA εντός της τράπεζας, χωρίς να βρεθούν στην κατοχή τους όπλα ή λεφτά απ'τη ληστεία, αλλά με μοναδικό στοιχείο την ύπαρξη DNA σε ένα καπέλο που αμφισβητείται εντόνως η ύπαρξή του.
Την Παρασκευή ολοκληρώθηκε η δίκη του αναρχικού κομμουνιστή, Τάσου Θεοφίλου, που κατηγορούνταν για τη φονική ληστεία της Πάρου τον Αύγουστο του '12 και για συμμετοχή στη ΣΠΦ. Μια δίκη-παρωδία, με την προκατάληψη, την ειρωνεία και τον κυνισμό να ξεχειλίζει απ 'την πλευρά του δικαστηρίου, για έναν άνθρωπο που έχει διασυρθεί ασυστόλως τα τελευταία 2 χρόνια απ' τα ΜΜΕ. Μια δίκη στην οποία καλούνταν ο κατηγορούμενος να αποδείξει την αθωότητά του, και όχι το δικαστήριο την ενοχή του.
Θα το πάρω απ' την αρχή, και θα περιγράψω όσο πιο συνοπτικά μπορώ τα γεγονότα, πετώντας δεξιά και αριστερά κάπως ξεκάρφωτα αλλά σημαντικά γεγονότα. Η σύλληψη του Θεοφίλου έγινε μετά από ένα (αμφισβητήσιμο, κατά τη γνώμη μου) ανώνυμο τηλεφώνημα που τον κατονόμαζε ως δράστη. Και λέω αμφισβητήσιμο γιατί είναι η κλασική δικαιολογία πασπαρτού που χρησιμοποιείται απ' την αστυνομία όποτε θέλει να κάνει μια ενέργεια που δε δικαιολογείται από μόνη της νομικά (πχ χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για να δικαιολογήσει τις δεκάδες εισβολές για έρευνα σε σπίτια αναρχικών μετά την απόδραση Ξηρού). Αυτό παράλληλα έδωσε τη δυνατότητα στην Αντιτρομοκρατική να χωθεί, και από με απλή ποινική υπόθεση, να την αναβαθμίσει σε υπόθεση "τρομοκρατίας".
Ο άνθρωπος δε, που υποτίθεται ότι έκανε την ανώνυμη καταγγελία, κατονομάζοντας το δράστη μιας φονικής ληστείας -ο πιο σημαντικός μάρτυρας που θα μπορούσε να καταθέσει στο δικαστήριο, και το λογικό θα ήταν η Αντιτρομοκρατική να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα για να τον βρει- δεν αναζητήθηκε καν, το τηλέφωνό του δεν καταγράφηκε, ούτε έγινε άρση απορρήτου για να βρεθεί.
Όσον αφορά την υποστήριξη των κατηγοριών, μοναδική ένδειξη σε βάρος του Θεοφίλου ήταν ένα καπέλο που υποτίθεται ότι έπεσε απ'τον δράστη κατά τη συμπλοκή, και πάνω στο οποίο βρέθηκε δικό του DNA. Το καπέλο αυτό καθ' αυτό, δε φαίνεται σε καμιά φωτογραφία απ' αυτές που τραβήχτηκαν αμέσως μετά το φόνο (ενδεικτικά δύο που καλύπτουν όλες τις οπτικές γωνίες εδώ κι εδώ), ενώ παράλληλα ακολούθησε μια ασαφή (που αυτόματα την καθιστά και ύποπτη) διαδρομή μέχρι να βρεθεί στα εγκληματολογικά εργαστήρια.
Η αξιοπιστία, από την άλλη, του DNA από μόνου του, και μάλιστα σε τέτοια συνηθισμένα αντικείμενα (δεν βρέθηκε DNA σε όπλα πχ), είναι μηδαμινή. Κυρίως γιατί μεταφέρεται πάρα πολύ εύκολα, είτε από άνθρωπο σε άνθρωπο, είτε απ' τον αέρα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να βρεθεί DNA κάποιου σε αντικείμενο που δεν έχει καν αγγίξει. Αυτό υποστήριξαν και οι δύο επιστήμονες που κατέθεσαν στο δικαστήριο, μια καθηγήτρια γενετικής και μια χημικός, και το υποστήριξαν τόσο επίμονα και πειστικά που ο πρόεδρος αναγκάστηκε να πει «Καταλάβαμε, μπορεί και να μην το φόρεσε το καπέλο ο Θεοφίλου».
Γενετικό υλικό του Θεοφίλου, δε βρέθηκε σε κανένα άλλο αντικείμενο εντός της τράπεζας, παρόλο που οι δράστες φαίνονται ξεκάθαρα στα βίντεο να ακουμπάνε αντικείμενα με γυμνά χέρια.
Σημείωση: Ενδεικτικά αναφέρω μια προηγούμενη δικαστική απόφαση και μια εισαγγελική πρόταση για υποθέσεις που στηρίζονταν σε εύρεση DNA:
«Η ανωτέρω έκθεση πραγματογνωμοσύνης εκτιμάται ελεύθερα, η δε διαλαμβανόμενη σε αυτήν αξιολόγηση δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη, καθόσον η ανεύρεση γενετικού υλικού του κατηγορουμένου στο πιο πάνω αντικείμενο (σκούφος) δεν σημαίνει ότι αυτός έχει έρθει απαραίτητα σε επαφή με το αντικείμενο αυτό, διότι οι έμμεσοι τρόποι μεταφοράς του DNA με τη μορφή διαφόρων βιολογικών υλικών είναι πολλοί, λ.χ. με τον αέρα».
«Αλλά ακόμα και αν δεχθούμε ότι από τον εντοπισμό γενετικού υλικού ενός ατόμου σε συγκεκριμένο χώρο προκύπτει αναμφίβολα η παρουσία του στο χώρο αυτό και πάλι δεν μπορούμε να συμπεράνουμε, άνευ ετέρου, ότι το άτομο αυτό συμμετείχε αναμφίβολα, με αξιόποινο τουλάχιστον τρόπο, στα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί στον συγκεκριμένο χώρο, αν το συμπέρασμα αυτό δεν ενισχύεται και από κάποιο άλλο στοιχείο. Επομένως, από το μοναδικό αυτό αποδεικτικό στοιχείο, παρότι, κατά την άποψή μου αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, δεν προκύπτει με βεβαιότητα η ενοχή της κατηγορουμένης και πρέπει, συνακόλουθα, αυτή να κηρυχθεί αθώα, λόγω αμφιβολιών».
Στη διαδικασία της δίκης, τώρα, το κατηγορητήριο φάνηκε να καταρρέει αρκετά νωρίς, όταν απ'τις πρώτες συνεδριάσεις, ο τμηματάρχης της Αντιτρομοκρατικής και αρχιμάγειρας αυτής της σκευωρίας, επανέλαβε δύο φορές ότι «Μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος στη ληστεία». (για τους δύσπιστους υπάρχει και αντίστοιχο ηχητικό). Τα ψέματά τους ήταν κραυγαλέα, με πιο τρανταχτό τον ισχυρισμό ότι έκανε αντιπαρακολούθηση για λογαριασμό υπόπτων της ΣΠΦ στο Αγρίνιο, παρόλο που ο Θεοφίλου απέδειξε με αδιάψευστο ντοκουμέντο ότι βρισκόταν στην Αθήνα λίγη ώρα αργότερα.
Όσον αφορά τους αυτόπτες μάρτυρες της ληστείας, εντελώς παράνομα και αντιδικονομικά η διεύθυνση της τράπεζας τους έκανε "φροντιστήρια" μια μέρα πριν καταθέσουν, δείχνοντας τους βίντεο απ' τη ληστεία και δίνοντάς τους να διαβάσουν προηγούμενες καταθέσεις τους, πράγμα που απαγορεύεται.
Παρόλα αυτά κανένας απ'τους 19 συνολικά μάρτυρες που κατέθεσαν, δεν τον αναγνώρισε.
Επίσης, ο Θεοφίλου ισχυρίστηκε ότι τη μέρα της ληστείας, και γενικά εκείνες τις μέρες πριν και μετά, βρισκόταν στην Αθήνα, και βοηθούσε στην ανακαίνιση στο Στέκι Μεταναστών. Αυτό κατέθεσαν άτομα απ'το στέκι, φίλοι, και ο ιδιοκτήτης διπλανής καφετέριας απ'τον οποίο ψώνιζαν. Ο τελευταίος ρωτήθηκε ευθέως αν είναι αναρχικός.
Οι τρεις πιο γελοίες και προκλητικές απόψεις που ακούστηκαν απ' τον πρόεδρο ήταν, πρώτον, ότι οι ληστές δεν έκλεψαν τους πελάτες της τράπεζας, άρα δεν πρόκειται για κοινούς "ποινικούς", αλλά για ιδεολόγους. Δεύτερον ότι οι ληστείες τραπεζών είναι πρακτική των αναρχικών, κι αυτόματα καθίσταται ύποπτος ο Θεοφίλου. Και τρίτον, ότι όταν ο Θεοφίλου συνελήφθη κουβαλούσε μια τσάντα που έγραφε "Πάρος" πάνω, άρα είναι αποδεικτικό στοιχείο εναντίον του. Όπως αναρωτήθηκε και ο ίδιος, αν τον Σεπτέμβρη του '01 συλλαμβάνονταν και φορούσε μπλούζα "I love USA", θα δικαζόταν για την επίθεση στους δίδυμους πύργους?
Αυτά πάνω κάτω, σίγουρα παραλείπω πάρα πολλά ακόμα, που είτε δεν μου έρχονται τώρα, είτε τα έχω ξεχάσει στους μήνες που διήρκεσε η δίκη.
Το δικαστήριο, έκρινε τον Θεοφίλου αθώο για συμμετοχή στη ΣΠΦ (δε θα μπορούσε άλλωστε να ανήκει ένας αναρχικός κομμουνιστής σε μια αναρχομηδενιστική/ατομικιστική οργάνωση όπως η ΣΠΦ), αλλά ένοχο συμμετοχής σε ληστεία με καλυμμένα χαρακτηριστικά και απλής συνέργειας σε ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Δηλαδή,έκριναν ότι ο Θεοφίλου, χωρίς να είναι μέλος της ΣΠΦ, συμμετείχε στη ληστεία της Πάρου, αλλά δεν είναι αυτός που σκότωσε τον ταξιτζή.
Για να μην τα πολυλογώ άλλο, είχαμε 25 χρόνια κάθειρξη χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση, και χωρίς να αναγνωριστεί ο πρότερος έντιμος βίος, για μια υπόθεση που δεν υπήρξε αναγνώριση του δράστη ούτε από έναν μάρτυρα, χωρίς να βρεθούν δακτυλικά αποτυπώματα ή DNA εντός της τράπεζας, χωρίς να βρεθούν στην κατοχή τους όπλα ή λεφτά απ'τη ληστεία, αλλά με μοναδικό στοιχείο την ύπαρξη DNA σε ένα καπέλο που αμφισβητείται εντόνως η ύπαρξή του.
Κλείνω μ' αυτό το άρθρο και δύο ποιήματα του Τάσου:"Μα δεν φυλακίζεται και κείνο το χαμόγελο σου στο τέλος της δίκης θα μας στοιχειώσει όλους, εκείνο το βλέμμα σαν να ξερες, σα να περίμενες ότι η συγκεκριμένη έδρα, μετά από τόσο απροκάλυπτη προκατάληψη που έδειξε στην διαρκεια της δίκης, δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει όπως είχες πει ο ίδιος στην ιδανική έκφανση της δικαιοσύνης....
Τίποτα δεν έχει τελειώσει, τίποτα, το φως δεν θα σταματήσει να πολεμάει τον σκοταδισμό τους... «όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει...». Και το χαμόγελό σου σήμερα καρφί στις σάπιες ξεπουλημένες συνειδήσεις των δικαστικών και των αστυνομικών.
10/11/2012
Μπετόν και σίδερο
Η μυρωδιά του βουνού επιβάλλεται στο μπετό και το σίδερο
όταν βρέχει.
Η αναστάτωση που φέρνει η καταιγίδα δίνει ζωή στη φυλακή.
Ο αρχέγονος κίνδυνος την κάνει καταφύγιο.
Άλλες φορές η θλίψη παίζει άρπα με το θώρακά μου
σουβλίζει τους δακρυγόνους αδένες μου.
Τα 32 βήματα του προαυλισμού δεν χωράνε στη σκέψη μου.
Δεν χωράω στο προαύλιο. Δεν χωράω στη φυλακή.
Μια μάντρα ανθρώπων. Μάντρα παροπλισμένων παραβατών.
Και απ’ την άλλη:
Το ιερό δικαίωμα στην εργασία.
Του εργάτη να χτίζει μια φυλακή.
Του ηλεκτρολόγου να τοποθετεί συστήματα ασφαλείας.
Του αρχιτέκτονα να τη σχεδιάζει.
Του ανθρωποφύλακα.
Γαμώ τον πολιτισμό του Κεφαλαίου.
Μπετόν και σίδερο.
Οι κρατούμενοι σκληροί σαν το μπετόν και σαν το σίδερο.
Όχι σαν το διαμάντι.
Μακάριοι.
Μακάριοι όσοι φυλακίστηκαν. Κανείς δεν μπορεί να τους συλλάβει.
Μακάριοι όσοι τελεσιδίκησαν. Κανείς δεν μπορεί να τους καταδικάσει.
23/10/2012
Κάποτε θα τελειώσουν όλα αυτά.
Και θα λέμε ότι τουλάχιστον προσπαθήσαμε.
Ότι δεν ήρθαμε άδικα στη ζωή.
Ότι δε γίναμε άδικα βάρος στη γη.
Ότι κάτι αφήσαμε πίσω μας.
Και θα’ χουμε ρυτίδες στα πρόσωπα.
Κάθε ρυτίδα και μια χαρακιά.
Για κάθε στιγμή αγωνίας.
Για κάθε αιωνιότητα μοναξιάς.
Όσοι φοβούνται τις ρυτίδες,
φοβούνται το παρελθόν τους,
το ανούσιο παρόν τους,
το προδιαγεγραμμένο μέλλον τους.
Μισούν τον εαυτό τους. Αυτό που γίνονται.
Ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του.
Κι εμείς θα τα φέρουμε περήφανα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.