lowbaper92
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο lowbaper92 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,504 μηνύματα.
24-02-14
20:37
Πριν μια βδομάδα υπήρξαν νέα δεδομένα για την απόφαση του δικαστηρίου, τα οποία δεν βιάστηκα να ποστάρω, πρώτον γιατί δεν παίζει να ενδιαφέρουν και κανέναν σ' αυτό το φόρουμ, δεύτερον γιατί περίμενα μήπως σκάσει κανά κείμενο απ'τον Θεοφίλου, ώστε να τα ποστάρω όλα μαζί. Το κείμενο έσκασε οπότε:
Επίσης μια συνέντευξη του Κώστα Παπαδάκη, συνήγορου υπεράσπισης του Τάσου Θεοφίλου (έγινε πριν το νέο δεδομένο της αντιέφεσης):
https://vimeo.com/86642383
ΠηγήEισαγγελική έφεση για τον Τάσο Θεοφίλου
Εφεση άσκησε σήμερα η εισαγγελία στις κατά πλειοψηφία αθωωτικές αποφάσεις του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για τον Τάσο Θεοφίλου. Ετσι, στο δεύτερο βαθμό η δίκη θα ξεκινήσει από την αρχή, δεδομένου ότι η εισαγγελική έφεση συμπαρασύρει και τα αδικήματα για τα οποία ο Τ. Θεοφίλου αθωώθηκε ομόφωνα (κατηγορίες δευτερεύουσες σε σχέση με τις βασικές).
Ηταν αναμενόμενο ότι ο τρομο-μηχανισμός θα αντιδρούσε έτσι, γιατί αν δεν ασκούνταν εισαγγελική έφεση, ο Τ. Θεοφίλου θα δικαζόταν από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, αφού αθωώθηκε για το αδίκημα της «συγκρότησης και ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση». Και βέβαια, ένα δικαστήριο με πλειοψηφία πολίτες-δικαστές, θα τον απάλλασσε πανηγυρικά απ’ όλες τις κατηγορίες, κρίνοντας αντικειμενικά, με βάση την παντελή απουσία οποιουδήποτε ενοχοποιητικού στοιχείου, και όχι με βάση την πολιτική σκοπιμότητα, όπως αυτή υπαγορεύεται από τα «παραπάνω» κλιμάκια της κρατικής καταστολής. Τώρα, η δίκη σε δεύτερο βαθμό θα γίνει στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων.
Σε κάθε περίπτωση, η μάχη για την οριστική αθώωση του Τάσου Θεοφίλου θα συνεχιστεί και θα δοθεί από καλύτερες θέσεις, δεδομένου και του απαλλακτικού σκέλους της πρωτόδικης απόφασης και όσων αποκαλύφθηκαν στη διάρκεια της δίκης, όπου το κατηγορητήριο κατέρρευσε πλήρως από τις πρώτες κιόλας μέρες.
Κείμενο του Τάσου Θεοφίλου για την καταδικαστική απόφαση για τα γεγονότα της Πάρου, την αθωωσή του για την ΣΠΦ και την αντιέφεση που του ασκήθηκε από τον εισαγγελέα Δράκο.
Λίγες μέρες μετά την καταδικαστική απόφαση σε βάρος μου από το Γ’τριμελές εφετείο κακουργημάτων και την 25ετή ποινή κάθειρξης που μου επιβλήθηκε για γεγονότα που μόνο από την τηλεόραση γνωρίζω, θεωρώ ότι προκύπτουν κάποια υπαρξιακής φύσης ερωτήματα και βγαίνουν κάποια πολιτικής φύσης συμπεράσματα.
Ξεκινώντας από τα ερωτήματα λοιπόν, προκύπτει η απορία για το πως γίνεται ένας άνθρωπος, όπως ο πρόεδρος της έδρας, που θα ήταν ριψοκίνδυνο να του αναθέσει κανείς ακόμα και την διοίκηση επαρχιακού καφενείου, να έχει μια τέτοια εξουσία στα χεριά του. Πως γίνεται ο ίδιος αυτός άνθρωπος με την ίδια νοσηρή αφέλεια που δίκασε την υπόθεση μου να έχει δικάσει και καταδικάσει εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες ανθρώπους κι αυτό να μην αποτελεί σκάνδαλο. Πως γίνεται αυτός ο εμφανώς μη ευφυής άνθρωπος να κρατά στα χέρια του χιλιάδες ζωές. Πως γίνεται το κράτος να στελεχώνεται από τόσο ανεπαρκείς ανθρώπους και να μην μπορούμε ακόμα να οργανώσουμε την εναντίον του επανάσταση. Πως γίνεται η εισαγγελέας της έδρας να μη θεωρεί τουλάχιστο άκομψο να ρίχνει μερικούς υπνάκους στην διάρκεια της διαδικασίας και μην νιώθει καν την ανάγκη να ρίξει μια ματιά στα πρακτικά πριν την αγόρευσή της. Όσοι παρακολούθησαν την δίκη μπόρεσαν να συμπεράνουν ότι η αγόρευση της αφορούσε μάλλον άλλη υπόθεση. Πως γίνεται αυτοί που δε θεωρούν την ποινική δικαιοσύνη ντροπή της ανθρωπότητας, αλλά "λειτούργημα", να την κουρελιάζουν μετατρέποντας την σε βρακολάστιχο. Πως γίνεται ένας πρόεδρος και μια εισαγγελέας να μην ντρέπονται να ξεστομίζουν δημόσια ότι οι υπερασπιστικοί ισχυρισμοί του κατηγορούμενου δεν μπορούν να γίνουν δεχτοί γιατί δεν τους εξέθεσε στους ειδικούς εφέτες ανακριτές, απαξιώνοντας με τον πιο ευθυνόφοβο τρόπο το βασικότερο υποτίθεται στάδιο της διαδικασίας που είναι η δίκη.
Όμως, έχουν σημασία κάποια πολιτικά συμπεράσματα. Όπως το ότι το δικαστήριο αναγνώρισε εμμέσως με την απόφαση του την πολιτική διάσταση της δίωξης, καθώς αν δεν την αναγνώριζε θα έπρεπε να με αθωώσει, δεδομένου ότι το κατηγορητήριο είχε καταρρεύσει από τις πρώτες συνεδριάσεις. Όμως διάλεξε μια πολιτικά- και όχι δικαστικά- μέση λύση. Μια μέση λύση για να εξισορροπήσει τις πιέσεις που ασκούταν από τα πάνω, εν μέσω του “αντιτρομοκρατικού” πυρετού, με τις πιέσεις που ασκούταν από τα κάτω, πιέσεις που ασκούμε σε κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη που δίνουμε όλοι μας. Πιέσεις που ακόμη μέσα στο κλίμα της αυταρχικής επέλασης είναι ζωντανές χάρη στην αποφασιστικότητα, τη μαχητικότητα και την αλληλεγγύη μας. Αυτό το κομμάτι λοιπόν, τόσο οι αλληλέγγυοι που παρακολουθούσαν τη δίκη όσο και η κινηματική δημοσιογραφία, εμπόδισε τις αυθαιρεσίες του προέδρου και τις χυδαιότητες της πολιτικής αγωγής (που ακροβατούσε ανάμεσα στην ακροδεξιά γραφικότητα και την επικίνδυνη άγνοια της ποινικής νομοθεσίας), να μείνουν στα στενά όρια της δικαστικής αίθουσας βάζοντας ένα σχετικό φρένο στις παλαβομάρες τους. Το δικαστήριο προχώρησε σε μια ποντιοπιλατική και ευθυνόφοβη, χειρουργικής ακρίβειας λύση, μεταθέτοντας στο εφετείο όλες τις ευθύνες και όλα τα ενδεχόμενα – ακόμα και αυτό της αντιέφεσης, όπως τελικά έγινε.
Έχει και μία σημασία ότι δεν είναι μια απόφαση που νομιμοποίησε το dna ως στοιχείο, καθότι το αντικείμενο πάνω στο οποίο υποτίθεται ότι βρέθηκε το dna είναι ανύπαρκτο, αλλά μια απόφαση που νομιμοποιεί την αστυνομικοδικαστική ασυδοσία που έφτασε στο ζενίθ της με την αντιέφεση που άσκησε ο εισαγγελέας Δράκος.
Δεν μπορεί επίσης, να περάσει απαρατήρητο ότι παρότι το δικαστήριο δε χρειάστηκε στοιχεία για να με καταδικάσει για τη ληστεία της Πάρου, αυτή η έλλειψη ταυτόχρονα στάθηκε αρκετή ώστε να με απαλλάξει από τις κατηγορίες της συμμετοχής και ένταξης στη ΣΠΦ. Έτσι από πολιτικής άποψης, είναι σημαντικό ότι δεν έγινε ακόμα ένα βήμα προς την εμπέδωση του δόγματος Μarini.
Έτσι θα παραμείνω κάποια χρόνια ακόμα στην φυλακή με την δύναμη που μου δίνει η συνείδηση ότι όπως και κάθε αναρχικός δεν είμαι “άδικα” μέσα. Διέπραξα το αδίκημα που περικλείει όλα τα αδικήματα. Στον ταξικό πόλεμο πήρα θέση με τους αδικημένους. Η φυλακή για έναν αναρχικό δεν είναι τιμωρία αλλά ένα ακόμα πεδίο αγώνα. Χώρος για απογοήτευση δεν υπάρχει παρά μόνο η πεισματική όξυνση προς τα εμπρός. Ως την καταστροφή και της τελευταίας φυλακής, από την Attica ως τον κορυδαλλό, από pelican bay ως το Δομοκό, από το Γκουαντάναμο ως την Αμυγδαλέζα.
Τάσος Θεοφίλου
Φυλακές Δομοκού
24/2/14
Επίσης μια συνέντευξη του Κώστα Παπαδάκη, συνήγορου υπεράσπισης του Τάσου Θεοφίλου (έγινε πριν το νέο δεδομένο της αντιέφεσης):
https://vimeo.com/86642383
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lowbaper92
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο lowbaper92 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,504 μηνύματα.
10-02-14
23:28
Κείμενο ενός εκ των συνηγόρων υπεράσπισης σχετικά με την απόφαση.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
1. Η πλήρης αποσύνδεση των περιστατικών της Πάρου (ληστεία ALPHA BANK Νάουσας, ανθρωποκτονία Μίχα κ.λ.π.) από την "τρομοκρατία" και τις δραστηριότητες των Σ.Π.Φ. και η απαλλαγή του Τ.Θ. από κάθε "τρομοκρατική κατηγορία" και κάθε ¨τρομοκρατική επιβαρυντική περίσταση, συνιστά συντριπτική και παταγώδη κατάρρευση μίας ακόμη μεγάλης σκευωρίας της Αντιτρομοκρατικής και των διωκτικών μηχανισμών, με στόχευση πολύ ευρύτερη από τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο, και αποδεικνύει ότι δίκαια οι αναρχικοί καταγγέλλουν ότι η σύνδεση του κατηγορούμενου με τον χώρο επιδιώκεται συνειδητά για να στοχοποιήσει το αναρχικό και το ευρύτερο αντικαπιταλιστικό (αναρχικό και κομμουνιστικό) κίνημα.
Πρόκειται συνεπώς για μεγάλη επιτυχία του κινήματος συμπαράστασης, παρά την έλλειψη ευρύτερης υποστήριξής του, που αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις αν ληφθεί υπόψη η εκδίκαση της υπόθεσης από αμιγές και όχι μικτό ορκωτό δικαστήριο και η αναβίωση της τρομοϋστερίας τον τελευταίο μήνα της δίκης. Καθοριστική για την επιτυχία υπήρξε και η κινηματική δημοσιογραφία που συνέβαλε καθοριστικά στην καθημερινή ενημέρωση έξω από την αίθουσα της δίκης και την συγκρότηση πιέσεων αντίστασης στην προσπάθεια εξόντωσης του Τ.Θ.
2. Η καταδίκη του Τ.Θ. για συμμετοχή στη ληστεία και (κατά μεταβολή) για απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία Μίχα αποτυπώνει την εξισορροπιστική στάση του δικαστηρίου και την επιλογή μέσης λύσης αντί για την πλήρη απαλλαγή, όπως αντιστοιχούσε στην όλη εξέλιξη της δίκης. Σημαντικό ρόλο προφανώς παίζει και η έλλειψη ομόφωνης αντιμετώπισης από τους δικαστές των κατηγοριών, αφού όλες οι αθωώσεις σχεδόν έχουν αποφασισθεί κατά πλειοψηφία και όχι ομόφωνα. Πρόκειται για απόφαση άδικη, χωρίς αποδείξεις και στοιχεία, παρά με μία μόνο ένδειξη (το D.N.A. στο καπέλο), ανεπαρκή για καταδίκη, όπως η απαλλαγή του Σ.Σ. σε αντίστοιχη δίκη το 2012 έχει κρίνει, αλλά και δικονομικά διάτρητη, όπως η υπεράσπιση διεξοδικά κατέδειξε.
3. Το ίδιο το γεγονός της μεταβολής της κατηγορίας του Τ.Θ. για την ανθρωποκτονία Μίχα από συναυτουργία σε απλή συνέργεια συνιστά μερική απαλλαγή του από την σοβαρότερη κατηγορία της δίκης και σε συνδυασμό με την απαλλαγή του από την οπλοχρησία και σημαίνει ότι το δικαστήριο εκτιμά ότι ο Τ.Θ. δεν πυροβόλησε, ούτε ενήργησε κάτι χωρίς το οποίο δεν θα ήταν δυνατή η θανάτωση του Μίχα. Παρ όλα αυτά και χωρίς να αποσαφηνίσει με ποιό σκεπτικό τον θεωρεί συνεργό, του επέβαλε για αυτήν μόνο την κατηγορία εξοντωτική ποινή 16 χρόνια κάθειρξης (!!!).
4. Τόσο οι καταδίκες, όσο και η μεγάλη ποινή, αποτελούν στο σύνολό τους αναπόδραστη παρενέργεια της όλης προκατάληψης που δημιούργησε το μακρόχρονο στήσιμο της δίωξης του Τ.Θ. και η απολογητική διάθεση των δικαστών για τις αθωώσεις από τις άλλες κατηγορίες. Παρ όλα αυτά, και λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν πρόκειται για την τελική απόφαση, το αποτέλεσμα της δίκης δεν είναι αρνητικό : Ο Τ.Θ. αθωώθηκε ήδη από τον πρώτο βαθμό από έξι κακουργήματα και τρία πλημμελήμματα, όταν με παρόμοια στοιχεία οι ίδιες κατηγορίες σε άλλες πολιτικές δίκες είχαν καταδικαστικό αποτέλεσμα.
Τα πολύ λιγότερα αδικήματα για τα οποία καταδικάστηκε (δύο κακουργήματα : Συμμετοχή στη ληστεία και απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία Μίχα και τρία πλημμελήμματα : πλαστογραφίες, οπλοφορία και αποδοχή προϊόντος εγκλήματος) υποβιβάστηκαν νομικά και απέβαλαν τον ¨τρομοκρατικό" τους χαρακτήρα.
Συνεπώς και με "ποσοτικό" κριτήριο, οι περισσότερες κατηγορίες κατέληξαν σε αθώωση, ενώ αποτράπηκε η επιβολή ισοβίων, που θα αντιστοιχούσε στην κατηγορία της ανθρωποκτονίας, αν έμενε ως είχε.
Αν οι απαλλακτικές αποφάσεις τελεσιδικήσουν (η προθεσμία για έφεση του εισαγγελέα κατά των αθωωτικών αποφάσεων, επιτρεπτή όταν αυτές δεν είναι ομόφωνες, όπως εδώ, είναι 10 μέρες από την έκδοσή τους), στο Εφετείο θα έχουν φύγει τα μεγαλύτερα βαρίδια της δικογραφίας. Η παρουσία της ΔΑΕΕΒ στη δίκη σταματά, η υπόθεση απελευθερώνεται από το σκληρό πλέγμα της πολιτικής της σκοπιμότητας και το περίγραμμα του κυνηγιού τρομοκρατών και πιά αφήνεται στα νομικά της κριτήρια.
5. Με δεδομένα όλα τα παραπάνω υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για την οργάνωση της δίκης στο εφετείο από την υπεράσπισή του Θεοφίλου και το κίνημα συμπαράστασής του,
Είναι αυτονόητο ότι αμετάθετος στόχος δεν μπορεί παρά να είναι, όπως και ορθά τέθηκε και πρωτόδικα, η πλήρης απαλλαγή του Τ.Θ. από όλες τις κατηγορίες, όπως ακριβώς αντιστοιχεί στην υπόθεση. Ηδη, εφόσον οι απαλλακτικές αποφάσεις τελεσιδικήσουν, έχουμε καλύψει πάνω από τον μισό δρόμο.
Αθήνα, 9/2/2014
Κώστας Παπαδάκης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.