tropical
Νεοφερμένος
Ο tropical αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής. Έχει γράψει 29 μηνύματα.
05-01-14
04:37
Όλα τα λεφτά είναι η ροή του λόγου. Αν αναπτύξεις το θέμα με συγκροτημένη σκέψη και ορθά δομημένη σύνταξη, έχεις κερδίσει το παιχνίδι. Χωρίς τυμπανοκρουσίες. Εμένα ως αναγνώστη εν προκειμένω με κερδίζει ένας άρτια δομημένος λόγος και όχι μια σωρεία αρχαιοπρεπών λέξεων που στην τελική δεν έχουν να μου πουν τίποτα γιατί δεν τις χρησιμοποιώ - ακούω στην καθημερινότητά μου. Ας προτιμάμε οικείο λόγο. Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει φίλε tropical σύγγραμμα του Μπαμπινιώτη, χρησιμοποιεί τη νέα ελληνική διανθίζοντας το λόγο του με λόγιες μεν, μη αρχαϊζουσες λέξεις δε. Και μιλάμε για εξαιρετική έκφραση. Μην διαβάζεις Παπαδιαμάντη και Βιζυηνό προκειμένου να μιμηθείς την καθαρεύουσά τους γιατί η δική τους εποχή έχει παρέλθει. Διάβασε κείμενα της Ελένης Γλύκατζη - Αρβελέρ και θα δεις τι θα πει “ξέρω να μιλάω ελληνικά“. Γλώσσα υψίστου επιπέδου και υψηλής αισθητικής χωρίς την κουραστική αρχαιοπρέπεια της πάλαι ποτέ καθαρεύουσας.
Ο Μπαμπινιώτης είναι ο γλωσσολόγος του οποίου τα συγγράμματα, τα δοκίμια και τις συνεντεύξεις έχω διαβάσει περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου επιστήμονα. Το λεξικό του είναι αυτό που μελετώ σε σταθερή βάση από τα τέλη του γυμνασίου και εντεύθεν. Μολονότι, όπως έχω προείπει, αρκετά εκ των όσων διαβάζω είναι γραμμένα σε αμιγή καθαρεύουσα (συμπεριλαμβανομένου του Παπαδιαμάντη και του Βιζυηνού που ανέφερες) ωστόσο δεν μπαίνω στη διαδικασία να μιμηθώ τη γλώσσα αυτή γιατί γνωρίζω καλά πως είναι μια ξύλινη γλώσσα. Για μένα προσωπικά θα ήταν αρκετά εύκολο να γράφω στην καθαρεύουσα εάν το ήθελα, όμως σε περίπτωση που έπραττα το το προρρηθέν ο λόγος μου θα ήταν αυτόχρημα επιτηδευμένος. Θεωρώ πως η πρακτική η οποία ακολουθώ είναι ακριβώς αυτή που μνημόνευσες κι εσύ, διανθίζω δηλαδή το λόγο μου με λόγιες λέξεις, το κάνω όμως σε σημείο ώστε να μου βγαίνει με φυσικότητα, χωρίς να αγγίζω τα όρια της επιτήδευσης. Κείμενα της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ έχω αναγνώσει επίσης αρκετά.
Να το αποδείξω;! Τι αποδείξεις να προσκομίσω σε μία ιστοσελίδα ανταλλαγής απόψεων και ιδεών; Ο τρόπος που γράφω είναι νομίζω εμφανής από τις δημοσιεύσεις μου. Εάν εσύ τώρα κρίνεις ότι περιπίπτω σε βερμπαλισμούς, δε μπορώ με κάποιο τρόπο να σε πείσω για το αντίθετο.|Ωραία η ιστοριούλα αλλά κανείς δε πρόκειται να πιστέψει κάτι τέτοιο μόνο και μόνο επειδή το είπε ένας ή 15 (!!!!!) καθηγητές σου. Προσπάθησε να μας αποδείξεις λογικά πως όσα λενε οι καθηγητές ισχύουν.
Νομίζω πως η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι αυτονόητη. Η γλώσσα πλάστηκε για να καλύψει τις ανάγκες της επικοινωνίας και της συνεννόησης. Συνιστά δηλαδή έναν κώδικα επικοινωνίας ο οποίος βαθμηδόν εμπλουτίστηκε και εξελίχθηκε. Με τη λογική τη δική σου όλες οι λέξεις που μπορούν να αντικατασταθούν με άλλες απλούστερες δεν έχουν νόημα ύπαρξης.Ποια η ουσία της γλώσσας;
Όχι, δεν έχει να κάνει με λύπηση! Με θαυμασμό έχει να κάνει. Ο περίτεχνος και ταυτόχρονα ουσιώδης λόγος με μαγεύει. Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρό παιδί να εντυπωσιάζεται με τη γλαφυρότητα του λόγου και την ευφράδεια ορισμένων ανθρώπων. Και από τότε είχα θέσει ως στόχο να κατορθώσω κι εγώ κάποτε να γίνω δεινός χειριστής της γλώσσας. Φυσικά αυτή ήταν μια δική μου φιλοδοξία. Από εκεί και πέρα ο καθένας έχει έφεση σε διαφορετικό τομέα, και έτσι διασφαλίζεται η συνοχή και η ευρυθμία της κοινωνίας που μας πλαισιώνει. Ασφαλώς δεν έχω καμία απαίτηση από τους άλλους να χρησιμοποιούν κι εκείνοι εκλεπτυσμένο λόγο. Σαφώς και η κάθε λέξη έχει έναν ξεκάθαρο ρόλο και δεν στέκεται απλώς ως εγκαλλώπισμα μέσα στο περιβάλλον της πρότασης που είναι εντεταγμένη. Ουδόλως αντιλέγω σε αυτό. Εγώ όμως κάθε λέξη που χρησιμοποιώ ξέρω ήδη πώς χρησιμοποιείται και ως εκ τούτου διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο καθότι βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τις υπόλοιπες. Επομένως έχει ουσία. . Το τόνισα και στο προηγούμενο μήνυμά μου, αλλά θα το ξαναπώ και τώρα: Έχω την ακράδαντη πεποίθηση πως από το να μιλάει κανείς εκλεπτυσμένα αλλά χωρίς ουσία είναι χίλιες φορές προτιμότερο να μιλάει απλά και σωστά.Αυτό σε έχει ωθήσει στο άλλο άκρο. Στην προσπάθειά σου να "σώσεις τον γλωσσικό πλούτο" ανακαλείς εκλεπτυσμένες λέξεις όχι γιατι έχουν κάποιο ρόλο σε όλα όσα έχεις να πεις, αλλά επειδή τις λυπάσαι που μένουν στο περιθώριο.
Οι λέξεις σε ένα κείμενο δε στέκονται διακοσμητικές, έχουν ξεκάθαρο ρόλο.
Δεν είναι δικό μου συμπέρασμα αυτό που παρέθεσα. Είναι πόρισμα αποδεδειγμένο από την επιστήμη. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους δίγλωσσους. Ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου συμβάλλει ουσιωδώς στην εύρυνση της σκέψεως. Δε λέω πως είναι η μόνη μέθοδος προκειμένου να διευρύνει κανείς τη σκέψη του, αλλά αναντίρρητα είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Ούτε και ισχυρίστηκα πως ο λεξιλογικός πλούτος επαρκεί για να οδηγείται κανείς σε παραγωγικές σκέψεις, στοχαστικούς συλλογισμούς ή γενικότερα ότι αποτελεί προϋπόθεση για να είναι κανείς οξυδερκής.Βέβαια δε πρέπει να οδηγούμαστε σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Το να έχεις ένα καλό λεξιλόγιο είναι αναγκαίο αλλά σε καμία περίπτωση επαρκές για να μπορείς να πραγματοποιήσεις σύνθετες σκέψεις και συλλογιστικές πορείες.
Η χρήση εκλεπτυσμένου λόγου δηλαδή υποσκάπτει τον βασικό σκοπό της γλώσσας, τουτέστιν την επικοινωνία; Δε ζω σε άλλο πλανήτη. Έχω συναίσθηση του γεγονότος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών χρησιμοποιεί την απλούστερη λέξη που την εκάστοτε στιγμή σκέφτεται για να εκφράσει το καθετί. Εγώ ασφαλώς και θα ήθελα οι συμπολίτες μου να μεταχειρίζονται ένα πιο πλούσιο και εξευγενισμένο λεξιλόγιο, πρώτον γιατί είναι κομψό, καλαίσθητο και αποφεύγεται η μονοτονία κι έπειτα γιατί, όπως προανέφερα, συντείνει σαφώς στη διεύρυνση της σκέψης. Με τη λογική τη δική σου, αυτό το ωραίο και πλούσιο λεξιλόγιο πρέπει να χρησιμοποιείται μόνον όταν γίνονται επιστημονικές συζητήσεις, ειδεμή καταντά βερμπαλιστικό. Ξέρω βεβαίως πως η πρόταση που εισήγαγα προ ολίγου με το "θα ήθελα" δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια ουτοπία. Το λεξιλόγιο του μέσου πολίτη δεν πρόκειται ποτέ να εμπλουτιστεί, αλλά απεναντίας προϊόντος του χρόνου -δυστυχώς- θα υπεραπλουστεύεται ολοένα και περισσότερο καθώς φαίνεται με ακραία συνέπεια την ολική παραφθορά της γλώσσας. Σε αυτό το σημείο έχω να θέσω το ακόλουθο ερώτημα: Εγώ γιατί θα πρέπει να μαζικοποιηθώ και να πληρώ μεγαλώνοντας τα πρότυπα του μέσου πολίτη και να μη χαράξω τη δική μου, ανεξάρτητη πορεία;Βλέπεις τη γλώσσα ως αυτοσκοπό και όχι ως μέσο για επικοινωνία. Αν πραγματικά κάποιος νοιάζεται για το γλωσσικό επίπεδο των πολιτών, πρέπει να συνειδητοποιήσει το εξής: οι πολίτες ΔΕ θα χρησιμοποιούν πλούσιο λεξιλόγιο όσο δεν σκέφτονται λεπτές και σύνθετες έννοιες που θα τους ωθήσουν σε αυτό. Εγώ δε θέλω οι πολίτες να χρησιμοποιούν ωραίες λέξεις "για να σωθούν και να μη χαθούν από τους καθημερινούς διαλόγους" . Θέλω σκεπτομενους πολίτες που να έχουν ένα τέτοιο νοητικό επίπεδο ώστε να ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ να χρησιμοποιουν αυτές τις λέξεις. Αλλιώς και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους (χρησιμοποιούνται μόνο για να χρησιμοποιηθούν) και βρισκόμαστε στα όρια του βερμπαλισμού.
Συγγνώμη, η έκθεση είναι δηλαδή το μόνο μάθημα που καλείσαι να αναπτύξεις δικό σου κείμενο; Στην ιστορία, τη λογοτεχνία, το γνωστό κείμενο των αρχαίων ελληνικών δε λαμβάνεται υπ'όψιν ο τρόπος γραφής;Την έκθεση του συμμαθητή σου τη βαθμολόγησαν 2 φιλόλογοι. 'Οχι όλοι οι διορθωτές.
Υ.Γ. : Να ξέρεις πάντως ότι δεν σου "επιτίθεμαι", ούτε προσπαθώ να σε κατακρίνω με οποιονδήποτε τρόπο. Σου μιλάω πολύ φιλικά, ακριβώς όπως θα συζητούσα από κοντά με ένα φίλο μου. Το γεγονός ότι ενδεχομένως οι απόψεις μας επί του θέματος αφίστανται η μία της άλλης, δεν έχει καμία σχέση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tropical
Νεοφερμένος
Ο tropical αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής. Έχει γράψει 29 μηνύματα.
04-01-14
02:37
Προς θεού δεν είπα οτι δεν κατάλαβα τι γράφεις Αυτό έλειπε.
Απλώς είπα οτι η ανάδειξη του γλωσσικού (σου) πλούτου δε χρειάζεται αρχαϊσμούς Αν όπως λες εκφράζεσαι έτσι και στον προφορικό λόγο φαντάζομαι θα βλέπεις αρκετά έκπληκτα μάτια σε καθημερινή βάση.
Συγγνώμη αλλά εάν πάρεις και διαβάσεις μια σοβαρή εφημερίδα από αυτές που εκδίδονται σήμερα θα διαπιστώσεις ότι γλωσσικά κινούμαι περίπου γύρω από τον ίδιο άξονα. Ως εκ τούτου, όχι, δεν βλέπω αρκετά έκπληκτα μάτια σε καθημερινή βάση. Απλώς όταν πρωτογνωρίζομαι με ένα άτομα γρήγορα επισημαίνει την έφεσή που έχω πάνω στη γλώσσα και συχνά μου το εκφράζει εν είδει θαυμαστικού σχολίου προσθέτοντας ότι πρέπει να εντρυφήσω και επαγγελματικά στον τομέα αυτόν.
Σημασία έχει, αρχικά, το τι λες.
Αν εξασκηθείς εξαρχής στο τι λες, αναπόφευκτα θα αναγκαστείς να εξασκηθείς και στο πως να το λες.
Αν εξασκηθείς εξαρχής στο πως το λες, κινδυνεύεις να μην εξασκήθείς ποτέ στο τι, και, κάτω από το πέπλο των ωραίων και αρχαιοπρεπών λέξεων , να χαθείς σε ανούσιους και ξύλινους βερμπαλισμούς. Το ωραίο λεξιλόγιο έχει νόημα μόνο όταν είναι μονόδρομος στην επεξήγηση σύνθετων και λεπτών εννοιών, όπου οι λεπτές διακρίσεις απαιτούν χρήση εκλεπτυσμένης γλώσσας. Το να χρησιμοποιείς ωραίες λέξεις για επίδειξη, δεν έχει νόημα.
Επίσης, σημασία έχει αυτό που λες να το λες απλά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα το αποδόσεις με όλες του τις λεπτομέρειες. Γιατί πάνω απ' όλα, η γλώσσα έχει επικοινωνιακό και όχι επιδεικτικό σκοπό.
Φιλικά, transient.
Πρέπει να καταλάβεις όμως πως έπεσε σε διορθωτή-εξαίρεση, καθώς οι περισσότεροι διορθωτές πιστεύω πως κατακρίνουν το βερμπαλισμπο με ο,τι αυτος αναποφευκτα συνεπάγεται (την επιφανειακά ωραιά αλλά στην ουσία ξύλινη γλώσσα και την κενολογία.)
Επαναλαμβάνω, το ωραίο και αρχαιοπρεπές λεξιλόγιο έχει νόημα μόνο όταν προκύπτει ως ΑΝΑΓΚΗ για την επεξήγηση πολύ σύνθετων και λεπτών ιδεών.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκτιμούν το πλούσιο λεξιλόγιο όταν ο σκοπός χρήσης του είναι η επίδειξη ή η προσωπική ευχαρίστηση του αρθρογράφου.
Ας πιάσουμε τα πράγματα ένα ένα. Βερμπαλισμός κατ'αρχάς ορίζεται η χρησιμοποίηση στο λόγο εντυπωσιακών και εξεζητημένων λέξεων που όμως δεν έχουν σαφήνεια και ουσία. Κατ'επέκταση δηλαδή, η άσκοπη φλυαρία. Όσον αφορά το δικό μου το λόγο λοιπόν, δε μπορεί να χαρακτηριστεί επ'ουδενί βερμπαλιστικός. Και, πίστεψέ με, δεν το λέω εγώ αυτό, μου το έχουν πει πάνω από 15 φιλόλογοι τα τελευταία χρόνια συμπεριλαμβανομένων των δύο φιλολόγων που κάνω ιδιαίτερα. Μάλιστα ο καθηγητής της έκθεσής μου στο σχολείο μου είχε πει το εξής προ καιρού: "Είσαι ο δεύτερος μαθητής που μου τυχαίνει με τέτοια γνώση πάνω στην ελληνική γλώσσα. Πριν από πολλά χρόνια είχα έναν μαθητή της ετέρας κατευθύνσεως ο οποίος διέθετε μεν πλούσιο λεξιλόγιο, υπέπιπτε ωστόσο συχνά σε βερμπαλισμούς και παρεκβάσεις. Εσύ όμως πέραν του ότι διαθέτεις πλούσιο λεξιλόγιο και χειρίζεσαι απταίστως τη γλώσσα, τα λόγια σου έχουν ουσία." Παρεμφερή σχόλια έχω ακούσει κατά καιρούς και από τους υπόλοιπους καθηγητές. Και όλα αυτά δεν τα αναφέρω σε καμία περίπτωση για να περιαυτολογήσω, αλλά για να καταλήξω στο ακόλουθο: Το ωραίο λεξιλόγιο δεν έχει νόημα μόνο όταν είναι μονόδρομος στην επεξήγηση σύνθετων και λεπτών εννοιών. Δηλώνω με απόλυτη ειλικρίνεια ότι επιδειξίας δεν υπήρξα ποτέ. Χρησιμοποιώ εκλεπτυσμένο λόγο γιατί θεωρώ πως είναι πραγματικά κρίμα ο πλούτος της γλώσσας μας να επισκιάζεται από την πενιχρότητα της πεζής καθομιλουμένης γλώσσας. Τάσσομαι γενικότερα κατά των ενεργειών που γίνονται με απώτερο σκοπό την επίδειξη. Η γλώσσα, ως κώδικας επικοινωνίας, έχει καθαρά επικοινωνιακό σκοπό. Σε αυτό με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο. Έχει καταδειχθεί όμως από έρευνες ότι όσο πλουσιότερο λεξιλόγιο διαθέτει κανείς τόσο πιο διευρυμένη είναι η σκέψη του. Και λογικά να το σκεφτείς δηλαδή, αυτό το πράγμα ισχύει πλήρως. Ωστόσο πιστεύω ακράδαντα πως από το να μιλά κανείς σύνθετα κάνοντας διαρκώς λάθη ή καθιστώντας το λόγο του επιτηδευμένο είναι απείρως προτιμότερο να μιλά απλά και σωστά. Όταν φερ'ειπείν εγώ πρέπει να μιλήσω στα αγγλικά, που ξέρω ότι το επίπεδό μου δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό θα προτιμήσω να διατηρήσω τον λόγο απλό χωρίς να υπεισέλθω σε πολυσύνθετες έννοιες. Κι αυτό διότι έχω επίγνωση του γεγονότος ότι εάν επιχειρήσω κάτι τέτοιο θα υποπέσω σε ατοπήματα και βερμπαλισμούς. Στον ίδιο ακριβώς συλλογισμό πρέπει να οδηγείται και ο οποιοσδήποτε δεν κατέχει τη γλώσσα σε ικανοποιητικό βαθμό. Όποιος πάλι είναι δεινός χειριστής της γλώσσας πρέπει να αξιοποιεί αυτή του τη δεινότητα εις το έπακρον και όχι να καταντά ενεργούμενο μιας κοινωνίας της οποίας ο επικοινωνιακός κώδικας περιορίζεται σε πεντακόσιες λέξεις, σημαντικό ποσοστό εκ των οποίων τυγχάνουν επείσακτες. Καταληκτικά λοιπόν ο εκλεπτυσμένος λόγος δε μπορεί επ'ουδενί λόγω να εξομοιωθεί με το βερμπαλισμό, επομένως δε θεωρώ πως διατρέχω ουσιαστικό κίνδυνο στις τελικές εξετάσεις. Επιπλέον, στην περίπτωση του φίλου μου, εκ των πραγμάτων δε μπορεί να ισχύει αυτό που υποστήριξες καθώς το κάθε μάθημα ελέγχεται και βαθμολογείται από δύο διαφορετικούς διορθωτές. Βάσει αυτού είναι σχεδόν αδύνατον όλοι οι διορθωτές να αποτελούσαν εξαιρέσεις στον κανόνα.
Φιλικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tropical
Νεοφερμένος
Ο tropical αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής. Έχει γράψει 29 μηνύματα.
03-01-14
03:47
Όπως και να 'χει, η έκφρασή σου, τόσο λεξιλογικά όσο και από άποψη συντακτικής δόμησης, είναι αξιέπαινη!
Ευχαριστώ για το υμνητικό σου σχόλιο. : )
Δεν δε κατακρίνω, αυτό έλειπε άλλωστε. Ξέρεις όμως αρκεί ένα πλούσιο λεξιλόγιο και μια άρτια σύνταξη και ροή του λόγου σου για να είσαι σε υψηλό επίπεδο και ταυτόχρονα κατανοητός. Η χρήση όμως αρχαϊσμών όπως ρημάτων και πτώσεων σε ύφος λογοτεχνίζον, είναι κάπως κουραστικά για τον ωε αναγνώστη. Θα έχεις ως θεωρητικός υπόψιν σου το κείμενο “μίλα για να σε καταλαβαίνουν και όχι ια να μιλάς“. Επίσης στην έκθεση το λογοτεχνίζον ύφος και η καθαρεύουσα δεν έχουν θέση, εξετάζεσαι στο κατά πόσο κατέχεις τη νέα ελληνική και όχι την καθαρεύουσα
Και αυτό που σου λέω είναι γεγονός. 100% προϊδεάζεις αρνητικά το βαθμολογητή.
Αναντίρρητα ο λεξιλογικός πλούτος και η άρτια σύνταξη αρκούν για την ύπαρξη γλωσσικής μεστότητας. Επειδή ένα σημαντικό ποσοστό των κειμένων που διαβάζω, ως ερασιτεχνική απασχόληση, είναι σε αμιγή καθαρεύουσα σε διαβεβαιώ πως ο δικός μου τρόπος γραφής πόρρω απέχει από αυτή. Έχω την ακλόνητη πεποίθηση πως η καθαρεύουσα συνιστά μια ιδιαίτερα κομψή και εξευγενισμένη έκφανση της γλώσσας, όμως για να είμαστε ειλικρινείς, είναι συνάμα ξύλινη γλώσσα. Έχοντας μεγαλώσει σε μια κοινωνία η οποία μεταχειρίζεται ως κώδικα επικοινωνίας την κοινή νέα ελληνική, εύκολα συνάγει κανείς το συμπέρασμα ότι η χρησιμοποίηση της καθαρεύουσας θα ήταν προσποιητή και επιτηδευμένη. Μολαταύτα, ο συνεχής εμπλουτισμός του λεξιλογίου και η γενικότερη λάξευση του λόγου επιτυγχάνονται με μακρά εξάσκηση, ειδικότερα όταν κάποιος παρουσιάζει μία έμφυτη κλίση στη γλώσσα. Όπως ανέφερα και στο προηγούμενο μήνυμά μου, έχω πράγματι μια ιδιόβουλη τάση στην αρχαιοπρέπεια, όμως ο λόγος μου δεν εκφεύγει των ορίων της νέας ελληνικής. Η αλήθεια είναι πως πολλοί έχουν τη σφαλερή πεποίθηση ότι η νεοελληνική ισοδυναμεί με γνήσια δημοτική. Και χρησιμοποιώ επί τούτω το "πολλοί", διότι κάποτε το πίστευα κι εγώ. Ύστερα λοιπόν από μια επισταμένη μελέτη που έκανα πάνω στη γλώσσα με αφορμή το μάθημα της ιστορίας και πιο συγκεκριμένα το γλωσσικό ζήτημα που απασχόλησε επί σειρά ετών το ελληνικό κράτος, ανακάλυψα ότι τα νέα ελληνικά με τον τρόπο που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι ένα σύμφυρμα δημοτικής και καθαρεύουσας. Άλλωστε, από περιέργεια και μόνο, ανέγνωσα και κείμενα σε γνήσια δημοτική διαπιστώνοντας τότε και ο ίδιος τις υπάρχουσες διαφορές. Οιονδήποτε πλήρες λεξικό της νέας ελληνικής κι αν ανοίξεις εμπεριέχει όλα όσα εγώ χρησιμοποιώ στο λόγο μου. Απλώς για κάποιον αναγνώστη ή συνομιλητή ίσως είναι τρόπον τινά ανοίκειος για τον πασίδηλο λόγο ότι παρεκκλίνει της καθομιλουμένης (ειδικά της διαλέκτου που χρησιμοποιεί η πλειοψηφία των συνομηλίκων μου!). Ειλικρινά όμως, με το ίδιο ακριβώς ύφος εκφράζομαι και προφορικά, δεν είναι δηλαδή ένα ύφος προσποιητό που αποσκοπεί στην αποκόμιση εξυμνητικών σχολίων. Ούτε και πιστεύω πως υπάρχουν εδώ άτομα που δεν κατανοούν τα αναρτηθέντα υπ'εμού μηνύματα. Ακόμη κι αν μια λέξη είναι άγνωστη, είμαι βέβαιος πως μπορούν να βγάλουν σαφές νόημα από τα συμφραζόμενα.
Αναφορικώς προς τις επίσημες εξετάσεις τώρα, οι απόψεις διίστανται. Μου έχουν πει γενικά ότι καλό θα ήταν για τις εξετάσεις και μόνο να απαμβλύνω κάπως αυτήν την ελαφρά αρχαιοπρέπεια γιατί ενδέχεται να πέσει το γραπτό σε χέρια είτε ακραιφνούς δημοτικιστή είτε αδαούς διορθωτή που θα θεωρήσει ότι γράφω τοιουτοτρόπως ορμώμενος από ελιτισμό -πράγμα, φυσικά, παντελώς ανυπόστατο. Αρκετοί ωστόσο καθηγητές, συμπεριλαμβανομένης της καθηγήτριας με την οποία κάνω ιδιαίτερο μάθημα, μου έχουν πει πως ο διορθωτής θα ανιχνεύσει ευθύς εξαρχής τη μεστότητα του λόγου και θα προδιατεθεί ευμενώς. Και για να εκφέρω κλείνοντας και την προσωπική μου άποψη επί του θέματος, θεωρώ πως ο διορθωτής θα πρέπει να είναι απαράδεκτα ανεπιτήδειος για να βαθμολογήσει αρνητικά έναν μεστό λόγο. Ένας φίλος μου ο οποίος έδωσε πέρυσι Πανελλήνιες, με πολύ μεγαλύτερη ροπή στην αρχαιοπρέπεια εισήχθη στη νομική γράφοντας άριστα σε όλα τα μαθήματα και δίχως να έχει απαμβλύνει στο ελάχιστο το αρχαϊστικό του ύφος. Ως εκ τούτου δε νομίζω πως είναι σκόπιμο να προβώ κι εγώ σε οποιαδήποτε απάμβλυνση, που ούτως ή άλλως ο λόγος μου κινείται στα πλαίσια της νεοελληνικής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tropical
Νεοφερμένος
Ο tropical αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής. Έχει γράψει 29 μηνύματα.
02-01-14
15:38
Είναι απαραίτητοι τόσοι αρχαϊσμοί;
Απαραίτητοι προφανώς δεν είναι, από την άποψη ότι θα μπορούσα δυνητικά να καταστήσω τον λόγο μου πολύ απλούστερο. Επειδή όμως, όπως έγραψα και στο μήνυμά μου, έχω εξασκηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια πάνω στη γλώσσα,αυτό το ύφος πλέον το αρχαιοπρεπές μου βγαίνει αυθόρμητα τόσο στον προφορικό όσο και στον γραπτό λόγο. Δεν υφίσταται καμία διαφοροποίηση από υφολογικής πλευράς. Και ο λόγος για τον οποίο έχω επιδιώξει κάτι τέτοιο είναι διότι φρονώ πως ο λεξιλογικός πλούτος και το κάπως αρχαιοπρεπέστερο ύφος καθιστούν το λέγειν πολύ γλαφυρότερο. Προσωπική μου άποψη πάντα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tropical
Νεοφερμένος
Ο tropical αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής. Έχει γράψει 29 μηνύματα.
31-12-13
03:38
Προσωπικά δεν με προβλημάτισε καθόλου η επιλογή κατευθύνσεως. Κι από το δημοτικό ακόμη να μου ετίθετο το ρώτημα αναφορικά με την κατεύθυνση που σκέφτομαι να ακολουθήσω θα απαντούσα ευθύς αμέσως τη θεωρητική. Ομολογώ βέβαια πως όντας μαθητής γυμνασίου, ιδίως στο ξεκίνημα, είχα αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες στο μάθημα των αρχαίων τις οποίες προοδευτικά ξεπέρασα αρχίζοντας ιδιαίτερο μάθημα από την ίδια κιόλας χρονιά. Από τα μέσα της τρίτη γυμνασίου περίπου άρχισα να μελετώ την ελληνική γλώσσα ως ερασιτεχνική απασχόληση και προϊόντος του χρόνου το ενδιαφέρον μου επιτάθηκε έτι περαιτέρω. Εν πρώτοις ξεφύλλιζα ανά τακτά χρονικά διαστήματα το λεξικό, ενασχόληση η οποία βαθμηδόν μετατράπηκε σε επισταμένη μελέτη του προαναφερθέντος. Ειδικότερα από την έναρξη της φοίτησής μου στο λύκειο συνειδητοποίησα πραγματικά πόσο με μαγεύει αυτή η εντρύφηση πάνω στη γλώσσα και μου προκαλούσε έκδηλο ενθουσιασμό το γεγονός ότι τοιουτοτρόπως καταλάβαινα λέξεις και ετυμολογίες που πρωτύτερα αγνοούσα παντελώς. Έτσι, από τη μελέτη του λεξικού προχώρησα και στην ανάγνωση εφημερίδων και δοκιμίων μέσω των οποίων σμίλευσα ουσιωδώς το γλωσσικό μου υπόβαθρο και αισθητήριο.
Αναφορικώς προς την αρχαία ελληνική γλώσσα, όταν ήμουν ακόμη μαθητής γυμνασίου έθετα στον εαυτό μου την εξής διερώτηση: Σε τι μας χρησιμεύει εμάς η εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής; Κι όμως, μεγαλώνοντας, βρήκα ο ίδιος απάντηση στο προρρηθέν ερώτημα. Και αυτή έγκειται στο ότι η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι αρραγώς συνδεδεμένη με την σύγχρονη ελληνική. Η γλώσσας και εν γένει ο πολιτισμός μας δεν επιδέχεται διασπάσεις. Όταν λοιπόν ξεκίνησα -όντας πλέον μαθητής του λυκείου- να μελετώ εθελουσίως την αρχαία ελληνική εντυπωσιάστηκα από αυτή τη διαπίστωση. Εντούτοις η αλήθεια είναι πως οι γνώσεις μου επί της νέας ελληνικής είναι σαφώς εμβριθέστερες από τις αντίστοιχες επί της αρχαίας. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο φέτος θέλω να εστιάσω στα αρχαία ελληνικά, προκειμένου το άγνωστο κείμενο στις τελικές εξετάσεις να μη με βρει ανέτοιμο. Για να είμαι ειλικρινής βέβαια τη γραμματική την κατέχω καλά, καθότι μεγάλο μέρος της συμπίπτει με αυτή της καθαρευούσης. Στο συντακτικό πρέπει να επιστήσω την προσοχή, καθ' όσον ανέκαθεν με δυσκόλευε -λένε πως είναι για μαθητικά μυαλά- και ως εκ τούτου έχω ορισμένες ελλείψεις.
Αναφορικώς προς την αποστήθιση έχω να κάνω τις ακόλουθες επισημάνσεις: Κατ' αρχάς δεν αφορά σε όλα τα μαθήματα της θεωρητικής κατεύθυνσης συλλήβδην. Αφορά στην ιστορία, το γνωστό κείμενο των αρχαίων, τα λατινικά και την βιολογία (για όσους την επιλέγουν). Επιπροσθέτως κάποιος ο οποίος απομνημονεύει ένα κείμενο αυτό δε συνεπάγεται κιόλας πως δεν κατανοεί το περιεχόμενό του. Ναι, ασφαλώς υπάρχουν μαθητές οι οποίοι μαθαίνουν ένα κείμενο παπαγαλιστί δίχως να καταλαβαίνουν τι εκστομίζουν. Και προσωπικά ξέρω τέτοια παιδιά από την κατεύθυνσή μου. Σίγουρα όμως δεν είναι κάτι γενικευμένο. Για να αναφερθώ και στον εαυτό μου, ουδέποτε κατόρθωσα να απομνημονεύσω ένα κείμενο χωρίς να καταλαβαίνω τι λέει και, κατά συνέπεια, χωρίς να δύναμαι να το αναπαραγάγω με τον δικό μου τρόπο άνευ, φυσικά, αλλοιώσεως του ίδιου του κειμένου. Αν και για να είμαι ειλικρινής τα μαθήματα που απαιτούν αποστήθιση, ιδίως η ιστορία, δεν είναι τα αγαπημένα μου, ωστόσο φέτος καταβάλλω τόση προσπάθεια που το καταφέρνω. Είναι χρονοβόρο βέβαια, αλλά αναγκαίο. Γενικά εφέτος αποδύομαι σε τιτάνιο αγώνα για να διεκδικήσω μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Καταληκτικά λοιπόν και βάσει των προειρημένων ευκόλως συνάγεται ότι η απόφασή μου να επιλέξω θεωρητική ήταν κάτι παραπάνω από αυτονόητη. Με τα θετικά μαθήματα δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Ή μάλλον, για να το θέσω εναργέστερα, ήμουν καλός ως την τετάρτη δημοτικού. Από την πέμπτη άρχισα κλιμακωτά να χωλαίνω και στο γυμνάσιο τα διάβαζα μεν, αλλά τα έβλεπα ως αγγαρεία. Ε, από την πρώτη λυκείου και εντεύθεν τα παράτησα και αφοσιώθηκα καθ' ολοκληρίαν στα θεωρητικά. Και για να κλείσω το όλο θέμα, αμφιταλαντεύομαι μεταξύ δύο σχολών: Γλωσσολογίας και δημοσιογραφίας. Ακόμη δεν έχω κατασταλάξει αναφορικά με εκείνη στην οποία θα δώσω προτεραιότητα συμπληρώνοντας το μηχανογραφικό δελτίο.
Αναφορικώς προς την αρχαία ελληνική γλώσσα, όταν ήμουν ακόμη μαθητής γυμνασίου έθετα στον εαυτό μου την εξής διερώτηση: Σε τι μας χρησιμεύει εμάς η εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής; Κι όμως, μεγαλώνοντας, βρήκα ο ίδιος απάντηση στο προρρηθέν ερώτημα. Και αυτή έγκειται στο ότι η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι αρραγώς συνδεδεμένη με την σύγχρονη ελληνική. Η γλώσσας και εν γένει ο πολιτισμός μας δεν επιδέχεται διασπάσεις. Όταν λοιπόν ξεκίνησα -όντας πλέον μαθητής του λυκείου- να μελετώ εθελουσίως την αρχαία ελληνική εντυπωσιάστηκα από αυτή τη διαπίστωση. Εντούτοις η αλήθεια είναι πως οι γνώσεις μου επί της νέας ελληνικής είναι σαφώς εμβριθέστερες από τις αντίστοιχες επί της αρχαίας. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο φέτος θέλω να εστιάσω στα αρχαία ελληνικά, προκειμένου το άγνωστο κείμενο στις τελικές εξετάσεις να μη με βρει ανέτοιμο. Για να είμαι ειλικρινής βέβαια τη γραμματική την κατέχω καλά, καθότι μεγάλο μέρος της συμπίπτει με αυτή της καθαρευούσης. Στο συντακτικό πρέπει να επιστήσω την προσοχή, καθ' όσον ανέκαθεν με δυσκόλευε -λένε πως είναι για μαθητικά μυαλά- και ως εκ τούτου έχω ορισμένες ελλείψεις.
Αναφορικώς προς την αποστήθιση έχω να κάνω τις ακόλουθες επισημάνσεις: Κατ' αρχάς δεν αφορά σε όλα τα μαθήματα της θεωρητικής κατεύθυνσης συλλήβδην. Αφορά στην ιστορία, το γνωστό κείμενο των αρχαίων, τα λατινικά και την βιολογία (για όσους την επιλέγουν). Επιπροσθέτως κάποιος ο οποίος απομνημονεύει ένα κείμενο αυτό δε συνεπάγεται κιόλας πως δεν κατανοεί το περιεχόμενό του. Ναι, ασφαλώς υπάρχουν μαθητές οι οποίοι μαθαίνουν ένα κείμενο παπαγαλιστί δίχως να καταλαβαίνουν τι εκστομίζουν. Και προσωπικά ξέρω τέτοια παιδιά από την κατεύθυνσή μου. Σίγουρα όμως δεν είναι κάτι γενικευμένο. Για να αναφερθώ και στον εαυτό μου, ουδέποτε κατόρθωσα να απομνημονεύσω ένα κείμενο χωρίς να καταλαβαίνω τι λέει και, κατά συνέπεια, χωρίς να δύναμαι να το αναπαραγάγω με τον δικό μου τρόπο άνευ, φυσικά, αλλοιώσεως του ίδιου του κειμένου. Αν και για να είμαι ειλικρινής τα μαθήματα που απαιτούν αποστήθιση, ιδίως η ιστορία, δεν είναι τα αγαπημένα μου, ωστόσο φέτος καταβάλλω τόση προσπάθεια που το καταφέρνω. Είναι χρονοβόρο βέβαια, αλλά αναγκαίο. Γενικά εφέτος αποδύομαι σε τιτάνιο αγώνα για να διεκδικήσω μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Καταληκτικά λοιπόν και βάσει των προειρημένων ευκόλως συνάγεται ότι η απόφασή μου να επιλέξω θεωρητική ήταν κάτι παραπάνω από αυτονόητη. Με τα θετικά μαθήματα δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Ή μάλλον, για να το θέσω εναργέστερα, ήμουν καλός ως την τετάρτη δημοτικού. Από την πέμπτη άρχισα κλιμακωτά να χωλαίνω και στο γυμνάσιο τα διάβαζα μεν, αλλά τα έβλεπα ως αγγαρεία. Ε, από την πρώτη λυκείου και εντεύθεν τα παράτησα και αφοσιώθηκα καθ' ολοκληρίαν στα θεωρητικά. Και για να κλείσω το όλο θέμα, αμφιταλαντεύομαι μεταξύ δύο σχολών: Γλωσσολογίας και δημοσιογραφίας. Ακόμη δεν έχω κατασταλάξει αναφορικά με εκείνη στην οποία θα δώσω προτεραιότητα συμπληρώνοντας το μηχανογραφικό δελτίο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.