nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,803 μηνύματα.
30-12-13
12:59
Δεν μπορείς να κατηγορείς τους έφηβους που θεωρούν την ηλικία τους αδικημένη, όταν δεν έχουν ζήσει ακόμα για να έχουν πολύπλευρη γνώση . Τους εφήβους είναι σωστό να τους κρίνεις μόνο μέχρι την βιοτική εμπειρία τους, όπου και βιολογικά και ψυχολογικά περνάμε ένα δύσκολο στάδιο. Το πόσο αδικημένοι είμαστε οι έφηβοι είναι ένα καλό θέμα για συζήτηση. Η αλήθεια είναι ότι μεγαλοποιούμε τα προβλήματα μας, ίσως γιατί είναι αυτά που έχουμε ζήσει ως τώρα . Δεν αρνούμαι ότι κάποτε θα γελάμε με τους προβληματισμούς μας, αλλά ως τότε, έχουμε αυτά να αντιμετωπίσουμε!
Στέκομαι στην υπερβολή. Θεωρείτε ότι το επίκεντρο της ζωής ενός εφήβου είναι το άγχος του λυκείου. Αύριο ως φοιτήτρια, θα θεωρείς ότι το επίκεντρο της ζωής σου θα είναι ο γκόμενος και η εξεταστική. Μεθαύριο θα είναι η δουλειά, η καθημερινότητα, οι υποχρεώσεις και ενδεχόμενα η οικογένεια (αν κάνεις). Όπως βλέπεις σε κάθε ηλικιακή περίοδο θα υπάρχει ένα ανάλογο άγχος. Το ερώτημα είναι πόσο αφήνουμε το άγχος να μας επηρεάζει. Σου μιλάω σαν ένας πολύ αγχώδης..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,803 μηνύματα.
30-12-13
11:29
Πήγαινε μια μέρα στο ΟΑΕΔ της περιοχής σου να δεις...το αποτέλεσμα του "στόχου ζωής". Καλώς ή κακώς και ο κοινωνικός περίγυρος είναι επηρεασμένος από την φροντιστηριακή «λαίλαπα». Τα φροντιστήρια είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας, μετά τον τουρισμό. Θέλουν πελάτες, να διαβάζουν για να έχουν δουλειά. Αφού διαβάζουν, αφού αγχνώνονται και άρα διαβάζουν, θα περάσουν σε κάποια σχολή και αυτό θα είναι μια καλή διαφήμιση για την επιχείρηση. Η ζωή είναι αρκετά μικρή για να αγχωνόμαστε. Σκέψου ότι όταν κάνεις όνειρα μεγαλεπίβολα, γελάει ο θεός. Η ζωή είναι αρκετά απρόβλεπτη. Οι μόνες μέρες του χρόνου που δεν ζεις είναι το χθες και το αύριο. Ζεις μόνο το σήμερα και συγκεκριμένα αυτό το χρονικό πλαίσιο, της ώρας που μιλάμε. Αύριο θα έχεις οικογένεια, δουλειά, ευθύνες. Μπορεί να συνεχίζεις και τις σπουδές σου. Τι θα κάνεις; Μεγαλύτεροι στόχοι, μεγαλύτερο άγχος. Οι έφηβοι (εκ φύσεως) θεωρούν ότι η ηλικία τους είναι η πιο "αδικημένη", η πιο φορτωμένη. Θα ήθελα πολύ να ξαναπήγαινα 3η λυκείου και ας έδινα 10 φορές το χρόνο πανελλήνιες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,803 μηνύματα.
30-12-13
11:13
Να σας δω στο Πανεπιστήμιο και στη ζωή γενικότερα, σε πιο σύνθετα προβλήματα...τι άγχος που θα έχετε. Εκεί τι θα κάνετε; Θα αρχίσετε τα ψυχοφάρμακα; Μακράν η σχολική ζωή (με τα όλα της και τις πανελλήνιες) είναι οι καλύτερες περίοδοι στη ζωή ενός ανθρώπου. Το πρόβλημα είναι ότι στη χώρα μας, έχουμε ανάγει σε εθνικό γεγονός, σαν το βασικότερο θέμα της ζωής, τις πανελλήνιες και κατ' επέκτασιν τις εξετάσεις (βλ. πιστοποιητικά ξένων γλωσσών). Ξεκολλάτε λιγάκι. Η ζωή δεν είναι μόνο διάβασμα, μόνο εξετάσεις...δεν τελειώνει ο κόσμος, αν δεν καταλάβουμε το ανασυνδυασμένο DNA, την ογκομέτρηση ή τον Καβάφη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.