Άλλα μηνύματα του μέλους ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ σε αυτό το thread

Έδωσα ένα σύντομο σημείωμα, γιατί έχω δημοσιεύσει πιο αναλυτική αναφορά σε προηγούμενη σελίδα. Λοιπόν συνοψίζω : 1) Μακάρι τα ελληνικά σπουδαστήρια και οι βιβλιοθήκες να ήσαν όπως οι αντίστοιχες του εξωτερικού : στο δικό μου τμήμα οι χώροι αυτοί είναι κέντρα διερχομένων, δεν υπάρχει ησυχία και τάξη, οι υπάλληλοι ξεκουφαίνουν τους άλλους με τη λογοδιάρροια να μιλούν στο κινητό τηλέφωνο με τον γκόμενό τους, οι καθηγητές σε ανύποπτο χρόνο έχουν αφαιρέσει όποιο βιβλίο τους εγυάλιζε σαν κοινοί λωποδύτες και το κυριότερο οι εκδοτικοί οίκοι έχουν κάνει εξώδικο στο πανεπιστήμιο Αθηνών να μη φωτοτυπούνται ποτέ άνω των 20 φύλλων = 40 σελίδες, γιατί παραβιάζεται το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας της εκδοτικής επιχείρησης ! Επομένως το καλύτερο που έχει να κάνει ο φοιτητής είναι να σκάσει 150-200 ευρώ και να αγοράσει το κάθε βιβλίο από την τσέπη του (άλλωστε σ’ αυτό το στόχο αποσκοπούσε και ο νόμος Διαμαντοπούλου που διατυμπάνιζε το ηλεκτρονικό σύγγραμμα, ώστε να πάθουν όλοι οι φοιτητές κρίση επιληψίας μετά από 14 ώρες καρφωμένοι στην οθόνη…) 2) Αυτοί που δεν είναι αργοπορημένοι ασφαλώς δεν έχουν τέτοια ταπεινά, οικονομικά προβλήματα, έχουν οικογενειακή και οικονομική ευμάρεια (και μην εκπλήττεσθε, είναι η πλειοψηφία, άνω του 65% της κοινωνίας, αφού η οικονομική κρίση χτυπάει άλλους, τα συνήθη θύματα δηλαδή τους πληβείους) και συνήθως είναι οι «φοιτητές του ξεπέτα» δηλαδή να πάρουν ένα χαρτί όπως –όπως κι αλίμονο σε όποιον βρεθεί στην άτυχη θέση να βρεθεί στο δρόμο τους είτε είναι ασθενής είτε πελάτης και ούτω καθ’ εξής 3) Υπάρχουν καταγγελίες ότι πολλές σχολές αρνούνται να εγκρίνουν αιτήματα διακοπής σπουδών και αναστολής της φοιτητικής ιδιότητας ακόμη και σε αποδεδειγμένα αρρώστους φοιτητές με το σκεπτικό ότι δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία υλοποίησης των νόμων ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ & ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (χρειάζεται πρώτα εκλογή κοσμήτορα, ολοκλήρωση της σύνταξης εσωτερικού κανονισμού του ΑΕΙ κλπ). Βέβαια με αυτόν τον τρόπο θα ξυπνήσουν μια μέρα και θα τους απαντήσουν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι ότι δεν είναι πια εγγεγραμμένοι, διότι έχουν χάσει αυτοδικαίως τη φοιτητική ιδιότητα ! 4) Έχοντας σαν σκοπό να τονώσουν την προσέλευση στις άδειες αίθουσες και τα άδεια αμφιθέατρα πολλοί καθηγητές σκαρφίζονται και άλλο τέχνασμα : τα θέματα που ζητούνται στις εξετάσεις δεν απαντώνται με βάση το σύγγραμμα, στην καλύτερη περίπτωση μια αρίστη γνώση / αποστήθιση του βιβλίου θα οδηγήσει στο « δημοκρατικό πέντε» ενώ οι άλλοι σπουδαστές θα κοπούν σαν τα στάχυα. Στη δικαιολογημένη διαμαρτυρία για τα μαζικά κοψίματα ο καθηγητής χαιρέκακα απαντάει «αν είχατε έρθει στις παραδόσεις, θα είχατε αντιληφθεί τι ζητούσε η άσκηση και δεν θα είχατε κοπεί». Μάλιστα το πιο εξωφρενικό είναι ότι στην επίκληση πως ο φοιτητής εργάζεται και κωλύεται να προσέλθει στην παράδοση, ακολουθεί νέα ψυχρολουσία «πρέπει να αποφασίσετε τι θα κάνετε στη ζωή σας, ή θα σπουδάσετε ή θα βγάλετε χρήματα, ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς» και εκεί τελειώνει άδοξα η προσπάθεια δικαίωσης του διοικουμένου…5) Τέλος θα συμφωνήσω μαζί σας ότι υπάρχει και μια ομάδα φοιτητών που αντί να ασχοληθεί με τις σπουδές, ασχολείται με την ντόλτσε βίτα, τα ξενύχτια, τις διασκεδάσεις, τα σκονάκια, την πασαρέλα, το τεμπελοχανείο, και πάνω σ’ αυτούς θα έπρεπε να εξαντληθεί η αυστηρότητα, αλλά είναι πλήρως ατελέσφορο αυτό να γίνει με τους δύο αντισυνταγματικούς νόμους ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ & ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (για την επίλυση βλ προηγούμενο δημοσίευμά μου περί της θεσμοθετήσεως διδάκτρων και χρηματικών τελών εξέτασης, όπως συμβαίνει στην κεντρική Ευρώπη). 6) Και το κυριότερο : τους κυβερνώντες και των δύο κομμάτων εξουσίας που έφεραν την πατρίδα μας στου χαμού τη σκάλα, δεν τους ενδιέφερε η ποιότητα και το επίπεδο σπουδών (απόδειξη ότι πολλοί αργοπορημένοι φοιτητές ήσαν αριστούχοι) αλλά να μη βγαίνουν καθόλου πτυχιούχοι ή να μην υπάρχουν φοιτητές (για να μην «ξοδεύονται οι νοικοκυραίοι σπουδάζοντας τα κωλόπαιδα»). Το κατεστημένο το συμφέρει να μην υπάρχει διάδοση της τριτοβάθμιας παιδείας, διότι αυτός που έχει ταλαιπωρηθεί να φοιτήσει και να τελειώσει, δύσκολα μετά θα αναζητήσει εργασία ως ανθρακωρύχος ή οικοδόμος ή αλουμινάς…Και μην κοιτάτε το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ διότι η ύλη του είναι για γέλια, χώρια ότι έχει υπερτριπλάσια δίδακτρα από ο,τι χρειάζεται.

Προτού βιαστούν κάποιοι να ρίξουν τον λίθον του αναθέματος στους αργοπορημένους φοιτητές, μήπως θα έπρεπε να ψάξουν και τα ακόλουθα ζητήματα , όπως πχ α) εάν διανέμονται έγκαιρα τα βιβλία και τα συγγράμματα στα παιδιά ή μήπως καθυστερούν ανεπίτρεπτα και φτάνουν να μοιράζονται μία εβδομάδα πριν από τις εξετάσεις (μάλιστα στο Δημοκρίτειο της Θράκης / Κομοτηνή μοιράζονταν παραδοσιακά και κατά συνήθεια μετά τις εξετάσεις…χωρίς να ζητήσει κανείς συγγνώμη ή να αισθανθεί ντροπή για αυτό το αίσχος) β) μήπως κάποιοι από τους καθυστερούντες φοιτητές είναι άρρωστοι και γι’ αυτό το λόγο διακόπτουν τις σπουδές τους χωρίς να ενδιαφερθεί κανείς από τη διοίκηση του ιδρύματος για να τους αναζητήσει γ) μήπως οι περισσότεροι από αυτούς είναι ετεροαπασχολούμενοι σε πολύωρες εργασίες, εργασίες άσχετες με το αντικείμενο των σπουδών τους, τις οποίες μετέρχονται για να μπορέσουν να συντηρηθούν, δεδομένου ότι η πολιτική εξουσία στην Ελλάδα αποφάσισε (πολύ πριν από την οικονομική κρίση) να διαλύσει το κοινωνικό κράτος πρόνοιας ε) μήπως οι καθηγητές κόβουν τους εξεταζομένους διά ασήμαντον αφορμήν ή επειδή αποδεικνύεται ότι δεν είχαν παρουσίες στις παραδόσεις του διδασκομένου μαθήματος, χωρίς απαραίτητα να ευθύνεται ο σπουδαστής που απουσίαζε από τις παραδόσεις στ) μήπως αυτοί που επικρίνουν τους καθυστερούντες φοιτητές είναι οι ίδιοι αποτυχόντες στις εισαγωγικές εξετάσεις και εκφράζουν προσωπικές πικρίες για το λόγον ότι οι ίδιοι ή τα παιδιά τους αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν, για να αγοράσουν το πτυχίο σε χώρες του εξωτερικού ζ) μήπως υπάρχει η μεθοδευμένη προσπάθεια να διαμορφωθεί μόνο μια ελίτ που θα έχει πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (κατά προτίμηση τα παιδιά που έχουν πλούσιο μπαμπά) ενώ η ομάδα των μη προνομιούχων πρέπει να βγάλει το σκασμό και να εργάζεται δίκην είλωτος για μια χούφτα ευρώ. Απλώς έθεσα τον προβληματισμό.

Ο όρος «αιώνιος φοιτητής» είναι παραπλανητικός και ρατσιστικός. Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν οργανωθεί από το έτος 1837 με βάση το γερμανικό μοντέλο γι’ αυτό το λόγο έχουν αυτή τη μονότονα επαναλαμβανόμενη διάταξη (η φοιτητική ιδιότητα αποκτάται δια της εγγραφής στην οικεία σχολή και απεμπολείται με τη λήψη πτυχίου ή το πέρας του φυσικού προσώπου ή με οικειοθελή παραίτηση ή εάν δεν ανανεωθεί η δήλωση εγγραφής κλπ). Μόνο τα αγγλοσαξωνικού τύπου ιδρύματα ακολουθούν διαφορετικό σύστημα πχ αυστηρό χρονικό όριο σπουδών, δύο το πολύ εξετάσεις για κάθε μάθημα με ποινή διαγραφής κλπ. Το αγγλοσαξωνικό σύστημα το έχει υιοθετήσει και το πανεπιστήμιο της Λευκωσίας, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτε, γιατί το κυπριακό κράτος εξολοκλήρου έχει υιοθετήσει το βρετανικό σύστημα διοίκησης από την εποχή της αποικιοκρατίας και της συνθήκης Ζυρίχης Λονδίνου (αυτό εκτείνεται σε όλη ανεξαιρέτως τη δημόσια διοίκησή του, το σύστημα δικαιοσύνης και δικαστηρίων, τη δομή των τριών εξουσιών, το προεδρικό πολίτευμα που είναι αμερικάνικου τύπου κλπ). Το ότι έχουν οι ΗΠΑ ή ο Καναδάς ή η Βρετανία , η Ιρλανδία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία αυτή τη στρουκτούρα δεν συνεπάγεται ότι σώνει και καλά πρέπει να το υιοθετήσει και η Ελλάδα που είναι σαφώς μια χώρα λιγότερο ανεπτυγμένη και οσημέραι πτωχότερη. Κοντολογίς δεν μπορεί στα πανεπιστήμια να είμαστε Αμερική και στα εισοδήματα ή τις υποδομές να είμαστε Ουγκάντα. Δυστυχώς πολύς κόσμος συγκρίνει μεγέθη που είναι ανόμοια, ποιοτικώς διαφορετικά και δεν επιδέχονται συγκρίσεως.
Η Ελλάδα από συστάσεως του θεσμού του ΕΚΠΑ ακολουθεί το γερμανικό σύστημα, και το ίδιο συμβαίνει στην Γερμανία, την Αυστρία, τις σκανδιναβικές χώρες και την Πορτογαλία. Η Ισπανία έχει ένα περισσότερο εντατικοποιημένο μοντέλο σπουδών όπως και η Γαλλία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και η Ελβετία. Αυτές οι τελευταίες χώρες ακολουθούν ένα τρίτο μοντέλο περισσότερο πολύπλοκο, το γαλλικό, που έχει διάφορα πιο σύνθετα χαρακτηριστικά, αλλά οι φωστήρες που πλαισίωναν την κυρία Γιαννάκου ή την κυρία Διαμαντοπούλου απαξίωσαν να ασχοληθούν με το γαλλικό πρότυπο και θέλησαν να κάνουν την Ελλάδα νέα Καλιφόρνια! Σε γενικές γραμμές το γερμανικό μοντέλο χαρακτηρίζεται από τη μαζικότητα των σπουδαστών ενώ το αγγλοσαξωνικό μοντέλο έχει περισσότερο κολεγιακό στυλ.
Η ουσία του πράγματος είναι ότι τα ελληνικά ΑΕΙ διαθέτουν πακέτο μαθημάτων τρείς φορές μεγαλύτερο ποσοτικά σε σχέση με το αγγλοσαξωνικό μοντέλο και είναι χαρακτηριστικό ότι οι έλληνες φοιτητές αντιμετωπίζουν εξετάσεις πολύ αυστηρότερες απ’ ο,τι οι αμερικανοί συνάδελφοί τους (ο Έλληνας φοιτητής μπορεί να κόβεται σαν να είναι καρότο λόγω της ενδεχόμενης αυθαιρεσίας του καθηγητή του). Αυτά τα στοιχεία τα αποσιωπούν οι συκοφάντες των ελληνικών σχολών, γιατί δεν συμφέρουν το καθεστώς. Μάλιστα δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πολλοί απόφοιτοι ξένων, ομοταγών ΑΕΙ, οι οποίοι είχαν σπάσει τα μούτρα τους στις εδώ πανελλαδικές εξετάσεις, αφού γύρισαν στην πατρίδα μαζί με το πτυχίο που αγόρασαν στο εξωτερικό, τα βρήκαν μπαστούνια στο παλιό ΔΙΚΑΤΣΑ νυν ΔΟΑΤΑΠ γιατί αποδείχτηκε πως ήσαν αστοιχείωτοι με βάση τις ελληνικές προδιαγραφές ! Αφετέρου είναι γνωστό ότι στις χώρες όπου ακολουθείται το ίδιο μοντέλο με το δικό μας (Γερμανία) μετά το έκτο έτος εισπράττονται ορισμένα δίδακτρα και εξέταστρα (συμβολικά και προσιτά δίδακτρα), οπότε πιέζεται ο σπουδαστής να δείξει μεγαλύτερη σοβαρότητα στη μελέτη του (στην Ιταλία μάλιστα τα δίδακτρα υπάρχουν από το πρώτο έτος). Το ίδιο θα έπρεπε να συμβεί και στην Ελλάδα, ώστε να δουν μερικά πλουσιόπαιδα πώς βγαίνει το ημερομίσθιο. Δεν υπάρχει αντισυνταγματικότητα αυτού του μέτρου, διότι με την ίδια λογική τα ελληνικά μεταπτυχιακά προγράμματα θα ήσαν αντισυνταγματικά ενόψει του άρθρου 16 Σ.
Η συζήτηση περί αιωνίων φοιτητών δείχνει την προσπάθεια της άρχουσας κοινωνικής τάξης να εισαγάγει πρόσθετους φραγμούς στο δικαίωμα της μόρφωσης και να οδηγήσει οριστικά πλέον μια ολόκληρη κοινωνική τάξη στο περιθώριο (εργαζομένους φοιτητές, αρρώστους σπουδαστές, ορφανούς και αναπήρους, παιδιά διαλυμένων οικογενειών, επαρχιώτες σπουδαστές που δεν έχουν κατάλυμα, άλλους φοιτητές σεισμόπληκτους ή άστεγους λόγω της κρίσης, κοπέλες που αντιμετώπισαν μια αναπάντεχη εγκυμοσύνη και δεν διάλεξαν την εύκολη λύση της έκτρωσης, εφέδρους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού που έχουν ταυτόχρονα τη φοιτητική ιδιότητα και αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του στρατεύματος κλπ). Οι αργοπορημένοι φοιτητές δεν κοστίζουν απολύτως τίποτε στο κράτος ή το φορολογούμενο, διότι μετά το έκτο έτος διακόπτονται όλα τα δικαιώματα της ούτως ή άλλως αποψιλωμένης μέριμνας (βιβλία, φάρμακα, σίτιση, στέγαση στις υποβαθμισμένες εστίες, εισιτήρια κλπ). Μάλιστα με το νέο νόμο 4009/2011 οι παλαιοί φοιτητές δεν υπολογίζονται καν στον πληθυσμό του ιδρύματος διότι θεωρούνται «μη ενεργοί φοιτητές», δεν δικαιούνται να ψηφίζουν κανένα, δεν εκλέγουν κανένα όργανο, επομένως με τις νέες διατάξεις μειώνεται κι άλλο το ποσοστό χρηματοδότησης, γιατί καταγράφονται μόνον οι «ενεργοί φοιτητές» (δηλαδή οι νεοσσοί). Επίσης δεν καταλαμβάνουν τη θέση κανενός γιατί εισήχθησαν κατόπιν αδιάβλητων εξετάσεων και έχουν νόμιμο δικαίωμα να είναι εκεί όπου βρίσκονται (αν είχαν την ικανότητα και οι αιώνιοι επικριτές, θα είχαν περάσει και εκείνοι κατόπιν εξετάσεων και θα ήσαν και εκείνοι εγγεγραμμένοι). Υπάρχουν ασφαλώς και φοιτητές αδιάφοροι, οκνηροί, νωχελικοί, ή φοιτητές που εισήχθησαν σε άλλο τμήμα από εκείνο που ήθελαν και γι’ αυτό φαίνονται να είναι λιμνάζοντες, αλλά τα αρνητικά φαινόμενα υπάρχουν σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν την επιτυχία ή την αποτυχία του θεσμού ή του νόμου περί ΑΕΙ (μήπως οι Έλληνες δημοσιογράφοι είναι παράδειγμα προς μίμηση ή ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι εφημερίδες και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα του κατεστημένου βλ. ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ + ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ έχουν κάνει σημαία το ζήτημα των αργοπορημένων φοιτητών ? ) Η προπέτεια της κυβερνήσεως για το θέμα αυτό οφείλεται περισσότερο στην προσπάθεια να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς με τους συνδικαλιστές φοιτητές που ενίοτε παραφέρονται και δημιουργούν δυστυχώς έκτροπα. Ωστόσο ο αριθμός αυτών των φοιτητών είναι περιθωριακός, αφού κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Κατά δεύτερο λόγο επιδιώκεται η έξωση των παιδιών των κατώτερων εισοδηματικά τάξεων από τις σχολές, ώστε τα πλουσιόπαιδα να μην έχουν πια ανταγωνισμό. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε ποια θα είναι η αντίδραση των κυβερνώντων όταν αρχίσουν και οι μαζικές αυτοκτονίες των διαγραφόμενων φοιτητών, που θα προστεθούν στους 4000 αυτόχειρες της κρίσης του συστήματος στο οποίο ζούμε όλοι.