papas
Διάσημο μέλος
Ο papas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Νοσηλευτικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 2,371 μηνύματα.
14-03-13
22:07
μιλας ορθα....! γιάυτο αλλωστε κ η ιατρικη χαρακτηριζεται λειτουργημα.....ασχετο π τα κοθωνια την εχουν καταστρεψει επειδη βλεπουν μονο τ συμφερον
Όλες οι σχολές υγείας είναι λειτούργημα. Και ειδικότερα : ιατρική, οδοντιατρική, νοσηλευτική, που ασχολείσαι με τον ίδιο τον άρρωστο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
papas
Διάσημο μέλος
Ο papas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Νοσηλευτικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 2,371 μηνύματα.
14-03-13
21:59
Ρε παιδια μηπως ειναι λιγο βαρετη η ιατρικη σαν επαγγελμα?Να ερχονται χτυπημενοι και μαχαιρωμενοι και να πρεπει να τους ραψεις και να τους κανεις καλα?Μονο σε μενα φαινεται λιγο βαρετο?Εχει καποιο ειδικο ενδιαφερον που δεν το εχω αντιληφθει?
O σωστός ιατρός, αυτός που αγαπάει τον άνθρωπο, βρίσκει ενδιαφέρον, ακόμα και στην απλή κουβέντα που θα κάνει με τον ασθενή του.
Απλά, όσοι είναι εκτός επιστημών υγείας δεν θα καταλάβουν αυτό που λέω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
papas
Διάσημο μέλος
Ο papas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Νοσηλευτικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 2,371 μηνύματα.
12-03-13
21:48
Επειδή ακούγονται πολλά απο τους δήθεν ειδικούς που έχουν ξάδερφο, φίλο κλπ. στην Ιατρική ή απο διάφορους άσχετους που κάνουν αναλογίες του κώλου, ας πω και εγώ δυο πράγματα απο την ΕΜΠΕΙΡΙΑ μου. Καλό είναι να δίνουμε περισσότερη βάση στα λεγόμενα των ατόμων που βρίσκονται μέσα στο χώρο της Ιατρικής, δεν νομίζετε?
- Πρώτον, η Ιατρική είναι υβριδική επιστήμη. Θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω και ως "Εφαρμοσμένη βιολογία του ανθρώπου" που χρησιμοποιεί στοιχεία φυσικής, μαθηματικών, χημείας και βιολογίας. Για παράδειγμα εγώ εχω διδαχθεί πυρηνική φυσική, μηχανική των ρευστών, πιθανότητες, στατιστικές αναλύσεις, εξέλιξη στο επίπεδο του DNA κ.α., πάντοτε στο βαθμό που είναι σχετικός με τον άνθρωπο και τις εφαρμογές στην Ιατρική.
Άπαξ και μπείς στην Ιατρική, τα διαθέσιμα γνωστικά αντικείμενα που μπορείς να διαλέξεις για να εξειδικευτείς είναι αμέτρητα.
Έχεις κάποια κλίση προς την φυσική? Γίνε ακτινολόγος και ασχολήσου με την απεικονιστική ιατρική.
Έχεις κλίση προς τα μαθηματικά? Γίνε επιδημιολόγος και κάνε μαθηματικές μελέτες.
Έχεις κλίση προς την αμιγή βιολογία? Γίνε μικροβιολόγος.
Γουστάρεις έρευνα ή και να διδάσκεις? Πάρε PhD και μην μπείς ποτέ σε κλινική.
Πιάνουν τα χέρια σου? Γίνε χειρουργός.
και πάει λέγοντας...
- Δεύτερον, ΝΑΙ είναι αρκετά δύσκολο αυτό που πάμε να κάνουμε. Στις περισσότερες σχολές πας πανεπιστήμιο 4-5 χρονάκια και τελείωσες. Μπορείς να πας να δουλέψεις απο τα 22-23 σου. Ξέρεις πότε θεωρείσαι ολοκληρωμένος γιατρός? Αφου ολοκληρώσεις ειδικότητα. Ξέρεις πότε? Μετα τα 30. Δηλαδή θα διαβάζεις ασταμάτητα για τουλάχιστον 12 χρόνια μετά απο το λύκειο. Ευκολάκι λες ε?
Επιπλέον, για να επιβιώσεις στην Ιατρική, χρειάζεσαι σθεναρή ψυχή και πολυ ισχυρό χαρακτήρα. Πως θα πείς στους γονείς οτι το παιδί τους κατέλειξε πάνω στην κλίνη την ώρα που το χειρουργούσες? Πως θα πείς σε έναν άνθρωπο ο οποίος κυριολεκτικά κρέμεται απο τα χείλια σου οτι πρόκειται να πεθάνει σε έναν χρόνο απο καρκίνο και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό? Και μετά να συνεχίσεις την δουλεία σου ακάθεκτος? Πώς?
Α και κάτι ακόμα, ορίστε το ημερήσιο πρόγραμμα ενός έλληνα ειδικευόμενου στις ΗΠΑ
Το γενικό καθημερινό πρόγραμμα, στην δική μου ειδικότητα, πάει περίπου κάπως έτσι:
04:15 Πρωϊνό ξύπνημα
05:00 Νοσοκομείο (ή και νωρίτερα αν η λίστα με τους ασθενείς είναι μεγάλη)
05:00-06:30 επίσκεψη ειδικευομένων σε ασθενείς (δηλαδή: βλέπεις τον κάθε ασθενή, κάνεις ό,τι χρειάζεται, π.χ. αλλάζεις το τραύμα, και μετά, για καθένα από αυτούς γράφεις και ημερήσια πορεία νόσου, "daily progress note")
06:30-07:30 μάθημα conference (στο οποίο υποχρεούσαι να έχεις διαβάσει από πριν, γιατί σε ρωτάνε ερωτήσεις και αν κάπως δεν απαντάς φαίνεσαι σαν ηλίθιος. Το διάβασμα μπορεί ας πούμε να είναι 30 σελίδες, ή 3-4 άρθρα, ή 1 μεγάλο κεφάλαιο βιβλίου 50-60 σελίδες)
07:30 η κύρια δραστηριότητα της ημέρας: π.χ. χειρουργεία, μέχρι ό,τι ώρα πάει.... Συνήθως μέχρι τις 18:30, αλλά δεν είναι στάνταρ αυτό... Αν χειρουργείς εκείνη τη στιγμή, δε θα σηκωθείς να φύγεις, ούτε κάποιος άλλος υπάρχει για να σε αντικαταστήσει... Ό,τι ώρα πάει, μπορεί να είναι και 8 το βράδυ..
18:30 πηγαίνεις πάλι για να τσεκάρεις τι κάνουν οι ασθενείς σου, να κάνεις γραφειοκρατικές δουλειές, κλπ...
Γενικά μπορείς να γυρίσεις σπίτι από τις 19:30 εώς τις 21:00.
Σημειοτέον ότι έχεις ξυπνήσει από τις 04:15, και ότι έχεις και διάβασμα για την επόμενη μέρα, γιατί υπάρχει conference... Βέβαια, για να είμαστε και ειλικρινείς, πολλές φορές όσο και να θέλω μου είναι αδύνατο να διαβάσω γυρνώντας πτώμα στο σπίτι. Και επειδή είμαι και λίγο τεμπέλης, θέλω να κωλοβαρέσω και καμιά ώρα, να δω π.χ. λίγο ειδήσεις από Ελλάδα και να σκεφτεί το μυαλό μου για λίγο και κάποια άλλα πράγματα και να ξεχαστώ... Από την άλλη μπορεί να ξυπνήσω και πιο νωρίς για να διαβάσω το πρωί.
Να σημειώσω ότι το περίφημο "80ωρο" (= όχι πάνω από 80 ώρες τη βδομάδα εργασία, στην πράξη δεν τηρείται στις χειρουργικές ειδικότητες). Μου έχει τύχει ουκ ολίγες βδομάδες, να δουλέψω και 115 ώρες μέσα σε 7 μέρες.
Και πολλές φορές η εφημερίες είναι κόλαση, όπως π.χ. το Σάββατο του Halloween, που μας ήρθαν 18 τραύματα, μεταξύ των οποίων και 5 πυροβολημένοι. Ήμουν στο νοσοκομείο από τις 6 το πρωί του Σαββάτου εώς τις 11 το πρωί της Κυριακής.
Τα καθημερινά ωράρια είναι περίπου έτσι... Ας πάρουμε τα μηνιαία ωράρια:
Το μήνα λοιπόν, έχουμε 4 (ΤΕΣΣΕΡΙΣ) μέρες OFF (δια νόμου). Δηλαδή: Εάν ο μήνας έχει π.χ. 30 ημέρες, τις 26 δουλεύουμε, ενώ τις 4 τις έχουμε εξ ολοκλήρου κενές. Το τυπικό ωράριο σε μένα στην ορθοπαιδική είναι γενικά να δουλεύω δύο εβδομάδες συνεχόμενα, μετά να έχω 1 Σαββατο-Κυριακή κενό, μετά άλλες 2 εβδομάδες συνεχούς δουλειάς, 1 Σαββατο-Κυριακή κενό, κλπ...
Δηλαδή επειδή δουλεύεις 2 εβδομάδες συνεχόμενα, αθροίζονται 1 κενή μέρα ανά εβδομάδα και άρα σου δίνουν 2 μέρες κενές (Σάββατο-Κυριακή). Από Δευτέρα, πάλι το ίδιο τροπάριο όπως το περιέγραψα.
Α, να προσθέσω και το εξής σημαντικό: Ότι τα ωράρια με τα χρόνια γίνονται ελάχιστα καλύτερα. Η ποιότητα της δουλειάς αλλάζει, δηλαδή ο 4ετής χειρουργεί πολύ περισσότερο από τον 2ετή, αλλά παράλληλα οι ευθύνες του μεγαλώνουν πολύ αφού επιβλέπει τους πιο μικρούς ειδικευόμενους.
Με αυτά υπόψη λοιπόν, εάν κάποιος λίγο προσπαθήσει να συνειδητοποιήσει αυτό που ζούμε, φαίνεται καθαρά ότι ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Ούτε προβλέπεται.
Καθόλου υπεροπτικό δεν είναι αυτό που είπε. Μάλλον εσύ θεωρείς οτι κάθε γιατρός είναι και υπερόπτης και προσπαθείς να βρείς φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Μα πως μπορεί να δηλώνει άγνοια αυτο που είπε? Κατάλαβες καταρχάς τι είπε? Η Ιατρική δηλαδή δεν εξηγεί την ανθρώπινη ύπαρξη? Δηλαδή ένας ψυχίατρος δεν μπορεί να εξηγήσει την φύση της ανθρώπινης νόησης? Ένας ορθοπεδικός δεν μπορεί να εξηγήσει γιατι οι μύες του σώματος σου βρίσκονται σε αυτά τα σημεία και όχι σε κάποια άλλα? Ή γιατί ο ανθρώπινος σκελετός έχει αυτή τη μορφή?
Εγώ πχ έχω μάθει κάτι τρομερά πράγματα σε αυτήν τη σχολή που δεν έχουν σχέση με την διάγνωση η την θεραπεία ασθενειών.
Για παράδειγμα, μπορώ να σου εξηγήσω γιατί είναι προγραμματισμένο να πεθάνεις κάποια στιγμή ή γιατί υπάρχουν τα δύο φύλα, άνδρας και γυναίκα.
Πλανάσαι φίλαράκο μου. Δες το δεύτερο point μου.
Άστοχη αναλογία. Μιλάμε για τα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ επαγγέλματα. Σε αυτά που ζεις σπίτι σου με την οικογένειά σου και πάς κάθε πρωινό στη δουλειά σου. Οι χειρονακτικές δουλείες σαφώς και είναι ζόρικες, αλλά απαιτούν και τις λιγότερες ικανότητες/εκπαίδευση. Επίσης ανήκουν και στον κύκλο τον επαγγελμάτων που θα αυτοματοποιηθούν στο άμεσο μέλλον.
Θα' θελα να προσθέσω, ως φοιτητής νοσηλευτικής, κάποια πράγματα:
1. Η ιατρική έχει πολύ διάβασμα. ΠΟΛΥ, όμως! Σε σημείο που να ξέρεις τρελές πληροφορίες και να πρέπει να τις εφαρμόσεις στους ασθενείς σου.
2. Οι περισσότεροι γιατροί δεν ξέρουν από δεξιότητες και ψυχολογική προσέγγιση του ασθενούς, λόγω των υπερβολικών γνώσεων που πρέπει να αφομοιώσουν απ' τη σχολή. Μόνο αν κάνουν την μαλακία μπροστά στον ασθενή (πχ. να πουν μια τρελή χοντράδα), θα αλλάξουν την συμπεριφορά τους. (ωμή αλήθεια, αλλά να λέγεται)
3. Αν μπεις ιατρική, θα θυσιάσεις πολύ χρόνο για τη σχολή, διότι είναι μια απαιτητική σχολή που θέλει συνεχή επαφή με το αντικείμενο σου, για να γίνεις καλός.
4. Τέλος, η ιατρική δεν είναι η μοναδική σχολή (όπως όλοι πιστεύουν). Αν δεν αντέχεις 100 ψυχολογικά shocks/ week, έλα νοσηλευτική ή πήγαινε σε μια πιο light σχολή επιστημών υγείας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.