]ifrit[
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,451 μηνύματα.
19-02-13
13:17
Είναι μια αέναη «κόντρα» αυτή εδώ. Όπως το βλέπω εγώ, είναι ένα κόμπλεξ εκατέρωθεν. Ανήκω σε Τ.Ε.Ι. και ξέρω μόνο τη μία πλευρά, ξέρω τι κόμπλεξ κουβαλάμε εμείς. Η συντριπτική πλειοψηφία του φοιτητικού σώματος των Τ.Ε.Ι. πέρασε εκεί που πέρασε σαν δεύτερη και βάλε επιλογή. Εμού συμπεριλαμβανομένου. Αυτό δε σημαίνει ότι όλοι σπουδάζουν κάτι που δε γουστάρουν. Η πρώτη μου επιλογή ήταν το Φυσικό, έβγαλα 2.000 μόρια κάτω και πέρασα στην Ηλεκτρονική. Δεν είναι κάτι που δε μου αρέσει, το αντίθετο. Για την ακρίβεια λατρεύω το αντικείμενό μου. Ίσως γι' αυτό δεν έχω προβλήματα κατωτερότητας. Είναι και θέμα συνείδησης· ξέρω ακριβώς πού είμαι και τι κάνω.
Τώρα, απ' την άλλη πλευρά, πόσο σίγουροι είστε ότι παράδειγμα στο ΗΜΜΥ είναι όλοι όσοι γουστάρουν να σπουδάζουν το συγκεκριμένο αντικείμενο; Γιατί ξέρω άπειρες περιπτώσεις παιδιών τα οποία θριάμβευσαν στις Πανελλαδικές (και μπράβο τους) και ενώ ήθελα π.χ. το Μαθηματικό ή το Χημικό, έβαλαν ΗΜΜΥ «για να μην πάνε χαμένα τα μόρια». Εδώ κρύβεται όλη η ουσία του προβλήματος. Είναι η κακομοιριά στη νοοτροπία μας. Ο μεν σκίζεται να αποδείξει ότι είναι ισάξιος ενός αποφοίτου ΗΜΜΥ, κάτι το οποίο φυσικά δεν ισχύει. Και ο άλλος είναι εκεί, αντί να είναι πραγματικά στο αντικείμενο που σπουδάζει, διότι θα του φώναζε η γιαγιά του και η θειά του.
Το πρόβλημα για μένα εντοπίζεται σε αυτούς που είναι στη σχολή απλά για να είναι κάπου. Φυσικά, μεγαλύτερο τέτοιο ποσοστό υπάρχει στα Τ.Ε.Ι. λόγω χαμηλότερης βάσης εισαγωγής. Αλλά και το άνωθεν παράδειγμα που έδωσα, είναι αρκετά ρεαλιστικό πιστεύω. Το αίτιο και των δύο, το οποίο είναι και αίτιο του επαμφοτερίζοντος κόμπλεξ, είναι η βλαχονοοτροπία μας. Χαρακτηριζόμαστε από αυτήν και δεν ξεφεύγουμε.
Για μένα υπάρχει και άλλο σφάλμα πέρα απ' τη γενική νοοτροπία. Βλέπουμε ανθρώπους σαν τίτλους. Το απόλυτο στερεότυπο δηλαδή, από δήθεν νέους και προοδευτικούς ανθρώπους. Εγώ είμαι φοιτητής Τ.Ε.Ι., δηλαδή τεμπέλης, μη μηδενικές σχεδόν γνώσεις γύρω από ένα αντικείμενο, και γενικά παρτάλι. Ενώ ο άλλος σπουδάζει σε ένα τμήμα του Ε.Μ.Π., είναι βαθιά γνώστης του αντικειμένου του, καλλιεργημένος. Προφανώς και δεν είναι έτσι τα πράγματα. Απλά ψάχνουμε να βρούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη.
Προσωπικά όπως προείπα, έχω συνείδηση του εαυτού μου και των δυνατοτήτων μου. Ξέρω πως είμαι καλός σε αυτό που κάνω και έχω φιλοδοξίες και όνειρα (κάτι το οποίο ουσιαστικά απέκτησα, αφού στο σχολείο με ένοιαζε ελάχιστα) και έχω σκοπό να το κυνηγήσω. Πιστεύω και ο φοιτητής σε οποιοδήποτε ίδρυμα ο οποίος σκέφτεται έτσι, δεν τον νοιάζει τι θα πει ο ένας ή ο άλλος. Αυτός που κάθεται και λέει πως «είμαι ισάξιος με τον ΗΜΜΥ» ή «σιγά τα παρτάλια του Τ.Ε.Ι.» προφανώς πέρα από οξυδέρκεια, του λείπε και επίγνωση του εαυτού του καθώς και προσωπική φιλοδοξία. Διότι αν διαθέτεις αυτά, πολύ απλά παύεις να βλέπεις την κατσίκα του γείτονα. Δεν το καταλαβαίνετε ίσως, αλλά έτσι γίνεστε το μισητό παράδειγμα του μεσήλικα Έλληνα καναπεδιασμένου, που κράζει τα πάντα και είναι ο χειρότερος απ' όλους. Και μιλώ για ΤΕΙτζήδες, ΕΜΠίτες, ΑΣΟΕΕίτες κλπ κλπ κλπ
Τώρα, απ' την άλλη πλευρά, πόσο σίγουροι είστε ότι παράδειγμα στο ΗΜΜΥ είναι όλοι όσοι γουστάρουν να σπουδάζουν το συγκεκριμένο αντικείμενο; Γιατί ξέρω άπειρες περιπτώσεις παιδιών τα οποία θριάμβευσαν στις Πανελλαδικές (και μπράβο τους) και ενώ ήθελα π.χ. το Μαθηματικό ή το Χημικό, έβαλαν ΗΜΜΥ «για να μην πάνε χαμένα τα μόρια». Εδώ κρύβεται όλη η ουσία του προβλήματος. Είναι η κακομοιριά στη νοοτροπία μας. Ο μεν σκίζεται να αποδείξει ότι είναι ισάξιος ενός αποφοίτου ΗΜΜΥ, κάτι το οποίο φυσικά δεν ισχύει. Και ο άλλος είναι εκεί, αντί να είναι πραγματικά στο αντικείμενο που σπουδάζει, διότι θα του φώναζε η γιαγιά του και η θειά του.
Το πρόβλημα για μένα εντοπίζεται σε αυτούς που είναι στη σχολή απλά για να είναι κάπου. Φυσικά, μεγαλύτερο τέτοιο ποσοστό υπάρχει στα Τ.Ε.Ι. λόγω χαμηλότερης βάσης εισαγωγής. Αλλά και το άνωθεν παράδειγμα που έδωσα, είναι αρκετά ρεαλιστικό πιστεύω. Το αίτιο και των δύο, το οποίο είναι και αίτιο του επαμφοτερίζοντος κόμπλεξ, είναι η βλαχονοοτροπία μας. Χαρακτηριζόμαστε από αυτήν και δεν ξεφεύγουμε.
Για μένα υπάρχει και άλλο σφάλμα πέρα απ' τη γενική νοοτροπία. Βλέπουμε ανθρώπους σαν τίτλους. Το απόλυτο στερεότυπο δηλαδή, από δήθεν νέους και προοδευτικούς ανθρώπους. Εγώ είμαι φοιτητής Τ.Ε.Ι., δηλαδή τεμπέλης, μη μηδενικές σχεδόν γνώσεις γύρω από ένα αντικείμενο, και γενικά παρτάλι. Ενώ ο άλλος σπουδάζει σε ένα τμήμα του Ε.Μ.Π., είναι βαθιά γνώστης του αντικειμένου του, καλλιεργημένος. Προφανώς και δεν είναι έτσι τα πράγματα. Απλά ψάχνουμε να βρούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη.
Προσωπικά όπως προείπα, έχω συνείδηση του εαυτού μου και των δυνατοτήτων μου. Ξέρω πως είμαι καλός σε αυτό που κάνω και έχω φιλοδοξίες και όνειρα (κάτι το οποίο ουσιαστικά απέκτησα, αφού στο σχολείο με ένοιαζε ελάχιστα) και έχω σκοπό να το κυνηγήσω. Πιστεύω και ο φοιτητής σε οποιοδήποτε ίδρυμα ο οποίος σκέφτεται έτσι, δεν τον νοιάζει τι θα πει ο ένας ή ο άλλος. Αυτός που κάθεται και λέει πως «είμαι ισάξιος με τον ΗΜΜΥ» ή «σιγά τα παρτάλια του Τ.Ε.Ι.» προφανώς πέρα από οξυδέρκεια, του λείπε και επίγνωση του εαυτού του καθώς και προσωπική φιλοδοξία. Διότι αν διαθέτεις αυτά, πολύ απλά παύεις να βλέπεις την κατσίκα του γείτονα. Δεν το καταλαβαίνετε ίσως, αλλά έτσι γίνεστε το μισητό παράδειγμα του μεσήλικα Έλληνα καναπεδιασμένου, που κράζει τα πάντα και είναι ο χειρότερος απ' όλους. Και μιλώ για ΤΕΙτζήδες, ΕΜΠίτες, ΑΣΟΕΕίτες κλπ κλπ κλπ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.