suia1977
Νεοφερμένος
Η suia1977 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών. Έχει γράψει 17 μηνύματα.
21-01-13
13:33
Ενώ όλα τα δημόσια πανεπιστήμια, μας έχουν εξασφαλίσει επαγγελματικά δικαιώματα, ε;
Ας το καταλάβουμε καλά: στο χώρο της εκπαίδευσης δεν υπήρξε τα τελευταία 30 χρόνια ούτε επαγγελματικός προσανατολισμός ούτε πρόβλεψη ούτε ενδιαφέρον από την πολιτεία για το πώς να αξιοποιήσει το δυναμικό της. Έφτιαχνε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, μάζευε κατατρεγμένους ΔΙΚΑΤΣΑδες, αλλά το τι θα τους έκανε τόσους απόφοιτους, Κύριος οίδε.
Και τώρα, θα έρθει και θα σου πει, το ίδιο αυτό Κράτος:"Σου είπα εγώ, ρε φίλε να γίνεις γιατρός , δικηγόρος , μηχανικός, φιλόλογος, δάσκαλος, γεωπόνος;Για το γούστο σου σπούδασες. Για το κέφι σου κουράστηκες, ξοδεύτηκες, βασανίστηκες. Εγώ ποτέ δε σου υποσχέθηκα επαγγελματική αποκατάσταση. "
Και θα έχει και δίκιο. Γιατί αν το Κράτος έφτιαχνε μόνο όσους χρειάζονται, θα έπρεπε να κλείσει τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ για καμιά 50αριά χρόνια. Αλλά δεν το έχει κάνει.Οπότε:
Συμπέρασμα: Αν δεν το έχετε εννοήσει, σπουδάζετε για το γούστο σας. Αν σας κάτσει, μπορεί και να βρείτε δουλειά σχετική με τις σπουδές σας.
Αν δεν το έχετε εννοήσει και νιώσει αυτό, είστε εκτός τόπου και χρόνου, και λυπάμαι αν σας πικραίνω.
2ο Συμπέρασμα: Αφού λοιπόν σπουδάζουμε για την προσωπική μας μόρφωση, καλλιέργεια , ικανοποίηση, και για να μαζέψουμε χαρτάκια, το ΕΑΠ είναι άριστο. Τα τμήματα που προσφέρει έχουν επαγγελματικά δικαιώματα, απλά περιορισμένα. Αλλά ποια σχολή υπόσχεται αποκατάσταση; Ποια;
Ας το καταλάβουμε καλά: στο χώρο της εκπαίδευσης δεν υπήρξε τα τελευταία 30 χρόνια ούτε επαγγελματικός προσανατολισμός ούτε πρόβλεψη ούτε ενδιαφέρον από την πολιτεία για το πώς να αξιοποιήσει το δυναμικό της. Έφτιαχνε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, μάζευε κατατρεγμένους ΔΙΚΑΤΣΑδες, αλλά το τι θα τους έκανε τόσους απόφοιτους, Κύριος οίδε.
Και τώρα, θα έρθει και θα σου πει, το ίδιο αυτό Κράτος:"Σου είπα εγώ, ρε φίλε να γίνεις γιατρός , δικηγόρος , μηχανικός, φιλόλογος, δάσκαλος, γεωπόνος;Για το γούστο σου σπούδασες. Για το κέφι σου κουράστηκες, ξοδεύτηκες, βασανίστηκες. Εγώ ποτέ δε σου υποσχέθηκα επαγγελματική αποκατάσταση. "
Και θα έχει και δίκιο. Γιατί αν το Κράτος έφτιαχνε μόνο όσους χρειάζονται, θα έπρεπε να κλείσει τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ για καμιά 50αριά χρόνια. Αλλά δεν το έχει κάνει.Οπότε:
Συμπέρασμα: Αν δεν το έχετε εννοήσει, σπουδάζετε για το γούστο σας. Αν σας κάτσει, μπορεί και να βρείτε δουλειά σχετική με τις σπουδές σας.
Αν δεν το έχετε εννοήσει και νιώσει αυτό, είστε εκτός τόπου και χρόνου, και λυπάμαι αν σας πικραίνω.
2ο Συμπέρασμα: Αφού λοιπόν σπουδάζουμε για την προσωπική μας μόρφωση, καλλιέργεια , ικανοποίηση, και για να μαζέψουμε χαρτάκια, το ΕΑΠ είναι άριστο. Τα τμήματα που προσφέρει έχουν επαγγελματικά δικαιώματα, απλά περιορισμένα. Αλλά ποια σχολή υπόσχεται αποκατάσταση; Ποια;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
suia1977
Νεοφερμένος
Η suia1977 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών. Έχει γράψει 17 μηνύματα.
21-01-13
10:11
Τι να σας πω;
Το σωτήριον έτος 2007 έκανα αίτηση στην Ιατρική, να περάσω από συνέντευξη για ένα μεταπτυχιακό (με δίδακτρα, εννοείται), και αντικείμενο κάτι σχετικό με το Περιβάλλον. Υπεύθυνη του μεταπτυχιακού, μια καθηγήτρια εργαστηριακής ειδικότητας (εκ των πραγμάτων, σχέση με το αντικείμενο: καμία, αλλά προφανώς, της άρεσε, ασχολήθηκε, και πρόκοψε).
Μερικές μέρες πριν την συνέντευξη, μαθαίνω ότι είμαι έγκυος και σχεδόν ταυτόχρονα, παθαίνω αιμορραγία και κρεβατώνομαι. Ωστόσο, προκειμένου να μη χάσω την τρελή ευκαιρία (!!!!!!!!), σηκώνομαι παρά τις εντολές γιατρού και πάω...
Της προσκομίζω ένα φάκελο με όλο μου το βιογραφικό, περί τις 50 ανακοινώσεις σε συνέδρια ελληνικά και ξένα, και ό,τι άλλο είχα κάνει (με πολύ-πάρα πολύ!- προσωπικό μόχθο).
Δε νομίζω ότι έχω δει πιο μεγάλη σκύλα, ever.
Δεν της άρεσε η ειδικότητά μου (είμαι μικροβιολόγος)-γιατί ήταν εργαστηριακή και συνεπώς άσχετη με το μεταπτυχιακό (!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Δεν της άρεσε που είχα Proficiency -το απαξίωσε πλήρως.
Δεν της άρεσε που είχα ECDL-παρομοίως το απαξίωσε.
Δεν της άρεσε που είχα κάνει τόσες εργασίες-ήταν όλες άχρηστες.
Δεν της άρεσε και τίποτα.
Δεν της άρεσε που σκοπό είχα να επιστρέψω στην γενέτειρά μου με το τέλος των σπουδών μου-πού θα εφάρμοζα τα τόσα χρήσιμα που θα μάθαινα απ' αυτήν;
Δεν της άρεσε ούτε κι όταν άρχισα να ωρύομαι, μέσα στο γραφείο της (η γραμματέας πήγε να πάθει εγκεφαλικό από το σοκ), λέγοντάς της:
"Αφού ούτως ή άλλως θα με κόψετε, δε μου το λέτε από τώρα να τελειώνουμε;"
Οπότε άλλαξε τροπάρι, του στιλ: "Μα, γιατί το λες αυτό;", "Μα όχι, με παρεξήγησες!"
Ακόμα γελάω, όταν θυμάμαι τις φάτσες όσων καλών παιδιών (σίγουρα, μιλημένων, όταν έχεις δει πολλούς, κόβεις το αυτάρεσκο ύφος τους και την θρασύτατη αυτοπεποίθηση που έχουν) περίμεναν απ' έξω, οι οποίοι άκουγαν τον καυγά και δεν πίστευαν στα αυτιά τους, και στα μάτια τους (μάλλον περίμεναν να βγω κραδαίνοντας κανένα αιμοσταγές μαχαίρι), και τον άντρα μου που με ρώτησε: Μα καλά, τι κάνατε εκεί μέσα;]
Λοιπόν,έχει να πει κανείς τίποτα για το ΕΑΠ και την κλήρωση και τα δίδακτρά του; (πού,ούτως ή άλλως θα τα σκάσει κι όποιος κάνει μεταπτυχιακό και στο δημόσιο πανεπιστήμιο, τουλάχιστο στα περισσότερα...)
Γιατί εγώ γουστάρω πολύ, που δεν έχω μπλέξει με ένα μάτσο κομπλεξικούς, και άλλα συναφή νούμερα. Γιατί πλέον αισθάνομαι να έχω κάποια απόσταση από αυτό τον βούρκο-γιατί έτσι το αισθανόμουν το πανεπιστήμιο, σαν ένα μεγάλο βούρκο, όπου προσπαθούσαν να με πείσουν ότι ήμουν κι εγώ ένα γουρούνι, σαν κι αυτά που μας έφερναν εισαγόμενα οι καθηγητάδες και σαν τα πουλέν των παρατάξεων, που πήραν θέσεις και περγαμηνές, πριν καν τελειώσουν ειδικότητα, και το χειρότερο, ότι τα γουρούνια αυτά, ήταν πάντα σε καλύτερη μοίρα από μένα, όσο κι αν προσπαθούσα, ό,τι κι αν έκανα.
Άντε τώρα, μη σας πω και για τις προσπάθειες να κάνω διατριβή. Πρόκειται για μια ιστορία που θυμίζει Κάφκα...
nPb τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του ΕΑΠ περιλαμβάνουν την παρακολούθηση 4 θεματικών ενοτήτων και την εκπόνηση διπλωματικής εργασίας.
Η ελάχιστη διάρκεια σπουδών είναι 3 έτη (αν πάρει κανεις 2 ΘΕ ανά έτος και τέλος τη διπλωματική). Μπορεί όμως να παίρνει κανένας και μόνο μια ΘΕ ανα έτος.
Κάθε Θεματική ενότητα αντιστοιχεί σε 3-4 συμβατικά μαθήματα, η δε διδασκαλία περιλαμβάνει την αποστολή διδακτικού υλικού και τις ΟΣΣ(Ομαδικές Συμβουλευτικές Συναντήσεις), ενώ ο φοιτητής πρέπει να γράψει 4-5 γραπτές εργασίες και να δώσει και γραπτές εξετάσεις στο τέλος του έτους.
Οι ΟΣΣ είναι 5-6 κάθε χρόνο, ανάλογα με το μεταπτυχιακό, και περιλαμβάνουν συζήτηση με τον καθηγητή πάνω στα θέματα των γραπτών εργασιών, διορθώσεις και παρατηρήσεις. Ο φοιτητής μπορεί να μην δώσει ΜΟΝΟ μια γραπτή εργασία καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, αν δεν παραδώσει περισσότερες, χάνει το δικαίωμα συμμετοχής στις εξετάσεις. Ο μέσος όρος των βαθμών των εργασιών συμμετέχει κατά 30% στον τελικό βαθμό της ΘΕ ενώ ο βαθμός των εξετάσεων κατά 70%.
Η υποβολή των εργασιών γίνεται πλέον μέσω ψηφιακής πλατφόρμας, οπότε δεν υπάρχει δυνατότητα για εκπρόθεσμη υποβολή εργασίας. Επίσης γίνεται έλεγχος με ειδικό λογισμικό για λογοκλοπή.
Αν κοπείς στις εξετάσεις στο τέλος του χρόνου, ξαναδίνεις στις επαναληπτικές. Αν κοπείς και σε αυτές, επαναλαμβάνεις τη θεματική ενότητα, αλλά καταβάλλοντας τα μισά χρήματα.
Η διπλωματική εργασία έχει βαθμολογική βαρύτητα μιας θεματικής ενότητας (εκτός αν ορίζει διαφορετικά ο κανονισμός του μεταπτυχιακού).
Το σωτήριον έτος 2007 έκανα αίτηση στην Ιατρική, να περάσω από συνέντευξη για ένα μεταπτυχιακό (με δίδακτρα, εννοείται), και αντικείμενο κάτι σχετικό με το Περιβάλλον. Υπεύθυνη του μεταπτυχιακού, μια καθηγήτρια εργαστηριακής ειδικότητας (εκ των πραγμάτων, σχέση με το αντικείμενο: καμία, αλλά προφανώς, της άρεσε, ασχολήθηκε, και πρόκοψε).
Μερικές μέρες πριν την συνέντευξη, μαθαίνω ότι είμαι έγκυος και σχεδόν ταυτόχρονα, παθαίνω αιμορραγία και κρεβατώνομαι. Ωστόσο, προκειμένου να μη χάσω την τρελή ευκαιρία (!!!!!!!!), σηκώνομαι παρά τις εντολές γιατρού και πάω...
Της προσκομίζω ένα φάκελο με όλο μου το βιογραφικό, περί τις 50 ανακοινώσεις σε συνέδρια ελληνικά και ξένα, και ό,τι άλλο είχα κάνει (με πολύ-πάρα πολύ!- προσωπικό μόχθο).
Δε νομίζω ότι έχω δει πιο μεγάλη σκύλα, ever.
Δεν της άρεσε η ειδικότητά μου (είμαι μικροβιολόγος)-γιατί ήταν εργαστηριακή και συνεπώς άσχετη με το μεταπτυχιακό (!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Δεν της άρεσε που είχα Proficiency -το απαξίωσε πλήρως.
Δεν της άρεσε που είχα ECDL-παρομοίως το απαξίωσε.
Δεν της άρεσε που είχα κάνει τόσες εργασίες-ήταν όλες άχρηστες.
Δεν της άρεσε και τίποτα.
Δεν της άρεσε που σκοπό είχα να επιστρέψω στην γενέτειρά μου με το τέλος των σπουδών μου-πού θα εφάρμοζα τα τόσα χρήσιμα που θα μάθαινα απ' αυτήν;
Δεν της άρεσε ούτε κι όταν άρχισα να ωρύομαι, μέσα στο γραφείο της (η γραμματέας πήγε να πάθει εγκεφαλικό από το σοκ), λέγοντάς της:
"Αφού ούτως ή άλλως θα με κόψετε, δε μου το λέτε από τώρα να τελειώνουμε;"
Οπότε άλλαξε τροπάρι, του στιλ: "Μα, γιατί το λες αυτό;", "Μα όχι, με παρεξήγησες!"
Ακόμα γελάω, όταν θυμάμαι τις φάτσες όσων καλών παιδιών (σίγουρα, μιλημένων, όταν έχεις δει πολλούς, κόβεις το αυτάρεσκο ύφος τους και την θρασύτατη αυτοπεποίθηση που έχουν) περίμεναν απ' έξω, οι οποίοι άκουγαν τον καυγά και δεν πίστευαν στα αυτιά τους, και στα μάτια τους (μάλλον περίμεναν να βγω κραδαίνοντας κανένα αιμοσταγές μαχαίρι), και τον άντρα μου που με ρώτησε: Μα καλά, τι κάνατε εκεί μέσα;]
Λοιπόν,έχει να πει κανείς τίποτα για το ΕΑΠ και την κλήρωση και τα δίδακτρά του; (πού,ούτως ή άλλως θα τα σκάσει κι όποιος κάνει μεταπτυχιακό και στο δημόσιο πανεπιστήμιο, τουλάχιστο στα περισσότερα...)
Γιατί εγώ γουστάρω πολύ, που δεν έχω μπλέξει με ένα μάτσο κομπλεξικούς, και άλλα συναφή νούμερα. Γιατί πλέον αισθάνομαι να έχω κάποια απόσταση από αυτό τον βούρκο-γιατί έτσι το αισθανόμουν το πανεπιστήμιο, σαν ένα μεγάλο βούρκο, όπου προσπαθούσαν να με πείσουν ότι ήμουν κι εγώ ένα γουρούνι, σαν κι αυτά που μας έφερναν εισαγόμενα οι καθηγητάδες και σαν τα πουλέν των παρατάξεων, που πήραν θέσεις και περγαμηνές, πριν καν τελειώσουν ειδικότητα, και το χειρότερο, ότι τα γουρούνια αυτά, ήταν πάντα σε καλύτερη μοίρα από μένα, όσο κι αν προσπαθούσα, ό,τι κι αν έκανα.
Άντε τώρα, μη σας πω και για τις προσπάθειες να κάνω διατριβή. Πρόκειται για μια ιστορία που θυμίζει Κάφκα...
nPb τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του ΕΑΠ περιλαμβάνουν την παρακολούθηση 4 θεματικών ενοτήτων και την εκπόνηση διπλωματικής εργασίας.
Η ελάχιστη διάρκεια σπουδών είναι 3 έτη (αν πάρει κανεις 2 ΘΕ ανά έτος και τέλος τη διπλωματική). Μπορεί όμως να παίρνει κανένας και μόνο μια ΘΕ ανα έτος.
Κάθε Θεματική ενότητα αντιστοιχεί σε 3-4 συμβατικά μαθήματα, η δε διδασκαλία περιλαμβάνει την αποστολή διδακτικού υλικού και τις ΟΣΣ(Ομαδικές Συμβουλευτικές Συναντήσεις), ενώ ο φοιτητής πρέπει να γράψει 4-5 γραπτές εργασίες και να δώσει και γραπτές εξετάσεις στο τέλος του έτους.
Οι ΟΣΣ είναι 5-6 κάθε χρόνο, ανάλογα με το μεταπτυχιακό, και περιλαμβάνουν συζήτηση με τον καθηγητή πάνω στα θέματα των γραπτών εργασιών, διορθώσεις και παρατηρήσεις. Ο φοιτητής μπορεί να μην δώσει ΜΟΝΟ μια γραπτή εργασία καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, αν δεν παραδώσει περισσότερες, χάνει το δικαίωμα συμμετοχής στις εξετάσεις. Ο μέσος όρος των βαθμών των εργασιών συμμετέχει κατά 30% στον τελικό βαθμό της ΘΕ ενώ ο βαθμός των εξετάσεων κατά 70%.
Η υποβολή των εργασιών γίνεται πλέον μέσω ψηφιακής πλατφόρμας, οπότε δεν υπάρχει δυνατότητα για εκπρόθεσμη υποβολή εργασίας. Επίσης γίνεται έλεγχος με ειδικό λογισμικό για λογοκλοπή.
Αν κοπείς στις εξετάσεις στο τέλος του χρόνου, ξαναδίνεις στις επαναληπτικές. Αν κοπείς και σε αυτές, επαναλαμβάνεις τη θεματική ενότητα, αλλά καταβάλλοντας τα μισά χρήματα.
Η διπλωματική εργασία έχει βαθμολογική βαρύτητα μιας θεματικής ενότητας (εκτός αν ορίζει διαφορετικά ο κανονισμός του μεταπτυχιακού).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.