roumana
Διάσημο μέλος
Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.
22-10-07
11:07
Το συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι οι γονείς κάνουν λάθος. Υπάρχει κάτι που να είναι αποκλειστικά ευθύνη του παιδιού που είναι κακομαθημένο?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.
24-09-07
13:00
Kajiraki... πραγματικά θαυμάζω τους γονείς που καταφέρνουν να δώσουν αυτά που χρειάζεται ένα παιδί για να έχει αυτοπεποίθηση. Κάπου λοιπόν κάνω λάθος και δεν κατάφερα να μάθω την κόρη μου ότι δεν πρέπει να συγκρίνεται με άλλα παιδιά…
...γίνεται να μην συγκρίνεσαι? Και τότε πώς μαθαίνεις ποιος είσαι?
( Δεν ξέρω κατά πόσο είμαι on topic…)
...γίνεται να μην συγκρίνεσαι? Και τότε πώς μαθαίνεις ποιος είσαι?
( Δεν ξέρω κατά πόσο είμαι on topic…)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.
24-09-07
12:48
Μισέλ…συμφωνούμε 100%…
Angie έχεις ανοίξει ένα θέμα που με προβληματίζει τώρα και αρκετά χρόνια…
Κακομαθαίνω τα παιδιά μου. θέλω να κρατήσω το μέτρο αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα. Για ένα διάστημα ήθελα να μάθω την κόρη μου να είναι πιο μετρημένη στα ψώνια της για παράδειγμα και ένιωσε κατώτερη από τις φίλες της. Αν η παρέα της θα είχε παιδιά μετρημένα η σύγκριση δεν θα την πονούσε. Μπορούμε λοιπόν να μάθουμε τα παιδιά μας να είναι διαφορετικά, να μην είναι σαν το σύνολο, χωρίς να νιώθουν «πάρια»?
...ξεχνώ τα «θέλω μου» αλλά δεν ξέρω ακόμα αν είναι για το καλό τους. Γιατί δεν ξέρω αν θα τους βγάλω αδύναμα παιδιά που θα περιμένουν απ όλους να τους κάνουν τα χατίρια, όπως έκανε η μαμά/μπαμπά τους, ή ευτυχισμένα παιδιά που ένιωθαν την αγάπη των γονιών…
Τελικά παίρνω το ρίσκο, τους προσφέρω ότι μπορώ απλόχερα, και εύχομαι να συμβεί το δεύτερο…
Angie έχεις ανοίξει ένα θέμα που με προβληματίζει τώρα και αρκετά χρόνια…
Κακομαθαίνω τα παιδιά μου. θέλω να κρατήσω το μέτρο αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα. Για ένα διάστημα ήθελα να μάθω την κόρη μου να είναι πιο μετρημένη στα ψώνια της για παράδειγμα και ένιωσε κατώτερη από τις φίλες της. Αν η παρέα της θα είχε παιδιά μετρημένα η σύγκριση δεν θα την πονούσε. Μπορούμε λοιπόν να μάθουμε τα παιδιά μας να είναι διαφορετικά, να μην είναι σαν το σύνολο, χωρίς να νιώθουν «πάρια»?
...ξεχνώ τα «θέλω μου» αλλά δεν ξέρω ακόμα αν είναι για το καλό τους. Γιατί δεν ξέρω αν θα τους βγάλω αδύναμα παιδιά που θα περιμένουν απ όλους να τους κάνουν τα χατίρια, όπως έκανε η μαμά/μπαμπά τους, ή ευτυχισμένα παιδιά που ένιωθαν την αγάπη των γονιών…
Τελικά παίρνω το ρίσκο, τους προσφέρω ότι μπορώ απλόχερα, και εύχομαι να συμβεί το δεύτερο…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.