Dmitsos
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 929 μηνύματα.
02-09-11
02:24
Όταν ακούνε για Ιατρική γουρλώνουνε τα μάτια και αρχίζουνε το γλύψιμο, πράγμα που μου τη σπάει απίστευτα διότι πριν αποφασίσω για χειρουργική ήθελα βιολογικό για έρευνα και μόνο αγράμματο και ακαμάτη δε μ' είχανε πει.
Στην αρχή μ' άρεσε που με φωνάζανε γιατρέ στο δρόμο μπαιδεγουει αλλά τώρα που αρχίζουνε και δημιουργούνε τράπεζα εξυπηρετήσεων (μια γιαγιά 1000 χρονών έφερε γλυκά στη γιαγιά μου και της ζήτησε να μεσολαβήσω για να κλείσει ένα ραντεβού στην αθήνα γουοτ δε φακ) το' χω βαρεθεί. Αφήστε που για ένα διάστημα έπρεπε να μετράω την πίεση της γιαγιάς μου με το κλασσικό πιεσόμετρο (για μεγαλύτερη ακρίβεια) και το μάθανε όλες οι γιαγιάδες και έχω μετρήσει ΑΠΕΙΡΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ. Μου' ρχεται η άλλη η ετοιμοθάνατη που ο σφυγμός της είναι τόσο αδύναμος που νομίζεις ότι έχει νευρική ανορεξία και μου ζητάει να της πω την πίεση...Τι να της πω; Τον βγάζεις δεν τον βγάζεις το μήνα; Μια χαρά είσαι γιαγιά (που ζήτημα να την έχω συναντήσει ΜΙΑ φορά στο χωριό) της λέω και φεύγει..ε μα... Μια άλλη με ρώτησε αν θα το βγάλει τον Σεπτέμβριο γιατί ο γιατρός της είπε όχι...τι να πω εγώ;
Μένω σε χωριό των προαστίων των τρικάλων που είναι μίξη πόλης - χωριού και αφήστε, η κατάσταση είναι τραγική. Ο γιατρός είναι θεός στα μέρη αυτά και πραγματικά μου τη σπάει γιατί ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟΝ CHUCK NORRIS μη χέσω.
Όπως επίσης σ' ένα γνωστό μου που πέρασε παιδαγωγικό του πρότειναν να διαβάζει από τον αύγουστο (άκουσον άκουσον) παιδί 5ης δημοτικού.
Πολλές φορές προτιμώ την μεγαλούπολη που κανείς δε γνωρίζει κανέναν και δεν νοιάζεται για κάνεναν
Υ.Γ: Το μόνο θετικό και μη σπαστικό είναι ότι μου έχουνε δώσει τη δυνατότητα να τρώω δωρέαν σουβλάκια στην ψησταριά του χωριού...
Στην αρχή μ' άρεσε που με φωνάζανε γιατρέ στο δρόμο μπαιδεγουει αλλά τώρα που αρχίζουνε και δημιουργούνε τράπεζα εξυπηρετήσεων (μια γιαγιά 1000 χρονών έφερε γλυκά στη γιαγιά μου και της ζήτησε να μεσολαβήσω για να κλείσει ένα ραντεβού στην αθήνα γουοτ δε φακ) το' χω βαρεθεί. Αφήστε που για ένα διάστημα έπρεπε να μετράω την πίεση της γιαγιάς μου με το κλασσικό πιεσόμετρο (για μεγαλύτερη ακρίβεια) και το μάθανε όλες οι γιαγιάδες και έχω μετρήσει ΑΠΕΙΡΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ. Μου' ρχεται η άλλη η ετοιμοθάνατη που ο σφυγμός της είναι τόσο αδύναμος που νομίζεις ότι έχει νευρική ανορεξία και μου ζητάει να της πω την πίεση...Τι να της πω; Τον βγάζεις δεν τον βγάζεις το μήνα; Μια χαρά είσαι γιαγιά (που ζήτημα να την έχω συναντήσει ΜΙΑ φορά στο χωριό) της λέω και φεύγει..ε μα... Μια άλλη με ρώτησε αν θα το βγάλει τον Σεπτέμβριο γιατί ο γιατρός της είπε όχι...τι να πω εγώ;
Μένω σε χωριό των προαστίων των τρικάλων που είναι μίξη πόλης - χωριού και αφήστε, η κατάσταση είναι τραγική. Ο γιατρός είναι θεός στα μέρη αυτά και πραγματικά μου τη σπάει γιατί ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟΝ CHUCK NORRIS μη χέσω.
Όπως επίσης σ' ένα γνωστό μου που πέρασε παιδαγωγικό του πρότειναν να διαβάζει από τον αύγουστο (άκουσον άκουσον) παιδί 5ης δημοτικού.
Πολλές φορές προτιμώ την μεγαλούπολη που κανείς δε γνωρίζει κανέναν και δεν νοιάζεται για κάνεναν
Υ.Γ: Το μόνο θετικό και μη σπαστικό είναι ότι μου έχουνε δώσει τη δυνατότητα να τρώω δωρέαν σουβλάκια στην ψησταριά του χωριού...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.