Rainbowarrior
Διάσημο μέλος
Ο Rainbowarrior αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 2,222 μηνύματα.
05-07-12
22:17
O Dias έχει δίκαιο!
Εγώ δεν πρόσεξα ότι λες για μαθητή της Γ' Λυκείου. Νόμιζα πως αναφερόσουν σε απόφοιτο.
Εγώ δεν πρόσεξα ότι λες για μαθητή της Γ' Λυκείου. Νόμιζα πως αναφερόσουν σε απόφοιτο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rainbowarrior
Διάσημο μέλος
Ο Rainbowarrior αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 2,222 μηνύματα.
03-07-12
13:52
Kαλημέρα.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε.
1) α. Ιστορία κατεύθυνσης: Ναι, είναι το παν να ξέρεις απ'έξω κι ανακατωτά το βιβλίο. Αυτό το λένε όλοι. Επομένως, πρέπει να δώσεις πολλή βάση στην αποστήθιση, και στην κατανόηση, παράλληλα. Σχετικά με τις πηγές, δε θεωρώ ότι υπάρχει κάτι δύσκολο, όπως επίσης δε θεωρώ ότι υπάρχει και συγκεκριμένη μεθοδολογία για την ανάλυση. Μόνο θα σου πω τι έκανα εγώ: Διάβαζα το παράθεμα 1-2 φορές, και μετά, αφού έχεις γράψει την παπαγαλία του βιβλίου, γράφεις "Σύμφωνα με το παράθεμα..." και ξεκινάς την ανάλυση. Είναι πολύ θετικό αν μπορείς να κοιτάξεις πίσω από τις λέξεις, δηλαδή να ανακαλύψεις πολιτικά, π.χ., αίτια -αν και δε ζητούνται φοβερές αναλύσεις. Στη συνέχεια, λοιπόν, έπαιρνα σειρά-σειρά το παράθεμα, και υπογράμμιζα τα βασικά στοιχεία. Αφού τελείωνα την παραπάνω διαδικασία, ξεκινούσα να γράφω. Φυσικά, δεν κάνεις αντιγραφή, αλλά σχολιασμό του παραθέματος, επομένως πρέπει να φιλτράρεις όσα διαβάζεις. Πάντως, μη σε αγχώνει αυτό. Είναι πανεύκολη διαδικασία, και αναλογιζόμενος την ηλικία σου (εμπειρίες, διαφορετική αντιληπτική ικανότητα κλπ), νομίζω πως δε θα έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα.
β. Ιστορία γενικής: Μην τολμήσεις να την επιλέξεις. Θα μετανιώσεις την ώρα και τη στιγμή που το έκανες.
Θα αναγκαστείς να μάθεις ίδια θέματα με διαφορετικές παπαγαλίες - πράγμα ακατόρθωτο κατ' εμέ. Πάρε τη Βιολογία. Θα δεις, είναι πιο εύκολη.
2) Χμ... Όπως εντόπισες κι εσύ, ένα κομμάτι της ύλης -η εισαγωγή- είναι καθαρά παπαγαλιστό. Γνώμη μου είναι να ξεκινήσεις από τώρα να μαθαίνεις βασικά ρήματα (λύω, ποιώ, τιμώ, κλπ), ώστε να θυμηθείς πώς κλίνονται, και να εξασκηθείς πάνω σε αυτό. Μπορείς, επίσης, τώρα, να ξεκινήσεις να μαθαίνεις ουσιαστικά κι επίθετα από το βιβλίο της σχολικής γραμματικής. Για αρχή, νομίζω, είσαι καλά. Το συντακτικό είναι λίγο πιο εξεζητημένο, ειδικά αν δεν έχεις επαφή με αυτό στα νέα Ελληνικά. Σε αυτό πιστεύω ότι θα χρειαστείς την -μικρή έστω- βοήθεια καθηγητή.
Το γνωστό δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Μη μπεις στη λογική να παπαγαλίσεις κάτι από τα σχόλια κλπ. Πάλι θα πω ότι έχεις διαφορετική αντιληπτική ικανότητα, και αν έχεις μια προσωπική επαφή με τη φιλοσοφία, θα δεις ότι μπορείς να αντεπεξέλθεις με μεγαλύτερη ευκολία. Προσπάθησε να εμβαθύνεις, και να βρεις έναν τρόπο γραφής που θα ξεχωρίζει το δικό σου γραπτό από τα υπόλοιπα. Τα γραπτά σου πρέπει να εκπέμπουν σιγουριά, μέχρι ενός σημείου φυσικά, αλλά και να μην αναφέρουν ασυναρτησίες.
Τα πνεύματα δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα. Τα πνεύματα μπορείς να τα δεις από τους τύπους που δίνονται, καθώς στις περισσότερες φορές δεν αλλάζουν. Τώρα, οι τόνοι είναι ένα θεματάκι, που κι εμένα με βασάνιζε ανέκαθεν.
3) Για τη λογοτεχνία και την έκθεση, πάλι θα πω το ίδιο. Έχεις διαφορετικές εμπειρίες, και τρόπο σκέψης. Αν κράτησες μια επαφή με τον γραπτό λόγο και με τη λογοτεχνία αυτά τα χρόνια, δε θα έχεις πρόβλημα. Γνώμη μου είναι να χρησιμοποιήσεις βοηθήματα για τη λογοτεχνία, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα τα παπαγαλίσεις. Απλώς, θα κοιτάς τα σχήματα λόγου, τις αφηγηματικές τεχνικές κ.τ.τ., άντε και την ανάλυση κάποιου "δυσνόητου" στίχου.
4) Μη μπεις στη λογική του να μάθεις κάτι απ'έξω. Το γραπτό σου πρέπει να ξεχωρίσει από τη σαβούρα. Πρέπει να είσαι πρωτότυπη, με πολύ προσεγμένο λεξιλόγιο και ύφος. Μπορείς να κοιτάζεις σχεδιαγράμματα, λαμβάνοντάς τα ως βασικούς άξονες και αφορμώμενη από αυτούς να αναπτύξεις τις ιδέες σου. Μια πολύ καλή λύση είναι να διαβάζεις κείμενα (ΟΧΙ ΠΕΙΣΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΟΧΙ ΚΟΙΝΟΥ ΝΟΥ!!!) σχετικά με το εκάστοτε θέμα. Μπορείς αυτή την αναζήτηση να την κάνεις μόνη σου. Οι ηλιθιότητες που περιλαμβάνονται στον πειστικό λόγο και τον κοινό νου είναι χιλιοειπωμένες, και τις έχουν διαβάσει σχεδόν όλοι οι μαθητές και οι καθηγητές, συν το ότι τις αναπαράγουν αυτοί που δεν έχουν άποψη και κριτική ικανότητα.
Αυτά. Αν παρέλειψα κάτι, ρώτα με.
ΥΓ. Βασικό, κατ'εμέ, λοιπόν, είναι το γραπτό σου να έχει ένα προσωπικό στίγμα, που θα το κάνει να ξεχωρίζει.
Edit: Ξέχασα τα Λατινικά.
Εκεί πρέπει να ζητήσεις υποδείξεις από κάποιον καθηγητή.
Μαθαίνεις την απλούστατη και πανεύκολη γραμματική τους, τις μεταφράσεις, και ζητάς βοήθεια στο συντακτικό.
Δεν ξέρω πώς αντιμετωπίζεις ένα κείμενο, αλλά νομίζω ότι θα σου είναι κάπως δύσκολο να το συντάξεις.
Υπάρχουν όροι, που, εκ των πραγμάτων, δε θυμάσαι, ή δε γνωρίζεις.
Γενικά, πρόκειται για ένα μάθημα με πολλές λεπτομέρειες. Επομένως, εύκολο-απλό, αλλά και δύσκολο, γιατί μπορείς να χάσεις μόρια χωρίς να το καταλάβεις.
Θέλει μεγάλη προσοχή.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε.
1) α. Ιστορία κατεύθυνσης: Ναι, είναι το παν να ξέρεις απ'έξω κι ανακατωτά το βιβλίο. Αυτό το λένε όλοι. Επομένως, πρέπει να δώσεις πολλή βάση στην αποστήθιση, και στην κατανόηση, παράλληλα. Σχετικά με τις πηγές, δε θεωρώ ότι υπάρχει κάτι δύσκολο, όπως επίσης δε θεωρώ ότι υπάρχει και συγκεκριμένη μεθοδολογία για την ανάλυση. Μόνο θα σου πω τι έκανα εγώ: Διάβαζα το παράθεμα 1-2 φορές, και μετά, αφού έχεις γράψει την παπαγαλία του βιβλίου, γράφεις "Σύμφωνα με το παράθεμα..." και ξεκινάς την ανάλυση. Είναι πολύ θετικό αν μπορείς να κοιτάξεις πίσω από τις λέξεις, δηλαδή να ανακαλύψεις πολιτικά, π.χ., αίτια -αν και δε ζητούνται φοβερές αναλύσεις. Στη συνέχεια, λοιπόν, έπαιρνα σειρά-σειρά το παράθεμα, και υπογράμμιζα τα βασικά στοιχεία. Αφού τελείωνα την παραπάνω διαδικασία, ξεκινούσα να γράφω. Φυσικά, δεν κάνεις αντιγραφή, αλλά σχολιασμό του παραθέματος, επομένως πρέπει να φιλτράρεις όσα διαβάζεις. Πάντως, μη σε αγχώνει αυτό. Είναι πανεύκολη διαδικασία, και αναλογιζόμενος την ηλικία σου (εμπειρίες, διαφορετική αντιληπτική ικανότητα κλπ), νομίζω πως δε θα έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα.
β. Ιστορία γενικής: Μην τολμήσεις να την επιλέξεις. Θα μετανιώσεις την ώρα και τη στιγμή που το έκανες.
Θα αναγκαστείς να μάθεις ίδια θέματα με διαφορετικές παπαγαλίες - πράγμα ακατόρθωτο κατ' εμέ. Πάρε τη Βιολογία. Θα δεις, είναι πιο εύκολη.
2) Χμ... Όπως εντόπισες κι εσύ, ένα κομμάτι της ύλης -η εισαγωγή- είναι καθαρά παπαγαλιστό. Γνώμη μου είναι να ξεκινήσεις από τώρα να μαθαίνεις βασικά ρήματα (λύω, ποιώ, τιμώ, κλπ), ώστε να θυμηθείς πώς κλίνονται, και να εξασκηθείς πάνω σε αυτό. Μπορείς, επίσης, τώρα, να ξεκινήσεις να μαθαίνεις ουσιαστικά κι επίθετα από το βιβλίο της σχολικής γραμματικής. Για αρχή, νομίζω, είσαι καλά. Το συντακτικό είναι λίγο πιο εξεζητημένο, ειδικά αν δεν έχεις επαφή με αυτό στα νέα Ελληνικά. Σε αυτό πιστεύω ότι θα χρειαστείς την -μικρή έστω- βοήθεια καθηγητή.
Το γνωστό δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Μη μπεις στη λογική να παπαγαλίσεις κάτι από τα σχόλια κλπ. Πάλι θα πω ότι έχεις διαφορετική αντιληπτική ικανότητα, και αν έχεις μια προσωπική επαφή με τη φιλοσοφία, θα δεις ότι μπορείς να αντεπεξέλθεις με μεγαλύτερη ευκολία. Προσπάθησε να εμβαθύνεις, και να βρεις έναν τρόπο γραφής που θα ξεχωρίζει το δικό σου γραπτό από τα υπόλοιπα. Τα γραπτά σου πρέπει να εκπέμπουν σιγουριά, μέχρι ενός σημείου φυσικά, αλλά και να μην αναφέρουν ασυναρτησίες.
Τα πνεύματα δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα. Τα πνεύματα μπορείς να τα δεις από τους τύπους που δίνονται, καθώς στις περισσότερες φορές δεν αλλάζουν. Τώρα, οι τόνοι είναι ένα θεματάκι, που κι εμένα με βασάνιζε ανέκαθεν.
3) Για τη λογοτεχνία και την έκθεση, πάλι θα πω το ίδιο. Έχεις διαφορετικές εμπειρίες, και τρόπο σκέψης. Αν κράτησες μια επαφή με τον γραπτό λόγο και με τη λογοτεχνία αυτά τα χρόνια, δε θα έχεις πρόβλημα. Γνώμη μου είναι να χρησιμοποιήσεις βοηθήματα για τη λογοτεχνία, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα τα παπαγαλίσεις. Απλώς, θα κοιτάς τα σχήματα λόγου, τις αφηγηματικές τεχνικές κ.τ.τ., άντε και την ανάλυση κάποιου "δυσνόητου" στίχου.
4) Μη μπεις στη λογική του να μάθεις κάτι απ'έξω. Το γραπτό σου πρέπει να ξεχωρίσει από τη σαβούρα. Πρέπει να είσαι πρωτότυπη, με πολύ προσεγμένο λεξιλόγιο και ύφος. Μπορείς να κοιτάζεις σχεδιαγράμματα, λαμβάνοντάς τα ως βασικούς άξονες και αφορμώμενη από αυτούς να αναπτύξεις τις ιδέες σου. Μια πολύ καλή λύση είναι να διαβάζεις κείμενα (ΟΧΙ ΠΕΙΣΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΟΧΙ ΚΟΙΝΟΥ ΝΟΥ!!!) σχετικά με το εκάστοτε θέμα. Μπορείς αυτή την αναζήτηση να την κάνεις μόνη σου. Οι ηλιθιότητες που περιλαμβάνονται στον πειστικό λόγο και τον κοινό νου είναι χιλιοειπωμένες, και τις έχουν διαβάσει σχεδόν όλοι οι μαθητές και οι καθηγητές, συν το ότι τις αναπαράγουν αυτοί που δεν έχουν άποψη και κριτική ικανότητα.
Αυτά. Αν παρέλειψα κάτι, ρώτα με.
ΥΓ. Βασικό, κατ'εμέ, λοιπόν, είναι το γραπτό σου να έχει ένα προσωπικό στίγμα, που θα το κάνει να ξεχωρίζει.
Edit: Ξέχασα τα Λατινικά.
Εκεί πρέπει να ζητήσεις υποδείξεις από κάποιον καθηγητή.
Μαθαίνεις την απλούστατη και πανεύκολη γραμματική τους, τις μεταφράσεις, και ζητάς βοήθεια στο συντακτικό.
Δεν ξέρω πώς αντιμετωπίζεις ένα κείμενο, αλλά νομίζω ότι θα σου είναι κάπως δύσκολο να το συντάξεις.
Υπάρχουν όροι, που, εκ των πραγμάτων, δε θυμάσαι, ή δε γνωρίζεις.
Γενικά, πρόκειται για ένα μάθημα με πολλές λεπτομέρειες. Επομένως, εύκολο-απλό, αλλά και δύσκολο, γιατί μπορείς να χάσεις μόρια χωρίς να το καταλάβεις.
Θέλει μεγάλη προσοχή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.