Go_for_it!
Δραστήριο μέλος
Ο Go_for_it! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος. Έχει γράψει 639 μηνύματα.
31-05-12
15:01
As long as we believe in our dreams, the odds are that we will!και εγω Αγγλικη θελω να περασω στο ΑΠΘ...σε σχεση με αλλα επαγγελματα του πρωτου πεδιου πιστευω πως ειναι σε πολυ καλυτερη μοιρα...πχ.παιδαγωγικο....γιατι μπορεις να εργαστεις και σε δημοσιο σχολειο(δημοσιο??? wow υπαρχει ακομα??? ) και σε φροντιστηριο και να ειδικευτεις και στη μεταφραση!!! τι να πω ελπιζω ολα ν πανε καλα!! I hope we'll make it
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Go_for_it!
Δραστήριο μέλος
Ο Go_for_it! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος. Έχει γράψει 639 μηνύματα.
31-05-12
14:50
@Shadowfax: Όταν ακούω κάποιον να απορρίπτει κατηγορηματικά μια θέση/άποψη/γνώμη, συνηθίζω να ζητώ μια αντιπρόταση. Αν και συναισθηματικά (εδώ ένα είδος αγανάκτησης, που συχνά υιοθετεί όποιος ψάχνει το δίκιο του σε ένα χάος) φορτισμένος ο λόγος σου, σε ορισμένα σου σημεία, κακά τα ψέματα, συμφωνώ. Ακόμη μπορεί να μην έχουμε αποκτήσει την κατάλληλη πείρα για να κρίνουμε επαρκώς κάποιον ή κάτι, αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε με όσα γνωρίζουμε ως τώρα. Ουδείς αναμάρτητος.
Οι γλώσσες δεν μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους. Κάθε μία ξεχωριστά έχει τα δικά της μοναδικά γνωρίσματα και, όπως ξέρουμε καλά από τη λογική μας, τα ετερώνυμα δεν μπορούμε να τα συγκρίνουμε (θα χρειαστεί πρώτα να βρεθούν τα κοινά τους σημεία και πάνω σ'αυτά κάποιος να βασιστεί για να βγάλει τα συμπεράσματά του). Από την άλλη, είναι σημαντικό να τα έχεις καλά με τα δικά σου (αυτό που λέμε ότι όποιος δεν αγαπά τον εαυτό του, δε θα μπορέσει να κάνει το ίδιο και για τους άλλους). Έτσι, και εγώ, θεωρώ χρέος μας να δώσουμε σημασία στην ελληνική γλώσσα. Όχι από υποχρέωση, αλλά από σεβασμό.
Όσο για την ανωτερότητα και κατωτερότητα γλωσσών, η θέση μου είναι ξεκάθαρη: αντικειμενικά, είναι όλες ίσες, ωστόσο, υποκειμενικά, είναι προσωπικό ζήτημα του καθένα από μας.
Είναι καθήκον μας, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, να ασκούμε το δικαίωμα της παρρησίας που έχουμε. Η ελευθεροστομία σπάει τα δεσμά του κατεστημένου, που πνίγει απόψεις χρησιμότατες, και ανοίγει ορίζοντες. Θα κλείσω, όμως, με αυτό:
τα δικαιώματα του ενός τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου. Δε νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε όσα κατακρίνουμε και να διαιωνίσουμε αυτό που αποκαλούμε "απόλυτη και ολοφάνερη αδικία". Τα μικρά, όταν συνοδεύονται από τους πολλούς, γίνονται μεγάλα.
Βέβαια, έχουμε πολλά ακόμα να μάθουμε (π.χ. ο Ισοκράτης στα 98 του χρόνια αυτοκτόνησε, όταν πληροφορήθηκε για την επίθεση του Φιλίππου στην Αθήνα, στον οποίο πίστευε για την επίτευξη της Πανελλήνιας Ιδέας. Επαναλαμβάνω, λάθη κάναμε, κάνουμε και θα κάνουμε για πάντα. Δεν είμαστε αλάθητα δημιουργήματα. Και μάλιστα, ορισμένες φορές, χρειάζεται και να τα επιδιώκουμε.)
Παιδιά, μην κάνετε το σφάλμα να καταπνίξετε τα ταλέντα σας. Αν είστε "φτιαγμένοι", π.χ. για τα αγγλικά, να μην τα παρατήσετε ποτέ. Επιπλέον, πάντα σε μια λύση να κρατάμε και μια εναλλακτική. Και η πολυμέρεια δεν βλάπτει (μακριά από φανατισμούς).
Οι γλώσσες δεν μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους. Κάθε μία ξεχωριστά έχει τα δικά της μοναδικά γνωρίσματα και, όπως ξέρουμε καλά από τη λογική μας, τα ετερώνυμα δεν μπορούμε να τα συγκρίνουμε (θα χρειαστεί πρώτα να βρεθούν τα κοινά τους σημεία και πάνω σ'αυτά κάποιος να βασιστεί για να βγάλει τα συμπεράσματά του). Από την άλλη, είναι σημαντικό να τα έχεις καλά με τα δικά σου (αυτό που λέμε ότι όποιος δεν αγαπά τον εαυτό του, δε θα μπορέσει να κάνει το ίδιο και για τους άλλους). Έτσι, και εγώ, θεωρώ χρέος μας να δώσουμε σημασία στην ελληνική γλώσσα. Όχι από υποχρέωση, αλλά από σεβασμό.
Όσο για την ανωτερότητα και κατωτερότητα γλωσσών, η θέση μου είναι ξεκάθαρη: αντικειμενικά, είναι όλες ίσες, ωστόσο, υποκειμενικά, είναι προσωπικό ζήτημα του καθένα από μας.
Είναι καθήκον μας, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, να ασκούμε το δικαίωμα της παρρησίας που έχουμε. Η ελευθεροστομία σπάει τα δεσμά του κατεστημένου, που πνίγει απόψεις χρησιμότατες, και ανοίγει ορίζοντες. Θα κλείσω, όμως, με αυτό:
τα δικαιώματα του ενός τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου. Δε νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε όσα κατακρίνουμε και να διαιωνίσουμε αυτό που αποκαλούμε "απόλυτη και ολοφάνερη αδικία". Τα μικρά, όταν συνοδεύονται από τους πολλούς, γίνονται μεγάλα.
Βέβαια, έχουμε πολλά ακόμα να μάθουμε (π.χ. ο Ισοκράτης στα 98 του χρόνια αυτοκτόνησε, όταν πληροφορήθηκε για την επίθεση του Φιλίππου στην Αθήνα, στον οποίο πίστευε για την επίτευξη της Πανελλήνιας Ιδέας. Επαναλαμβάνω, λάθη κάναμε, κάνουμε και θα κάνουμε για πάντα. Δεν είμαστε αλάθητα δημιουργήματα. Και μάλιστα, ορισμένες φορές, χρειάζεται και να τα επιδιώκουμε.)
Παιδιά, μην κάνετε το σφάλμα να καταπνίξετε τα ταλέντα σας. Αν είστε "φτιαγμένοι", π.χ. για τα αγγλικά, να μην τα παρατήσετε ποτέ. Επιπλέον, πάντα σε μια λύση να κρατάμε και μια εναλλακτική. Και η πολυμέρεια δεν βλάπτει (μακριά από φανατισμούς).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Go_for_it!
Δραστήριο μέλος
Ο Go_for_it! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος. Έχει γράψει 639 μηνύματα.
30-05-12
22:14
Ευχαριστώ! Και σε σένα!Καλή επιτυχία!!! Συμφωνώ απολύτως με εσένα...!!!
Εν μέρει, διαφωνώ με αυτή την άποψη. Αν κάποιος κάνει κάτι επειδή το επιθυμεί παρά από αγγαρεία, τότε μάλλον θα συνεχίσει και σε πανεπιστήμιο (σε αυτό το παράδειγμα, αγγλική φιλολογία πιθανότατα). (1)Οχι βέβαια, γιατί οι Native speakers με proficiency Θα σου παίρνουν τις θέσεις
Όπως λέει και μια παροιμία (έτσι δε λέγεται; ) ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται. Από εδώ θα δανειστούμε τον "έρωτα", που στην περίπτωση μας ταυτίζεται με την αγάπη για ένα επάγγελμα (2)
Η αγάπη συνοδεύεται αρκετά συχνά από αφοσίωση και, διαδοχικά, η αφοσίωση από επιμονή. (3)
Δεν είναι δύσκολο, λοιπόν, να αναλογιστούμε, όπως και οι υποψήφιοι πελάτες γονείς, ότι ένας καθηγητής που συγκεντρώνει τα παραπάνω έχει πολλά περισσότερα να δώσει στους μαθητές από έναν με proficiency.
Εξάλλου, ένας γονιός που θέλει το καλύτερο για το παιδί του, δε θα προτιμήσει ένα καλό γνώστη του αντικειμένου από ένα μέτριο;
Για μένα, όταν ήμουν μικρός, τα αγγλικά ήταν αγάπη. Αλλά τώρα θα προσθέσω ότι είναι και ένα είδος απελευθέρωσης από τα ψυχικά μου δεσμά. Δηλαδή, νοιώθω ότι σιγά σιγά ανοίγουν οι ορίζοντές μου. Αξιοσημείωτη είναι και η ευχαρίστηση από τη λυρικότητα και μουσικότητα των λέξεων (τραγούδια άμεσα, λογοτεχνία έμμεσα)Τα αγγλικά είναι ωραία όταν τα δεις απ' την άλλη πλευρά τους, πέρα από πτυχία, γραμματικές κλπ.
Είναι μεγάλη αγάπη όμως για μένα. Ωστόσο, αγγλική φιλολογία δεν στοχεύω αλλά αγγλικά θα δώσω ειδικό μάθημα του χρόνου μάλλον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Go_for_it!
Δραστήριο μέλος
Ο Go_for_it! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος. Έχει γράψει 639 μηνύματα.
30-05-12
15:46
1η επιλογήΓεια σας παιδιά , ο τίτλος νομίζω είναι σαφής... Πείτε τι σας αρέσει στα αγγλικά , τι είναι αυτό που σας κάνει να αγαπάτε αυτή την γλώσσα!! Ποιοι από εσάς στοχευεται Αγγλική Φιλολογία ;
Γιατί μου αρέσει; Από που να ξεκινήσω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.