Άλλα μηνύματα του μέλους Maxi σε αυτό το thread

Insomnie για την ποίηση ίσως; Την ποιοτική μουσική; Να σχολιάσουμε με σοβαρότητα την επικαιρότητα; Δε λέω να συζητάμε ΜΟΝΟ αυτά, αλλά μετά τις πλάκες και τις βλακείες που φυσικά και 'γω απολαμβάνω, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για λίγο και τα θέματα που προανέφερα. Δε λέω πως δεν υπάρχουν τέτοια παιδιά. Φυσικά και υπάρχουν. Αλλά τα αγοράκια στην πλειοψηφία τους είναι ανώριμα. Τι να κάνουμε; Και τα κορίτσια είναι έτσι ,αλλά τουλάχιστον με τις κολλητές μου δεν αερολογούμε σαν αμόρφωτα όλη την ώρα. Τα περισσότερα αγόρια όμως όταν δουν κάποιον δικό τους να μιλάει σοβαρός και για τέτοια θέματα, τότε υπάρχουν δύο πιθανές εξηγήσεις: ή είναι "φυτό", ή "αδερφή". Έτσι δεν είναι; Λοιπόν σε αυτή την περίπτωση, μη με ρωτάτε "Γιατί τον φιλόλογό σου και όχι το αλάνι αγόρι από την τρίτη;" Επειδή εσείς τα αγόρια δεν ερωτεύεστε καθηγήτριες, δεν καταλαβαίνετε μάλλον γιατί συμβαίνει σε 'μας. Μερικοί ίσως να ζηλεύουν κι όλας και δε μιλώ για σας. Δυστυχώς δεν είστε σε θέση να δώσετε κάποια συγκεκριμένη συμβουλή σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα που με απασχολεί. Με κάνετε και μετανοιώνω που άνοιξα τα χαρτιά μου σε αυτό το σάιτ ελπίζοντας να βρω συμμάχους. Αλλά δεν ντρέπομαι όταν λέω πως μ'αρέσει ένας μεγάλος... και συγχαίρω και όλα τα υπόλοιπα κορίτσια που είχαν το θάρρος να μιλήσουν και πριν από μένα για αυτό το τόσο ευχάριστο και γλυκό φαινόμενο που μας κάνει να ξυπνάμε με όρεξη και χαρά για να πάμε στο σχολείο. ΚΑΙ ΝΑΙ, ΕΧΩ ΜΟΝΟ 5 ΑΠΟΥΣΙΕΣ!

Εφηβεία με τρέλες και βλακείες ζω και την απολαμβάνω καθημερινά απλά θεωρώ πως αυτά τα ανώριμα αγοράκια δεν είναι κατάλληλα για σχέση, γιατί πέρα από την πλάκα θα προτιμούσα να κάνω και σοβαρές συζητήσεις στις οποίες δεν μπορούν να πάρουν μέρος... δυστυχώς. Και η πλάκα έχει και τα όριά της. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας. Εγώ ανησυχώ, φοβάμαι μήπως όλο αυτό συνεχιστεί και αργότερα και φοβάμαι πάρα πολύ μήπως συνεχίσω να περνάω τα ίδια και όταν περάσουν τα χρόνια. Εκεί κολλάω. Το αν περνάω κάπως δύσκολα τώρα θα είναι παροδικό... Αν δεν είναι όμως;;;;

Λοιπόν, ακούστε με λίγο προσεκτικά. Είμαι απόλυτα ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ και ξέρω πως περνάω την ΕΦΗΒΕΙΑ. Είναι μια φάση όπου τρελαίνεσαι και τα σχετικά που όλοι ξέρουμε.Ξέρω πως αυτό συμβαίνει λόγω της εφηβείας. Δεν μπορώ να πω ότι δε μ'αρέσει. Το λατρεύω.
Προσπαθώ να ερωτευτώ έτσι δυνατά κάποιο αγόρι της ηλικίας μου. Δεν είναι όμως κάτι που γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Ίσως να φταίει και η ΤΡΟΜΕΡΗ ανωριμότητα των αγοριών που μου δίνει στα νεύρα. Αν έβρισκα ένα αγόρι της ηλικίας μου με πνεύμα και όχι να λέει " που 'σαι ρε μ*λ*κ*" κάθε 5 δευτερόλεπτα ,τότε,ΝΑΙ ,ίσως να το προσέγγιζα και θα μου άρεσε. Όμως τέτοια αγόρια στη δική μου ηλικία ΔΕΝ υπάρχουν γιατί πολύ απλά περνάνε και αυτά τα καημένα την ΕΦΗΒΕΙΑ. Νομίζω πως πέρα από την εξωτερική εμφάνιση, στους μεγαλύτερους άνδρες βρίσκω τη ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ , ΤΗΝ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ που θέλω. Δεν πρόκειται να κάνω ΤΙΠΟΤΑ με αυτόν τον καθηγητή όχι γιατί είναι μεγάλος, αλλά γιατί είναι ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ και μάλιστα με ΠΑΙΔΙ! Χαζή δεν είμαι, ούτε βγήκα από κανένα λάχανο. Έχω αρχές. Επίσης, ΞΕΡΩ πως ούτε να τον σκέφτομαι πρέπει, αλλά, εντάξει είπαμε. Το σώμα μπορώ να το κουμαντάρω τη σκέψη όμως δύσκολα.
Lovehim, σε ευχαριστώ για την υποστήριξη , Npb, έφηβος υπήρξες και 'συ οπότε μάλλον ξέρεις πως συμβαίνουν πολλά τότε. Επειδή εσύ δεν τα πέρασες, δε σημαίνει ότι είναι και "βλακείες". Αλλά να ξέρεις πως περνάω δύσκολα, και μάλλον αυτό δεν πιάνεις. Δε θέλω ούτε να τον αποπλανήσω τον άνθρωπο ούτε και τίποτα. Ζω μια κατάσταση πραγματικά υπέροχη και πολύ,πάρα πολύ επώδυνη. Αν εσύ ποτέ ζήσεις έναν έρωτα ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ και τόσο δυνατό όσο και ο δικός μου,έλα να τα ξαναπούμε. Πάντα φιλικά και σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου.

3v@Ki το έχω σκεφτεί και αυτό το σύνδρομο και ίσως να βρίσκεται εκεί η αιτία γιατί ο πατέρας μου τώρα δουλεύει λιγάκι μακριά και τον βλέπω μόνο τα Σαβ/κα και από μικρή έτσι ήμουν ,οπότε, ναι μπορεί να συμβαίνει αυτό.Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου
πάντως ο καθηγητής αυτός πρέπει να έχει καταλάβει κάτι από τον τρόπο που τον κοιτάω (μάλλον θα πρέπει να μαζευτώ) αλλά δεν πρόκειται να εξακριβώσει τίποτα. Από απόσταση,τι να κάνω έτσι πώς τα 'χω μπλέξει και 'γω.......

χαχα Jack of Spades το έχω σκεφτεί και εγώ και αρχίζω να ανησυχώ...!
Τώρα για το αν είναι παρεξηγημένος θαυμασμός...δε νομίζω γιατί και τον ίδιο τον καθηγητή να έβλεπα στο δρόμο χωρίς να ξέρω ποιος είναι,πάλι θα μου άρεσε. ίσως να ενισχύθηκε ο θαυμασμός-όπως λες- όταν έμαθα ότι είναι φιλόλογος! οπότε,ναι υπάρχει ΚΑΙ ο θαυμασμός. Παραιτούμαι,ας μείνουν όλα όπως είναι,τουλάχιστον χαίρομαι που πάω σχολείο

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την άμεση απάντηση. Το να προσπαθήσω να τον ξεχάσω λιγάκι δύσκολο μιας και τον βλέπω κάθε μέρα,αλλά τέλος πάντων. Όσον αφορά την περίπτωσή μου, άσ'τα. ΜΟΝΙΜΩΣ ελκύομαι από (πολύ) μεγαλύτερους άνδρες.Δηλαδή μιλάω για άνδρες από 40+. Υπάρχουν ένα σωρό πολύ όμορφα αγόρια στο σχολείο μου,κι όμως εγώ προτιμώ τους καθηγητές...Και γενικά έξω,παντού όταν βγαίνω, προσέχω μεγαλύτερους.Μια εξήγηση που έχει δοθεί σε αυτό το φαινόμενο από τη μητέρα μου είναι ότι επειδή νιώθω απορριπτέα από τα αγόρια της ηλικίας μου, ασυνείδητα στρέφομαι προς τον μεγαλύτερο άνδρα. Αυτό μ'εμένα γίνεται από το γυμνάσιο.Αν κάποιος έχει κάποια άλλη εξήγηση σε αυτό, πείτε την γιατί δεν ξέρω τι μου συμβαίνει ! Επίσης,θα βοηθούσε πολύ να βρω μια περίπτωση ίδια με τη δική μου!
Ευχαριστώ πολύ και πάλι!

Παιδιά ελπίζω να διαβάσει κάποιος αυτό το μήνυμα (μετά από κάτι μήνες λίγο αβέβαιο, αλλά τέλος πάντων) γιατί αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα.
Είμαι ερωτευμένη με έναν καθηγητή από το σχολείο μου... πιο κλισέ δε γίνεται, αλλά έτσι είναι.
Είμαι στην Α Λυκείου.Εκείνος είναι γύρω στα 50,γκριζομάλλης γαλανομάτης.Όταν τον είδα στην αρχή της χρονιάς,έμεινα. Κεραυνοβόλος.
Εκτός του ότι δεν κάνει μάθημα στο τμήμα μου, το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι νιώθω εγκλωβισμένη, παγιδευμένη.
Έχω ερωτευτεί έναν άνδρα στον οποίο δεν μπορώ να μιλήσω γιατί δε με ξέρει, δεν μπορώ να αγγίξω.
Το χειρότερο είναι ότι έχει μια κόρη που είναι συνομήλική μου και είναι στο ΙΔΙΟ τμήμα με εμένα!!!
Οπότε, καταλαβαίνετε σε τη θέση βρίσκομαι.Ξέρω πως είμαι πολύ ερωτευμένη, γιατί κάθε φορά που περνάει από δίπλα μου ,τα πόδια μου τρέμουν, η καρδιά μου τρελαίνεται και παραλύω ολόκληρη. Αποφάσισα να μιλήσω στις κολλητές μου γι'αυτό και όταν τους το είπα έμειναν με το στόμα ανοιχτό!Με θεωρούν "άρρωστη",τρελή, μη φυσιολογική. Δεν αντέχω άλλο αυτήν την καταπίεση. Θέλω να τρέξω και να του πω τα πάντα. Βέβαια,μου αρέσουν σχεδόν όλοι οι καθηγητές από το σχολείο μου αλλά μ'αυτόν ζω κάτι διαφορετικό... Περιορίζομαι στις ματιές, τα χαμόγελα και τα σχετικά. Θέλω περισσότερα κι όμως είναι τόσο λάθος, βρίσκομαι σε αδιέξοδο. Προσπαθώ μάταια να ερωτευτώ κάποιο αγόρι της ηλικίας μου αλλά έχω κολλήσει με τους άνδρες άνω των 40.
Οποιαδήποτε γνώμη δεκτή.Αρκεί να είναι γνώμη.Ευχαριστώ πολύ προκαταβολικά.