Jack of Spades
Περιβόητο μέλος
Ο Κωνσταντίνος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,431 μηνύματα.
23-03-12
13:29
Θυμάμαι ένα φιλαράκι που είχα στο Λύκειο...ζηλιάρης,φθονερός,με απίστευτα μεγάλη ιδέα για το άτομό του και δική του θεωρία περί του κόσμου,που ήθελε να δίνει το minimum και να παίρνει το maximum απ'τους άλλους και παρ'ότι ομορφόπαιδο,άχυτος μέχρι αηδίας!
Ήταν όμως μια κατάσταση σαν αυτό που λέμε "στους στραβούς ο μονόφθαλμος" και μια αρκετά υποφερτή παρέα εκείνο τον καιρό,που περίμενα πως και τι το ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο να βρεθώ με τα φιλαράκια μου (όλοι εκτός σχολείου,δυστυχώς για μένα)...
Φυσικά εντός των τειχών του σχολείου,15 ετών πορδή δεν θέλεις και πολλά πολλά απ'τον άλλο για να περνάει ευχάριστα η ώρα...όσο όμως περνάει ο καιρός αρχίζεις και κοιτάς ορισμένα πράγματα!Όπως π.χ. να τον λες τον άλλο παμε με την έτσι και την αλλιώς και να σου λέει "δεν μπορώ έχω τουρνουά Yu-Gi-Oh το πρωί και πρέπει να είμαι ξύπνιος" ή να του φέρνεις στην 5ήμερη δύο Αμερικάνες μπουκιά και συχώριο και αντί να έρθει να βγάλει έστω κάνα γούστο να πηγαίνει κάτω με τους υπόλοιπους άχυτους να παίξει PS2 και άλλα πολλά τραγελαφικά που μου διαφεύγουν!
Ευτυχώς ο καιρός πέρασε,το σχολείο τελείωσε και παρ'ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει,εγώ σαν gentleman και PRτζής που είμαι τον καλούσα που και που σε κάνα τραπέζι μπουζουκτσίδικου/club/poker κ.α. που κανονίζαμε (έτσι γιατί πάνω απ'όλα είμαστε άνθρωποι και συντοπίτες) τρώγοντας φυσικά αρκετές φορές άκυρο...ώσπου ένα πρωί είμαι στο μαγαζί και μη έχοντας τι να κάνω,τον βλέπω στο fb και του προτείνω ένα καφεδάκι στα όρθια!Ο τύπος γυρνάει στην ψύχρα και μου λέει "δεν μου αρέσει ο χαρακτήρας σου" και άλλα τέτοια!Περιττό να σας περιγράψω το τι γέλιο έριξα στη θέα αυτών των μηνυμάτων!
Ο ανύπαρκτος αυτός ανθρωπάκος να γυρνάει και να λέει τέτοια πράγματα,λες κι εγώ πετάω τη σκούφια μου για τα μούτρα του ή λες και πρέπει να έχει βαθιά επικοινωνία ψυχής για να πάει να πιεί έναν καφέ έξω!Αστεία πράγματα...
Και για να εκφράστηκε έτσι σε μένα,φανταστείτε πως αντιμετώπιζε άλλους και άλλες στην καθημερινότητά του...κι έτσι από τότε ησύχασα μια και καλή!
Τώρα θα μου πείτε,που τα θυμήθηκα όλα αυτά;Αφενός διότι εξαιτίας αυτού του "ανθρώπου" υπήρξαν εμπειρίες της οποίες δεν έζησα ποτέ,αφετέρου γιατί έτυχε μετά από 3 ολόκληρα χρόνια να τον συναντήσω στο Cosmos μαζί μ'εναν μαντράχαλο που τον συνόδευε (γκόμενός του;Who knows) και δεν μπορούσε ούτε να με κοιτάξει...
Εγώ ένα έμαθα απ'αυτή την ιστορία,ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι απλά "λίγοι" για τη ζωή και άξιοι της (όποιας) μοίρας τους...γι'αυτό απομακρύνετέ τους με ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ από κοντά σας!Μόνο χαμένοι θα βγείτε αν συνεχίσετε...
Το ίδιο ακριβώς πράγμα λέει και η κολλητή μου (κόμματος btw) η οποία έχει φτάσει σε σημείο να προτιμά να κάνει παρέα μαζί μας παρά με τις φίλες της!
Τυχαίο;Δε νομίζω...
Ήταν όμως μια κατάσταση σαν αυτό που λέμε "στους στραβούς ο μονόφθαλμος" και μια αρκετά υποφερτή παρέα εκείνο τον καιρό,που περίμενα πως και τι το ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο να βρεθώ με τα φιλαράκια μου (όλοι εκτός σχολείου,δυστυχώς για μένα)...
Φυσικά εντός των τειχών του σχολείου,15 ετών πορδή δεν θέλεις και πολλά πολλά απ'τον άλλο για να περνάει ευχάριστα η ώρα...όσο όμως περνάει ο καιρός αρχίζεις και κοιτάς ορισμένα πράγματα!Όπως π.χ. να τον λες τον άλλο παμε με την έτσι και την αλλιώς και να σου λέει "δεν μπορώ έχω τουρνουά Yu-Gi-Oh το πρωί και πρέπει να είμαι ξύπνιος" ή να του φέρνεις στην 5ήμερη δύο Αμερικάνες μπουκιά και συχώριο και αντί να έρθει να βγάλει έστω κάνα γούστο να πηγαίνει κάτω με τους υπόλοιπους άχυτους να παίξει PS2 και άλλα πολλά τραγελαφικά που μου διαφεύγουν!
Ευτυχώς ο καιρός πέρασε,το σχολείο τελείωσε και παρ'ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει,εγώ σαν gentleman και PRτζής που είμαι τον καλούσα που και που σε κάνα τραπέζι μπουζουκτσίδικου/club/poker κ.α. που κανονίζαμε (έτσι γιατί πάνω απ'όλα είμαστε άνθρωποι και συντοπίτες) τρώγοντας φυσικά αρκετές φορές άκυρο...ώσπου ένα πρωί είμαι στο μαγαζί και μη έχοντας τι να κάνω,τον βλέπω στο fb και του προτείνω ένα καφεδάκι στα όρθια!Ο τύπος γυρνάει στην ψύχρα και μου λέει "δεν μου αρέσει ο χαρακτήρας σου" και άλλα τέτοια!Περιττό να σας περιγράψω το τι γέλιο έριξα στη θέα αυτών των μηνυμάτων!
Ο ανύπαρκτος αυτός ανθρωπάκος να γυρνάει και να λέει τέτοια πράγματα,λες κι εγώ πετάω τη σκούφια μου για τα μούτρα του ή λες και πρέπει να έχει βαθιά επικοινωνία ψυχής για να πάει να πιεί έναν καφέ έξω!Αστεία πράγματα...
Και για να εκφράστηκε έτσι σε μένα,φανταστείτε πως αντιμετώπιζε άλλους και άλλες στην καθημερινότητά του...κι έτσι από τότε ησύχασα μια και καλή!
Τώρα θα μου πείτε,που τα θυμήθηκα όλα αυτά;Αφενός διότι εξαιτίας αυτού του "ανθρώπου" υπήρξαν εμπειρίες της οποίες δεν έζησα ποτέ,αφετέρου γιατί έτυχε μετά από 3 ολόκληρα χρόνια να τον συναντήσω στο Cosmos μαζί μ'εναν μαντράχαλο που τον συνόδευε (γκόμενός του;Who knows) και δεν μπορούσε ούτε να με κοιτάξει...
Εγώ ένα έμαθα απ'αυτή την ιστορία,ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι απλά "λίγοι" για τη ζωή και άξιοι της (όποιας) μοίρας τους...γι'αυτό απομακρύνετέ τους με ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ από κοντά σας!Μόνο χαμένοι θα βγείτε αν συνεχίσετε...
Οι καλύτεροι φίλοι είναι οι άντρες!
Το ίδιο ακριβώς πράγμα λέει και η κολλητή μου (κόμματος btw) η οποία έχει φτάσει σε σημείο να προτιμά να κάνει παρέα μαζί μας παρά με τις φίλες της!
Τυχαίο;Δε νομίζω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.