Mr. Crowley
Διάσημο μέλος
Ο Mr. Crowley αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 3,046 μηνύματα.
13-02-12
13:34
Πραγματικά δεν υπάρχει κοινή βάση συζήτησης. Εσύ βάζεις τον Καρβέλα δίπλα στο Χατζιδάκι γιατί αρέσει σε κάποιους ή και σε πολλούς, εγώ δεν το κάνω. Εσύ αρνείσαι κάθε αξιολόγηση στη μουσική (φαντάζομαι και σε κάθε τέχνη), εγώ δεν το κάνω. Βρισκόμαστε σε άλλους κόσμους στο θέμα της τέχνης.
Ναι την αρνούμαι,ελλείψει αντικειμενικών κριτηρίων.Η τέχνη είναι τέχνη,και απευθύνεται στο συναίσθημα,συνεπώς για τον καθένα είναι υποκειμενική,δεν είναι επιστήμη ώστε να απευθύνεται στο λογικό μας και να μπορούμε να την οριοθετήσουμε (όσο και αν προσπαθούμε να την τυποποιήσουμε,θέτοντας κανόνες).Αναφέρομαι κυρίως στη μουσική,διότι με άλλα είδη τέχνης έχω ασχοληθεί λίγο.
Δεν ερμηνεύουμε τα γεγονότα; Δεν μας ενδιαφέρει το γιατί ένα έργο αντέχει χίλια χρόνια ενώ ένα άλλο μια βδομάδα; Είναι τυχαίο γεγονός; Δε σημαίνει κάτι; Κάνουν την ίδια διαδρομή, όπως λες;
Και δε μιλάω για έργα κλασσικής μουσικής. Υπάρχουν έργα κλασσικής μουσικής, που δεν άντεξαν ούτε μια βδομάδα, ούτε θα τα βγάλει ποτέ στην επιφάνεια ο χρόνος.
Υπάρχουν έργα τέχνης, όπως οι αρχαίες τραγωδίες, που άντεξαν χιλιάδες χρόνια. Για σένα είναι ένα γεγονός που το παρατηρούμε μεν, δεν το αξιολογούμε δε.
Είναι φανερό ότι μιλάμε για διαφορετικά πράγματα, όταν μιλάμε για την τέχνη.
Όπως επίσης υπάρχουν και τραγωδίες,που δεν άντεξαν ούτε μια βδομάδα,στο ίδιο κλίμα μ'αυτά που λες πριν.Ε,και?Άλλα έργα τέχνης appeal σε περισσότερο κόσμο,ενώ άλλα σε λιγότερο.Θέμα γούστου είναι αυτό.Τι πάει να πει δηλαδή,αν ένα έργο τέχνης έχει μεγαλύτερο fanbase από ένα άλλο,σημαίνει ότι είναι και ανώτερο?Ή μήπως αν ένα έργο τέχνης έχει μια πιο αργή fading out process είναι ανώτερο?Έχουμε δύο ξεχωριστές μεταβλητές,άρα είναι αδύνατο να προσπαθούμε να συγκρίνουμε τα έργα τέχνης (άλλα έχουν μεγαλύτερο fanbase αλλά χάνονται πιο γρήγορα,άλλα έχουν μικρό fanbase αλλά διατηρούνται περισσότερο κλπ).Το κάθε έργο τέχνης έχει την αξία που του δίνει ο καθένας μας όταν το βλέπει,ανάλογα με το τι συναισθήματα του προκαλεί.Και δεν μπορείς να υπαγορεύσεις σε κανέναν τι συναισθήματα θα του προκαλέσει ένα έργο τέχνης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mr. Crowley
Διάσημο μέλος
Ο Mr. Crowley αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 3,046 μηνύματα.
11-02-12
00:55
Μ'άρεσε αυτό που είπε κάποιος περί metal.Ούτε η metal προβάλλεται καθόλου,αλλά έχει μεγαλύτερο fanbase.Γιατί?Προφανώς είναι πιο επίκαιρη,βρίσκεται πιο κοντά στο σήμερα,οπότε περισσότερος κόσμος feels attraction to it.Και πριν προλάβει να πει κανάς μπαγλαμάς ότι υπάρχει κόσμος που γίνεται μεταλάς για να το παίξει "kewl",να του θυμίσω ότι,στην Ελλάδα τουλάχιστον,ο μέσος μεταλάς δεν είναι ο γοητευτικός ψηλέας με το ψαγμένο μουσάκι και τα hot δερμάτινα σαν χαρακτήρας από contemporary vampire movie (before Twilight ofc),αλλά ένας σάπιος τυπάς με μπυροκοίλι,τρίχα κάγκελο,τρύπια μπλούζα Metallica που έχει αρχίσει να γίνεται ένα με το δέρμα του,ο οποίος μένει στο υπόγειο της μάνας του,παίζει όλη μέρα WoW,συλλέγει κάρτες Magic the Gathering,ζωγραφίζει μινιατούρες Warhammer 40K,βλέπει anime και θεωρεί πιο πιθανή μια alien invasion ή μια zombie apocalypse παρά το να του κάτσει η Βάσω,η πρώην συμμαθήτριά του που γουστάρει απ'την πέμπτη δημοτικού.
Όλο αυτό σαν food for thought στο επιχείρημα-Halls (καραμέλα για τον βήχα) "δεν αρέσει γιατί δεν προβάλλεται απ'τα media" (το οποίο φοριέται τόσο πόλυ πρώτον επειδή είναι πασπαρτού και-κυρίως-δεύτερον επειδή it implies ότι "εμένα μ'αρέσει,άρα εγώ ξέφυγα απ'την επιρροή των media,τι γαμάτος που είμαι,όλοι οι άλλοι είναι πρόβατα,νια νια νια").
This does not disprove what I say.Το τι κάνεις εσύ δεν αλλάζει κάτι.Απ'τη στιγμή που μιλάμε σε κοινωνικό επίπεδο,πάντα μιλάμε κατά κανόνα.Sure,there are exceptions.So?Προφανώς αναφερόμαστε στην πλειοψηφία.Ειδικότερα όταν μιλάμε για μια κοινωνία τόσο μεγάλη και τόσο πολυσύνθετη όπως η σύγρχονη,είναι λογικό να υπάρχουν πολλές τάσεις.Ε,εμείς εξετάζουμε τις κυρίαρχες.Φυσικά και σήμερα μια variety βιωμάτων μπορεί να οδηγήσει κάποιον στην κλασσική μουσική,ενώ κάποιον άλλο στην ηλεκτρονική,κάποιον άλλο στη jazz etc.Αυτό που λέμε εδώ πέρα είναι γιατί η πλειοψηφία δεν ακούει κλασσική μουσική (και το εξήγησα παραπάνω).
Και αυτό το "διαχρονικό" που κοτσάρουμε σε διάφορα πράγματα δεν το καταλαβαίνω καθόλου.Άντε,πάει στο διάολο,αν μιλάμε για κάποιον φυσικό νόμο,που according to contemporary knowledge είναι most likely να ισχύει until the end of days,αν και ποτέ δεν έχω ακούσει να αναφέρεται κανείς στη "διαχρονική βαρύτητα" (sic).Τι σκατά πάει να πει διαχρονικό?Έχει ταξιδέψει κανείς στο χρόνο ώστε να γνωρίζει ότι κάτι θα ισχύει for always στον ανθρώπινο πολιτισμό?Ποια υπέρμετρη υπεροψία του δίνει το δικαίωμα να κάνει τη βαρύγδουπη δήλωση ότι κάτι θα έχει την ίδια αξία για πάντα?
Μα η αξία ενός κομματιού dear,είναι υποκειμενική.Εμείς προσδίδουμε αξία και στην κλασσική μουσική,και στην hip hop και σε όποια άλλη μουσική.Για τα υπόλοιπα,απάντησα στον από πάνω.
Όλο αυτό σαν food for thought στο επιχείρημα-Halls (καραμέλα για τον βήχα) "δεν αρέσει γιατί δεν προβάλλεται απ'τα media" (το οποίο φοριέται τόσο πόλυ πρώτον επειδή είναι πασπαρτού και-κυρίως-δεύτερον επειδή it implies ότι "εμένα μ'αρέσει,άρα εγώ ξέφυγα απ'την επιρροή των media,τι γαμάτος που είμαι,όλοι οι άλλοι είναι πρόβατα,νια νια νια").
Εμένα πάρα πολλά κλασικά κομμάτια, ιδιαίτερα της εποχής του Baroque "μιλάνε" μέσα μου και με συγκινούν, όπως και πολύ άλλο κόσμο και δεν ζώ ούτε σε κανένα μεσαιωνικό πύργο, ούτε τρώω βελανίδια. Η πραγματική μουσική είναι διαχρονική και γεννάει συναισθήματα και εικόνες χωρίς να είναι απαραίτητο να συνδέεται με κάτι "σημερινό". Αν ήταν έτσι, όλες οι φιλαρμονικές ορχήστρες και όλα τα ωδεία θα έπρεπε να έχουν κλείσει και όλοι να τρέχανε να γίνουν DJ σε μπαράκια.
This does not disprove what I say.Το τι κάνεις εσύ δεν αλλάζει κάτι.Απ'τη στιγμή που μιλάμε σε κοινωνικό επίπεδο,πάντα μιλάμε κατά κανόνα.Sure,there are exceptions.So?Προφανώς αναφερόμαστε στην πλειοψηφία.Ειδικότερα όταν μιλάμε για μια κοινωνία τόσο μεγάλη και τόσο πολυσύνθετη όπως η σύγρχονη,είναι λογικό να υπάρχουν πολλές τάσεις.Ε,εμείς εξετάζουμε τις κυρίαρχες.Φυσικά και σήμερα μια variety βιωμάτων μπορεί να οδηγήσει κάποιον στην κλασσική μουσική,ενώ κάποιον άλλο στην ηλεκτρονική,κάποιον άλλο στη jazz etc.Αυτό που λέμε εδώ πέρα είναι γιατί η πλειοψηφία δεν ακούει κλασσική μουσική (και το εξήγησα παραπάνω).
Και αυτό το "διαχρονικό" που κοτσάρουμε σε διάφορα πράγματα δεν το καταλαβαίνω καθόλου.Άντε,πάει στο διάολο,αν μιλάμε για κάποιον φυσικό νόμο,που according to contemporary knowledge είναι most likely να ισχύει until the end of days,αν και ποτέ δεν έχω ακούσει να αναφέρεται κανείς στη "διαχρονική βαρύτητα" (sic).Τι σκατά πάει να πει διαχρονικό?Έχει ταξιδέψει κανείς στο χρόνο ώστε να γνωρίζει ότι κάτι θα ισχύει for always στον ανθρώπινο πολιτισμό?Ποια υπέρμετρη υπεροψία του δίνει το δικαίωμα να κάνει τη βαρύγδουπη δήλωση ότι κάτι θα έχει την ίδια αξία για πάντα?
Κοιταζα την κατηγορια να την συμμαζεψω, το βρηκα, μ'αρεσε εγραψα.
Με την ιδιια λογικη γιατι ποιηματα που γραφτηκαν το 1900 και πριν ξερω γω να μιλανε στην ψυχη μας; Ισως γιατι ειναι διαχρονικα τα μηνυματα που περνανε; Επισης, ηδη το ανεφρα. Οταν μιλας για κλασικη μουσικη δεν αναφερεσαι απαραιτητα στον Beethoven ή τον Mozart. Υπαρχουν ενα σωρο συγχρονοι καλλιτεχνες και οχι δεν παιζουν αποκλειστικα κομματια ολων αυτων των παλιων αλλα φτιαχνουν καινουρια δικα τους. Οπως για παραδειγμα Yiruma, Joe Hisaishi και αλλοι τετοιοι.Επισης, ενταξει ουτε εγω ακουω συνεχεια κλασικη μουσικη, ουτε καν συχνα. Μιλαμε περι εκτιμησης. Σπανια θα πεις ''μου κολλησε η ταδε συμφωνια του ταδε εδω και μια βδομαδα''. Αλλα αλλο να αναγνωριζεις την αξια του και αλλο να λες οτι ειναι rubbish. Και δεν λεμε να μην σου αρεσει, γιατι αυτο ειναι υποκειμενικο. Ουτε εμενα δεν μ'αρεσε η hip hop παραδειγμα αλλα αναγνωριζω οτι υπαρχουν αξιολογα κομματια και καλλιτεχνες απλα σαν ειδος δεν με συγκινει. Και γιατι κατι που ειναι παλιο να μην μιλησει στην ψυχη σου απο την στιγμη που ταυτιζεσαι με το συναισθημα που σου βγαζει;
Μα η αξία ενός κομματιού dear,είναι υποκειμενική.Εμείς προσδίδουμε αξία και στην κλασσική μουσική,και στην hip hop και σε όποια άλλη μουσική.Για τα υπόλοιπα,απάντησα στον από πάνω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mr. Crowley
Διάσημο μέλος
Ο Mr. Crowley αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 3,046 μηνύματα.
09-02-12
00:32
Που σκατά τα βρίσκετε τα threads και τα ξεθάβετε βρε?On topic,λυπάμαι που θα σας χαλάσω τη βραδινή ονείρωξή σας περί "ανωτερότητας" όσων ακούν κλασσική μουσική,but things are simple:η μουσική εξαπλώνεται στον κόσμο όταν μπορεί να του προκαλέσει συναισθήματα ταύτισης.Δεν ζούμε στην Ευρώπη του 19ου αιώνα ώστε να μπορέσει να μας συγκινήσει στις καθημερινές μας στιγμές η "βουκολική Συμφωνία" των 500φεύγα ωρών του Μπετόβεν,γιατί μαντέψτε...δεν ζούμε σε κανένα βουκολικό περιβάλλον!Η μουσική πρέπει να ανταποκρίνεται στις καθημερινές μας ανησυχίες ώστε να μας προκαλέσει δυνατή συγκίνηση.Διαφορετικά,μπορεί να μας αρέσει γενικά και αόριστα σαν μελωδία,αλλά δεν θα τη βάλουμε και στο ipod μας να την ακούμε στο μετρό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.