Dmitsos
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 929 μηνύματα.
04-06-11
15:21
Πάλι καλά που δεν είχα δει το post του Μorelo πριν δώσω :p
Ας πω και εγώ την (μικρή) άποψή μου.
Το χειρότερο βασανιστήριο για εμένα ήταν το Πάσχα, όπου τα λεπτά δεν περνούσαν με τίποτα. Πίστευα ότι οι 20 μέρες που απέμεναν ήταν ένας αιώνας ολόκληρος. Πάει, πέρασε ο καιρός αυτός (χωρίς ιδιαίτερο άγχος) και φτάνουνε στην παραμονή...
Ξυπνάω το πρωί κατά τις 11 και έχω έναν τσιμεντόλιθο στο στομάχι μου. Με το που ανοίγω τα μάτια μου σκέφτομαι την επόμενη μέρα. Τέλοσπάντων, μαζεύω τα κομμάτια μου και αρχίζω το διάβασμα μέχρι τις 5 το απόγευμα όπου ΚΛΕΙΝΩ τα βιβλία και μπαίνω για ένα τριωρο μπάνιο. Το άγχος εξαφανίστηκε δια μαγείας. Παρήγγειλα και σουβλάκια, πήρα μια coca cola και έβλεπα πλάκα κάνεις. Στις 10 όμως πέφτω στο κρεβάτι, χωρίς άγχος, αισιόδοξος κλπ. Έλα όμως που ο εγκέφαλος μου είχε άλλα σχέδια. Σβούρα έγινα, άλλαξα μεριά πάνω από 100 φορές. Πότε όμως δεν άνοιξα τα μάτια, ήθελα να κοιμηθώ. Κάποια στιγμή μου στέλνει μήνυμα ένας φίλος μου για καλή επιτυχία, ακούω τον ήχο, ξυπνάω και βλέπω ότι είναι ακόμη 12. Λέω ok, έχουμε μεγάλο δρόμο μπροστά μας. Ξύπναγα κάθε 1 ώρα με το ρολόι. Στη μια, στις δυο, στις τρεις, στις τέσσερις, στις πέντε ε και στις πεντεμιση δεν άντεξα και σηκώθηκα. Το στομάχι μου ok. Ντύνομαι και βγαίνω να κάνω ποδήλατο. Κάνω ποδήλατο μέχρι τις 6μιση όπου γυρίζω, κάνω μπάνιο, ετοιμάζομαι και φεύγω....
Και τώρα να σας μιλήσω για την ψυχολογία μου.
Ειλικρινά από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο προαύλιο πηγαίνοντας να γράψω Έκθεση μέχρι τη στιγμή που πέρασα το κατώφλι της τάξης φεύγοντας από το ΑΟΘ δεν είχα ΚΑΘΟΛΟΥ μα ΚΑΘΟΛΟΥ άγχος. Και αυτό γιατί κατάλαβα ότι είναι ΑΠΛΑ εξετάσεις, όλοι μας έχουμε ξαναδώσει. Όσο περιμέναμε τα θέματα όλοι ήμασταν απίστευτα ψύχραιμοι. Γελάγαμε, λέγαμε μαλακίες, χορεύαμε ό,τι να' ναι και γενικώς ήμασταν σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Κανείς μας δε σχολίαζε το τι θα επακολουθούσε. Ό,τι ήταν να γίνει ας γίνει.
Πάμε ανά μάθημα;
Έκθεση
Παίρνει το πρώτο παιδί τα θέματα και φωνάζει ένα δυνατό "ΠΑΙΔΕΙΑΑΑΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΟΟ ΠΑΡΤΑ ΜΩΡΗ ΑΡΡΩΣΤΗ ΦΙΛΟΛΟΓΕ ΚΑΛΑ ΘΑ ΓΡΑΨΩ"
Κάναμε σαν τάξη να συνέλθουμε 5 λεπτά από τα γέλια. :p Έγραψα χωρίς άγχος και κάθε ερώτημα που απαντούσα ήταν μια προσωπική μου νίκη!!!
Το χάρηκα.
Ηθικόν ακμαιότατον μόλις βγήκα από την αίθουσα
Μαθηματικά Γενικής Παιδείας
Δε θα το χαρακτηρίσω αγωνία, αλλά νεύρα. Πολλά νεύρα. Από τις τάξεις στις 8 και τα θέματα ήρθαν 9μιση. Έλεος. Ψυχολογία καλή, αν δεν ήταν και αυτή η περιττή μέση τιμή που με άγχωσε θα ήμουν τέλειος από θέμα ηθικού όσο έδινα!!
Μαθηματικά Κατεύθυνσης
ΠΕΤΟΥΣΑ!!! Κυριολεκτικά αυτήν την μέρα την περιμένα από την Α λυκείου, που θα πάω να γράψω μαθηματικά κατεύθυνσης!!!! Μπήκα χορεύοντας, βγήκα χορεύοντας και μέσα στην τάξη βάραγα παλαμάκια (χωρίς ήχος, απλά την κίνηση. Οι επιτηρητές με κοιτούσαν παράξενα)
Βιολογία Κατεύθυνσης - Φυσική Κατεύθυνσης - Χημεία Κατεύθυνσης
Τα ίδια συναισθήματα, ΧΑΡΑ που έφυγαν. Όχι άγχος, απλά μια μικρή αγωνία για τα θέματα η οποία έφευγε όταν έβλεπα τα θέματα.
Αρχές Οικονομικής Θεωρίας
Το αποκορύφωμα. Ναι. Καθόλου άγχος, δευτέρα - τρίτη ήμουν έξω και έπινα καφέ μ' αυτούς που είχανε τελειώσει. Διάβασα τη θεωρία 5-6 φορές, την είπα μια φορά στη μάνα μου, έλυσα 4 διαγωνίσματα που βρήκα στο Internet και ήδη είχα αγοράσει μαγιό για την Τετάρτη.
Τα θέματα ήταν ξεφτίλα, έκατσα όμως 2,5 ώρες και τα έλεγχα σιγοψυθιρίζοντας "Τo καλοκαιράκι 'έφτασε παιδιά..."
Και ήρθε η ώρα που παρέδωσα το τετράδιο.
Βγαίνω έξω, μου λένε οι επιτηρητές καλό καλοκαίρι και εγώ...αρχίζω να τραγουδάω το Beat it του Jackson!!
Το σχολείο μου απέχει 1 km από το φροντιστήριο που πήγα να πω τις απαντήσεις και στο δρόμο φώναζα "Νενικήκαμεν"
Είχα ξεχάσει όλο το άγχος της χρονιάς, όλη την αγωνία, όλες τις ανασφάλιες. Είχα τελειώσει!!
Τι θέλω να πω μ' όλα αυτά; Μη φοβού :p
Εξετάσεις είναι και ίσως και να είναι η καλύτερη περίοδος της χρονιάς. Εγώ προσωπικά αισθανόμουν ξεχωριστός, περπατούσα στο δρόμο και έλεγα από μέσα μου "Εμένα που με βλέπετε δίνω Πανελλήνιες" Η φράση "Δίνω πανελλήνιες"="φτιάχνω το μέλλον μου" με γέμιζα. Και ήταν ωραία!!
Ας πω και εγώ την (μικρή) άποψή μου.
Το χειρότερο βασανιστήριο για εμένα ήταν το Πάσχα, όπου τα λεπτά δεν περνούσαν με τίποτα. Πίστευα ότι οι 20 μέρες που απέμεναν ήταν ένας αιώνας ολόκληρος. Πάει, πέρασε ο καιρός αυτός (χωρίς ιδιαίτερο άγχος) και φτάνουνε στην παραμονή...
Ξυπνάω το πρωί κατά τις 11 και έχω έναν τσιμεντόλιθο στο στομάχι μου. Με το που ανοίγω τα μάτια μου σκέφτομαι την επόμενη μέρα. Τέλοσπάντων, μαζεύω τα κομμάτια μου και αρχίζω το διάβασμα μέχρι τις 5 το απόγευμα όπου ΚΛΕΙΝΩ τα βιβλία και μπαίνω για ένα τριωρο μπάνιο. Το άγχος εξαφανίστηκε δια μαγείας. Παρήγγειλα και σουβλάκια, πήρα μια coca cola και έβλεπα πλάκα κάνεις. Στις 10 όμως πέφτω στο κρεβάτι, χωρίς άγχος, αισιόδοξος κλπ. Έλα όμως που ο εγκέφαλος μου είχε άλλα σχέδια. Σβούρα έγινα, άλλαξα μεριά πάνω από 100 φορές. Πότε όμως δεν άνοιξα τα μάτια, ήθελα να κοιμηθώ. Κάποια στιγμή μου στέλνει μήνυμα ένας φίλος μου για καλή επιτυχία, ακούω τον ήχο, ξυπνάω και βλέπω ότι είναι ακόμη 12. Λέω ok, έχουμε μεγάλο δρόμο μπροστά μας. Ξύπναγα κάθε 1 ώρα με το ρολόι. Στη μια, στις δυο, στις τρεις, στις τέσσερις, στις πέντε ε και στις πεντεμιση δεν άντεξα και σηκώθηκα. Το στομάχι μου ok. Ντύνομαι και βγαίνω να κάνω ποδήλατο. Κάνω ποδήλατο μέχρι τις 6μιση όπου γυρίζω, κάνω μπάνιο, ετοιμάζομαι και φεύγω....
Και τώρα να σας μιλήσω για την ψυχολογία μου.
Ειλικρινά από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο προαύλιο πηγαίνοντας να γράψω Έκθεση μέχρι τη στιγμή που πέρασα το κατώφλι της τάξης φεύγοντας από το ΑΟΘ δεν είχα ΚΑΘΟΛΟΥ μα ΚΑΘΟΛΟΥ άγχος. Και αυτό γιατί κατάλαβα ότι είναι ΑΠΛΑ εξετάσεις, όλοι μας έχουμε ξαναδώσει. Όσο περιμέναμε τα θέματα όλοι ήμασταν απίστευτα ψύχραιμοι. Γελάγαμε, λέγαμε μαλακίες, χορεύαμε ό,τι να' ναι και γενικώς ήμασταν σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Κανείς μας δε σχολίαζε το τι θα επακολουθούσε. Ό,τι ήταν να γίνει ας γίνει.
Πάμε ανά μάθημα;
Έκθεση
Παίρνει το πρώτο παιδί τα θέματα και φωνάζει ένα δυνατό "ΠΑΙΔΕΙΑΑΑΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΟΟ ΠΑΡΤΑ ΜΩΡΗ ΑΡΡΩΣΤΗ ΦΙΛΟΛΟΓΕ ΚΑΛΑ ΘΑ ΓΡΑΨΩ"
Κάναμε σαν τάξη να συνέλθουμε 5 λεπτά από τα γέλια. :p Έγραψα χωρίς άγχος και κάθε ερώτημα που απαντούσα ήταν μια προσωπική μου νίκη!!!
Το χάρηκα.
Ηθικόν ακμαιότατον μόλις βγήκα από την αίθουσα
Μαθηματικά Γενικής Παιδείας
Δε θα το χαρακτηρίσω αγωνία, αλλά νεύρα. Πολλά νεύρα. Από τις τάξεις στις 8 και τα θέματα ήρθαν 9μιση. Έλεος. Ψυχολογία καλή, αν δεν ήταν και αυτή η περιττή μέση τιμή που με άγχωσε θα ήμουν τέλειος από θέμα ηθικού όσο έδινα!!
Μαθηματικά Κατεύθυνσης
ΠΕΤΟΥΣΑ!!! Κυριολεκτικά αυτήν την μέρα την περιμένα από την Α λυκείου, που θα πάω να γράψω μαθηματικά κατεύθυνσης!!!! Μπήκα χορεύοντας, βγήκα χορεύοντας και μέσα στην τάξη βάραγα παλαμάκια (χωρίς ήχος, απλά την κίνηση. Οι επιτηρητές με κοιτούσαν παράξενα)
Βιολογία Κατεύθυνσης - Φυσική Κατεύθυνσης - Χημεία Κατεύθυνσης
Τα ίδια συναισθήματα, ΧΑΡΑ που έφυγαν. Όχι άγχος, απλά μια μικρή αγωνία για τα θέματα η οποία έφευγε όταν έβλεπα τα θέματα.
Αρχές Οικονομικής Θεωρίας
Το αποκορύφωμα. Ναι. Καθόλου άγχος, δευτέρα - τρίτη ήμουν έξω και έπινα καφέ μ' αυτούς που είχανε τελειώσει. Διάβασα τη θεωρία 5-6 φορές, την είπα μια φορά στη μάνα μου, έλυσα 4 διαγωνίσματα που βρήκα στο Internet και ήδη είχα αγοράσει μαγιό για την Τετάρτη.
Τα θέματα ήταν ξεφτίλα, έκατσα όμως 2,5 ώρες και τα έλεγχα σιγοψυθιρίζοντας "Τo καλοκαιράκι 'έφτασε παιδιά..."
Και ήρθε η ώρα που παρέδωσα το τετράδιο.
Βγαίνω έξω, μου λένε οι επιτηρητές καλό καλοκαίρι και εγώ...αρχίζω να τραγουδάω το Beat it του Jackson!!
Το σχολείο μου απέχει 1 km από το φροντιστήριο που πήγα να πω τις απαντήσεις και στο δρόμο φώναζα "Νενικήκαμεν"
Είχα ξεχάσει όλο το άγχος της χρονιάς, όλη την αγωνία, όλες τις ανασφάλιες. Είχα τελειώσει!!
Τι θέλω να πω μ' όλα αυτά; Μη φοβού :p
Εξετάσεις είναι και ίσως και να είναι η καλύτερη περίοδος της χρονιάς. Εγώ προσωπικά αισθανόμουν ξεχωριστός, περπατούσα στο δρόμο και έλεγα από μέσα μου "Εμένα που με βλέπετε δίνω Πανελλήνιες" Η φράση "Δίνω πανελλήνιες"="φτιάχνω το μέλλον μου" με γέμιζα. Και ήταν ωραία!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.