confusius
Δραστήριο μέλος
Η confusius αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 493 μηνύματα.
22-04-09
02:19
~Γεια χαρά!
Έχεις δίκιο για όσα λες για την τωρινή μου σχολή, και αυτός είναι και ο λόγος που σκεφτομαι τόσο σοβαρά να ξαναδώσω.
Αυτό που ανέφερες σχετικά με το φροντιστήριο στην πόλη που σπουδάζω ομολογώ ότι το είχα σκεφτεί σαν εναλλακτική,μιας και δεν υπάρχουν οικονομικοί παράγοντες που να μου το αποκλείουν, όμως ήδη η διαδικασία του να περάσω πάλι απο πανελλήνιες το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι με τρομάζει, και σκέφτομαι ότι ίσως αισθάνομαι πιο άνετα με τους παλιούς μου καθηγητές...Ίσως πάλι κάνω και λάθος Σίγουρα δεν γίνεται να αποκλείσω εξόδους και παρέες,στο τελος θα καταλήξω να μπω στην Ιατρική για νοσηλεία κι όχι για να σπουδάσω! Ωστόσο το πατρικό μου είναι περίπου 1,5 ώρα μακρυά απ την πόλη που σπουδάζω κι έτσι σκέφτομαι ότι ίσως μπορώ να το σκάω για μικρά διαλείμματα και για φίλους
Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι τόσο περισσότερο πείθομαι ότι πρέπει να προσπαθήσω, όμως η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβάμαι ~ και σου μιλάει άνθρωπος που ήδη έχει κάνει κουλά πράγματα στη ζωή του [ενδεικτικά απλά να αναφέρω ότι στη β λυκείου ήμουν θεωρητική, ενώ στην γ λυκείου πήγα θετική -ευτυχώς χώρις απώλειες ].
Ξέρω πως είναι δύσκολο, αλλά επίσης ξέρω πως δεν είναι ακατόρθωτο, κι αν υπάρχει κάτι που προσπαθώ να αποφύγω τότε αυτό είναι τ απωθημένα...Γιατί πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα σε κάνουν να μιζεριάσεις.
Και τώρα που το σκέφτομαι ο μόνος λόγος που στη β λυκείου άφησα την θεωρητική και την ιδέα της νομικής(και μιλάμε για έτοιμες δουλειΕς) ήταν επειδή πάντα ήλπιζα πως ίσως κάνω την υπέρβαση.
Βέβαια ελπίζω ότι δεν είναι ακόμα αργά,γιατί η ιδέα του να κάνεις 30 χρόνια κάτι που δεν αγαπάς ακούγεται το λιγότερο βασανιστικό
Σ ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να γράψεις, οποιαδήποτε γνώμη με βάζει σε σκέψεις και με βοηθάει ν αποφασίσω! Ευχαριστώ και πάλι!
Υ.Γ.: Όταν τελειώσω με την απόφαση μου και έρθει η ώρα να τ ανακοινώσω στους γονείς μου ελπίζω η κλίση μου προς τις ιατρικές επιστήμες να με βοηθήσει ν αντιμετωπίσω εγκεφαλικά και εμφράγματα
Έχεις δίκιο για όσα λες για την τωρινή μου σχολή, και αυτός είναι και ο λόγος που σκεφτομαι τόσο σοβαρά να ξαναδώσω.
Αυτό που ανέφερες σχετικά με το φροντιστήριο στην πόλη που σπουδάζω ομολογώ ότι το είχα σκεφτεί σαν εναλλακτική,μιας και δεν υπάρχουν οικονομικοί παράγοντες που να μου το αποκλείουν, όμως ήδη η διαδικασία του να περάσω πάλι απο πανελλήνιες το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι με τρομάζει, και σκέφτομαι ότι ίσως αισθάνομαι πιο άνετα με τους παλιούς μου καθηγητές...Ίσως πάλι κάνω και λάθος Σίγουρα δεν γίνεται να αποκλείσω εξόδους και παρέες,στο τελος θα καταλήξω να μπω στην Ιατρική για νοσηλεία κι όχι για να σπουδάσω! Ωστόσο το πατρικό μου είναι περίπου 1,5 ώρα μακρυά απ την πόλη που σπουδάζω κι έτσι σκέφτομαι ότι ίσως μπορώ να το σκάω για μικρά διαλείμματα και για φίλους
Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι τόσο περισσότερο πείθομαι ότι πρέπει να προσπαθήσω, όμως η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβάμαι ~ και σου μιλάει άνθρωπος που ήδη έχει κάνει κουλά πράγματα στη ζωή του [ενδεικτικά απλά να αναφέρω ότι στη β λυκείου ήμουν θεωρητική, ενώ στην γ λυκείου πήγα θετική -ευτυχώς χώρις απώλειες ].
Ξέρω πως είναι δύσκολο, αλλά επίσης ξέρω πως δεν είναι ακατόρθωτο, κι αν υπάρχει κάτι που προσπαθώ να αποφύγω τότε αυτό είναι τ απωθημένα...Γιατί πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα σε κάνουν να μιζεριάσεις.
Και τώρα που το σκέφτομαι ο μόνος λόγος που στη β λυκείου άφησα την θεωρητική και την ιδέα της νομικής(και μιλάμε για έτοιμες δουλειΕς) ήταν επειδή πάντα ήλπιζα πως ίσως κάνω την υπέρβαση.
Βέβαια ελπίζω ότι δεν είναι ακόμα αργά,γιατί η ιδέα του να κάνεις 30 χρόνια κάτι που δεν αγαπάς ακούγεται το λιγότερο βασανιστικό
Σ ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να γράψεις, οποιαδήποτε γνώμη με βάζει σε σκέψεις και με βοηθάει ν αποφασίσω! Ευχαριστώ και πάλι!
Υ.Γ.: Όταν τελειώσω με την απόφαση μου και έρθει η ώρα να τ ανακοινώσω στους γονείς μου ελπίζω η κλίση μου προς τις ιατρικές επιστήμες να με βοηθήσει ν αντιμετωπίσω εγκεφαλικά και εμφράγματα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
confusius
Δραστήριο μέλος
Η confusius αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 493 μηνύματα.
21-04-09
02:20
Καλησπέρα!
Έφτασα στο φόρουμ ψάχνωντας να βρω εμπειρίες ανθρώπων που ξαναέδωσαν πανελλήνιες, μήπως πάρω λίγο κουράγιο... :s
Βλέπετε,το πρόβλημα έχει ως εξής: αυτή τη στιγμή είμαι δευτεροετής φοιτήτρια στο γεωπονικό, και το θέμα είναι ότι καλώς ή κακώς η γεωπονική είναι μια σχολή με ΠΟΛΛΑ μαθήματα, γι αυτό και θέλει στενή παρακολούθηση (εννοώ να ενδιαφέρεσαι), και φυσικά έχει εργαστήρια,αρκετά απ τα οποία σε αναγκάζουν να κλείνεις 12ωρα στη σχολή. Βέβαια μετά από δύο χρόνια αποφάσισα να παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι ποσώς μ ενδιαφέρει το φυτό,και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επίσης αποφάσισα να παραδεχτώ ότι το μόνο που θέλω είναι να γίνω γιατρός. Σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα απλά θα συμβιβαστώ.
Και στη ζυγαριά έχουμε το εξής:
- Απ τη μία πλευρά έχω τρία χρόνια ακόμα για να τελειώσω μια ΚΑΛΗ σχολή (γιατί πιστέψτε με, η γεωπονική είναι καλή σχολή), με αρκετές πιθανότητες να την τελειώσω επιτυχώς στην ώρα της, χωρίς όμως διάθεση να το κυνηγήσω παραπάνω απο προσωπικό ενδιαφέρον,παρά μόνο γιατί πρέπει.
Εννοώ ότι σ αυτό που θα κάνω θέλω να είμαι καλή,κι όχι απλά ένα περιφερόμενο πτυχίο, όμως φοβάμαι ότι δεν βρίσκω ενδιαφέρον...
-Απ την άλλη έχουμε την καταστροφη... :thanks: Το σενάριο του να παρατήσω τη σχολή και να πέσω με τα μούτρα στο διάβασμα για τις επόμενες πανελλήνιες, με μοναδικό στόχο τις Ιατρικές. Βέβαια το 'παρατάω τη σχολή' δεν είναι και τόσο εύκολο, αφού εκτός απ το ότι μένω πίσω ένα ολόκληρο ακαδημαϊκό έτος, πρέπει να αφήσω πίσω και ανθρώπους,και μια ολόκληρη ζωή που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται, για να γυρίσω στη μαμά και στο μπαμπά, και στα παλιά μου φροντιστήρια.
Παρόλαυτά το σκέφτομαι πολυ έντονα τις τελευταίες μέρες και νομίζω ότι δεν θα βολευτώ σε κανένα άλλο επάγγελμα εκτός απ αυτό του γιατρού. Σίγουρα το "δίνω πανελλήνιες" δεν σημαίνει κι αυτόματα ότι περνάω στην ιατρική, όμως θέλω να έχω τουλάχιστον την ευκαιρία που μου στέρησα πριν 2 χρόνια, όταν δεν μπήκα καν στον κόπο να προσπαθήσω για το άπιαστο όνειρο μου.
Βέβαια σε περίπτωση αποτυχίας λειτουργεί και το plan B: γυρνάω πίσω και τελειώνω τη σχολή,έστω και με μια καθυστέρηση...
Οπότε εδώ έχω το δίλημμα... Παρατάω μια αρκετά καλά στρωμένη πορεία στη σχολή για να κυνηγήσω μάγισσες ή μένω εδώ που είμαι και απλά θυμάμαι ότι κάποτε ήθελα να γίνω γιατρός? Και για να έρθω και στον τίτλο του θέματος...ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΞΑΝΑ??
Δεν είναι καθόλου εύκολο να περάσεις ξανά απ τη διαδικασία των πανελληνίων και μάλιστα για κάτι τόσο αβέβαιο... (Ειδικά τώρα που μπλεχτηκα λίγο στα πράγματα και διάβασα τα πλέον δυσοίωνα για τους φοιτητές ιατρικής!) Έλαα όμως που δεν μ αφήνει η ιδέα να ησυχάσω!!
Οποιαδήποτε συμβουλή/πληρόφορία/anything θα ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη!
Καληνύχτα και καλή συνέχεια στους ξενύχτηδες σα κι εμάς!
Έφτασα στο φόρουμ ψάχνωντας να βρω εμπειρίες ανθρώπων που ξαναέδωσαν πανελλήνιες, μήπως πάρω λίγο κουράγιο... :s
Βλέπετε,το πρόβλημα έχει ως εξής: αυτή τη στιγμή είμαι δευτεροετής φοιτήτρια στο γεωπονικό, και το θέμα είναι ότι καλώς ή κακώς η γεωπονική είναι μια σχολή με ΠΟΛΛΑ μαθήματα, γι αυτό και θέλει στενή παρακολούθηση (εννοώ να ενδιαφέρεσαι), και φυσικά έχει εργαστήρια,αρκετά απ τα οποία σε αναγκάζουν να κλείνεις 12ωρα στη σχολή. Βέβαια μετά από δύο χρόνια αποφάσισα να παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι ποσώς μ ενδιαφέρει το φυτό,και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επίσης αποφάσισα να παραδεχτώ ότι το μόνο που θέλω είναι να γίνω γιατρός. Σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα απλά θα συμβιβαστώ.
Και στη ζυγαριά έχουμε το εξής:
- Απ τη μία πλευρά έχω τρία χρόνια ακόμα για να τελειώσω μια ΚΑΛΗ σχολή (γιατί πιστέψτε με, η γεωπονική είναι καλή σχολή), με αρκετές πιθανότητες να την τελειώσω επιτυχώς στην ώρα της, χωρίς όμως διάθεση να το κυνηγήσω παραπάνω απο προσωπικό ενδιαφέρον,παρά μόνο γιατί πρέπει.
Εννοώ ότι σ αυτό που θα κάνω θέλω να είμαι καλή,κι όχι απλά ένα περιφερόμενο πτυχίο, όμως φοβάμαι ότι δεν βρίσκω ενδιαφέρον...
-Απ την άλλη έχουμε την καταστροφη... :thanks: Το σενάριο του να παρατήσω τη σχολή και να πέσω με τα μούτρα στο διάβασμα για τις επόμενες πανελλήνιες, με μοναδικό στόχο τις Ιατρικές. Βέβαια το 'παρατάω τη σχολή' δεν είναι και τόσο εύκολο, αφού εκτός απ το ότι μένω πίσω ένα ολόκληρο ακαδημαϊκό έτος, πρέπει να αφήσω πίσω και ανθρώπους,και μια ολόκληρη ζωή που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται, για να γυρίσω στη μαμά και στο μπαμπά, και στα παλιά μου φροντιστήρια.
Παρόλαυτά το σκέφτομαι πολυ έντονα τις τελευταίες μέρες και νομίζω ότι δεν θα βολευτώ σε κανένα άλλο επάγγελμα εκτός απ αυτό του γιατρού. Σίγουρα το "δίνω πανελλήνιες" δεν σημαίνει κι αυτόματα ότι περνάω στην ιατρική, όμως θέλω να έχω τουλάχιστον την ευκαιρία που μου στέρησα πριν 2 χρόνια, όταν δεν μπήκα καν στον κόπο να προσπαθήσω για το άπιαστο όνειρο μου.
Βέβαια σε περίπτωση αποτυχίας λειτουργεί και το plan B: γυρνάω πίσω και τελειώνω τη σχολή,έστω και με μια καθυστέρηση...
Οπότε εδώ έχω το δίλημμα... Παρατάω μια αρκετά καλά στρωμένη πορεία στη σχολή για να κυνηγήσω μάγισσες ή μένω εδώ που είμαι και απλά θυμάμαι ότι κάποτε ήθελα να γίνω γιατρός? Και για να έρθω και στον τίτλο του θέματος...ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΞΑΝΑ??
Δεν είναι καθόλου εύκολο να περάσεις ξανά απ τη διαδικασία των πανελληνίων και μάλιστα για κάτι τόσο αβέβαιο... (Ειδικά τώρα που μπλεχτηκα λίγο στα πράγματα και διάβασα τα πλέον δυσοίωνα για τους φοιτητές ιατρικής!) Έλαα όμως που δεν μ αφήνει η ιδέα να ησυχάσω!!
Οποιαδήποτε συμβουλή/πληρόφορία/anything θα ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη!
Καληνύχτα και καλή συνέχεια στους ξενύχτηδες σα κι εμάς!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.