18-08-11
11:53
Εγω επειδη τρελαινομαι για ιστοριες και στην γιαγια μου απο την αλλη μερια αρεσει πολυ να τις διηγειται ειχα ακουσει για την ιστορια των δικων της, δηλαδη της μητερας και του πατερα της. Δεν την θυμομουν ομως καλα και περιμενα να παω πρωτα στο χωριο, να την ρωτησω για να τα ξερω πιο καλα και με πιο πολλες λεπτομερειες και νατα γραψω επειτα εδω περα. Ετσι και εγινε.
Ιστορια προγιαγιας
Η γονεις της γιαγιας μου μεναν σε ενα χωριο κοντα στην Τραπεζουντα. Την περιοδο του ξεριζωμου η προγιαγια μου ηταν πολυ αρρωστη και με τρια μικρα παιδια. Το ενα πεθανε εκεινες τις μερες μαλλον απο κρυολογημα γιατι τοτε τα περισσοτερα παιδια πεθαιναν ευκολα αφου τοτε δεν ειχαν τα φαρμακα που εχουμε εμεις τωρα. Τον προπαππου μου τον πηραν οι Τουρκοι οταν ηταν περιπου 20 χρονων στην εξορια, πραγμα που καναν με τους περισσοτερους αντρες τους οποιους μαζευαν, τους πηγαιναν σε ενα βουνο και τους εκτελουσαν. Εκεινος πεθανε απο το κρυο. Τους νεους αντρες τοτε τους βαζαν να κανουν καταναγκαστικα εργα σε αθλιες συνθηκες, με λιγα ρουχα, λιγη τροφη, πολυ κρυο και ατελειωτη δουλεια. Τους γερους τους σκοτωναν. Η προγιαγια μου που εμεινε πισω σταθηκε πολυ τυχερη. Το χωριο ειχε σχεδον αδειασει, αφου ολοι κοιταζαν να φυγουν, να βρουν καποιον τροπο να γλυτωσουν. Ετσι, εμινε στο σπιτι η προγιαγια μου, η μανα της και τα δυο παιδια που της εμειναν. Η μαμα της εντωμεταξυ ειχε κρυψει μια αγελαδα στα χορτα, μην την βρουν οι Τουρκοι και ειχε κρατησει μερικα φασολια και, εδινε στην κορη της λιγα λιγα για να μην τελιεωσουν γρηγορα τα ηδη λιγοστα αγαθα που διεθεταν. Καποια στιγμη μπηκαν και οι Τουρκοι στο σπιτι και ενας πηγε να παρει το παπλωμα που σκεπαζοταν η προγιαγια. Ευτυχως, υπηρχαν και καλοι Τουρκοι και ενας του ειπε ''Θα παρεις το παπλωμα απο ετοιμοθανατη γυναικα;'' και το αφησε. Μ'αυτα και μ'αυτα, η προγιαγια εγινε καλα. Πηγαν να φυγουν, πηραν το καραβι και μου λεγε η γιαγια πως οταν φταναν στον Βοσπορο (στην αλλη μερια δηλαδη) βγηκε η μανα της πανω ψηλα, εκει που απαγορευοταν, μες στα καρβουνα για να δει την στερια, ενω της φωναζαν οι Τουρκοι να κατεβει κατω. Επισης, μου ελεγε πως ειχαν ενα πραμα για να βαζουν νερο και δικαιουνταν να βαλουν μια φορα την μερα κι εκεινη επαιρνε και δυο και τρεις να δωσει και σε αλλους που ζητουσαν και μια φορα την επιασε ενας Τουρκος στρατιωτης και της τρυπησε το τσουκαλι με την λογχη να πεσει το νερο και μετα να δυσκολευεται να βαλει. Ακομα πρεπει να το εχουμε αυτο το τσουκαλι. Μετα και αφου φτασαν στην Ελλαδα εγκατασταθηκαν σε ενα ορεινο χωριο που το λενε Λεκανη και οπου πηγαν και πολλοι αλλοι Ποντιοι.
Η ιστορια του προπαππου
Μετα απο ολα αυτα η προγιαγια μου ξαναπαντρευτηκε. Ο αντρας της ηταν κι αυτος απο τον Ποντο και η οστορια του ειναι καπως αστεια. Σ'αυτουνου το χωριο οταν ηρθαν η Τουρκοι ολοι ξαμολυθηκαν στους δρομους κι αυτος πηγε και κρυφτηκε στην κουφαλα ενος δεντρου. Εκατσε εκει για πολλες μερες και φοβοταν να βγει μην τυχον και ειναι εκει τιποτα Τουρκοι και τον σκοτωσουν. Περασαν αρκετες μερες και πηγαινουν εκει κατι Τουρκαλες. Πανε εκει κοντα στο δεντρο και βλεπουν τα ποδια του και του λενε ''Τι κανεις εκει μεσα;''. ''Κρυβομαι'', λεει αυτος. ''Εφυγε ο στρατος'' του λενε αυτες. Αυτος παλι φοβοταν να βγει, γιατι αν τον εβλεπε κανενας στρατιωτικος θα τον σκοτωνε, πραγμα που ειπε και στις Τουρκαλες. ''Περιμενε'' του λενε και μετα απο λιγη ωρα ερχονται με κατι ρουχα. Με αυτα τα ρουχα τον ντυσαν χανουμισσα και ετσι καταφερε να φυγει και να γλυτωσει.
Συγνωμη για ολες τις λεπτομερειες και αν εγινα κουραστικη σε καποια σημεια, αλλα κι αυτα μερος της ιστοριας ειναι.
Ιστορια προγιαγιας
Η γονεις της γιαγιας μου μεναν σε ενα χωριο κοντα στην Τραπεζουντα. Την περιοδο του ξεριζωμου η προγιαγια μου ηταν πολυ αρρωστη και με τρια μικρα παιδια. Το ενα πεθανε εκεινες τις μερες μαλλον απο κρυολογημα γιατι τοτε τα περισσοτερα παιδια πεθαιναν ευκολα αφου τοτε δεν ειχαν τα φαρμακα που εχουμε εμεις τωρα. Τον προπαππου μου τον πηραν οι Τουρκοι οταν ηταν περιπου 20 χρονων στην εξορια, πραγμα που καναν με τους περισσοτερους αντρες τους οποιους μαζευαν, τους πηγαιναν σε ενα βουνο και τους εκτελουσαν. Εκεινος πεθανε απο το κρυο. Τους νεους αντρες τοτε τους βαζαν να κανουν καταναγκαστικα εργα σε αθλιες συνθηκες, με λιγα ρουχα, λιγη τροφη, πολυ κρυο και ατελειωτη δουλεια. Τους γερους τους σκοτωναν. Η προγιαγια μου που εμεινε πισω σταθηκε πολυ τυχερη. Το χωριο ειχε σχεδον αδειασει, αφου ολοι κοιταζαν να φυγουν, να βρουν καποιον τροπο να γλυτωσουν. Ετσι, εμινε στο σπιτι η προγιαγια μου, η μανα της και τα δυο παιδια που της εμειναν. Η μαμα της εντωμεταξυ ειχε κρυψει μια αγελαδα στα χορτα, μην την βρουν οι Τουρκοι και ειχε κρατησει μερικα φασολια και, εδινε στην κορη της λιγα λιγα για να μην τελιεωσουν γρηγορα τα ηδη λιγοστα αγαθα που διεθεταν. Καποια στιγμη μπηκαν και οι Τουρκοι στο σπιτι και ενας πηγε να παρει το παπλωμα που σκεπαζοταν η προγιαγια. Ευτυχως, υπηρχαν και καλοι Τουρκοι και ενας του ειπε ''Θα παρεις το παπλωμα απο ετοιμοθανατη γυναικα;'' και το αφησε. Μ'αυτα και μ'αυτα, η προγιαγια εγινε καλα. Πηγαν να φυγουν, πηραν το καραβι και μου λεγε η γιαγια πως οταν φταναν στον Βοσπορο (στην αλλη μερια δηλαδη) βγηκε η μανα της πανω ψηλα, εκει που απαγορευοταν, μες στα καρβουνα για να δει την στερια, ενω της φωναζαν οι Τουρκοι να κατεβει κατω. Επισης, μου ελεγε πως ειχαν ενα πραμα για να βαζουν νερο και δικαιουνταν να βαλουν μια φορα την μερα κι εκεινη επαιρνε και δυο και τρεις να δωσει και σε αλλους που ζητουσαν και μια φορα την επιασε ενας Τουρκος στρατιωτης και της τρυπησε το τσουκαλι με την λογχη να πεσει το νερο και μετα να δυσκολευεται να βαλει. Ακομα πρεπει να το εχουμε αυτο το τσουκαλι. Μετα και αφου φτασαν στην Ελλαδα εγκατασταθηκαν σε ενα ορεινο χωριο που το λενε Λεκανη και οπου πηγαν και πολλοι αλλοι Ποντιοι.
Η ιστορια του προπαππου
Μετα απο ολα αυτα η προγιαγια μου ξαναπαντρευτηκε. Ο αντρας της ηταν κι αυτος απο τον Ποντο και η οστορια του ειναι καπως αστεια. Σ'αυτουνου το χωριο οταν ηρθαν η Τουρκοι ολοι ξαμολυθηκαν στους δρομους κι αυτος πηγε και κρυφτηκε στην κουφαλα ενος δεντρου. Εκατσε εκει για πολλες μερες και φοβοταν να βγει μην τυχον και ειναι εκει τιποτα Τουρκοι και τον σκοτωσουν. Περασαν αρκετες μερες και πηγαινουν εκει κατι Τουρκαλες. Πανε εκει κοντα στο δεντρο και βλεπουν τα ποδια του και του λενε ''Τι κανεις εκει μεσα;''. ''Κρυβομαι'', λεει αυτος. ''Εφυγε ο στρατος'' του λενε αυτες. Αυτος παλι φοβοταν να βγει, γιατι αν τον εβλεπε κανενας στρατιωτικος θα τον σκοτωνε, πραγμα που ειπε και στις Τουρκαλες. ''Περιμενε'' του λενε και μετα απο λιγη ωρα ερχονται με κατι ρουχα. Με αυτα τα ρουχα τον ντυσαν χανουμισσα και ετσι καταφερε να φυγει και να γλυτωσει.
Συγνωμη για ολες τις λεπτομερειες και αν εγινα κουραστικη σε καποια σημεια, αλλα κι αυτα μερος της ιστοριας ειναι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.