Noisette
Περιβόητο μέλος
Η Φωτεινός Θάλαμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 4,754 μηνύματα.
30-06-11
10:44
Θα ήθελα να κάνω μια διόρθωση για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις:
Ο χαρακτήρας διαμορφώνεται μέχρι και το τέλος της εφηβείας (δηλάδή μέχρι τα 18-20).
Κάπου το είχα διαβάσει, ότι οι εμπειρίες που έχει ένα παιδί έως τα 5 πρώτα χρόνια του είναι αυτές που καθορίζουν τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Βεβαίως μπορεί να αλλάξει μετά, αλλά όχι ριζικά. Μέχρι τα 5 το παιδί είναι "εύπλαστο".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Noisette
Περιβόητο μέλος
Η Φωτεινός Θάλαμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 4,754 μηνύματα.
27-06-11
19:29
Άραγε, πόσο ετοιμοι είναι οι γονείς να στηρίξουν (ηθικά τουλάχιστον γιατί από το άλλο, άστο καλύτερα) τις επιλογές των παιδιών τους στο θέμα των σπουδών και της επιλογής επαγγέλματος?
Νομίζω πως κάθε γονιός που αγαπά το παιδί του και προσπαθεί έστω και λίγο να μπει στην θέση του (ποια θέση του; πίεση από παντού λόγω 500 υποχρεώσεων-φροντιστηρίων-δραστηριοτήτων συν δύσκολης εφηβικής περιόδου) μπορεί με τον τρόπο του να στηρίξει και πάνω από όλα να κατανοήσει τις επιλογές του παιδιού του. Φυσικά, και ο γονέας θα πρέπει να πει την γνώμη του, διότι έχει μεγαλύτερη εμπειρία στους σπουδαστικούς-εργασιακούς τομείς αλλά δεν θα πρέπει αυτή η γνώμη να γίνει και αναγκαία επιλογή του παιδιού.
Καθόλου έτοιμα! Καθόλου!Και πόσο έτοιμα είναι τα παιδιά να δουν κατάματα την αλήθεια μιας ρεαλιστικής επιλογής επαγγέλματος και συνεπώς και αντικειμένου σπουδών?
Προσωπικά, στο σχολείο μου δεν έμαθα τίποτα για τις σχολές που με ενδιέφεραν, παρά το γεγονός ότι το μάθημα του "επαγγελματικού προσανατολισμού" υπήρχε. Ήταν ένα "μάθημα" σαν διάλειμμα. Φυσικά για αυτό δεν φταίει μόνο ο καθηγητής αλλά κυρίως εμείς οι μαθητές που δεν είχαμε καταλάβει την ουσιαστική σημασία αυτού του μαθήματος. Γιατί δεν την είχαμε καταλάβει όμως? Γιατί είχαμε άλλα 500 πράγματα να κάνουμε μετά το σχολείο, γιατί θέλαμε να ξεμπερδεύουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται από το σχολείο, γιατί ήμασταν έφηβοι και τα μυαλά μας ήταν στα κάγκελα
Αυτό το ερώτημα απαντάται πολύ απλά. Είναι ανάλογα πως έχει μάθει το παιδί να συμπεριφέρεται και να αποφασίζει έως τότε και ανάλογα τον άνθρωπο. Αν μέχρι το μηχανογραφικό οι αποφάσεις που αφορούν στο παιδί λαμβάνονταν μόνο από τους γονείς και το παιδί δεν είχε ενεργό ρόλο σε αυτό, τότε και σε αυτή την δύσκολη φάση οι γονείς θα πάρουν την σκυτάλη και θα αποφασίσουν για το μέλλον του παιδιού. Γι'αυτό τον λόγο, η συνεργασία γονέα-παιδιού θα πρέπει να έχει ξεκινήσει από νηπιακή ηλικία. Άλλωστε, ο χαρακτήρας του παιδιού διαμορφώνεται έως τα 5 πρώτα χρόνια του.Μπορούν να συνεργαστούν αυτοί οι δύο? (ποιός αποφασίζει τελικά είπαμε?)
Εν κατακλείδι, θα ήθελα να τονίσω στα παιδιά που κάνουν τα μηχανογραφικά τους ή ετοιμάζονται να τα κάνουν πως αυτό που θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους είναι τα όνειρα τους. Ακολουθήστε τα. Μην σας σταματούν δείκτες ανεργίας. Αν αγαπάτε αυτό που κάνετε, δεν θα χρειαστείτε να δουλέψετε ποτέ στην ζωή σας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.