fockos
Επιφανές μέλος
Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,089 μηνύματα.
27-06-11
00:51
αν και είμαι εντελώς αντίθετη σε αυτή τη λογική, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι όντως είναι κρίμα, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι η απάρνηση του συγκεκριμένου επαγγέλματος είναι από αντίδραση και όχι επειδή πράγματι έχει διαφορετικά ενδιαφέροντα;;
Ένας ψυχολόγος μπορεί να απαντήσει καλύτερα από μένα.
Αλά συνήθως τα παιδιά των ιατρών, δικηγόρων, ημμυ ή ότι αλλο να ναι όταν είναι μικρά θέλουν να κάνουν ότι είναι οι γονεις τους π.χ. να γίνουν ιατροί , δικηγόροι, ημμυ ή οτι άλλο να ναι (αυτό γίνεται γιατί τα αρχικά ερεθίσματα τα παίρνουμε με μίμιση και έχουμε όλοι πρότυπα τους γονείς μας).
Καθώς μεγαλώνουμε και το περιβάλλον μας αλλάζει αποκτάμε και άλλα πρότυπα (δάσκαλο, ήρωας την τηλεόραση, φίλοι). Στην εφηβία το παιδί έχει αποκτήσει μια σχεδόν ανεξάρτητη προσωπικότητα και συχνά κάνει την επανάσταση (αντιτίθεται στους γονείς) και υποσυνείνηδητα κάνει πράξεις αντίθετες από τα πιστεύω των γονιών τους.
Αυτή η συμπεριφορά. μπορεί να διατηρηθεί εφ όρου ζωής αλλά συνήθως στην ενηλικίωση - ανεξαρτοποίηση (25-26) ερχομαστε πιο κοντά στα πιστεύω των γονιών μας.
Αυτή την συμπεριφορά των αντιθέτων το βλέπουμε και στην ζωή μας π.χ. Ο Χριστόοδουλος Ξηρός και ο Σάββας Ξηρός είχανε πατέρα Ιερέα. Παιδιά πλούσιων οικογενειών καπιταλιστές έχουν αριστερές απόψεις (έχω παράδειγμα αλλα δε θα το πω) και μετά στην ενήλικο ζωή ξαναλλάζουν. Παιδιά αριστερών γίνονται δεξιοί.
Δυστυχώς καλούμαστε να διαλέξουμε σχολές στην φάση αυτή...της μικρής επανάστης
. Πάρα πολλοί υποψήφιοι είναι ανώριμοι ακόμα και πολλές φορές διαλέγουν μια σχολή που δε τους αρέσει και το καταλαβαινουν πολυ πολυ μετα. Επίσης (και το έχουμε παρατηρήσει και σε αυτό το φόρουμ) πολλοί νέοι ενήλικες μετανιώνοντας για επιλογές που κάνανε στην σχολική τους ζωή αποφσίζουν να δώσουν ξανά πανελλαδικές ή να βγάλουν το σχολείο και να κάνουν αυτό που πραγματικά θέλουν (τότε δε το θέλανε).
Γενικά είμαι της άποψης ότι τα περισσότερα παιδιά βαθειά μεσα τους θα ήθελαν να συνεχίσον την δουλειά των γονιών τους.
Δε μπορούμε να είμαστε σιγουροι ... τίποτα στην ψυχολόγια δεν είναι σίγουρο . παίζουμε με την στατιστική και τις πιθανότητες. Σαφώς υπάρχουν παιδιά αρκετά ώριμα ακόμα και στο γυμνάσιο αλλά αυτά είναι σε πολύ μικρό ποσοστό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fockos
Επιφανές μέλος
Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,089 μηνύματα.
26-06-11
20:04
Και δεν είναι κρίμα το παιδάκι που το όνειρό του είναι να γίνει π.χ. δικηγόρος, να θάψει όλη τη ζωή του πίσω από έναν πάγκο, πουλώντας χάπια για την πίεση και αντηλιακά?
Και αυτό είναι κρίμα. Για αυτό το καλύτερο είναι οι γονείς να κάνουν πολλά παιδιά ώστε ένα από αυτά να θέλει να ακολουθήσει τα βήματα των γονιών του.
ή όταν είναι μικρό ακόμα να του παίρνουν παιχνίιδια και πράγματα ώστε να αναγκαστεί να του αρέσει ένα επάγγελμα.
Π.χ. αν κάποιος γονιός είναι ιατρός να παίρνει στο παιδί του για δώρο γεννεθλίων έναν σκελετό ή ιατρικά παιχνίδια (π.χ. κορκοδυλοδοντάκια, ή ο μικρός χειρούργος).
σε αυτη την περίπωση μπορεί να θέλει να γινει και κτηνίατρος
Εγώ αν είχα μια επιχείρηση, (φαρμακείο, ιατρείο , δικηγορικό γραφείο) θα ήθελα να την συνεχίσει το παίδι μου ... με τίποτα δε θα άντεχα να του βάλω λουκέτο και να πάνε στα σκουπίδια οι προσπάθειες μια ζωής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fockos
Επιφανές μέλος
Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,089 μηνύματα.
26-06-11
19:54
Αν ένας γονιός είναι φαρμακοποιός και έχει φαρμακείο δικό του και έχει ένα μοναχοπαιδι που δε θέλει να πάει φαρμακευτική (από αντιδραση) δεν είναι κρίμα να μην πάει το παιδί φαρμακευτική και να χαθεί μια κερδοφόρως επιχείρηση;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fockos
Επιφανές μέλος
Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,089 μηνύματα.
26-06-11
19:39
Εγώ αντιθέτως πιστεύω ότι καλά έκανα ακουσα την μαμά μου και μπήκα νοσηλευτική (πρώτη μου σχολή) και δε το μετάνιωσα.....
γενικά πιστεύω ότι πρέπει να ακούμε τους γονείς μας. Να μη δεσμευόμαστε αλλά να σκεφτόμαστε καλά αυτά πού λένε γιατί για μερικά πράγμτα έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από μαν και μπορεί να δώσουν πολυτιμες συμβουλές
Όι έφηβοι συνηθως επαναστατούνε και κάνουνε το αντίθετο από οτι θελουν οι γονεις τους και αυτό μερικές φορές δεν είναι καλο.
γενικά πιστεύω ότι πρέπει να ακούμε τους γονείς μας. Να μη δεσμευόμαστε αλλά να σκεφτόμαστε καλά αυτά πού λένε γιατί για μερικά πράγμτα έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από μαν και μπορεί να δώσουν πολυτιμες συμβουλές
Όι έφηβοι συνηθως επαναστατούνε και κάνουνε το αντίθετο από οτι θελουν οι γονεις τους και αυτό μερικές φορές δεν είναι καλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.