Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
27-06-11
10:56
Βασικά, να κάνω κι εγώ μια ερώτηση...
Σήμερα ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, η ανεργία έχει φτάσει σε πολύ μεγάλα ποσοστά, ιδιαίτερα ανάμεσα στα νέα άτομα. Όλοι θα ξέρουμε παιδιά που βγήκαν από σχολές, και καλές σχολές σε αρκετές περιπτώσεις, και είτε είναι άνεργα ή δουλεύουν σε καφετέριες. Αν κάποιος έχει ήδη μια στρωμένη δουλειά, γιατί να μην τη συνεχίσει λοιπόν? Δεν είναι σημαντικό να ξέρει πως σε 4-5 χρόνια που θα τελειώσει τη σχολή του θα έχει κάτι να τον περιμένει και δε θα καταλήξει να κάνει κάτι άλλο άσχετο ή ακόμα χειρότερα τίποτα? Δε νομίζω ότι σήμερα παίζει τον σημαντικότερο ρόλο η επιθυμία, πρέπει να κάνουμε και κάποιους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις σήμερα που υπάρχει μια αβεβαιότητα όσο να 'ναι. Τι να το κάνω εγώ να σπουδάσω ας πούμε κοινωνιολογία που είναι το όνειρο της ζωής μου(υποθετικά μιλώντας) και όταν αποφοιτήσω να μη βρω ποτέ δουλειά στο αντικείμενό μου? Δε θα ήταν καλύτερο να συνεχίσω αυτό που έκαναν οι γονείς μου, και ας μου αρέσει λιγότερο, αλλά ξέροντας ότι δε θα αντιμετωπίσω ανεργία?
Δε λέω να μην ψαχτεί κάποιος, να μην κοιτάξει σχολές, να μην έχει προσωπικές επιθυμίες ή να ακολουθήσει τυφλά τους γονείς του. Σαφώς και πρέπει να το ψάξει πολύ κάποιος και να έχει τη δική του άποψη, δε θα τον εξαναγκάσει κανείς να το κάνει.
Αμα το θέλει ασφαλώς να το κάνει!! το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλμα είναι οτι πολλές φορές τα παιδιά αναγκάζονται να συνεχίσουν το επάγγελμα των γονιών τους όχι λόγω οικονομικών προβλημάτων, αλλά καταπίεσης.
Μήπως Evangeline τα περιμένουμε όλα στο πιάτο, ορίστε φάτο; Για άλλες εξυπνάδες, οι 17ρηδες είναι μανούλες. Για ποιο εύκολα θέματα γιατί να γίνονται μαμάκηδες; Η προσμονή μασημένης τροφής εξ' ουρανού συνεχίζεται και στο Πανεπιστήμιο όπου μεγάλη μερίδα φοιτητών (ανεξαρτήτως μορίων εισαγωγής) έχει εφηβική νοοτροπία μπούλη. Η ανυπαρξία ΣΕΠ είναι μια "δικαιολογία" που βολεύει όσους αρνούνται να αναλάβουν ευθύνες των επιλογών τους είτε είναι σωστές είτε είναι λανθασμένες. Ποιος σου είπε ότι ο ΣΕΠ μπορεί να έχει αξιόπιστες πληροφορίες όταν: (α). η αγορά εργασίας αλλάζει σε χρόνο dt, (β). σε κάθε επιστήμη ως προς τις επιστημονικές και επαγγελματικές προοπτικές της υπάρχουν "παραθυράκια" τα οποία αγνοεί όποιος είναι εκτός του χώρου (ακόμη και ο επιμορφωτής ΣΕΠ); Τα "παραθυράκια" κάνουν την διαφορά και παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο σε κάθε επάγγελμα και όχι η αβίαστη επιλογή «ΗΜΜΥ VS Ιατρική», «Χημικός VS Πολιτικός Μηχανικός» επειδή μας αρέσει να παίζουμε με ηχοχρωματικούς τίτλους επιστημών. Ποιος μπορεί να ξέρει πώς θα είναι η κοινωνία μετά από 5 χρόνια; Όλα είναι ένα ρίσκο επιλογών. Γιατί είναι τόσο κακό να παίρνονται ρίσκα ενώ όλοι κοιτάζουν επιλογές εκ του ασφαλούς; Μήπως να σας εξασφαλίσουμε και την/τον μελλοντική/ό σύζυγό σας από τα 17 μαζί με το μηχανογραφικό; Να σας κλείσουμε και μια δουλειά με 5.000 €/ μήνα χωρίς ασφαλιστικές εισφορές από τα 17 μαζί με το μηχανογραφικό;
Γιατί, μόνο του έμαθε το παιδί να τα περιμένει όλα στο πιάτο? Ή τον μάθανε να ζει λες και οι υπόλοιποι γύρω του είναι υπηρέτες και σκίζονται γι' αυτόν?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
27-06-11
10:30
Δεν νομίζω στη σημερινή εποχή να παίζει ρόλο το ΣΕΠ. Σε τι το έχουμε ανάγκη όταν με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, βρίσκεις το site της κάθε σχολής, τον οδηγό σπουδών και μπορείς να μάθεις ότι θέλεις....; Αν είσαι και στην ίδια πόλη, πας και στη σχολή και τα βλέπεις με τα μάτια σου, έτσι έκανα εγώ. Ακόμα και τα τεστ που σου κάνουν τα βρίσκεις παντού, ή τα κάνεις και στο φροντιστήριο.
Επίσης, ο γονιός μπορεί να σου ανοίξει τα μάτια στα επαγγέλματα που γνωρίζει. Άρα σε ορισμένες περιπτώσεις, ΕΝΑ ή ΔΥΟ επαγγέλματα. Δεν μπορεί σε όλα. Αναπόφευκτα, πρέπει να ψαχτείς και μόνος σου.
Υπογραμμίζω ότι δεν βάζω τον οικονομικό παράγοντα μέσα. Εκεί αλλάζουν τα πράγματα πολύ.
Ωραία, ο οδηγός σπουδών είναι σημαντικός. Αλλά αμα δε ρωτησεις και τους ιδιους τους φοιτητες ή τους εργαζομενους, πώς θα βγαλεις ακρη..? Δε γινεται να τα βλεπεις μονο αντικειμενικα, και αυτοι που βρισκονται μες στη σχολη δεν εχουν λογο να ωραιοποιησουν ή να ασχημυνουν τα πραγματα, οπως μπορει να κανουν οι γονεις σου. Πρεπει να ψαχτεις και μονος σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
27-06-11
10:18
Γενικά, έχουμε την τάση (βάζω πληθυντικό γιατί μπορεί να το κάνω και εγώ στα παιδιά μου, και ζω στην ελληνική κοινωνία) να υπερ-προστατεύουμε τα παιδιά. Ακόμα και αυτή η ώθηση προς επαγγέλματα, είναι τάση για προστασία. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουν γνώμη τα παιδιά, να μην μπορούν να κάνουν τίποτα μόνα τους. Στην Γ' Λυκείου, είναι 17 χρονών, είναι αρκετά μεγάλα για να αποφασίσουν τι στο καλό θέλουν να κάνουν, δεν χρειάζονται κανέναν «μπαμπούλα» ή «καλοθελητή συμβουλάτορα».
Εντάξει, αλλά επειδή η Ελλάδα παίρνει μηδέν στην οργάνωση ΣΕΠ (επαγγ. προσανατολισμός) είναι καλό να του ανοίγεις τα μάτια σε κάποια πράγματα. Μπορεί να απορρίπτει ένα επάγγελμα από μια παραπληροφόρηση ή το ανάποδο!! Όπως και να έχει, σίγουρα ο κάθε γονιός πρέπει να βλέπει τα πράγματα αντικειμενικά, εκτός και αν μπαίνει και το οικονομικό κομμάτι στη συζήτηση. Εκεί καλά θα κάνει να απορρίψει ή να δεχτεί μια επιλογή αν δε γίνεται αλλιώς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
26-06-11
22:01
Εγώ αντιθέτως πιστεύω ότι καλά έκανα ακουσα την μαμά μου και μπήκα νοσηλευτική (πρώτη μου σχολή) και δε το μετάνιωσα.....
γενικά πιστεύω ότι πρέπει να ακούμε τους γονείς μας. Να μη δεσμευόμαστε αλλά να σκεφτόμαστε καλά αυτά πού λένε γιατί για μερικά πράγμτα έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από μαν και μπορεί να δώσουν πολυτιμες συμβουλές
Όι έφηβοι συνηθως επαναστατούνε και κάνουνε το αντίθετο από οτι θελουν οι γονεις τους και αυτό μερικές φορές δεν είναι καλο.
Αν είναι απλά συμβουλές, εντάξει δεν υπάρχει πρόβλημα. Αλλά πολλοι γονεις εχουν θεμα με τις "μουρατες" σχολες και στελνουν τα παιδια εκει. Η θελουν να τα στειλουν εκει που υπάρχει αμεση επαγγελματικη αποκατασταση (π.χ. Παιδαγωγικα). Και ποιο ειναι το αποτελεσμα? Ατομα που δεν αγαπανε τη δουλεια τους, και τη βλεπουν σαν αγγαρεια. Τετοιους επαγγελματιες θελουμε? Δε λεω, πολλες φορες και οι εφηβοι παρασερνονται, αλλα ειναι 18 χρονων. Οποτε, ευπροσδεκτες οι παρατηρησεις για το μελλον, αλλα οχι σε καταπιεστικο βαθμο.
Αν ένας γονιός είναι φαρμακοποιός και έχει φαρμακείο δικό του και έχει ένα μοναχοπαιδι που δε θέλει να πάει φαρμακευτική (από αντιδραση) δεν είναι κρίμα να μην πάει το παιδί φαρμακευτική και να χαθεί μια κερδοφόρως επιχείρηση;
Αυτη την αντιδραση τη βρισκω δικαιολογημενη, και εγω ΔΕΝ ηθελα να ακολουθησω τη νομικη, και ας μου ειχε η μαμα μου ετοιμο γραφειο. Μπροστα στην ευτυχια του παιδιου σου, κανεις θυσιες, αλλιως δυστυχουν ολοι. Και αν δε θες να χασεις το μαγαζι, τροποποιησε το, και απο φαρμακειο μετατρεψε το σε ιατρειο ή δικηγορικο γραφειο!!
Και αυτό είναι κρίμα. Για αυτό το καλύτερο είναι οι γονείς να κάνουν πολλά παιδιά ώστε ένα από αυτά να θέλει να ακολουθήσει τα βήματα των γονιών του.
Εγώ αν είχα μια επιχείρηση, (φαρμακείο, ιατρείο , δικηγορικό γραφείο) θα ήθελα να την συνεχίσει το παίδι μου ... με τίποτα δε θα άντεχα να του βάλω λουκέτο και να πάνε στα σκουπίδια οι προσπάθειες μια ζωής.
Πολλοι γονεις δε μπορουν να μεγαλωσουν πολλα παιδια. Αμα ειναι η καθε οικογενεια να εκανε απο 10 παιδια, ε, δε μπορει, ενα απο αυτα ή δυο θα συνεχιζαν τα επαγγελματα των γονιων τους, αυτο λες δηλαδη τωρα?. Βλακειες ειναι αυτα.
Και οσο γι' αυτο με την επιχειρηση, δεν καταλαβαινω πως πετας τις προσπαθειες στα σκουπιδια...καταφερε με αυτο το μαγαζι ναι ή οχι να συντηρησει την οικογενειά του για αρκετά χρόνια καποιος? Οποτε συνεισεφερε στο οικογενειακο εισοδημα? Αρα εργαζεται λιγα χρονια ακομα, και μετα, οκ, βαζει λουκετο, την πουλα, τη νοικιαζει, βρισκει νεοτερο συνεταιρο. Λυσεις για να εχει κερδος υπαρχουν, και το παιδι θα βρει το δρομο του, δε χρειαζεται να εξαρταται απο τους γονεις του. Αυτη την οικογενειοκρατια στους φαρμακοποιους ή τους γιατρους ή τους δικηγορους τη βρισκω απλα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Με το ζορι να συνεχισει το επαγγελμα ο απογονος. Ε, και αν δε θελει? Αλλα φροντιζουν να του κανουν πλυση εγκεφαλου απο μικρο, απο φοβο μη χαθει το κελεπουρι. Μηδεν αποφασιστικοτητα και προσωπικη βουληση. ΕΛΕΟΣ.
Εγώ πάντως αν είχα μια επιχείρηση δε θα ήθελε το παιδί μου να τη συνεχίσει. Δεν είναι ωραίο πράγμα να τα έχεις όλα έτοιμα και εύκολα στη ζωή σου Θα προτιμούσα να κοπιάσει και να δημιουργήσει κάτι μόνο του με τη δική μου ηθική και υλική υποστήριξη, αν ήθελε. Αν βέβαια ήθελε να συνεχίσει το επάγγελμά μου δε θα του έλεγα όχι..
Συμφωνω 100%. Δηλαδη οι γονεις πώς δημιουργησαν μονοι τους την επιχειρηση? Το παιδι βασιλοπουλο θα το εχουν "οριστε η επιχειρηση, οριστε και η πελατεια, παιξε τωρα"?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.