Dreams&hopes
Δραστήριο μέλος
Η Δέσποινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών, Πτυχιούχος και μας γράφει απο Σαλαμίνα (Αττική). Έχει γράψει 448 μηνύματα.
13-04-11
21:21
καιρος δεν ηταν??
μα βσικα κατα τη γνωμη μου αν ζεις με τους γονεις σου αυτο που ειπα γινεται καπως αυτοματα οπως οτν πηγαινες σχολειο γιατι δε μαθαινεισ να σκεφτεσαι οτι πχ εχω 100 ευρο να διαθεσω και πρεπει να τα αξιοποιησω οσο καλυτερα γινεται αλλιως θα εχω προβλημα...
Θα συμφωνήσω απόλυτα. Όταν μαθάινεις να ζεις με ένα συγκεκριμένο ποσό προσαρμόζεις και τις ανάγκες σου σε αυτό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι αιώνιοι φοιτητές είναι εκείνοι που ζουν με τους δικούς τους. Δεν πιέζονται να πάρουν πτυχίο και λένε ''δεν βιαζόμαστε..''. Και ξέρω περίπτωση γνωστού του αδερφού μου που είναι 19 εξάμηνο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreams&hopes
Δραστήριο μέλος
Η Δέσποινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών, Πτυχιούχος και μας γράφει απο Σαλαμίνα (Αττική). Έχει γράψει 448 μηνύματα.
13-04-11
21:06
Συμφωνώ απόλυτα ότι η ζωή μακριά από το πατρικό βοηθά πολύ στο να ανεξαρτητοποιηθεί κάποιος. Το οικονομικό είναι όμως μεγάλο θέμα για τις περισσότερες οικογένειες. Προσωπικά εγώ πέρασα Ρόδο και πήρα μεταγραφή για την Αθήνα, πιο πολύ γιατί μου πέφτει πολύ μακριά. Αλλά και που ήρθα Αθήνα πάλι ταλαιπωρούμαι, γιατί κάνω τουλάχιστον 2 ώρες δρόμο για να πάω, με αποτέλεσμα να μην έχω όρεξη να διαβάσω μετά από τόσες ώρες στους δρόμους. Δεν ξέρω πραγματικά τι είναι καλύτερο. Να μένεις μακριά και να επιβαρύνεις την οικογένεια σου ή να μένεις κοντά και να επιβαρύνεις τον εαυτό σου;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.