nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,865 μηνύματα.
15-04-11
19:33
Με την ίδια λογική, δεν υπάρχει ενδιαφέρον για ακαδημαϊκή γνώση παρά μόνο για άμεση λήψη (αν ήταν δυνατόν από το 1ο εξάμηνο σπουδών) του Πανεπιστημιακού πτυχίου. Ποιος οφείλεται όπου στα Ελληνικά Πανεπιστήμια, υπάρχει ενδιαφέρον μόνο για το «πόσα μαθήματα πέρασες» και όχι «τι έμαθες και αν έμαθες»; Για το ενδιαφέρον να περάσει κάποιος σε μια σχολή πολλών μορίων είναι ολίγον μια φούσκα; Αφού κανένας δεν θέλει το διάβασμα, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,865 μηνύματα.
13-04-11
14:01
ποιος Έλληνας μαθητής θα δεχόταν να του έλεγαν στο σχολείο ότι δεν κάνει για Πανεπιστήμιο;
στο εξωτερικό από πολύ νωρίς, το σχολείο ενημερώνει αντικειμενικά τους γονείς για την πρόοδο του παιδιού συν ότι τα απολυτήρια λυκείου είναι αντικειμενικά ως προς την βαθμολογία...όχι όπως στο Ελλαδιστάν
συνεπώς το ίδιο το παιδί ξέρει τι να περιμένει και δεν έχει κόμπλεξ κατωτερότητας αν δεν πάει στο Πανεπιστήμιο...ούτε θα πρήξει τους γονείς του γιατί δεν πέρασε στο Πανεπιστήμιο ούτε θα πρήξει τους γονείς του να τον γράψουν σε κάποιο ΙΕΚ...
στο εξωτερικό από πολύ νωρίς, το σχολείο ενημερώνει αντικειμενικά τους γονείς για την πρόοδο του παιδιού συν ότι τα απολυτήρια λυκείου είναι αντικειμενικά ως προς την βαθμολογία...όχι όπως στο Ελλαδιστάν
συνεπώς το ίδιο το παιδί ξέρει τι να περιμένει και δεν έχει κόμπλεξ κατωτερότητας αν δεν πάει στο Πανεπιστήμιο...ούτε θα πρήξει τους γονείς του γιατί δεν πέρασε στο Πανεπιστήμιο ούτε θα πρήξει τους γονείς του να τον γράψουν σε κάποιο ΙΕΚ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,865 μηνύματα.
12-04-11
18:19
δεν χάθηκε ο κόσμος αν κάποιοι Έλληνες δεν γίνουν φοιτητές Πανεπιστημίων
καλύτερα να γίνονται φοιτητές όσοι αξίζουν γιατί δυστυχώς μόνο στην Ελλάντα με τις πολλές «ευκαιρίες» και με την τακτική «εισάγομαι στο Δημοκρίτειο και τελειώνω στο ΕΜΠ» τα Πανεπιστήμια έγιναν κοτέτσια ελεγχόμενης τροφής
δεν γίνεται να θέλουμε αναβάθμιση των Πανεπιστημίων όπως των αντίστοιχων της Ευρώπης και των ΗΠΑ, αλλά παθογένειες οι οποίες εξυπηρέτησαν το πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης να τις κρατάμε και να τις διαιωνίζουμε
καλύτερα να γίνονται φοιτητές όσοι αξίζουν γιατί δυστυχώς μόνο στην Ελλάντα με τις πολλές «ευκαιρίες» και με την τακτική «εισάγομαι στο Δημοκρίτειο και τελειώνω στο ΕΜΠ» τα Πανεπιστήμια έγιναν κοτέτσια ελεγχόμενης τροφής
δεν γίνεται να θέλουμε αναβάθμιση των Πανεπιστημίων όπως των αντίστοιχων της Ευρώπης και των ΗΠΑ, αλλά παθογένειες οι οποίες εξυπηρέτησαν το πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης να τις κρατάμε και να τις διαιωνίζουμε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,865 μηνύματα.
12-04-11
00:30
είναι τελείως υποκειμενική η άποψη «μου αρέσει η x επιστήμη» όταν έχουμε άγνοια για την επιστήμη, όταν δεν γνωρίζουμε τις ιδιαιτερότητες του y Τμήματος που προσφέρει την x επιστήμη, όταν δεν γνωρίζουμε επαρκώς σύμφωνα με τα ΦΕΚ τις νομικές διατάξεις περί εργασιακών δικαιωμάτων, όταν ο οδηγός σπουδών του Τμήματος αυτού κρύβει κάποια «μελανά» σημεία του Τμήματος...κτλ
όλοι οι άνθρωποι κινούμαστε με κάποιο ρίσκο επιλογών και αντί λόγων...ας μιλήσουν οι πράξεις για το πόσα απίδια χωράει ο σάκος
προσωπικά ανήκω σε εκείνους τους φοιτητές όπου στην πορεία των σπουδών τους, δεδομένων των παθογενειών της Ελληνικής Πανεπιστημιακής καθημερινότητας πέρασα από πολλές φάσεις από ξενέρωση μέχρι προτίμηση και σταδιακά έγινα τρελάς ερωτευμένος με την επιστήμη μου
για προσωπικούς - οικογενειακούς λόγους και αν δεν είχα τόσο σταθερή προσωπικότητα ίσως είχα ξαναμπεί στο τρυπάκι να ξαναδώσω πανελλήνιες ή να κάνω αίτηση με το 10% λόγω κάποιων δυσκολιών (και διαφορετικής πραγματικότητας σε σχέση με τις πληροφορίες που είχα και τα όνειρά μου) αλλά μπρος στις δυσκολίες, καλό είναι να πεισμώνουμε και να γίνουμε καλύτεροι και όχι να τα βάζουμε στα πόδια
έχω δει και έχω βιώσει εικόνες από το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο που θα ευχόμουν να μην τις ξαναζήσει άλλος άνθρωπος...απορώ πως δεν έσπασε το στομάχι μου! και οι φράσεις «μου αρέσει η τάδε επιστήμη και όχι η άλλη επιστήμη» είναι μια πολυτέλεια χορτασμένων εν καιρώ απώλειας πολιτισμικής - κοινωνικής συνείδησης γιατί κανονικά θα πρέπει να εύχεστε να είστε σε θέση να τελειώσετε το Πανεπιστήμιο και γενικά να χαίρεστε που ανήκετε στην ακαδημαϊκή κοινότητα...
θέλω να πω ότι ύστερα από τόσα χρόνια μετά το λύκειο είμαι σε θέση να ξέρω τι σημαίνει ο όρος «Επιστήμη» και να ξέρω τι θέλω από τον εαυτό μου επειδή πολύ απλά η προσωπικότητά μου «πλάθηκε» μέσα από όλη αυτή την δοκιμασία των σπουδών με τα θετικά και τα αρνητικά της
γνωρίζω πλέον τι θέλω από την Επιστήμη χωρίς να αναπαράγω την κλισέ έκφραση «μου αρέσουν τα μαθηματικά » και από εκεί και πέρα ο περίπατος της άγνοιας γιατί πλέον η κάθε Επιστήμη είναι τόσο πολυδιάστατη όπου ο υποψήφιος 18άρης δεν μπορεί να γνωρίζει ποιες κατευθύνσεις της επιστήμης θα τον συναρπάσουν και ποιες θα τον απομακρύνουν
μην ξεχνάμε και μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων φοιτητών η οποία ενώ δήλωσε με ιδιαίτερο ζήλο μια x επιστήμη σύμφωνα με τα υποκειμενικά θέλω τους, μέσα στο 2ο έτος ξενέρωσαν και ελάχιστοι αυτών είχαν την δύναμη να κάνουν κάτι άλλο στην ζωή τους (π.χ. πανελλήνιες, 10%, δουλειά,...κτλ) ενώ οι υπόλοιποι μετασχηματίστηκαν σε αιώνιους φοιτητές
υ.σ.: κανένας δεν χάθηκε (και από τους μεγάλους επιστήμονες όπου πολλοί εξ' αυτών δεν πέρασαν εκεί που ήθελαν ή δεν είχαν την ίδια αγάπη λυκειακά και μεταλυκειακά) εφόσον υπάρχει όρεξη και εργατικότητα
όλοι οι άνθρωποι κινούμαστε με κάποιο ρίσκο επιλογών και αντί λόγων...ας μιλήσουν οι πράξεις για το πόσα απίδια χωράει ο σάκος
προσωπικά ανήκω σε εκείνους τους φοιτητές όπου στην πορεία των σπουδών τους, δεδομένων των παθογενειών της Ελληνικής Πανεπιστημιακής καθημερινότητας πέρασα από πολλές φάσεις από ξενέρωση μέχρι προτίμηση και σταδιακά έγινα τρελάς ερωτευμένος με την επιστήμη μου
για προσωπικούς - οικογενειακούς λόγους και αν δεν είχα τόσο σταθερή προσωπικότητα ίσως είχα ξαναμπεί στο τρυπάκι να ξαναδώσω πανελλήνιες ή να κάνω αίτηση με το 10% λόγω κάποιων δυσκολιών (και διαφορετικής πραγματικότητας σε σχέση με τις πληροφορίες που είχα και τα όνειρά μου) αλλά μπρος στις δυσκολίες, καλό είναι να πεισμώνουμε και να γίνουμε καλύτεροι και όχι να τα βάζουμε στα πόδια
έχω δει και έχω βιώσει εικόνες από το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο που θα ευχόμουν να μην τις ξαναζήσει άλλος άνθρωπος...απορώ πως δεν έσπασε το στομάχι μου! και οι φράσεις «μου αρέσει η τάδε επιστήμη και όχι η άλλη επιστήμη» είναι μια πολυτέλεια χορτασμένων εν καιρώ απώλειας πολιτισμικής - κοινωνικής συνείδησης γιατί κανονικά θα πρέπει να εύχεστε να είστε σε θέση να τελειώσετε το Πανεπιστήμιο και γενικά να χαίρεστε που ανήκετε στην ακαδημαϊκή κοινότητα...
θέλω να πω ότι ύστερα από τόσα χρόνια μετά το λύκειο είμαι σε θέση να ξέρω τι σημαίνει ο όρος «Επιστήμη» και να ξέρω τι θέλω από τον εαυτό μου επειδή πολύ απλά η προσωπικότητά μου «πλάθηκε» μέσα από όλη αυτή την δοκιμασία των σπουδών με τα θετικά και τα αρνητικά της
γνωρίζω πλέον τι θέλω από την Επιστήμη χωρίς να αναπαράγω την κλισέ έκφραση «μου αρέσουν τα μαθηματικά » και από εκεί και πέρα ο περίπατος της άγνοιας γιατί πλέον η κάθε Επιστήμη είναι τόσο πολυδιάστατη όπου ο υποψήφιος 18άρης δεν μπορεί να γνωρίζει ποιες κατευθύνσεις της επιστήμης θα τον συναρπάσουν και ποιες θα τον απομακρύνουν
μην ξεχνάμε και μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων φοιτητών η οποία ενώ δήλωσε με ιδιαίτερο ζήλο μια x επιστήμη σύμφωνα με τα υποκειμενικά θέλω τους, μέσα στο 2ο έτος ξενέρωσαν και ελάχιστοι αυτών είχαν την δύναμη να κάνουν κάτι άλλο στην ζωή τους (π.χ. πανελλήνιες, 10%, δουλειά,...κτλ) ενώ οι υπόλοιποι μετασχηματίστηκαν σε αιώνιους φοιτητές
υ.σ.: κανένας δεν χάθηκε (και από τους μεγάλους επιστήμονες όπου πολλοί εξ' αυτών δεν πέρασαν εκεί που ήθελαν ή δεν είχαν την ίδια αγάπη λυκειακά και μεταλυκειακά) εφόσον υπάρχει όρεξη και εργατικότητα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.