roilCall
Νεοφερμένος
Η Γλυκερία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών και Μαθητής Γ' λυκείου. Έχει γράψει 55 μηνύματα.
24-06-10
14:05
Βλέποντας τον Evgeny Kissin, Sviatoslav Richter, Rafal Blechacz, Vladimir Horowitz να παίζουν πιάνο, πολύ συχνά εύχομαι να ήμουν στη θέση τους: να είχα μεγάλο ταλέντο στο πιάνο, το τραγούδι, να ήμουν πραγματικό παιδί-θαύμα! Μου φαίνεται υπέροχο το ότι είσαι κατά κάποιον τρόπο ταγμένος σε κάτι, συγκεκριμένα στην Τέχνη της Μουσικής.
Από την άλλη όμως, σκέφτομαι πως το ταλέντο είναι μεγάλη ευθύνη. Πρέπει να το καλλιεργήσεις αξιοποιώντας όλες σου τις δυνάμεις και κάνοντας απίστευτες θυσίες. Όταν σκέφτομαι πως ο Evgeny Kissin όταν ήταν 5 χρονών παιδάκι, δεν μπορούσε να πάει να παίξει, γιατί έπρεπε να καθίσει 8 ώρες την ημέρα στο πιάνο, τον λυπάμαι. Επίσης όλοι αυτοί οι προικισμένοι άνθρωποι είναι επιφορτισμένοι με την υψηλότατη ευθύνη να λειτουργήσουν σαν γέφυρα, όπως λέει ο Beethoven, που συνδέει τον μεταφυσικό κόσμό των αισθημάτων με τον πραγματικό. Άρα, στην ουσία, δεν υπάρχεις, παρά μόνο για την τέχνη σου.
Τι νομίζετε;
Από την άλλη όμως, σκέφτομαι πως το ταλέντο είναι μεγάλη ευθύνη. Πρέπει να το καλλιεργήσεις αξιοποιώντας όλες σου τις δυνάμεις και κάνοντας απίστευτες θυσίες. Όταν σκέφτομαι πως ο Evgeny Kissin όταν ήταν 5 χρονών παιδάκι, δεν μπορούσε να πάει να παίξει, γιατί έπρεπε να καθίσει 8 ώρες την ημέρα στο πιάνο, τον λυπάμαι. Επίσης όλοι αυτοί οι προικισμένοι άνθρωποι είναι επιφορτισμένοι με την υψηλότατη ευθύνη να λειτουργήσουν σαν γέφυρα, όπως λέει ο Beethoven, που συνδέει τον μεταφυσικό κόσμό των αισθημάτων με τον πραγματικό. Άρα, στην ουσία, δεν υπάρχεις, παρά μόνο για την τέχνη σου.
Τι νομίζετε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.